In too deep

Lights go down it's dark
The jungle is your head
Can't rule your heart
A feeling so much
Stronger than a thought
Your eyes are wide and though
Your soul it can't be bought
Your mind can wander

Hello hello
I'm at a place called Vertigo
It's everything I wish I didn't know
Except you give me something
I can feel, feel



Weet je wat een heel bijzonder bouwwerk is?

De Twijfeltoren.

Aan de top van de Twijfeltoren hangen lange touwen van wel driehonderd meter lang, helemaal tot op de grond. Het vreemde aan de Twijfeltoren is niet zijn hoogte, niet het feit dat hij lijkt op dat bouwwerk in Parijs, nee: het bizarre aan de Twijfeltoren is dat je op de top begint! In plaats van onderaan de trap naar boven te kijken om te zien hoeveel treden je nog moet beklimmen, is het bij de Twijfeltoren een kunst om met beide voeten op de grond terecht te komen!

Eén van de snelste manieren om vanaf de top naar de vaste grond te raken, is door je vast te klampen aan een van de lange touwen. Wees niet bang, ze zijn stevig genoeg om heel veel mensen tegelijk te kunnen dragen, strek je armen maar naar het touw, grijp het touw vast en voel houvast. Als je houvast hebt, is het eigenlijk simpel: hak de knoop door.

Hak de knoop door en je valt vanzelf naar beneden. Het grappige is dat je altijd op je pootjes terechtkomt. Ik zal je vangnet zijn. Alles komt goed. De Twijfeltoren is mooi om te zien, boven aan de top is het veilig en vertrouwd, maar beneden is het uitzicht echt veel en veel mooier. Bovendien kun je op de grond heel veel verschillende richtingen uit: je kunt naar links, je kunt naar rechts, je kunt verdwalen (ik wijs je de weg met liefde) en als je echt geluk hebt raak je het Noorden kwijt. Oost West, thuis best.

Toe, wees niet bang en spring in het diepe.
Spring in het diepe en verdrink, godverdomme.