Hallo, met wie?

Is het eerlijk om een bedrijf te beoordelen op haar klantenservice?

Het antwoord vind ik best lastig.
Aan de ene kant; stel je rijdt een BMW. Prima auto, nauwelijks problemen mee, je bent de blits en je zit comfortabel en veilig, ook met meer dan 180 kilometer per uur. Die ene keer in de zoveel jaar dat je met de firma BMW zelf in aanraking komt, zal weinig indruk achterlaten als je verder tevreden bent met je karretje. Ook al zal de receptioniste van de BMW-dealer waar je met je auto langsrijdt voor een weet-ik-veel-wat-beurt even haar dag niet hebben en als een domme teef overkomen, dan heb je vast nog steeds geen spijt dat je BMW rijdt.

Is het antwoord op mijn vraag dan een simpel nee?

Neuh. Was het maar zo simpel.

Stel, je bent al jaren klant bij, zeg, Vodafone. Je verlengt online je abonnement met twee jaar voor honderden Euro's in de komende jaren, en je kiest een hip en blits toestel met alles d'rop en d'ran (bijvoorbeeld een Sony Ericsson W880i UMTS) en je hebt naar aanleiding daarvan nog een simpele vraag. En het daaropvolgende half uur verloopt als volgt:

- Goedenavond, Vodafone, waarmee kan ik u van dienst zijn?

Dat begint goed. Een vlotte meid, vast met van die verende tietjes met van die leuke tepeltjes erop. Geile giechelstem (ik stel me voor hoe ze klinkt als ze giechelt en dat is vast heel leuk) en ik stel me voor dat ze donkerbruin haar en blauwe ogen heeft, en een zwart bloesje met een roze beha eronder. Waar was ik?

- Ja hallo, Arrrrjen hier, zeg eens mijn lieve kind, ik heb een vraag. Ik heb zojuist een hip en blits toestel besteld, een Sony Ericsson W880i UMTS in kameleonkleur, maar ik wil eigenlijk het afleveradres veranderd hebben, kan jij iets voor mij betekenen, met je geile stem en je leuke tietjes?

- Hakkel stotter hakkel pruttel zucht pruttel?

Fuck. Ze is blond.

- Nee, ik vulde online mijn telefoonnummer in naar aanleiding van jullie aanbiedingsbrief, en bij het afhandelen van het order, stond daar pardoes en plotsklaps mijn huisadres in. Er was geen mogelijkheid zelf een adres op te geven, en ik heb het laatste jaar nogal slechte ervaring met het afleveren van pakketjes op mijn adres, lees mijn blogjes er zelf maar op na: twee kerstpakketten, een veiligheidsbril en een Flat Eric-poppetje zijn allemaal spoorloos verdwenen, dus ik had liever dat het op mijn werkadres wordt afgeleverd, daar zit een heel leuk mensje achter de receptie die het in ontvangst kan nemen, snap je, mijn lieve poppedeintje?

- pruttel?

Zucht. Keep your cool, kerel. Begin niet gelijk over kanker en tering en dom wicht hier en takketrut daar. Haal diep adem.

- Hoezo pruttel?

- Nou, pruttel, ik ga u even doorpruttelen met de afdeling Klantenservice, die kunnen u hierover meer vertellen, ik wens u verder een hele goedenavond hakkel pruttel.

Vooruit maar weer. Dit is een eerstelijnsmeisje, dus het is al een wonder dat ze in staat is beleefd te pruttelen als ze zo'n knappe gozer als ik aan de lijn heeft. Het zij haar vergeven met haar tietjes.

-Vodafone Klantenservice, een heeeeeeeeeeelegoedenavondwaarmeekanikuvandienstzijnnnnnnn?

Fuck, een routinematige tweedelijnsteef met teveel koffie op. Iets te dik, vlassig haar en een stom vaalroze sweatshirt over haar hangtieten. Heb ik weer.

- Ja! Goedenavond mevrouw, u spreekt met Arjen Zelf hier, u weet wel, van de leuke grapjes en de lekkere smoel, het volgende wil ik u vragen: Ik heb zojuist online een wereldorder voor jullie geplaatst voor enkele honderden Euro's in de komende jaren, maar jullie formulier heeft voor mij automagisch mijn woonadres ingevuld. Ik zou dat graag omgezet zien naar mijn werkadres in verband met een zo efficiënt mogelijke afhandeling van het geheel.

Steek die maar in je hangreet.

- Grom! Snauw! Meneer, daarvoor moet u echt bij de afdeling Verkoop zijn, wij hebben hier helemaal niets mee te maken. Grrrrrrrom! Blaas! Hissss! Klauw Klauw!

Wel godverdomme. Het feest begint.

- Luister. Ik ben doorverbonden door de eerstelijns naar jou. Don't blame me. Blame the tietenmeisje met haar roze behaatje en sla niet zo'n toon tegen je klanten aan. Ik stel een simpele vraag en wil een simpel antwoord. Dus als je zo vriendelijk zou willen zijn die alsnog beantwoord te kunnen krijgen voor mij, dan zou ik je daarvoor buitengewoon erkentelijk zijn.

Trut

- Moment, ik verbind u door, fijne avond verder nog.

Doodse stilte.
Sta ik in de wacht? Is er opgehangen?
Hallo?
Hallo?
Nog meer stilte. Gesprek is nog gaande, maar ik hoor verder niets. Geen ruis, geen piepje, geen bandje met irritante muziek, geen "een moment alstublieft blabla", helemaal niets. Ik raak in lichte paniek. Zweetdruppeltjes vormen zich op mijn voorhoofd. Minuten gaan voorbij zonder dat er iets gebeurt en ik durf bijna geen adem te halen.
Uiteindelijk besluit ik op te hangen en opnieuw de Klantenservice te bellen. Een jongeman die nog niet goed is gewend aan de baard in zijn keel neemt geschrokken op, alsof hij zich plotseling realiseert dat hij zijn onderbroek is vergeten aan te trekken vanmorgen.

- Vodafoneeenhelegoedenavondwaarmeekanikuhelpen?

- Hallo. Ik heb zojuist het kastje al gesproken en die zou me doorverbinden met de muur, nadat ze met kluitje had gesproken. Alleen Riet heb ik nog niet gehoord, en dat gaat niet gebeuren ook, want jij gaat mij helpen. Het volgende. Ik heb zojuist een online order aangemaakt en daar ook een bevestiging van gekregen per e-mail. Ik heb eventueel een ordernummer voor je als je dat wil, maar het gaat om het volgende: Het online formulier heeft als ware het het werk van de duivel zelf, geheel op eigen kracht een afleveradres ingevuld, nadat ik mijn telefoonnummer had ingevuld. Het goede nieuws is dat het stomtoevallig het adres is waar ik regelmatig slaap, maar het slechte nieuws is dat ik dat adres veranderd wil hebben in het adres waar ik soms wakker ben: dat van mijn huidige werkgever. Hoe, vertel mij, hoe gaan wij dit wonder samen doen geschieden, dappere ridder?

Waar haal ik het godverdomme weer vandaan, die onzin?

- Dus u heeft online een order aangemaakt voor verlenging van uw abonnement?

- Makker, ik wist dat ik met een zielsverwant te maken had, op het moment dat je de telefoon opnam. Je bent niet alleen een buitengewoon vriendelijk jongmens, maar bovendien uitzonderlijk rap van begrip. Ik hoef -dat is duidelijk- dingen maar één keer aan jou uit te leggen en je snapt al meteen wat ik bedoel. Dat er nog zulke mensen bestaan, ik schiet er haast vol met tranen van. Hou me vast.

- Wat zegt u?

- Niets. Ik bedoel, ja, ik heb dat gedaan. Heel goed.

- En u heeft het toestel nog niet ontvangen, is dat wat u zegt?

Mijn god. De desillusie. Ik dacht werkelijk dat ik een klik voelde. Een echt mens aan de andere kant te horen. Maar het is een zombie. Een steek gaat dwars door mijn hart van verdriet, maar ik weet me bijtijds te herstellen en zeg:

- Als ik het toestel al ontvangen had, zou ik dan het afleveradres nog willen veranderen, slimmerik?

- Wat zegt u? Ik bedoel, wat zegt u? Ik bedoel, ik heb het net even nagevraagd, ik zal u een alinea of wat besparen op uw blog, en u moet even een mailtje sturen naar het volgende adres: Vodafone punt shop online punt nl.

- Vent, wat bazel je? Dat is geen emailadres man, waar heb je het in godsnaam over? Luister. Nee echt, luister. Ik vraag je godverdomme niet om de lancering van de Space Shuttle met dertien dagen uit te stellen vanachter je scherm, ik vraag je alleen om een adres aan te passen. Ga me niet vertellen dat als ik jou nu gewoon een ordernummer geef, dat jij dat niet kan intoetsen en daar iets in kan veranderen. Dat weiger ik te geloven. Kom op, stop met je grapjes en help me godver. Ik heb geen zin in dit soort shit, echt niet. Ik ben moe en ik mis mijn liefje. Ik wil niet meer.... schatje, HELP me toch.... alsjeblieft, doe me dit niet aan, jochie... het spijt me zo

- Of nee, het adres wat ik u gaf is fout, het moet zijn: shop punt nl at Vodafone.com. Daar moet u even een mailtje aan sturen, en als die het dan bevestigen, zetten zij het in het systeem en dan komt het bij ons aan en dan verandert het vanzelf en dan komt het allemaal vanzelf goed, meneer. Het zit namelijk zo: u heeft besteld bij Vodafone Online, en die werken helemaal apart van ons, wij zijn de Klantenservice en hebben niets met hun te maken.

- Handig. Zij verwijzen wel "voor al uw vragen" naar jouw afdeling. Klinkt het erg overdreven als ik je verklap dat ik nu al spijt heb van mijn hele bestelling? Weet je wat? Laat die hele verandering maar zitten, ik vertrouw jullie kutsysteem voor geen meter. Lever die stinktelefoon in GODSnaam af op mijn fucking HUISadres, ik heb geen zin meer. Ik ben op. Moe. Af. Klaar. Laat me met rust. Ik wil naar huis.

- Graag gedaan mijnheer, blij dat ik u van dienst heb kunnen zijn en een hele fijne avond.

- Sterf.

Snif.

Ik zie mijn toekomst en ik zie een vermiste telefoon en ik zie heel veel belletjes en frustratie en shit en gekanker en gezeik.
Godverdegodver ik kan haast niet wachten!
Mamaaaaaa ik ben thuuuuuuuuuiiiiisss!!!

Smoelen dicht

Never say Goodbye van Bon Jovi is, het spijt me echt, na twintig jaar nog steeds een supermooi kippenvel-liedje. Fuck het idee dat het een stel opgedofte poedels is en dat ze neppig zijn. Fuck it. Ze hebben echt een paar juweeltjes tussen hun bagger en ear candy zitten, waar dit er één van is. Zo. Ik heb gezegd.

Ondertussen zit ik weer thuis in de ghetto na een halve week in The Duck Cage te hebben gelogeerd bij de grote prinses en de kleine prinses. Ik zeg: Ay fucking Caramba en hou verder jullie smoel, want ik en ik alleen weet wat goed voor me is.

Onderweg van The Cage naar huis zoeften U2 en ik met zijn vijven door het polderlandschap de ondergaande zon tegemoet. Godver, wat de hel gebeurt er met me?
Na zevenendertig jaar kom ik erachter dat ik nog steeds niet zo cynisch ben als ik dacht dat ik was. Of als ik wilde dat ik was. Of zo. Weet ik veel. Het is niet dat ik me ooit heb voorgenomen om niet meer strontverliefd te worden, maar toch dacht ik niet dat het me zou gebeuren. Zoveel om iemand geven en van iemand houden in zo'n korte tijd kan toch helemaal niet? Zeker niet met mijn ervaring en mijn aangeboren voorzichtigheid? Pfff.. boy, was I wrong. Het lag aldoor niet aan mij, maar aan de rest van de wereld! Komt zij ineens op mijn pad, en blijk ik godverdomme gewoon nog steeds negentien te zijn, ik wist het! Ik wist het al die tijd heus wel, maar ik durfde het niet hardop te zeggen. Nu wel. Nu durf ik hardop te zeggen dat ik weiger ooit een jaar ouder te worden dan de magische leeftijd van negentien.

Maar ik had het over de ondergaande zon met U2 samen. Thuisgekomen leerde ik een paar dingen: Amsterdam is echt zo kut als ik aldoor zeg dat het is, ik woon in een stad vol aso's, en dan in de ergste teringbuurt die er in die kankerstad is, omgeven door assholes die niet snappen dat een "Nee / Nee sticker" betekent dat je godvergloeiende godverdomme GEEN RECLAME DRUKWERK in je brievenbus wil. Echt... ik snap dat de Nederlandse taal niet de makkelijkste is als je roots in de Sahara liggen, maar alsjeblieft, stelletje kamelenneukers dat jullie zijn... het woordje NEE kennen jullie toch wel? Dat is wat je moeder zegt als je vraagt of ze haar snor nou eens een keertje wil afscheren. Nee betekent in dit geval dat je je teringbende niet in mijn stinkbrievenbus moet stoppen.

Ik flikkerde het stapeltje reclame maar weer eens op de grond (ik weiger het in een prullenbak te gooien, want het is mijn rommel niet) en ik opende een aan mijn adres gerichte envelop. Aha. Betaald parkeren gaat in, zelfs in deze kutbuurt. Je zou godverdomme geld toe moeten krijgen als je het lef hebt in Slotervaart je auto te durven parkeren, maar ik moet er, zo lees ik, honderd Euro per jaar voor gaan betalen om dagelijks het risico te mogen lopen mijn karretje als verbrand schroot aan te treffen als je naar je werk wil gaan. Fan-fucking-tastisch.

Ik heb mijn CV maar eens op Monsterboard gezet. Wie niet weg is, is gezien. Oprotten met je stinkstad. Bah. In de stad van mijn liefje kan je de halve middag in een parkeergarage staan in het Centrum, voor minder dan het bedrag wat je hier in een uur betaalt! Hoe dom kan je zijn om nog langer dan nodig in dit hellengat te blijven plakken?

Bah.

En nu smoelen dicht, want ik mis haar als de tering.

Haai there!

Het is een algemeen bekend verschijnsel dat de beste boeken worden geschreven onder invloed van drank. De beste bluesnummers onder invloed van pijn en liefdesverdriet en zielige films zijn net even zieliger als je zelf kut in je vel zit.
Kortom: voorspoed en geluk zijn boring as hell.
Mensen die niets te klagen hebben zijn niet interessant voor de meeste anderen; niets is lekkerder dan het gekanker van andere mensen aan te horen, althans het gekanker zoals ik dat breng: met een scheut humor, zelfspot en cynisme die alles tezamen de boel nog net draaglijk maken.

De reden dat mijn blog de laatste weken zowat op zijn bek ligt, ligt dan ook voor de hand: Het gaat fucking goed met me. Ik schrik er zelf van, ik had het niet geplanned of zo, maar volgens mij ben ik perongeluk een beetje gelukkig aan het lijken. Ik weet niet zeker of dat het juiste woord is, omdat ik weinig ervaring heb met tot nu toe vage termen als "tevredenheid" en "geluk". Dat klinkt natuurlijk overdreven, en dat is het waarschijnlijk ook, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik momenteel echt niets te zeiken heb.

Mijn welgemeende excuses daarvoor. Natuurlijk wind ik me nog vrijwel dagelijks op, in het verkeer of op kantoor, ik verbaas me nog regelmatig om de algemene stupiditeit van Het Klootjesvolk in supermarkt, op tv en bij mij in de straat.

Zo woon ik midden in het gebied wat de laatste weken letterlijk en figuurlijk in brand stond. Neergestoken scholier aan de ene kant, doodgeschoten gestoorde Marokaaan aan de andere, en links en rechts vlogen auto's in de brand. Vanuit mijn keuken kan ik het politiebureau aan het Allebeplein zien, en als ik 's avonds laat thuiskom van mijn liefje, zie ik in vijf minuten meer politie op straat dan ik normaliter in een half jaar zie. Letterlijk. Ik kijk niet meer verbaasd als ik in het korte ritje van Afslag Osdorp tot mijn voordeur vier of vijf politieauto's zie en meerdere groepjes surveillanten te voet. Meer blauw op straat kan bijna niet hierzo.

Ask me if I care.
Nee, serieus... ask me... geen ene reet. Echt waar. Ze doen maar.
Kantoortechnisch verhuis ik binnenkort naar Heerhugo-fucking-waard. Ask me if I care.
Echt waar, het zal me aan mijn strakke kont roesten, ik heb wel wat andere dingen aan mijn hoofd.

Ik heb haar aan en in mijn hoofd en in mijn hart.
En zij heeft mij in haar hart. Ik kan het godverdomme niet bevatten.
Ik zal jullie niet lastig vallen met allerlei cliche's over vlinders en puzzelstukjes en dat soort bullshit, want jullie zijn te dom om me te begrijpen. Bezie haar met mijn ogen en je kan een vaag idee krijgen van wat ik bedoel. Een andere manier om haar te apprecieren is er niet, dus ik kan daaromtrend beter mijn smoel houden.

We zijn twee witte haaien in een wereld vol pathetische guppies.

Uiteraard hou ik ook nog steeds van jullie, lezers, dat staat als een paal boven water. Maar neem me niet kwalijk als ik nog even rondzwem in dat water, samen met mevrouw Haai. Dat we nog lang mogen spartelen.

En nu oogjes dicht en snaveltjes toe.