Waren de Joden kosmonauten?

Voordat ik groot ben wil ik nog een aantal zaken gedaan hebben:

-Een documentaire maken over de Tweede Wereldoorlog. Ik ben er al aan begonnen, ik heb alleen nog zes miljoen figuranten nodig. (en ja, ik mag dit soort grappen maken. Ik heb zelf Joods bloed. Aan mijn mes. Nee serieus: mijn grootvader is omgekomen in een concentratiekamp. Hij is van de wachttoren geschoten.)

-Stoppen met roken. Serieus. Ik haat die verslaving. Ik hou van madam Nicotine maar ik haat het monster Sigaret.

-Stoppen met paroxetinehydrochloride. Serieus. Ik haat mijn hersens. Ik haat paniekaanvallen nog meer. Ik wil rust in mijn hoofd. Normaal naar de ArenA gaan zonder hyperventilatie. Normaal uitgaan, normaal in een drukke tram zitten op een warme dag. Maar ook wil ik scheiden van madame SSRI.

-Het toneelstuk De Mongolenmonologen afschrijven en laten opvoeren door vijfentwintig verstandelijk gehandicapten die in hun blote kont vertellen over het syndroom van Down. Je mag geen mongool meer zeggen. Je moet deze mensen vernoemen naar een van de grootste racisten die de wetenschap ooit gekend heeft: dokter John Langdon Down. Je mag ze nooit meer noemen naar een van de meest heldhaftige volkeren die er ooit hebben bestaan, want dat is politiek incorrect. Stelletje mongolen zijn het.

-Waren de goden kosmonauten? is een interesant boek van Erich von Däniken.
Ik zou het vervolg willen maken: Waren de Joden kosmonauten?

-Mijn obessie met het Joodse volk eens overwinnen. Ik ben 12.5% Joods. Da's niet veel. Ik heb Joods haar godbetert. Het is een soort van dorre deurmat. Ik heb bruine ogen. Dat is bijelkaar 12%. Die andere halve procent hangt tussen mijn benen. Oh en ik maak me over alles en iedereen druk. Dat is eigenlijk het meest Jiddische aan me. Oh nee, ik ben Amsterdammer en Ajax-fan. Jezus. Dit moment van zelfreflectie doet me ineens verlangen naar een bagle en een augurk.

-Leren wat tevredenheid is. Ik heb nooit reden gehad om ontevreden te zijn in mijn leven, desalniettemin kan ik me niet heugen wat pure tevredenheid met jezelf is. Heugen is een raar woord. Je moet het op zijn Brabants uitspreken, vind ik. Net als negers. Negers klinkt alleen goed met een zachte g. Negers klinken alleen goed op een knetterend kampvuur. Nee! Nee dat heb ik niet gezegd! Foei Arjen!

-Leren begrijpen waarom ik toch godverdomme altijd dit moet horen, al van kleins af aan: Je bent een ongeleid projectiel. Je bent een bulldozer die van een heuvel afdendert. Je bent een olifant in een porceleinkast. Je stoot mensen te snel voor het hoofd. Je bent ongenuanceerd. Het is bij jou altijd zwart of wit, alles of niets.

-Geen koude voeten meer hebben.

-Niet zo lopen mekkeren en zeiken en het leven accepteren zoals het je beetpakt en doodknuffelt.