Als je gaat zwemmen: nooit zinkzalf gebruiken.
De spanning van het Artist canvas (waarom heet dat zo?) zal ongeveer te vergelijken zijn met de spanning van mijn anus de laatste dagen. Ik bedoel niet dat ik een speciale anus heb, of dat er een specifieke reden is om daar de aandacht op te vestigen. Ik denk dat ik een van de saaiste anussen -of is het ani- heb van Nederland. Zelden verdwijnt er iets in wat er volgens Moeder Natuur niet in thuishoort. Hooguit een thermometer of verdwaalde zetpil. Of nee, dat laatste klopt niet. Een verdwaalde zetpil zit in je navel, of in je oor. Of in de kont van iemand anders, dan is hij echt zijn Tom-Tom vergeten. Nee, ik bedoel natuurlijk: een goed geplaatste zetpil. Of nou ja... goed.. het hangt van je definitie van goed af. Ik ben niet iemand die zegt dat je kont per sé een goede plek is om medicamenten in op te bergen, zelfs geen zetpil. Het woord 'zetpil' is trouwens net zoiets als Y-chromosoom of X-stralen, B-stijl of A-lijn. Zetpil. C-meermin.
Maar ter zake. Ik ben mijn baan per eind augustus kwijt.
Die mensen die verwachten, misschien zelfs hopen dat ik hier een vlammende tirade zal gaan houden over de hele achtergrond van deze Saga (die geen Saga is, maar gewoon een heel slecht en abrupt eind van een leuk verhaal, alsof het papier op was en de uitgever besloot om ergens midden in hoofdstuk veertien 'Einde' onderaan de pagina te zetten, terwijl de lezer de hoofdpersonages net een beetje aan het doorgronden was en de plot elk moment een onvoorziene wending zou nemen), wel, die mensen moet ik teleurstellen. Ik ga dat niet doen. Daar ben ik niet alleen te volwassen voor -of wat in mijn geval voor volwassenheid door moet gaan-, ik heb er vooral geen zin in omdat ik er geen energie in wil steken. Ik vind wel weer iets anders voordat ik in de VUT kan.
Misschien ga ik het over een heel andere boeg gooien. Mensen die me kennen weten dat ik het van de een op de andere dag radicaal op mijn heupen kan krijgen en besluit huis en haard achter te laten tijdens een impulsieve actie. Natùùrlijk krijg ik daar achteraf spijt van, zoals ik zo vaak spijt heb. Of tenminste wat in mijn geval voor spijt door moet gaan. Ook in spijt wil ik nooit te veel energie steken. Energie kan je beter in je kont steken, gelijk een Y-chromosoom of een zetpil.
Y-chromosomen moet je nooit langer dan zeven minuten koken, anders gaan ze stinken naar het vrijgekomen zwavel. Net als je kont. Je kont zeker geen volwassener stukje schrijven, Arrrr?
Neen. Dat kont ik niet.
En laat me nu maar met rust, want ik ben orde op zaken aan het stellen.
Of wat in mijn geval voor orde moet doorgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten