Als een Vlaamse papegaai....

Het is zomer, al zou je dat vanavond niet zeggen.
De ergste warmte is uit de lucht verdwenen voor eventjes, en het heeft daarstraks verkoelend geregend. Hebben de boeren ook iets om hun eeuwige gezeur wat minder te laten zijn.

Met de zomer zijn ook mijn vrienden de parkieten (zie mijn log van woensdag 17 november 2004) teruggekeerd.
Het lijkt wel of het er minder zijn dan voorgaande jaren, maar het kan ook zijn dat ik aan ze gewend raak. Linke soep. Gewenning is het voorportaal van de hel. Waar dat precies op slaat begrijp ik zelf niet helemaal goed.
Wel zag ik vanavond voor het eerst sinds jaren weer een vlaamse gaai.
Een garrulus glandarius, zoals de oude Romeinen dat zo mooi konden samenvatten.
Zo high als een Vlaamse papegaai, als het ware. Reeds.
Toen ik beter keek, zag ik dat het er twee waren! Twee exemplaren van deze kleine kraaiachtige rakkers, te herkennen aan hun blauwe streepjes op hun vleugels.
Die hebben ze. Echt waar, die hebben ze. Kijk maar op de foto. Kijk dan! Zie je het?
Ik vind dat een prettig diertje, de vlaamse gaai, hoewel ik normaliter weinig op heb met vogels. Net als vissen. Het zijn wat mij betreft redelijk overbodige en overschatte diersoorten, die weinig anders te bieden hebben dan wat gefladder en wat getjilp zo nu en dan.
Ja, schijten op Ties d'r auto, dat kunnen ze. Dat zie je de hond van de buren niet doen. Dat komt vooral ook omdat de hond van de buren al ruim drie jaar geleden is overleden, dat moet ik eerlijkheidshalve toegeven. Die hond heette Sitta of zoiets, en ik kon hem met een gerust hart kwalificeren als de Leukste Buur Van Een Deur Naar Links. De overige bewoners, twee exemplaren van de Homo Sapiens (die niet geheel representatief zijn voor de overige paar miljard van dat soort kale apen), die kunnen me gestolen worden. Nog liever heb ik dat ze ter plekke doodvallen. Die kans is vrij klein, schat ik zo in. Maargoed, een mens mag altijd hopen.

Terugkomend op het stukje natuur hier rond mijn paleisje; tot een paar jaar geleden zag de lucht rond mijn balkon soms zwart (vooruit: lichtgrijs) van de vleermuizen. Helaas zijn die verdwenen op de dag dat de mannen met de kettingzagen langskwamen om twee oude populieren te vermoorden.
Toen ik ze bezig zag, had ik nog even een visioen dat een van die bomen op hun respectievelijke koppen zou flikkeren, maar ook dat geluk bleef me bespaard. Ach, een mens mocht ook toen al hopen, nietwaar?

Ondertussen staan die drie lekkere wijven van The Corrs mijn woonkamer te vullen met hun nachtegalen-stemmen, waarbij op dit exacte moment de cover van het kutnummer Everybody Hurts van REM wordt ingezet. Dat die hele Michael Stipe het heen en weer krijgt. Maargoed, ook dat zal wel niet gebeuren. Hooguit het heen. Het weer moet ik zelf maar zien te voorspellen ben ik bang.
Ach, in de nabije toekomst mag een mens toch allicht nog steeds bij tijd en wijle hopen, nietwaar?

Wel waar. Een mens mag dat.
Dit mens, deze knul wenst daarom dat de familie Gaai uit Vlaanderen hier een gelukkig onderkomen weet te vinden. Eigen vogels eerst, dat wel, maar af en toe een geimporteerde (trema zelf fantaseren) parkiet of een Belgische papegaai maken het wel zo kleurrijk, welwaar?

Ik stel voor dat we voor elke tien parkieten een Marokkaan ruilen met een andere stad. Voor elke Vlaamse gaai tien Turken, en voor elke dronken buurman krijg ik de drumster van The Corrs in mijn slaapkamer.
Afgesproken......?

Dance on a volcano

Holy Mother of God
You've got to go faster than that to get to the top.
Dirty old mountain
All covered in smoke, she can turn you to stone
So you better start doing it right
better start doing it right.

You're halfway up and you're halfway down
And the pack on your back is turning you around.
Throw it away, you won't need it up there, and remember
You don't look back whatever you do.
Better start doing it right.

On your left and on your right
Crosses are green and crosses are blue
Your friends didn't make it through.
Out of the night and out of the dark
Into the fire and into the fight
Well that's the way the heroes go, Ho! Ho! Ho!

Through a crack in Mother Earth,
Blazing hot, the molten rock
Spills out over the land.
And the lava's the lover who licks your boots away. Hey! Hey! Hey!
If you don't want to boil as well.
B-B-Better start the dance
D-D-Do you want to dance with me.

You better start doing it right.

The music's playing, the notes are right
Put your left foot first and move into the light.
The edge of this hill is the edge of the world
And if you're going to cross you better start doing it right
better start doing it right.

You better start doing it right.

Let the dance begin.

Musica e

Muziek.
Zonder muziek zou ik gek worden.
Niet bij wijze van spreken, nee echt gek.
Voor elke stemming is er een lied, voor elk lied is er een stemming.
Zomermuziek, wintermuziek, mooie muziek, opzwepende muziek, maar vooral muziek waar je naar moet luisteren.

De meeste muziek kan je gewoon horen zonder te luisteren.
De minst slechte van dat soort muziek, daar maken ze een lijst van.
Die lijst noemen ze de Top 40. Het is muziek, vaak bagger, soms aardig en heel soms mooi of knap. De Goede Muziek die in de hitlijsten staat; je moet het zoeken met een lantaarn. Het laatste mooie nummer wat ik me kan heugen (raar woord) wat de grote massa kocht was Holidays in Spain van dinges en Blof...kom hoe heten ze...de counting crowes. Of is het crows? Ik heb een deja-vu en er is maar 1 iemand die weet waarom. Ter zake. Luistermuziek.

Genesis. Marillion. Pink Floyd. Maar ook U2, Talking Heads, Springsteen.

Ik bedoel....luister godverdomme eens naar Fantastic Place van Marillion en durf te zeggen dat de rillingen niet door je botten lopen tussen 04:00 en 04:10, alwaar mijn held Steve Rothery zijn tweede solo inzet. Duizend keer gehoord en duizend keer kippevel. Dat er nog vele duizenden keren mogen komen, Steve.

Of het album Three Sides Live van Genesis. De medley op cd2 (kant 3 van de originele LP's). Die drums! Die keyboards! De drive van dat hele nummer. Merg en been. Been en merg. Nog altijd.

Over U2 kan ik kort zijn. Bekijk de DVD Go Home en hou verder je smoel. Ik spreek je over een kleine twee uur wel weer, als je wereld voorgoed is veranderd. Proost, jongens, en tot over een paar weken in de ArenA.

Zometeen pak ik Sientje weer eens lekker vast.
Haar snaartjes zijn alweer een week of zes oud, en ze beginnen te voelen als ijzerdraad. Ik zet een backintrack op, of speel mee met mijn helden. Ik stel me voor dat ik op het podium sta naast Steve Hogarth, Adam Clayton, Mike Rutherford of voor mijn part die Pascal van Blof (godver hoe krijg ik dat streepje door de O). Dat ik half zo goed ben als de willekeurige vervangbare gitarist van voor mijn part Marco Borsato. Foutloos. Vol zelfvertrouwen. Er voor betaald krijgen zelfs.

Het lullige is: aan mijn equipment ligt het allang niet meer. Een Strat. Een Les Paul. Een paar dozijn effecten. Celluliod plectrums. DR snaren of anders GHS snaren. Nee, de enige beperkende factor, dat ben ik verdomme zelf.

Ach, soms klinkt het niet onaardig wat ik doe. Ik speel lekker mee met Bryan Adams, Black Crowes en Eric Clapton. Soms een flard van mijn helden. Ik kan Neverland een beetje spelen, net als andere nummers van Marillion. Flardjes. Stukjes. Soms klopt het. Meestal net niet.

Maar het plezier wat ik ervan heb, de kick als ik -na lang oefenen- doorheb hoe ik mee kan spelen met Ilse de Lange's I'm not so tough.....daar kan geen drug tegenop.

Muziek. Zonder zou ik gek worden.

Mental floss for the globe

Brrr.....de derde week met minde paroxetinehydrochloride is er niet een die in de boeken zal bijgeschreven worden als "gemakkelijk".
Begon maandag met duizelingen, licht in mijn hoofd en een onwerkelijk gevoel (waarschijnlijk was dat de realiteit zelf die me in mijn gezicht uitlachte).
J. gebeld dat ik even een paar dagen een break nodig had van het werk en voor twee dagen naar Middelburg gegaan. Me uitgeleefd op P. d'r auto; die glimt alsof hij zo uit de catalogus komt. Meteen even aangetoond dat ik inderdaad allergisch ben voor Turtle Wax en cockpit spray. Nog een mazzel dat ik het woord pit nog net op tijd zag staan, of ik had me met een pijnlijke (maar glanzende) helm moeten vervoegen bij de plaatselijke plattelandsdokter.

Ondertussen is het vrijdag en gaat het veel en veel beter. Ik had eigenlijk makkelijk kunnen werken, bedenk ik me zo....maargoed, een dagje lekker chillen zonder hoofdpijn, zorgen en andere monsters is ook wel eens lekker. Morgen is mijn fiets klaar om opgehaald te worden. Het wordt kennelijk bloedjemooi weer dit weekend, dus dat wordt zweten als een otter. Zweten otters dan echt zo? Lijkt me sterk. Rare uitdrukking. Zweten als een otter. Nee, maakt geen sense.

Ik vind Watskebeurt? een leuk liedje, maar weet niet zeker of ik me daarvoor moet schamen of niet.
Waarom zie ik zo weinig mensen op MSN de laatste tijd? Hebben ze me geblocked, zijn ze me vergeten, vinden ze me een eikel? Meisjes, waar zijn jullie nouuuuwwwww?
Kneussie, Maddie, Tassie, Jetje....komen jullie nog een keer buitenspelen dan?

Man....het is warm....en mijn brein smelt langzaam maar zeker.....

Arjen signing off....Oh wacht!!! Nee! Kijk nog even snel hier voor een van de leukste sites van dit moment: klassieke films, samengevat in 30 seconden en gespeeld door konijntjes. I like it a lot.

Biep.

De Rabobank is een kutbank

-Goedenmiddag, meneer. Ik zou u terugbellen over uw probleem met pinnen aan de automaat.
-Ja. Vertel.
-Nou, er zit een blokkade op uw rekening; vandaar dat u niet kunt pinnen.
-En waarom zit er in vredesnaam een blokkade op deze rekening? Ik gebruik hem nauwelijks. Al mijn dagelijkse geldzaken gaan via een andere rekening!
-Eh...dat....weet ik niet precies. Ik denk dat wij nooit een geldig legitimatiebewijs van u hebben gezien.
-Legt u mij dan eens uit hoe ik deze rekening heb kunnen openen, beste man?
-Eh.....dat....zal...er eh...zal iets fout gegaan zijn aan onze kant, meneer.
-Dat denk ik ook. Maar de blokkade gaat er nu af, neem ik aan?
-Nee, dat kan ik niet zomaar doen. U moet zich eerst hier aan ons kantoor aan de Minervalaan komen legitimeren alvorens ik de blokkade ga opheffen.
-Ik peins er niet over.
-Dan loopt u het risico dat de blokkade er volgende maand weer opstaat, meneer.
-Ah, weer, zegt u? Dus hij gaat er dadelijk wel degelijk vanaf?
-Nee, pas als u zich komt legitimeren aan ons kantoor aan de Minervalaan.
-Dan zal de blokkade er niet weer opstaan, maar nog steeds bedoelt u.
-Eh...correct, meneer.
-Maar....u kunt mij niet duidelijk overtuigen waarom u mijn rekening heeft geblokkeerd. Legt u het mij nog eens uit, want ik vind het echt heel bizar en uiterst vervelend. Ik wilde vanochtend twintig Euro pinnen, en ik kreeg een bericht dat ik onvoldoende saldo had. Dat is dus pertinent niet waar!
-Nee, ik denk dat het is omdat u deze rekening een tijd niet heeft gebruikt, ziet u. Er is een tijd niets opgenomen.
-Nee. Dat klopt.
-Vandaar.
-Vandaar???? Moet ik geld opnemen om mijn rekening niet te laten blokkeren???? U maakt een grapje zeker????
-Nee meneer.
-Wacht even, wacht even. Dus samenvattend: Omdat ik te lang geen geld heb opgenomen, kan ik nu niet meer pinnen. Om te pinnen op Sloterdijk, moet ik eerst naar de Minervalaan om me te legitimeren. U zegt dat ik me nog nooit heb gelegitimeerd bij uw bank, maar je kunt aleen een rekening openen met een geldige legitimatie. Denkt u zelf ook niet dat de fout toch een beetje bij u ligt? En dat ik daar zachtgezegd uiterst ontevreden over ben? Kunt u daar een heel klein beetje inkomen?
-Jazeker, meneer.
-En om mij niet helemaal over de rooie te laten gaan, kunt u niet even klik doen met uw muis, en de blokkade opheffen? Zodat ik gewoon mijn eigen geld van mijn eigen rekening kan halen zonder mij iedere keer eerst te moeten legitimeren aan de andere kant van de stad? Is het PIN-systeem juist niet uitgevonden om legitimatie overbodig te maken?
-Het zou wel kunnen meneer, maar zo werkt het niet meneer. Zal ik gelijk een afspraak maken met u, wanneer u zich komt legitimeren?
-Nou, nee. Ik kom wanneer het mij zelf uitkomt. En gelooft u mij: ik kom langs. Niet omdat u dat wilt, maar omdat ik godverdomme mijn eigen geld wil kunnen opnemen, klootzak.
-Dat is ook goed meneer.
-Jullie zijn niet goed bij jullie collectieve boerenhoofd he, bij de Rabobank?
-Dat zijn uw woorden, meneer.
-Zeker. Tot van de week. Dan legitimeer ik me. En hef ik mijn rekening op. En dan loop ik naar de Fortisbank aan de overkant en open ik daar een rekening. En mijn hypotheek van driehonderdduizend Euro sluit ik nog liever af bij Achmed's Loneshark Bank dan bij jullie, kun je dat begrijpen, jij stuk verdriet?
-Jawel meneer. Fijne dag nog.
-Jij niet, klootzak.

En zo begon ik mijn dag vandaag.
Sommige mensen vinden het gek dat ik soms nogal moedeloos word van de wereld om mij heen.
Ik niet. Ik lach uitwendig, maar diep van binnen huil ik heel zachtjes.
Tot morgen.

Opening time

Veel te lang niets geblogged.
Duizend-en-een redenen zijn hiervoor aan te wijzen, en tegelijkertijd geeneen.
Ik ga weer verder met bloggen. Blog till you drop.

Eerst even wat openheid van zaken.

Stoppen met roken is altijd moeilijker dan je jezelf voorhoudt. Je krijgt tips van mensen die vaker zijn gestopt met roken. Een contradictio in terminis; stoppen doe je maar 1 keer. Hoe minder ervaring de mensen hebben, hoe beter hun methode, maar des te minder ervaren zijn ze en -dus- houden ze hun smoel over hun
Ei van Columbus.
Doe de mijne maar halfzacht. Past goed bij mijn houding.

De huid van drie van mijn vingers (rechts) heeft moeite zich aan te passen aan de rest van mijn lijf. Gelijk heeft ze.
Het is alleen geen gezicht; of ik mijn wijsvinger dagelijks in heet frituurvet dompel alvorens ik naar mijn werk ga. Soms voelt het ook zo. Soms ook niet, maar dan heb ik wel wat anders te zeiken: verrotte rechterenkel, verrotte linkernier, te dikke pens, bij lange na niet zo knap als men mij vijftien jaar geleden vond (als ik foto's van mijn twintigste levensjaar zie, moet ik met terugwerkende kracht inderdaad toegeven: daar staat een geweldige vent), ik word godverdomme grijs bij mijn slapen, er groeit haar op plekken waar je het niet wilt zien (oor, neusgaten en rug. Is er geen pil die je daartegen kan nemen?)

Dan is er nog het minderen met paroxetinehydrochloride.
Mijn tienjarig jubileum moest ik maar eens vieren door ermee te kappen. Kunstmatige intelligentie is een ding; kunstmatige emotie is iets anders. Hoewel: kunstmatig is het niet. Het is mijn eigen serotonine die wordt geremd heropgenomen te worden. Maar desalniettemin. Stoppen met die bende. Het project gaat twee jaar duren. Ik ben bang. De draak ligt op de loer. Al meer dan tien jaar.
Take the rest of my life away. Ze ziet haar kans schoon. Ze komt langzaam uit haar winterslaap. Vol verwachting kijkt ze vanuit haar schuilplaats naar haar mogelijke slachtoffer. Zodra hij zwak wordt, slaat ze toe. Ze grijpt hem bij zijn keel en houdt hem in een verstikkende wurggreep.
Angstig kijk ik elk moment van de dag over mijn schouder. Bang zijn voor de angst....iets beklemmenders is er niet.

Take me by the hand, You'll either kill me or you'll save me. Take me to the island and show me what might be real life.

Vroeger wilde ik net zo gitaar kunnen spelen als CC DeVille van Poison of als Mick Marrs van Motley Crue.
Tegenwoordig wil ik maar half zo mooi klinken als Steve Rothery van Marillion. Zijn postuur heb ik al bijna. Ik douw nog een lollie in mijn hoofd.
Ik hou van iedereen die ik ooit ontmoet heb. Onbekenden haat ik. Op straat verberg ik mijn angst en haat achter een masker. Een van mijn vele maskers. Er zijn weinig mensen die mijn echte gezicht kennen. Degene die dat gezicht wel kennen, zijn allemaal vrouwen. Op een na.

Mama...ik wil naar huis toe. Ben jij er dan voor me?
Sla je je armen dan om me heen, en zal je me altijd beschermen? Zoals vroeger? Zoals nu? Zoals je altijd zult doen...?

I'm scared of opening the can
Scared of changing who I am
'Might've taken all I can
I'm scared of everything I am

En toch ben ik sterk. Ik ben de Arnold Schwarzenegger van de ziel. Ik ben weliswaar de dertiende aan de tafel, maar ik kan het leven evengoed aan. Omdat ik Arrrrjen ben!

Tot de volgende blog!