Welnu, lieve napraters, ik heb nieuws voor jullie: in het leven kun je niet functioneren zonder aannames. Praktisch alles wat we doen, onze dagelijkse handelingen, ons hele leven en ons welzijn is juist gebaseerd op aannames! Zonder voortdurend aannames te doen, zouden we knettergek worden en zou ons leven ondraaglijk zijn!
Simpel voorbeeld. Je rijdt op een provinciale weg, met een gangetje van tachtig kilometer per uur. Vóór je rijden een paar auto's in de verte, en in je achteruitkijkspiegel zie je ook wat blik opdoemen. Terwijl je even een blik werpt op de kentekenplaat van je voorganger, zie je de zoveelste tegenligger op de andere rijbaan verschijnen. Niets bijzonders, de ene rijbaan gaat de ene kant op, de andere de ander. Je neemt aan dat niemand sucicidaal is, en je neemt aan dat iedereen, elke automobilist in je nabijheid, even goed op het verkeer let als jijzelf. En de ervaring leert dat dat ook het geval is; dagelijks passeer je honderden auto's die frontaal op je afkomen met een snelheidsverschil van dik honderdzestig kilometer per uur. Op het moment dat jullie langs elkaar scheren met deze bloedstollende snelheid, zit er nauwelijks een paar meter alsfalt tussen beide wagens. Elkaar raken zou gegarandeerd tot de dood leiden, geen twijfel mogelijk. Je kan niet anders aannemen dan dat het iedere keer goed gaat. Doe je dat niet, dan kun je geen meter rijden.
Zo kun je duizenden en duizenden voorbeelden verzinnen: als ik pindakaas op mijn boterham smeer, neem ik aan dat er geen vergif in is gespoten door de een of andere terrorist. Als ik veertig Euro voor een concertkaartje van mijn favoriete band betaal, neem ik aan dat ik niet word opgelicht en dat ik ze daadwerkelijk live kan zien. Begrijp me goed; ik zeg niet dat je altijd alles maar moet aannemen, maar de vanzelfsprekendheid waarmee Jan en Alleman maar roept '..sja... da's een aanname he....' vind ik debiel.
Dan iets anders. Het gelul over verwachtingen is ook zo'n New-Age ding. Als je verdrietig bent om iets, is het vaak de één of ander semi-zweverig yogatype met okselhaar wat je heel wijs aankijkt en zegt 'maar het heeft natuurlijk alles met verwachtingen te maken'. Of 'ik denk dat jullie relatie is mislukt vanwege verschillende verwachtingen. Je weet: verwachtingen leiden tot teleurstellingen'. Flikker op! Die shit heb je ooit ergens gelezen of gehoord, en je vond het wel wijs klinken, dus je zegt het zelf ook af en toe. Verwachtingen zijn prima! Verwachtingen geven je hoop, geven energie en houden je op de been. Zonder verwachtingen hoef je je bed niet uit te komen. Ook verkéérde verwachtingen. Juist verkeerde verwachtingen! Er zijn zelfs idiote Viva-wijven die zowat elke teleurstelling, elke tegenslag en elk verdriet toewijzen aan verkeerde verwachtingen. Niemand die er even over nadenkt, want waarom zou je? Het klonk uit de muil van dat hipstermeisje goed, dus je praat het wicht na in de hoop net zo intelligent over te komen. Bah.
Als Pim Fourtuyn had verwacht dat hij op die dag door het hoofd geschoten zou worden, dan was hij vast en zeker thuisgebleven. Hij had, kortom, de verkeerde verwachting en overleefde die dag niet. Eigen schuld. Zo kan je alles wegredeneren en -filosoferen.
Ik zeg: neem vooral dingen aan! Heb grootse verwachtingen! En sla de plank alsjeblieft bij tijd en wijle flink mis! Op de dag dat je stopt met aannames en verwachtingen, geef je je over aan angst en passiviteit en stop je effectief met leven! Ga op je bek, en sta weer op! Strompel verder en laat je ondersteunen door gelijkgestemden. Laat de voorzichtige papegaaien die achter de dranghekken staan toe te kijken voor wat ze zijn, en loop door! De finish is nog lang niet in zicht, maar halen zullen we hem!
Temninste, dat neem ik aan.
