Carnaval

JA CARNAVAL!!!!!!

Een stijve lul die is gemaakt om mee te pompen
falderie, faldera
Een stijve lul die is gemaakt om mee te pompen
falderie, faldera
Hé meidje, hé meidje, ben je al een beetje nat
falderie, faldera
Hé meidje, hé meidje, ben je al een beetje nat
falderie, faldera
Ja, ja, ja

Kotsen in een kut is `t mooiste wat er is
`t mooiste wat er is, `t mooiste wat er is
Ja, ja, ja
Kotsen in een kut is `t mooiste wat er is
`t mooiste wat er is

Zeg meisje, zeg meisje, ben je al een beetje nat
ritsiepie ritsiepa ritsiepoe
Hé meisje!, zeg meisje, ben je al een beetje nat
ritsiepie ritsiepa ritsiepoe
Een harde lul die is gemaakt om mee te pompen
falderie, faldera
Een harde lul die is gemaakt om mee te pompen
falderie, faldera
Ja, ja ja

Braken in een doos is `t mooiste wat er is
`t mooiste wat er is, `t mooiste wat er is
Ja ja ja
Braken in een doos is `t mooiste wat er is
`t mooiste wat er is

Ja `t is toch zo of nie dan? Nee maar hohohoho, wacht wacht zeg. Een stijve lul die is toch gemaakt om mee te pompen of nie dan? Hè? Probeer maar eens te pissen met een stijve lul, dan kom-de wel achter!

Hahahahhaha, godver kut man, Haha. Godver kutje bef man. Ik eh, ik had laatst hè, had ik een eh, had ik een eh, een eh meiske, `n meiske mee naar huis genomen. En ik eh kom thuis, en ik zeg vanne: "Eh ja eh, wat wil je nou eigenlijk?" Ja. Ja. Toen zeg ze vanne: "Nou" zeg ze vanne: "Ik eh hou heel erg van SM." Ik zeg: "Oh da`s goed." Heb ik d`r vastgebonden aan het bed, ben ik met een paar vrienden op stap gegaan.

Jahahahahahahahahaha, godver kut man. Jahajaha, jonge jonge man. W-w-w-weet je wa`k ok mooi vin? Dan ga ik zo eh ene keer in de week hè, dan ga ik dannuh altijd langs bij zo`n blijf-van-me-lijf-huis. Geh...enne..jaha...en danne, danneh...jahahahaha...en dan trap ik die deur in en dan roep ik: "Hé VALT ER HIER NOG WAT TE NEUKE!!!"

Uiteraard van een van mijn zielsverwanten, ditmaal de halfgod Hans Teeuwen.

Meanwhile in Amsterdam...

Mijn hemel, wat heb ik lang geen update meer gegeven.
Redenen hiervoor zijn een godverdomde drukke paar weken op mijn werk, veel andere lopende zaken, de daarbij behorende moeheid en mijn aangeboren luiheid.
Desalniettemin vind ik het godverdomme eens tijd om een teken van leven te geven: welnu en alhier zodoende.

Waar zal ik nu weer eens mee beginnen? Welja, dat de Dropkick Murphys wel degelijk een alleraardigst Iers punkbandje zijn en ze CCR's Fortunate Son hebben weten te coveren zonder het origineel al te veel geweld aan te doen. Je moet het maar kunnen, zeg ik altijd maar.
Verder is het clipje wat Moby ooit heeft laten zetten onder zijn wonderschone In this world misschien wel het allerzieligste stukje MTV-proza.
Gummmbah is grappig, Herman Brusselmans mijn fijnste literaire vriend, U2 en Marillion en Clapton mijn fijne muzikale companen en mijn twee katten verharen dat het een lieve lust is. Het roken ben ik wederom eens zoveel mogelijk aan het negeren, maar Lady Nicotine zit elk moment van de dag met me te flirten, de gore hoer. Alle momenten die we samen hebben gehad, je zou er bijkans van in janken uitbarsten, ware het niet dat Junkyard's Hollywood elke traan zou doen drogen en elke snik zou verstommen onder haar gitaargebrul. Welaan en vanwege zulks, de kop vooruit en de schouders naar achteren, de lul naar links in mijn Nudie spijkerbroek en de kraag van mijn Pall Mall-jas omhoog en rechtop in de wind. Pall Mall-jas en Paljas. Mijn leven samengevat. Het is allemaal vrij eenvoudig als je er niet al te lang bij stilstaat.
Is het heel eng als ik Kelly Clarckson en Hillary Duff twee bloedlekkere wijven vind, terwijl ik dit jaar alweer zesendertig word? Ben ik onderweg een vieze oude man te worden, of ben ik nog steeds een puber van negentien? Trouwens, hoeveel verschil zit daar eigenlijk nou helemaal tussen? Nog steeds de lul naar links in de spijkerbroek, en dat is een niet te onderschatten constante in het leven van willekeurig elke kerel; dat je je lul blindelings weet te localiseren, bijvoorbeeld bij het pissen tijdens een vergadering waarbij je niet te lang moet wegblijven en aldus het beste zo weinig mogelijk tijd kan verspillen met een zoektocht naar de brandspuit. Blindelings graaien, raak het porcelein vol overgave, en frommel het geheel weer terug naar waar het vandaankwam. Ik bedoel; het leven is op de meeste momenten vrij eenvoudig te beheersen.

De oplettende lezer is het allicht opgevallen dat ik ondertussen al een flink aantal letters zonder enige betekenis aan het scherm heb toevertrouwd, alweer ogenschijnlijk zonder mezelf teveel prijs te geven. De nog oplettender lezer, echter, kan door deze stulp van totale onzin heenkijken en ziet iemand met een Nudie en een Pall Mall, met ondertussen Lois Lane op en een kop Senseo en een gele badjas en een Ralph Lauren-bril op zijn ongeschoren smoel. Ik bedoel maar te zeggen dat het zo zoetjes aan eens tijd is om de badkamer op te zoeken en mijn door de afgelopen werkweek gemangelde lijf een grondige verzorging te geven, waarbij ik niet zal nalaten tevens mijn okselhaar te verwijderen, want ik ben tenslotte geen Duitse hoer.
Mannen met okselhaar, ze mogen wat mij betreft tegen de muur gezet worden als de revolutie eenmaal daar is.
Vrouwen met okselhaar mogen overigens direkt al tegen eerdergenoemde muur wat mij betreft: waarom wachten op die revolutie om vast te beginnen met het opruimen van het tuig van deze tijd? Niks Marokkanen, niks Holleeder en niks vogelgriep! Vrouwen met okselhaar zijn de grootste bedreiging van een stabiel Europa!

Oh ja, carnaval is begonnen.
Er zijn weinig maatschappelijke fenomenen waarmee ik zo weinig affiniteit heb als met dat godverdomde carnaval. Nu heb ik niets tegen Brabo's en Limbo's, afgezien van hun door merg een been gaande accenten en vreemde wijzen van groeten (Houdoe en Haje), maar dat ze evengoed mijn kloten kussen. Trouwens, wat zit ik te zeiken hier, ik vind mannen met een Brabo-accent dan wel bijna net zo debiel klinken als een peuter die probeert mee te zingen met Kabouter Plop, voor vrouwen met een zachte 'g'mag je me midden in de nacht wakker maken. Godverdomme, ik heb ooit eens een jaar ofzo dagelijks met een griet uit Maastricht aan de telefoon gezeten voor het werk. Ze had volgens de rest van mijn collega's een accent om op te kakken en ze waren er van overtuigd dat het een huisvrouw in een bloemetjesjurk was met een kop als een varken. Op een onverwacht moment stond ze daar ineens in ons kantoor met haar Maastrichtse collega's voor een nadere kennismaking met haar Amsterdamse collega's. Godverdomme, wat was dat een lekker wijf. Een nog geilere kop dan ik in mijn dromen fantaseerde en een stel tetten om eens goed aan te sabbelen. Zwart haar en zwarte ogen en dan dat zwoele Maastrichtse accent, kortom: Arrie deed eens flink zijn best om vooral maar grappig te zijn.
Ze heeft me welgeteld een keer aangekeken die dag, de gore teef. Sindsdien heb ik me voorgenomen om minstens eens per week mijn oksels te scheren, dat zal ze leren, godverdomme

Humor..nee, dat hebben wij niet nodig....

Slagerij van Kampen

Ik ben al zo lang als ik me kan herinneren een groot van van Kuifje.
Ik kan een lang verhaal gaan afsteken over de klare lijn, oftewel de revolutionaire tekenstijl die Herge introduceerde, of over Herge zelf en zijn eigen prive-beslommeringen die hij reflecteerde in zijn albums, of over de politieke en maatschappelijke actualiteit die -zeker in de latere boeken- duidelijk aanwezig waren, maar dat is even bezijden het punt.

Waar het om gaat, is het zogenaamde Slagerij van Kampen-effect. Dezelfde slagerij waar die duffe drumtrutten van een jaar of tien geleden hun naam aan hadden ontleend, ja. Kapitein Haddock wordt als een soort running gag continue gebeld door Jan en Alleman die denken het nummer van deze slagerij te hebben gedraaid. Hij wordt er tureluurs van (mooi ouderwets woord he! zelf zou ik schijtziek gebruiken, maar blogtaal is toch anders dan spreektaal, dus vandaar enzo.) Of is het trouwens tuureluurs met vier u's? Volgens mij niet, maar soms heb je ineens van die twijfelmomenten, of anders desnoods van die momenten waarop je te lui bent om een trema op de e te zetten waardoor je Herge schrijft in plaats van Hergé.)

Ter zake: ik beleef de laatste dagen om de een of andere reden ook steeds zulke momenten. Minstens een keer per dag (ook hier zouden twee trema's op de twee e's niet misstaan, maar wederom ben ik te lui om ze erop te zetten. Het schrijven van deze bijzinnen alleen al neemt tien keer zoveel tijd in als het plaatsen van die krengen, maar ook ik heb mijn principes. Wederom dus vandaar enzo.) word ik gebeld door voor mij totaal onbekenden. Altijd mannen, nu ik er zo over nadenk.
Ik neem met mijn netste telefoonstem op: "Met Arrrrrrjen", met een soort misplaatste Gooische rrrrrr, en dan hoor ik een vertwijfelde stem vragen: "Met Huisman?"
Nee godverdomme! Niet met Huisman, met Arjen! Je hoort toch wat ik zeg, verdomme?

Ik ga dan echt niet zeggen wie ik dan wel ben, en wat mijn nummer is en dat soort shit. Ik bedoel: jij belt mij toch godverdomme! Ik ben niet degene die je hoopte te spreken, en daar moet je het maar mee doen. Wie ik dan wel ben, is jou zaak niet. Ik ken je immers niet! Immers. Daarentegen.

Wat ze dan ook altijd doen, is het opratelen van het nummer wat ze zojuist gebeld hebben. Dan hoor ik een reeks cijfers, wat dan meestal niet mijn nummer is.
Ook dan zeg ik alleen maar "dat is niet mijn nummer". Wat mijn nummer dan wel is, ook dat zeg ik niet. Wat is dat verdomme voor iets? Als ik met mijn lompe worstenklauwen een verkeerd nummer intoets en een wildvreemde aan de lijn krijg, ga ik toch ook niet vragen van "maar wie ben je dan wel, en wat is je nummer en wat doe je eigenlijk voor werk en waar woon je en hoe vaak masturbeer je per week en hou je ook zo van stamppot van raapstelen?" Laat me godverdomme toch met rust!

Het irritante is nu alleen, dat ik de mobiel van mijn werk heb doorgeschakeld naar mijn prive-mobiel (jaja, trema. Stik er maar in.) want ik weiger met twee van die kutdingen rond te lopen. Wat het nummer van mijn werkfoon is, dat weet ik echt niet. Het is alleszins nul-zes-nogwat, maar daar houdt mijn kennis voor wat betreft mijn werkfoon-nummer toch wel op. Waarom zou ik dat nummer uit mijn hoofd moeten kennen? Ik ga mezelf toch niet opbellen, of wel soms? En als ik dat al zou doen, dan zou ik mezelf toch zeker wel prive (trema) bellen en niet zakelijk? Pfff wat een gezeik allemaal. Dus dan ratelt die lul aan de andere kant een of ander nummer op, en vraagt: "Is dat uw nummer?", en dan antwoord ik in alle oprechtheid dat ik werkelijk geen idee heb.
Dat vergroot hoorbaar het toch al aanwezige vraagteken boven het pummel-hoofd, en soms kost het me echt meer dan twee minuten om zo'n kneus op te laten hangen.

Allicht is mijn werknummer ooit het nummer geweest van die Huisman uit Lelystad.
Bij deze wil ik dan ook voor eens en voor altijd duidelijk maken dat ik niet meneer Huisman ben uit Lelystad, maar godverdomme meneer Arrrrjen uit Amsterdam! Allicht in de toekomst meneer Arrrrjen uit Almere, maar ik ben er redelijk zeker van dat ik nooit meneer Huisman uit welke stad dan ook zal worden.

Kortom: laat me met rust. Huisman woont hier niet.

Geen kampioenen

De laatste dagen heeft ongeveer iedereen het wel een keer gehad over die hele bende met die cartoons.
Echt, ik sla gade en verbaas me.
Er zijn mensen die, omdat ik ze ook heb geplaatst, denken dat ik aan de ene kant sta, of aan de andere kant. En die mensen vragen mij van allerlei nieuws-updates wat ik van dit vind, en van dat en van zus en van zo.
Ok. Vooruit maar dan.

Allereerst wil ik -voor de zoveelste keer- zeggen dat ik niets tegen moslims heb. Niet meer dan tegen christenen, joden of atheisten. Zelf, bijvoorbeeld, ben ik overtuigd atheist, al moet ik bekennen dat ik er al een tijdje niets meer aan heb gedaan. Mijn kapper is moslim, mijn rij-instructeur is moslim, mijn bakker en mijn slager zijn moslim, en sommige van mijn collega's zijn moslim. Sterker; mijn allerbeste vriend op de HAVO was een moslim. Nou en. Het was een toffe gozer, en of hij wel of niet moslim was, daar heb ik nooit een seconde bij stilgestaan. Dat was zestien jaar geleden. In die tijd konden kranten ook gewoon cartoons publiceren zonder dat er een heilige oorlog werd uitgeroepen van links, en een tegenoorlog van rechts. Wat een gelul, zeg!

Zo moet ik eerlijk toegeven, dat ik het van het AEL (een enge organisatie waar ik verder zo min mogelijk vanaf wil weten, want die Abu-Jajah of hoe heet die vind ik een enge kerel met enge opvattingen) wel een goede actie vond dat zij ook cartoons publiceerden, maar dan over het jodendom.
Tsja....wie kaatst.....en ze hebben gelijk: we mogen ook niet meten met twee maten, eerlijk is eerlijk.
Zowel het CIDI (ook een enge club) als een aantal moslim-organisaties hebben over en weer aangifte gedaan wegens belediging.
Kijk! Dat is hoe we het doen! Denk je dat iets over de schreef gaat? Dan ga je naar de politie en doe je aangifte! Ambassades laat je met rust en bedreigingen zijn al helemaal uit den boze. Laat godverdomme de rechter bepalen wat wel en niet mag.

Zo heeft een aantal mensen uit mijn eigen omgeving mij gevraagd, zelfs verzocht om de cartoons uit mijn blog te halen.
Ik vind dat onzin: ik doe niets wat niet mag. Ik overtreed geen enkele wet. Ik beledig wellicht een enkeling. Maar dat doen mensen wel vaker. Het feit dat je je beledigd voelt, rechtvaardigt nog geen overdreven reacties als doodsbedreigingen en wat nog meer.

Maar wat ik echt niet begrijp, is dat we nu in een internationale crisis dreigen te geraken, met als direkte aanleiding een godverdomd stel cartoons in een Deense krant.
Hallo! Cartoons! Humor, spot, je weet wel. En dan Denemarken. Godverdomd Denemarken, mensen!!! Het braafste jongetje van de klas! Man, man, man, man wat een gezeik allemaal. Was de situatie net zo explosief geweest als deze zelfde plaatjes, pak hem beet, in 1986 waren geplaatst in dezelfde krant? Ik durf te wedden van niet.
Wat is er in vredesnaam dan veranderd sindsdien dat we zo intolerant zijn geworden tegen elkaar? Waar is het misgegaan dan? Ik snap het echt niet. En natuurlijk snap ik ook wel dat we sindsdien in een andere tijd leven met als tussenstations twee golfoorlogen, voortdurende bezetting door Israel van de Palestijnse gebieden, en Amerika wordt geleid door een halvegare idioot. Maar wat hebben jij en ik daarmee te maken? En Ahmed van de overkant en al die andere mensen hier op straat en in mijn stad en in mijn land? We konden vroeger normaal met elkaar omgaan. Nu schijnt dat -van weerskanten uit- niet zo makkelijk meer te gaan.

Is het soms trots? Wat voor trots dan? Wat hebben deze moslims voor super-trots die wij ontberen in het Westen? Waarom zullen Nederlanders niet massaal de straat opgaan en waarom zullen wij nooit ambassades in de brand steken? Geen idee, zo zijn wij gewoon niet. En zo zullen wij ook nooit worden. Gelukkig maar.

Alleen....ik ben bang dat we met zo'n instelling, ook dit jaar weer, het wereldkampioenschap voetbal tot in de eeuwigheid aan onze neus zullen zien voorbijgaan....

Solidariteit

Omdat vrijheid van meningsuiting een groot goed is waar we dankbaar voor moeten zijn, en omdat ik schijt heb aan fundamentalisten die voor ons denken te bepalen wat wel en niet mag:









Terwijl ik dit post, staan de Deense en Noorse ambassades in Damascus in de brand. Vol verbazing kijk ik weer eens naar buiten.