Ajax bestaat dit jaar niet...

Het voetbalseizoen is amper begonnen en ik vreet me alweer op over Ajax.
Danny Blind, rot maar gelijk op want de maanden dat je vorig seizoen coachte (of wat daar voor moet doorgaan) leek al nergens op, maar wat je tot nu toe op het veld weet neer te zetten is gewoon kut. Ja tuurlijk hebben we ons geplaatst voor de eerste ronde Champions League. Met de hakken over de sloot tegen een stel Deense middenmoters. Verliezen van Feyenoord is geen schande. Wel als je dat thuis doet, en op de manier waarop dit gisteren is gebeurd. Wat is er met Ajax gebeurd?
Waarom moest Ronald weg en kwam jij of all people op zijn plaats?
Louis van Gaal is een irritante kerel. Zijn manier van doen doet mijn tenen krommen en mijn ruggegraat rillen. Maar dat is nou eenmaal hoe hij is.
Irritanter, van een totaal andere orde van irritant, is mensen die doen alsof ze Louis van Gaal zijn. Waarom neem je in godsnaam zijn maniertjes over? Dat deed je al als aanvoerder van Ajax, en je doet het ook als trainer. Louis komt ermee weg want hij is een vakman. Jij niet want je bent een prutser. Ga weg, alsjeblieft. Opzouten, Danny. Terug naar Zeeland. Moven. Vort. Arrogante lul dat je bent. Raus!

Sommige mensen vinden het normaal om leugens te vertellen. Ik niet. Maar als je dan toch liegt, verzin dan iets spectaculairs. Om mij zwart te maken hoef je geen dingen te verzinnen. In de waarheid zitten genoeg voorbeelden waaruit mijn stupiditeit blijkt, daar is heus geen fantasie voor nodig.
Mensen die liegen, ik snap ze niet. Lijkt me reuze ingewikkeld om bij te houden wat je tegen wie hebt verteld. Mensen die over mij liegen staan met 2-0 achter voordat de wedstrijd goed en wel is begonnen. Mensen die over mij liegen tegen de mensen waar ik van houd krijgen drie strike en een rode kaart. Raus. Net als Danny Blind. Opzouten. En later een gunst komen vragen zonder blikken of blozen is natuurlijk helemaal van de zotte. Eerst verantwoording afleggen, dan kijken we of er nog genoeg krediet over is voor gunsten. Niet eerder. Zo niet, dan niet en wie de schoen past trekke hem aan.

Het lijkt de laatste week wel Nationale Arjen-afzeik-week. Ga even met zijn allen dwarsliggen en moeilijk doen. Moeilijk doen heb ik al jaren geleden afgeleerd. Makkelijk doen is vaak al lastig genoeg, dus energie steken in moeilijk doen om het moeilijk doen, daar begin ik niet meer aan. De meeste dingen zou ik van mijn rug moeten laten afglijden als water van een eend. De pest is: ik trek het me zo godvergeten aan wat mensen van me vinden. Kap daar nou toch eens mee.

Over honing, orgasmes, polaroids en mijn oma.....

Ik heb een fotografisch geheugen, maar als ik mijn boodschappenbriefje niet bij me heb, vergeet ik de helft te kopen...
Ik heb een IQ van 148 maar ik ben te dom om te snappen hoe ik goed een overhemd moet strijken...
Ik kan soms dingen op afstand voelen en zien, maar ik zie niet wat er voor mijn smoel gebeurt...
Ik trek me kritiek van anderen veel meer aan dan mijn omgeving soms vermoedt, maar tegelijkertijd ben ik een ster in het anderen voor het hoofd stoten (en vaak schep ik er nog een stiekem genoegen in ook!)...

Sommigen vinden me superzelfverzekerd -zelfs arrogant- maar ze moesten eens een weekje stage lopen in mijn brein, en zien wat ik echt voel...

Benamingen die ik in de loop der tijd heb gehoord varieren van "megalekker ding" tot "Winnie de Poeh" tot "lelijke stinkhomo"...de waarheid zal wel ergens in het midden liggen: een lekkere homofiele beer of zo...terwijl ik toch echt gruwel van honing en echt niet op mannen val. Daarentegen ben ik wel een gay magnet. Om de een of andere reden trek ik homo's aan. Net als oudere vrouwen. Wat is dat toch voor iets? Net de mensen die ik over het algemeen mijd als de pest vinden mij het leukst. Net als katten; die schijnen juist op schoten te gaan liggen van kattenhaters. Ik zou het niet weten want ik ben gek op katten. En katten zijn gek op mij. Vooral oudere vrouwtjeskatten en homofiele katten. Zouden homofiele katten eigenlijk bestaan? Ik denk van wel. Ik denk zelfs dat Viv, mijn eigen stiefkat, een homootje is. Hoe hij soms naar Frenk kijkt....ik weet het niet. Frenk ook niet. Frenk is ook een gay magnet. Toch weet ik zeker dat hij straight is. Als Frenk een mens was, had hij tattoos en een motor. Hoewel ik eigenlijk ook weer denk dat dat soort mannen ook halve homofielen zijn, maar dit zoveel mogelijk proberen te verbergen onder een laag inkt en achter een berg chroom. Ik zou zelfs willen stellen dat alle Hell's Angels flikkers zijn. Ik bedoel...allemaal mannen met snorren in leer verpakt, en dan zo'n trillend ding onder je kont, het lijkt me allemaal vrij duidelijk.

Mannen met snorren zijn trouwens sowieso niet te vertrouwen.
Mannen met baarden zijn allemaal engerds, en potentiele incestplegers. Ik durf dat met enige stelligheid te beweren. Ik heb het dan uiteraard niet over een goed gecoiffeerd stoppelbaardje of een goatee, natuurlijk. Wat ik bedoel zijn van die grote, volle baarden waardoor linzensoep eten vrijwel onmogelijk wordt gemaakt. Of op zijn minst heel erg smerig.

Een vrouw laten klaarkomen is iets wat je gerust aan mij kunt overlaten, overigens. Ik schep niet graag op, maar over het geven van een orgasme aan een vrouw kan ik een boek schrijven. De titel hiervan is me even ontschoten, ondanks mijn fotografisch geheugen. Het is dan wel fotografisch, maar zo onscherp als de pest. Je hebt er eigenlijk geen flikker aan op de manier hoe ik het heb. Maar ik durf -ik ben nu toch op dreef- te stellen dat ik zelfs de meest frigide teef binnen een half uur tot een dusdanig orgasme kan brengen, dat ze per direkt haar baan als bibliothekaresse (is dat nou verdomme met een k of met een c?) en zich fulltime gaat toeleggen op het hebben van sex, sex en meer sex. Maar niet met mij, godverdomme. Dat ze mijn kloten kust met haar gezeik. Orgasme of niet, het blijft natuurlijk van origine een frigide teef. Dat krijg je er niet zo een, twee, drie uit en ik wil er niet meer tijd aan besteden dan een eenmalige ontmoeting die haar leven voorgoed op de schop gooit.
Het vrouwelijk orgasme, dat is iets wat wij mannen nooit, maar dan ook nooit zullen doorgronden. Ik zou het niet eens willen. Trouwens, ik zou het toch gelijk weer vergeten met mijn polaroidgeheugen.

Waarom zijn veel mannen trouwens zo bang voor mij? Dat valt me op en ik werd er vanavond door een goede vriendin ook weer op gewezen. Haar valt ook op -en ze kent mij al een slordige zeventien jaar- dat veel mannen met een soort blik van ontzag naar me kijken. Geen idee wat dat is. Het schijnt de beruchte Arjen-blik te zijn waar ik al eens eerder over heb verteld. De blik die mensen in een gekkenhuis kan doen belanden. De blik die volwassen mannen in huilen kan doen uitbarsten en de blik die vrouwen ofwel doet walgen ofwel tot een orgasme brengt. Een tussenweg is er simpelweg niet. De blik die zegt "Het feit dat ik gruwel van honing wil nog niet zeggen dat ik Winnie de Poeh niet ben" en de blik die zegt "Laat me met rust, tenzij je wat van me wil".

Een IQ van 148......je kan er godverdomme niet eens een brood voor kopen. Laat staan een pot honing. (Nee echt, laat staan.) Zoals mijn oma (Mijn god wat zou ik het lieve mens nog een keer willen spreken en haar vertellen hoeveel ik op haar lijk) vroeger altijd zei: "Winnie, jongen, beter rijk en gelukkig dan arm en ongelukkig". Dan pakte ze mijn honing weer af en begon zachtjes te huilen. "Waarom huil je nu toch, lieve oma?" vroeg ik dan.
Ze antwoordde: "Omdat ik weet wat het leven nog allemaal voor je in petto heeft, lieve Arjen. Omdat ik er altijd voor je zal zijn, ook als ik niet meer leef. Omdat ik weet hoeveel pijn je nog zult hebben, maar vooral omdat ik weet hoeveel pijn anderen om jou zullen hebben. Daarom moet ik zo huilen, mijn lieve Arjen."

Ik huilde zachtjes met haar mee en zei: "Ik weet het, lieve oma.....ik weet het..." Samen huilden we zachtjes verder.

Een echte vent....

I would say I’m sorry
If I thought that it would change your mind
But I know that this time
I’ve said too much
Been too unkind
I try to laugh about it
Cover it all up with lies
I try and
Laugh about it
Hiding the tears in my eyes
’cause boys don’t cry
Boys don’t cry

I would break down at your feet
And beg forgiveness
Plead with you
But I know that
It’s too late
And now there’s nothing I can do

So I try to laugh about it
Cover it all up with lies
I try to
Laugh about it
Hiding the tears in my eyes
’cause boys don’t cry

I would tell you
That I loved you
If I thought that you would stay
But I know that it’s no use
That you’ve already
Gone away

Misjudged your limits
Pushed you too far
Took you for granted
I thought that you needed me more

Now I would do most anything
To get you back by my side
But I just
Keep on laughing
Hiding the tears in my eyes
’cause boys don’t cry
Boys don’t cry
Boys don’t cry

Cursus Management

Managementles 1

Katrien en Peter zijn in de badkamer.
Terwijl Peter onder de douche staat en Katrien zich aan het afdrogen is, gaat de deurbel.
Katrien slaat een handdoek om, rent de trap af en doet de deur open.
Het is Jan, de buurman.
Voordat ze een woord kan uitbrengen, zegt Jan "Ik geef je 500 euro als je nu die handdoek laat vallen."
De vraag brengt haar in verwarring, maar even later denkt ze: Wat een buitenkansje.
En Katrien laat de handdoek op de grond vallen.
Jan staart even naar haar en geeft haar een biljet van 500 euro.
Katrien drapeert de handdoek weer om zich heen en gaat terug naar de badkamer.
"Wie was dat?" vraagt Peter.
"Jan, de buurman,"antwoordt Katrien.
"Aha," zegt Peter, "zei hij nog iets over de 500 euro die hij me schuldig is?

Moraal: als je kritische informatie op tijd met je collega's deelt, kun je pijnlijke situaties tegenover anderen voorkomen.

Managementles 2

Een secretaresse, een verkoper en hun manager vinden tijdens de lunchwandeling een oude olielamp.
De manager wrijft de lamp op en er verschijnt een geest die zegt.
"Jullie mogen alle drie een wens doen."
De secretaresse gilt meteen: "Ik wil naar de Malediven, heerlijk in de zon op het strand liggen."
Floep, weg is ze.
De verkoper roept: "En ik wil naar New York, met een portefeuille vol geld om te winkelen."
En hup, ook hij is ervandoor.
"Jij bent aan de beurt," zegt de geest tegen de manager.
Die zegt:
"Ik wil die twee terug op kantoor na de lunch!"

Moraal : geef altijd voorrang aan je baas.

Managementles 3

Een kraai zit op een tak boven in een boom en koestert zich in de zon.
Een konijn op de grond kijkt naar hem en zegt:
"Ha kraai, wat zit je lekker te niksen. Denk je dat ik ook zo kan luieren ?"
De kraai antwoordt: "Natuurlijk kun je dat, ga je gang."
En het konijn strekt zich uit in het zand en dut in.
Even later komt er een vos langs, ziet het konijn en vreet het op.

Moraal : Om ongestraft niets te kunnen doen, moet je heel hoog in de boom zitten.

Managementles 4

Een priester rijdt in zijn auto langs een nonnetje dat op de stoep loopt.
Hij geeft haar een lift.
Terwijl zij in stapt valt haar habijt open en laat zij een prachtig lang been zien.
De priester kan zich niet beheersen en legt zijn hand op haar dij.
De non kijkt hem aan en zegt vriendelijk: "Denk aan psalm 129, vader."
De priester trekt verschrikt zijn hand weg en verontschuldigt zich.
Maar na een tijdje wordt de verleiding toch te groot en hij legt weer zijn hand op haar dij.
"Denk aan psalm 129," zegt het nonnetje opnieuw.
"Sorry,zuster, het vlees is zwak" zegt de priester.
Bij het klooster aangekomen, stapt de non uit en glimlacht veelbetekenend naar de priester.
Die rent naar zijn cel en slaat de bijbel open op psalm 129.
En leest: "Gaat voort en zoek, omhoog en verder omhoog, want daar is de glorie."

Moraal : Houd altijd goed je kennis op peil, anders mis je fantastische kansen

Vlees noch Vis

Het is een uur of vier in de middag en ik ben de hele dag vrij geweest.
Ik verveel me en ik heb trek, erge trek.
Het duurt nog een tijd voordat mijn vriendin thuis is, want die is naar een concert van Van Dik Hout.
Hoe kom ik de uren door? Ik weet het: even snel naar beneden naar de visboer. 's Kijken wat ze voor lekkers hebben.

Boven aangekomen pak ik mijn in-between-maaltijd snel uit want ik sta te trillen op mijn benen van de honger en het water loopt me in de mond van de inhoud van het ritsel-tasje: Twee ons gebakken kibbeling met knoflooksaus en een broodje haring (alles erop en eraan meneer? Ja, lekker!)

Ik moffel eerst de kibbeling weg voordat hij afgekoeld is. Arjen weet er wel raad mee: de ene hap is nog niet doorgeslikt of de andere verdwijnt al in zijn molen.
Erachteraan gelijk het kleffe broodje haring. Njam njam, dat smaakt. Naar vis vooral.
Het bordje met resten saus en kruimels zet ik op de grond voor mijn twee rode rakkers, die zich er met zomogelijk nog meer overgave op storten dan ik zoëven.

Gek.....ik heb net behoorlijk gegeten, maar het hongergevoel is helemaal niet weg.
Even wachten misschien? Nee, echt...het voelt niet helemaal goed dit. Misschien snel even wat zoets erachteraan. Even kijken, wat hebben we....hmmmm hagelslag. Ik zet het pak aan mijn mond, en neem twee, nee drie monden vol met Venz. Duidelijk geval van te laag bloedsuiker, dit. Ik voel het duidelijk: ik sta te trillen op mijn benen en ik begin te zweten als een otter. Mijn hartslag is ook niet echt laag.

Ik zit even later op de bank. Ik voel me nog steeds niet goed. Ik zweet echt ontzettend, het loopt in straaltjes langs mijn hoofd naar beneden.
Het trillen is niet minder geworden, integendeel. En wat is het warm! Jezus, het lijkt wel of de kachel op vijfentwintig graden staat. Ik voel of de boord van mijn sweater knelt, want zo voelt het. Nee, die zit gewoon normaal.

Ik sta op en loop naar de spiegel. Ik schrik me rot.
Mijn hoofd en hals zijn rood. Niet rood zoals wanneer je bloost, nee, eerder een soort paarsig. Ook niet vlekkerig zoals iedereen dat wel kent, nee, het is egaal van kleur. Net een soort masker, of schmink of zo. Dit is niet goed. Mijn hartslag is ook abnormaal hoog nu, net of ik honderd meter heb gesprint voor de bus.

Er zijn inmiddels zo'n drie minuten voorbij sinds ik mijn broodje ophad.
Ik voel me helemaal niet goed, en ik voel aan alles dat er iets goed mis is in mijn lijf: Paarse kop, zweten en trillen en mijn hart bonst in mijn hele lijf.
Dan beginnen mijn oren te suizen. Het enige wat ik nog hoor is mijn eigen hartslag: boem-boem-boem-boem in een razend tempo nu. Zou er iets met mijn hart zijn? Heb ik -ook al ben ik nog jong- een hartinfarct? Mijn ene opa is er jong aan gestorven en mijn andere heeft er ook een half dozijn achter zijn kiezen.

Jezus, een hartaanval, dat moet het zijn! Ik gok dat mijn hartslag nu rond de 250 is; het is niet normaal meer! Ik moet even liggen, besluit ik. Nee! Niet liggen, want ik stik ook bijna! Mijn trui. Uit ermee. Nee, helpt niet. Shirt ook uit. Weg ermee, die kleding knelt alsof het twee maten te klein is. Lucht, ik wil lucht.
Ademhalen gaat moeilijk nu, alsof je in een sauna zit.

Dan ineens is het of er een hendel wordt overgehaald. Van de ene op de andere seconden staan mijn vingertoppen in de brand. Er gaat 220 volt door mijn zenuwen. Auw! Mijn vingers, mijn hele handen staan in de brand, kokend water, maar dan aan de binnenkant. Ook mijn voeten nu. Dan mijn onderarmen, en dan mijn benen en bovenarmen.

Wat is dit! Dit is helemaal niet goed! Ik raak in paniek. Wat moet ik doen? Ik heb het gevoel of er iets heel ergs gebeurt, en ik ben aan het vechten tegen flauwvallen.

Flauwvallen! Ik val zo flauw, dat kan niet anders, alles staat in de brand en doet pijn. Mijn hart stopt er zo mee, want dit tempo houdt geen enkel hart langer vol dan een paar minuten. boem-boem-boem-boem-boem, wel vijf keer per seconde, boemboemboemboemboemboemboem jezus ik moet liggen. Op bed. Ik wil slapen, flauwvallen, deze droom moet voorbij zijn en snel!

Ik sta op van de bank en begeef me naar de slaapkamer. Alles draait. Of je een liter tequila ophebt; alles is surrealistisch en alles draait en staat scheef. Net een film. Mijn lijf voelt of er accuzuur door mijn aderen stroomt en ik tegelijkertijd onder constante stroom sta. Mijn hart draait op hol en ik kan maar heel moeilijk ademhalen. Ik plof op bed. Dat moet helpen, dat kan niet anders. Liggen, eindelijk liggen.....mijn bed draait of het op een pick-up staat.

Dan ineens dringt het tot me door.
Een allergische reactie!
Ja! Dat is het! Zeker weten! Dat verklaart ook al die rare klachten van de laatste maanden waarmee ik naar de huisarts ging! Vis! ik ben allergisch voor vis!!!! Ik weet het honderd procent zeker, dit is wat is wel eens op TV heb gezien over mensen die heftig reageren op een wespensteek! Jezus!

Op dat moment wordt mijn keel dichtgeknepen als door twee onzichtbare handen.
Ademen gaat bijna niet meer, ik snak naar lucht. Ik maak een piepend geluid. Geen zuurstof. Hetzelfde als wanneer je een stomp in je maag hebt gekregen; piepende, schrapende geluiden en je energie moet uit je tenen vandaan komen om maar een beetje zuurstof te kunnen inhaleren. Alleen dat gaat nu niet. Niets. Ik ben nu al twintig seconden verder, en kan niet meer ademhalen. Mijn keel zit dicht. Ik merk de pijn en de brand niet eens meer, want ik ben aan het stikken. Ik ga dood. Dat is duidelijk: ik ga nu, hier, op deze dinsdagmiddag in 1998 in Amsterdam-Oost, in mijn eigen huisje, op de veel te jonge leeftijd van 27 jaar, dood.

Dan schiet het me tebinnen: in mijn jas! In mijn binnenzak zitten anti-allergietabletten die ik ooit heb gekregen van mijn huisarts nadat ik doodziek ben geweest van een wespensteek. Antihistamine voor noodgevallen! Binnen handbereik!!!!

Ik sta van mijn bed op, en tol in de richting van de slaapkamerdeur. Daar, om het hoekje, is de kapstok met daaraan mijn spijkerjack. De pillen. Nog een paar meter. Het wordt al donker aan de randen van mijn gezichtsveld. Alles draait. De zwarte vlekken worden groter en ik zie bijna niets meer. Meer op de tast dan op het zicht bereik ik de gang. Zuurstof. Een beetje maar, alsjeblieft. God, als je bestaat, red me dan, alsjeblieft, alsjeblieft! Ik wil nog niet dood, echt niet, alsjeblieft.....een minuut zonder lucht? Een halve minuut? Ik weet het niet. Ik bereik mijn jas net niet. In de gang aangekomen wordt alles pikzwart en het laatste wat ik me kan herinneren is dat het licht uitging.

Niets.
Helemaal niets.
Leegte omschrijft niet wat ik voel. Nog minder dan slapen.
Geen tunnel, geen licht, geen schimmen. Niets.
Ik ben dood.

Heel in de verte voel ik iets.
Mijn hand.
Er zit iets aan mijn hand.
Iets nats.
Iets nats en ruws.

Hoe laat is het?
Midden in de nacht, dat kan niet anders want ik slaap.
Ik wordt half wakker terwijl ik in een diepe slaap ben.
Even mijn ogen open.
De wekker, waar is de wekker? Er is iets anders dan normaal. Soms word je wakker en denk je dat je in je kinderkamer ligt. Al snel realiseer je je dat je tig jaar verder bent en dat je thuis bent. Gek is dat, je hele orientatie naar de kloten.
Dat is wat in nu voel.
Huh? Ik zie de vloer. Grijs met zwarte spikkeltjes. Een drempel.
Hee, Frenkie, lekker beestje van me, waarom lik je aan mijn hand?
Jezus waar ben ik en hoe laat is het? Het is donker en doodstil in huis en ik lig midden in de gang.

Er was iets gebeurd, iets heel ergs, ineens herinner ik het me!
Wat was dat in godsnaam??? Ik heb geluk gehad, heel erg veel geluk. Dat realiseer ik me direct. Ik was bijna dood. Meer weet ik niet, maar dat is een ding wat zeker is.
Ik probeer op te staan. Auw. Alles doet pijn. Godver wat is dat? Ik heb mijn broek volgescheten. Jezus. Wat is dit godverdomme?
Kleren uitdoen....hee, mijn shirt en sweater zijn al uit. Onder de douche. Jezus Christus, wat was dit?
Afdrogen.
Wat ben ik moe en hoe laat is het eigenlijk?
Half acht.
Half acht? Ik mis een paar uur.
Ben ik zo lang weggeweest?
Dat kan toch niet? Langer dan een paar minuten bewusteloos en je hebt blijvende schade, heb ik altijd geleerd. Maar uren???
Eerst even op bed liggen. Er is een Leopard-tank over me heen gereden. Elke vezel in mijn lijf doet zeer. Even mijn ogen dicht. Ik slaap alweer.

Later zou inderdaad blijken dat ik een anafylactische shock heb gehad; de meest heftige allergische reactie die er bestaat. Vaak met dodelijke afloop. De mensen die het geluk hebben dat ze direkt medische hulp krijgen, overleven het. Een shot pure adrenaline, zuurstof en een shot steroiden en hope for the best.

Ik was alleen thuis. Geen enkele hulp. Ik ben ruim drie uur weggeweest.
Niemand weet waar ik was.

Waren de Joden kosmonauten?

Voordat ik groot ben wil ik nog een aantal zaken gedaan hebben:

-Een documentaire maken over de Tweede Wereldoorlog. Ik ben er al aan begonnen, ik heb alleen nog zes miljoen figuranten nodig. (en ja, ik mag dit soort grappen maken. Ik heb zelf Joods bloed. Aan mijn mes. Nee serieus: mijn grootvader is omgekomen in een concentratiekamp. Hij is van de wachttoren geschoten.)

-Stoppen met roken. Serieus. Ik haat die verslaving. Ik hou van madam Nicotine maar ik haat het monster Sigaret.

-Stoppen met paroxetinehydrochloride. Serieus. Ik haat mijn hersens. Ik haat paniekaanvallen nog meer. Ik wil rust in mijn hoofd. Normaal naar de ArenA gaan zonder hyperventilatie. Normaal uitgaan, normaal in een drukke tram zitten op een warme dag. Maar ook wil ik scheiden van madame SSRI.

-Het toneelstuk De Mongolenmonologen afschrijven en laten opvoeren door vijfentwintig verstandelijk gehandicapten die in hun blote kont vertellen over het syndroom van Down. Je mag geen mongool meer zeggen. Je moet deze mensen vernoemen naar een van de grootste racisten die de wetenschap ooit gekend heeft: dokter John Langdon Down. Je mag ze nooit meer noemen naar een van de meest heldhaftige volkeren die er ooit hebben bestaan, want dat is politiek incorrect. Stelletje mongolen zijn het.

-Waren de goden kosmonauten? is een interesant boek van Erich von Däniken.
Ik zou het vervolg willen maken: Waren de Joden kosmonauten?

-Mijn obessie met het Joodse volk eens overwinnen. Ik ben 12.5% Joods. Da's niet veel. Ik heb Joods haar godbetert. Het is een soort van dorre deurmat. Ik heb bruine ogen. Dat is bijelkaar 12%. Die andere halve procent hangt tussen mijn benen. Oh en ik maak me over alles en iedereen druk. Dat is eigenlijk het meest Jiddische aan me. Oh nee, ik ben Amsterdammer en Ajax-fan. Jezus. Dit moment van zelfreflectie doet me ineens verlangen naar een bagle en een augurk.

-Leren wat tevredenheid is. Ik heb nooit reden gehad om ontevreden te zijn in mijn leven, desalniettemin kan ik me niet heugen wat pure tevredenheid met jezelf is. Heugen is een raar woord. Je moet het op zijn Brabants uitspreken, vind ik. Net als negers. Negers klinkt alleen goed met een zachte g. Negers klinken alleen goed op een knetterend kampvuur. Nee! Nee dat heb ik niet gezegd! Foei Arjen!

-Leren begrijpen waarom ik toch godverdomme altijd dit moet horen, al van kleins af aan: Je bent een ongeleid projectiel. Je bent een bulldozer die van een heuvel afdendert. Je bent een olifant in een porceleinkast. Je stoot mensen te snel voor het hoofd. Je bent ongenuanceerd. Het is bij jou altijd zwart of wit, alles of niets.

-Geen koude voeten meer hebben.

-Niet zo lopen mekkeren en zeiken en het leven accepteren zoals het je beetpakt en doodknuffelt.

Terug van de hitte

En daar zijn we weer.
Na twee weken Tenerife terug in Nederland.
De kreet "kikkerlandje" vermijden als de pest want dat is net zo erg als mensen die klappen als het vliegtuig is geland.
Wat is dat toch voor iets, en hoe komt het dat het nog steeds niet uitgebannen of zelfs bij wet verboden is?
Als ik een database-technisch probleem oplos, wordt er dan godverdomme ook geklapt? Nee, alleen voor popsterren, voetballers en piloten klappen we als die hun werk redelijk naar behoren uitvoeren.
Waarschijnlijk om hun magere salaris te compenseren. Klap verdomme voor de dokter die je niersteen vergruist of de vuilnisman die je straat schoonhoudt.

Verder waren het twee uitermate leerzame weken.
Geleerd heb ik onder andere dat:

-Mensen met blonde ogen en blauw haar inderdaad eerder verbranden dan mensen met bruine ogen en dito haar.
-Tenerife eigenlijk een Nederlandse kolonie is.
-Deze Nederlandse kolonie voornamelijk bevolkt wordt door Rotterdammers en Hagenezen. Kom je niet ergens anders uit Zuid-Holland vandaan, dan ben je gelijk een bezienswaardigheid.
-Het op El Teide altijd zonnig is, ook al is de rest van de kolonie door wolken bedekt.
-Sommige hagedissen nieuwsgierig naar je staren als je langs de weg even staat te plassen.
-Papegaaien erg venijnig kunnen bijten.
-Twee weken net iets te lang is om nog gespreksstof te hebben met je partner.
-Sommige mensen stoer denken te zijn als ze demonstratief onder een niet-roken-bord een peuk opsteken met een blik van "flinke jongen die me hier tegenhoudt". (een Arjen-opmerking, vergezeld van de beruchte Arjen-blik doet evenzogoed wonderen, zelfs als ze een kop groter zijn. Die blik heeft al menig mens in een inrichting doen belanden.)
-Een uur op je koffers moeten wachten om twee uur 's nachts niet leuk is.

Verder nog wat nieuws te melden? Nee.
Hoe is het eigenlijk met de Veluwse Poema? Bleek het toch een Adidas te zijn, of is het sprookje gewoon doodgebloed? Apart dat je er niets meer over hoort.....
Mijn vader zag overigens vorige week in de Waterleidingduinen een roze panter met een blauwe verfkwast (echt waar!). Daar hoor je dan weer niets over in het nieuws.
Zouden de komkommers op zijn....?