Van de week moest ik weer om mijn eigen grappie lachen.
Ik was met mattie Jason in de Ako op Station Sloterdijk, en nadat hij klaar was met bladeren door de fitness and muscle-bladen (duidelijk verkapte homo-erotiek, maar hij blijft ontkennen) en ik de laatste Suske en Wiske terugzette, zag ik een blad met de titel Uncut Magazine.
Ach, als je de hele dag Engels spreekt zoals wij tweeën, is het woord uncut natuurlijk meteen grappig. Ik merkte op dat ze eerst publiceerden onder de titel Sjikse's Weekly maar er viel een pijnlijke stilte in de Ako, die tot op perron vier te horen was. Ts. Ik vond hem wel grappig. Denk dat je joods bloed in je aderen moet hebben om er om te kunnen lachen.
Terwijl ik dit zit te typen valt me overigens op dat een mok dubbele Senseo zonder Dreft toch lekkerder smaakt dan met. Gatverdamme. Wordt weer de hele nacht belletjes winden in mijn slaap. Maar mijn slaapkamer zal morgenochtend lekker fris ruiken, dat wel. Dreft. Ontzettend ontvettend.
Gisteren zat ik met Zazzie te amasannen, en zoals je dat met sommige mensen hebt (Zazz is er een van, papa ook, Jason ook en Rietje ook), steek je elkaar aan met flauwe woordgrapjes en shit, hoe moe en chagrijnig je ook in wezen bent. Zo kwamen we toch op een aantal zaken die me aan het denken hebben gezet:
Is James bond de broer van Vagebond? Heeft dat iets te maken met Lady en Vagebond? Wat? Of sprak James in de eerste boeken in halve raadsels en was zijn bijnaam Vage? De naam is Bond. Vage Bond.
Ik bedacht me ook dat de indianen (of is het Indianen? Da's weer tipi's zo'n lastig vraagstuk) hun eigen messias hebben. In de overlevering liep die over vuurwater. Flauw. En warm ook.
Zo kwamen we vanzelf te spreken over Hiawata en Winnetou. Mijn vader heeft vroeger een paar jaar in een Hiawata gereden, maar sindsdien wil hij geen Koreaan meer. Terwijl hij zijn auto in de prak reed, riep ik nog "Te laat! Te laat! Riep Winnetou. Het zaad is al naar binnen toe!"
Hij verloor, zo moet je weten, de macht over het stuur toen hij in de regen over een wegdek van kinderhoofdjes reed. Dat was in Cambodia, daar zijn alle wegen geplaveid met kinderhoofdjes. Auw. Wat hij in Cambodia deed was me eigenlijk een raadsel, want hij zou eigenlijk niet verder rijden dan Israel (hij werkte toen nog als eindredacteur van Sjikse's Weekly). Hij zag daar een stel orthodoxe joden bij de klaagmuur staan te brabbelen en te knikken. Sommige van hen stopten er ook kleine papiertjes tussen de kieren, waarop hun gebeden stonden gekrabbeld. Aan een van de orthodoxen vroeg hij of hij zelf het idee had dat zijn gebeden een beetje werden verhoord. "Ach, weet je wat het is, jongen", zo antwoordde de beste man, "Je kan net zo goed tegen een muur praten".
Tegen een muur praten is volgens mij niet eens zo heel erg raar, als je in acht neemt dat de muren oren hebben. Net als koffiekopjes, zeg maar. Koffie met jodekoeken, lekker. Mijn vader raakte hoe dan ook verder aan de praat met de orthodoxe, die Rabbi Goldstein heette. Hij vertelde hoe veel van zijn familieleden in het verleden naar kampen waren gestuurd en hoe hij ze nooit meer heeft teruggezien.
Mijn vader, de beroerdste niet, bood de man een lift aan terug naar huis in Nederland, en zette hem af bij de afslag Kampen en wenste hem veel succes verder.
Kleine moeite, groot plezier.
Verder kijk ik bijna dagelijks naar de talkshow van Ellen Degeneres op RTL5, en toen ik haar vanmiddag zag dansen aan het begin, viel me op dat ze een gehoorapparaatje in haar rechteroor gepropt had zitten. Ah, een doofpot, dacht ik en nam nog een hapje van mijn jodenkoek.
Is MC Hammer trouwens familie van Marianne Timmer? En is haar vader dan de bekende Man met de Hamer?
Ik stop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten