Totaal aantal pageviews

zondag, juli 10, 2011

Het Spaanse Graan heeft de orkaan doorstaan

Dat mens he, die verdwaald was in Spanje en die ze na drie weken hebben teruggevonden...ik snap het niet.
Het is godverdomme niet alsof dat wijf spoorloos is geraakt in de Kalahari-woestijn of ergens halverwege de noordkant van de Eiger.

Ik bedoel: hoe erg kan je in vredesnaam verdwalen na een wandelingetje over een voetpad aan de Spaanse Costa's?
Ik heb beelden gezien van de omgeving en echt.... wat de fuck was er mis met dat mokkel? Goed, ik kan me nog voorstellen dat je na acht uur lopen, waarvan de helft verkeerd, je op een goed moment geen idee meer hebt waar je bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe moet. Zover kan ik nog meegaan in dit ondiepe drama.
Ook ik heb wel eens na een paar uur op de fiets gezeten en me afgevraagd of ik nou al op de terugweg was, of dat ik mezelf alleen maar verder aan het verwijderen was van het startpunt. Kan de beste overkomen. Of nee; niet de beste natuurlijk, maar wel heel veel normale mensen in ieder geval.

Goed. Acht uur gelopen in een Europees land, in de meest toeristische streek die je kan aanwijzen op de kaart van het Iberisch Schiereiland. Even klote, even lastig, maar volgens mij niet meteen iets om in paniek van te raken. Veel lastiger dan een dag in een willekeurige richting wandelen om de bewoonde wereld weer te bereiken kan het nooit zijn. Echt niet.

Maar wat doet dat teringmokkel? Die gaat godverdomme haar kamp opslaan, bij de pakken neerzitten en zich daar settelen alsof ze de Nieuwe Wereld heeft ontdekt.
Volgens mij las ik ergens dat ze een bed had gemaakt van gras, een matras van kippeveren, een voordeur van drijfhout en een atoomkelder van kiezelstenen. Ze was net begonnen aan een bioscoop, waarna ze aan het project 'supermarkt' zou beginnen.

Het doet me allemaal denken aan die jood die op een onbewoond eiland aanspoelt nadat zijn schip is gekapseisd. Na zes jaar wordt hij teruggevonden en een ploeg van CNN komt zijn schuilplaats filmen. In de loop van de jaren, en uit pure bezigheidstherapie om niet gek te worden, had de jood een half dorp gebouwd. Hier, zij hij trots, hier is het dorpsplein, hier kun je het schoolgebouw zien, hier de synagoge, als je even doorloopt zie je hier de bioscoop, en hier de andere synagoge. Hier kun je.. hela, zei de reporter, twéé synagogen? Wat moet je in vredesnaam met twéé synagogen als je in je eentje op een eiland woont? Is die ene soms niet genoeg? Jawel, antwoordde de jood, maar die oude synagoge, daar zet ik geen voet meer over de drempel!

Ik denk dat je zelf een druppel joods bloed moet hebben om hem leuk te vinden, maar dit Nederlandse mokkel in de Spaanse bergen deed me heel erg aan de kritische jood denken. Acht uurtjes verdwalen en vervolgens godverdomme drie weken (DRIE WEKEN!!!) gaan zitten wachten op hulp. Hoe lui kan je zijn? Denkt die hoer dan niet na een paar dagen 'dit wordt niks... ik trek mijn schoenen aan en ik ga op pad' of zoiets?
Op welk moment zou de teef alsnog besloten hebben om zelfredzaam te gaan handelen?

Ik zweer je dat het deze kut was die eens in paniek 112 belde omdat ze al een uur vast zat op de roltrap. Die vol trots rondbazuint dat ze eens een hele avond heeft moeten overleven in een restaurant, met niets anders te eten dan wat er op de menukaart stond. Waarschijnlijk kon ze vanaf haar schuilplaats gewoon haar hotel aan de overkant van de straat zien staan. Gedurende drie weken ging ze gewoon elke ochtend even naar de bakker om de hoek, en trok zich weer terug op haar bed van gras.

Iedere dag worden we geconfronteerd met nieuwsfeiten, met oorlog, geweld, politieke onzin, natuurrampen en noem het godverdomme allemaal maar op. Bij vrijwel alles haal ik mijn schouders op, murwgeluld als we van mijn generatie zijn. Zonder probleem vreet ik mijn tweede portie lasagna op, terwijl ik naar een negerkindje met een bol buikje en een smoel vol vliegjes zit te kijken bij de freakshow van Socutera. Voor het slapengaan nog even een brandende kindercrèche in Bagdad bekijken, om 's ochtends half Azië weggespoeld zien worden door een grote golf. Het zal allemaal wel.

Het is het soort kalveren als die Limburgse teef die me van mijn stuk brengen..... ik loop al een week met een vraagteken boven mijn hoofd, ik snap het echt niet.

Echt niet.

Geen opmerkingen: