Totaal aantal pageviews

woensdag, december 15, 2004

Tibet, Ethiopië, Libanon en de eenarmige bandiet




Deze gast is eng. Freaky. Maar wel leuk en onschuldig. Mensen die dit doen sporen niet. Dat kan niet anders.

Verder weinig. Ik ben moe. Was om 7 uur op. Had een afspraak bij de psychologe, godbetert. Mijn psychologe heeft maar een arm.
Mijn vorige was homo. Degene daarvoor was zelf rijp voor een inrichting. Ik had haar bijna vermoord, zo'n trut was het. Wat was ze een teef. Benieuwd wat er van haar geworden is.
Ik hoop dat ze ongelukkig is.
Die homo was wel ok. Voor een homo dan. Ik weet niet meer hoe hij heette...iets van....dinges of zo....weet ik veel.
Die trut van daarvoor heette Arianne. Ik denk dat haar ouders al direkt een hekel aan haar hadden, en haar daarom van zo'n kutnaam hebben voorzien. Je kent het; heel d'r jeugd gepest met haar kutnaam en haar ouders (ma een gezwel in haar nek en pa aan de drank). Ook had ze een buitenboordbeugel en een ongelukkig voetje. Daarom is ze psychologie gaan studeren, al betwijfel ik of ze haar opleiding wel heeft afgemaakt. Het was een hoer.

De eenarmige psychologe van nu is een schatje. Ik doe mijn best om niet te staren naar haar arm, of beter: naar het ontbreken ervan. Als ik een vent was, vroeg ik haar hoe het gekomen is. Zo geboren of een ongeluk (bijvoorbeeld met het schoonmaken van de gehaktmolen van haar tweede vriendje, die als hobby het vermalen van kleine knaagdieren had. Hij heeft later nog carriere gemaakt bij de KLM.)

Of misschien heeft ze het wel zelf gedaan. Uit protest tegen iets belachelijks. Als protest tegen de onderdrukking van de Tibetanen of zoiets dergelijks. Ik vind dat de Tibetanen zelf verantwoordelijk zijn voor de Chinese onderdrukking. Ik ga dat niet uitleggen, omdat ik dan moet nadenken en dat is niet goed voor me zegt het eenarmige nymfje.

Hoeveel Tibetaanse restaurants heb je in Nederland? Ik wed geeneen.
In de Kinkerstraat zat vroeger -misschien nog steeds wel- een Libanees restaurant. Ik stelde me altijd voor dat het er daarbinnen als een ruïne uitzag met kogelgaten en al. En dat je achter een zandzak met prikkeldraad shoarma te eten kreeg. Israelische soldaten kijken streng toe of je je bord wel leeg eet.

In de Spuistraat zat later een Ethiopisch restaurant.
Ik stelde me daarbij voor dat er een broodmager, bol buikje van hongeroedeem, vrouwtje met stoffig haar en schonkige schoudertjes aan je tafel kwam, gehuld in een vaal wit soort laken, vliegjes in haar ooghoeken, je de menukaart aanbood.
Je pakte de kaart aan, knikte beleefd doch beschaamd, en wierp een eerste blik op de aangeboden spijzen. Het bleek een blanco A4-tje te zijn. Het eten is al jaren op.
Wilt u de rekening, meneer? Tot ziens.....

Een andere mogelijkheid is, dat je je bestelling door een VN-soldaat met een blauwe helm op zijn hoofd vanaf een vrachtwagen voor je voeten krijgt geflikkerd. En dat je er twintig andere gasten met geweld vanaf moet houden.
Op de achtergrond draaien ze muziek van Bob Geldof.

Bob Geldof heeft de vriendin van Michael Hutchence van INXS nog eens genaaid.
Michael was daar zo kwaad over dat hij zich opknoopte met zijn riem aan een deur.
Suicide Blonde kreeg ineens betekenis.

Ik ga koffie drinken.




Geen opmerkingen: