L'homme avec le marteau

Van de week moest ik weer om mijn eigen grappie lachen.
Ik was met mattie Jason in de Ako op Station Sloterdijk, en nadat hij klaar was met bladeren door de fitness and muscle-bladen (duidelijk verkapte homo-erotiek, maar hij blijft ontkennen) en ik de laatste Suske en Wiske terugzette, zag ik een blad met de titel Uncut Magazine.
Ach, als je de hele dag Engels spreekt zoals wij tweeën, is het woord uncut natuurlijk meteen grappig. Ik merkte op dat ze eerst publiceerden onder de titel Sjikse's Weekly maar er viel een pijnlijke stilte in de Ako, die tot op perron vier te horen was. Ts. Ik vond hem wel grappig. Denk dat je joods bloed in je aderen moet hebben om er om te kunnen lachen.

Terwijl ik dit zit te typen valt me overigens op dat een mok dubbele Senseo zonder Dreft toch lekkerder smaakt dan met. Gatverdamme. Wordt weer de hele nacht belletjes winden in mijn slaap. Maar mijn slaapkamer zal morgenochtend lekker fris ruiken, dat wel. Dreft. Ontzettend ontvettend.

Gisteren zat ik met Zazzie te amasannen, en zoals je dat met sommige mensen hebt (Zazz is er een van, papa ook, Jason ook en Rietje ook), steek je elkaar aan met flauwe woordgrapjes en shit, hoe moe en chagrijnig je ook in wezen bent. Zo kwamen we toch op een aantal zaken die me aan het denken hebben gezet:

Is James bond de broer van Vagebond? Heeft dat iets te maken met Lady en Vagebond? Wat? Of sprak James in de eerste boeken in halve raadsels en was zijn bijnaam Vage? De naam is Bond. Vage Bond.
Ik bedacht me ook dat de indianen (of is het Indianen? Da's weer tipi's zo'n lastig vraagstuk) hun eigen messias hebben. In de overlevering liep die over vuurwater. Flauw. En warm ook.
Zo kwamen we vanzelf te spreken over Hiawata en Winnetou. Mijn vader heeft vroeger een paar jaar in een Hiawata gereden, maar sindsdien wil hij geen Koreaan meer. Terwijl hij zijn auto in de prak reed, riep ik nog "Te laat! Te laat! Riep Winnetou. Het zaad is al naar binnen toe!"

Hij verloor, zo moet je weten, de macht over het stuur toen hij in de regen over een wegdek van kinderhoofdjes reed. Dat was in Cambodia, daar zijn alle wegen geplaveid met kinderhoofdjes. Auw. Wat hij in Cambodia deed was me eigenlijk een raadsel, want hij zou eigenlijk niet verder rijden dan Israel (hij werkte toen nog als eindredacteur van Sjikse's Weekly). Hij zag daar een stel orthodoxe joden bij de klaagmuur staan te brabbelen en te knikken. Sommige van hen stopten er ook kleine papiertjes tussen de kieren, waarop hun gebeden stonden gekrabbeld. Aan een van de orthodoxen vroeg hij of hij zelf het idee had dat zijn gebeden een beetje werden verhoord. "Ach, weet je wat het is, jongen", zo antwoordde de beste man, "Je kan net zo goed tegen een muur praten".

Tegen een muur praten is volgens mij niet eens zo heel erg raar, als je in acht neemt dat de muren oren hebben. Net als koffiekopjes, zeg maar. Koffie met jodekoeken, lekker. Mijn vader raakte hoe dan ook verder aan de praat met de orthodoxe, die Rabbi Goldstein heette. Hij vertelde hoe veel van zijn familieleden in het verleden naar kampen waren gestuurd en hoe hij ze nooit meer heeft teruggezien.
Mijn vader, de beroerdste niet, bood de man een lift aan terug naar huis in Nederland, en zette hem af bij de afslag Kampen en wenste hem veel succes verder.
Kleine moeite, groot plezier.

Verder kijk ik bijna dagelijks naar de talkshow van Ellen Degeneres op RTL5, en toen ik haar vanmiddag zag dansen aan het begin, viel me op dat ze een gehoorapparaatje in haar rechteroor gepropt had zitten. Ah, een doofpot, dacht ik en nam nog een hapje van mijn jodenkoek.

Is MC Hammer trouwens familie van Marianne Timmer? En is haar vader dan de bekende Man met de Hamer?

Ik stop.

De pliesie is street!

Wat ik vaak zo grappig vind, is hoe serieus mensen dit blog soms nemen.
Natuurlijk is driekwart waar, echt en autobiografisch, maar de rest is verzonnen bullshit en schenenschopperij. Dat is ongeveer het doel van mijn blog; om de realiteit ietsje aan te passen zodat het voor anderen wellicht de moeite waard is om eens te lezen.

Dus als ik schrijf dat ik stopte voor twee negerinnen waarvan één geen tanden meer had, ik hun de haaientanden aanwees die ze in de jungle niet kennen, en dat later die avond Paul Weller van The Jam in mijn huiskamer zijn nummer aan haar gaf, dan is alleen het gedeelte dat ik ze bijna aanreed waar. Mijn hemel.
En dan zijn er mensen -vrijwel altijd volslagen onbekenden- die het nodig vinden om mij in de reacties te vertellen wat ze van mij vinden.

Even voor de duidelijkheid: Wat een totale vreemde van mij vindt, zal me een hele dikke worst wezen. Zeker als die mening puur en alleen gebaseerd is op een verhaal wat ik voor de helft verzonnen heb. Hoe serieus moet je dingen nemen die je leest? Ik kan daar echt smakelijk om lachen. Zijn dat dezelfde mensen die denken dat Tineke Schouten een domme Utrechtse is, of dat Bruce Willis echt vliegtuigen uit de lucht schiet? Waarschijnlijk wel.

Goed. Over tot de orde van de dag, want het is weer lang geleden dat ik online mensen heb beledigd, dus laten we aanstonds ter zake komen.

Vorige week heeft de rechter ergens in het noorden van het land beslist dat als je "homo" tegen een agent zegt, dat dat wel degelijk beledigend is. Een rechter in het zuiden van het land zag dat enkele weken eerder totaal anders.
In eerste instantie dacht ik bij het lezen van dat bericht waarschijnlijk hetzelfde als iedereen: Je hebt je te gedragen tegen agenten, en willen we de Oude Normen en Waarden van Weleer weer terugkrijgen in dit land, dan beginnen we met respect tonen aan het gezag, en schelden is uit den boze enzovoort. Ik vind dat namelijk echt. Dit is het deel van dit blog wat waar is. Middelvinger opsteken tegen een agent? Schot hagel in je smoel.

Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik eigenlijk begon te twijfelen aan de uispraak van deze rechter. Tuurlijk hoef je als Agent van Politie niet alles te pikken. Alleen... ik weet het niet... ik kreeg er een onbehaaglijk gevoel bij. Ineens wist ik het: door deze uitspraak is nu officieel vast komen te liggen dat "homo" een scheldwoord is.

Het is dus erg als je iemand beschuldigt van homosexualiteit. De rechter heeft gesproken: dit kan niet door de beugel en dit gaat te ver. Een gezagsdrager voor homo uitmaken, dat moet bestraft worden!!!
Is het dan erg om homo te zijn? Volgens deze rechter kennelijk wel.
Maar wat nou als je homo zegt tegen een agent die toevallig ook echt homo is? Is het dan nog belediging, of is het slechts een juiste constatering? Kun je er dan ook voor berecht worden? Ik denk dat een beetje advocaat de vloer aanveegt met de Officier, als blijkt dat het 'slachtoffer' (de homosexuele agent in dit geval) inderdaad een homo blijkt te zijn! De verdachte constateerde iets, zei dat hardop, het is een gegeven feit, en nu moet hij voorkomen? Meneer de rechter toch....

Goed. Dan nu het roepen van homo tegen een heterosexuele agent. Is dat niet gewoon een foutieve conclusie? Waarom is het valselijk 'beschuldigen' van iemand, zeggen dat hij homo is, strafbaar? Waarom mag je niet zeggen: hé agent, je bent een homo!!, maar wel (ik verzin maar iets) hé agent, je hebt rood haar (terwijl hij bruin haar heeft). Omdat het hebben van rood haar niet erg is, maar het zijn van een homo wel?
Ik denk dat veel niet-roodharige homo's blij zijn dat ze geen rood haar hebben, maar lekker gewoon een bruinharige homo zijn.

Ik zou me godverdomme nogal beledigd voelen als ik een homosexueel was en dit bericht las in de krant, zeg! Iemand voor homo uitmaken is zo erg dat je ervoor veroordeeld wordt? Mijn hemel.

Trouwens... is het niet ook heel erg als je een homo uitscheldt voor "agent".....?

Afstandelijke shit

Vorige week heb ik mijn maandelijkse Makro-boodschappen weer gedaan met maatjes Jason en Birte gedaan in Beverwijk, of zoals wij zeggen: The Beaver Area.
Ik nam gelijk eens een nieuwe afstandsbediening mee voor mijn TV, DVD-speler en stereo inéén, van Philips. Mooi ding, ligt lekker in de hand en alles werkt gewoon. Eigenlijk alles wat je van een afstandsbediening mag verwachten.

Gisteren zat ik samen met Zazz tv te kijken, en ik zag ineens twee knopjes (op de afstandsbediening! Niet gelijk doordenken!) die ik nog niet eerder had gezien, pal boven de 1 en de 2. Het waren een smiley en een grommie (of hoe noem je zo'n omgekeerde smiley?) Kijk, zo ziet het er uit:



Geen idee wat dat is. Een lachend knopje en een droevig knopje op mijn afstandsbediening. Ik vind dat leuk.

Vanochtend reed ik op De Rotonde naar mijn werk, en een of andere lamlul in een Peugeuot ging van de binnenste baan naar de buitenste baan om -net als ik- af te slaan na een half rondje te hebben gereden. Les één van rotonderijden: eerste of tweede afslag, dan pak je de buitenbaan. Derde afslag, dan pak je de binnenste baan en ga je naar buiten tussen de tweede en derde afslag, maar uiteraard alleen als het kan, en dan sowieso nadat je richting aan hebt gegeven. Lamlullen doen dat niet; die pakken voor een halve rotonde de binnenbaan, en gaan dan in één lompe beweging van de binnencirkel naar de afslag en drukken iedereen weg die het lef heeft ze in de weg te rijden. Ik zag het van te voren aankomen, dus ik remde op de specifieke Ar-manier op het allerlaatste moment, terwijl ik mijn claxon bijkans door mijn stuur heendrukte. Klootzak. Vervolgens sneed hij ook nog voor mijn bumper een baan naar rechts en aan zijn gebaren te zien was hij er nog van overtuigd dat ik degene was die alles verkeerd deed. Toen we naastelkaar reden, maakten we door onze openstaande ramen oogcontact en ik gaf hem een internationaal gebaar wat zoveel betekent als "ik vind u niet lief". Toen hij vervolgens zei dat ik een klootzak was, realiseerde ik me dat ik nog geen koffie ophad en geen nicotinezuigtablet in mijn molen had draaien, dus ik sneed hem de pas af en stapte uit om hem een les te geven in de basisverkeersregels. Het zou heel goed kunnen dat ik hierbij iets over zijn moeder heb gezegd, in combinatie met enkele ernstige ziektes. Nadat ik nog een laatste trap met mijn All-Stars tegen zijn portier had gegeven en ik hem verzekerde dat hij zich kapot zou schamen als hij het Theorieboek voor Mongolen in het Verkeer erop na zou slaan op de plee terwijl ik zijn dochter aan het neuken was, stapte ik in mijn zilveren kogel en reed verder.

Godvergodverdomme, dacht ik, nog maar half tien en al mijn eerste scheldpartij gehad met een asshole. Zit ik hier mijn humeur te laten bederven door de eerste de beste achterlijke baviaan met een Peugeot onder zijn kloten, terwijl de zon me vol in mijn smoel tegemoet schijnt. Ik pakte de afstandsbediening van de achterbank, richtte hem op mezelf, en drukte het smiley-knopje in.
Spontaan verscheen er een grijnslach op mijn smoel. Als ik het godverdomme niet dacht. Ik wist wel dat we technisch gezien mijlenver voorliggen op die kut-Aziaten, daar waar het op infraroodapparatuur aankomt.

En nu ga ik verder met mijn speeltje, ik kan niet wachten om die lelijke grijnzen van de smoelen van het klootjesvolk af te zappen.
Kom maar op, motherfuckers! Ar heeft twee weken vakantie, geen reet om handen, en een afstandsbediening met een smiley-knopje.

Ik ga de wereld veranderen.
En nou oprotten.