Amsterdammers staan, buiten hun aparte gevoel voor droge, soms harde humor tevens bekend om hun eeuwige gekanker. Wellicht dat ik dat als excuus kan aanvoeren voor mijn contstant voortdurende stroom van gemopper.
Aan de andere kant kan ik als evenzogoed geldig excuus aanvoeren dat ik in een wereld leef die aan alle kanten om me heen uitelkaar lijkt te flikkeren. Ik zit geloof ik weer in zo'n fase waarin ik me bijkans onafgebroken verbaas over de stupiditeit van zo'n negentig procent van de bevolking en de arrogantie van de overige tien procent. Ik moet daarvoor wel uitkijken, want de vorige keer dat ik in zo'n fase zat, grofweg van 1975 tot 1990, werd ik er over het algemeen niet gelukkiger op. Dat is het belachelijke gelijk: Ondanks het gekloot wat ik in de wereld zie, heb ik persoonlijk eigenlijk helemaal niets om te klagen. Integendeel zelfs; hele volksstammen zouden jaloers op me zijn en ik kom niets te kort op welk gebied dan ook. Maar toch he.....maar toch....regelrecht naar de kloten gaan we evengoed allemaal.
Kijk maar eens vluchtig om je heen, lees het nieuws op elk willekeurig moment van elke willekeurige dag van elke willekeurige week in elk willekeurige maand.
Hier. Even een greep van het moment. (Ar klikt even naar Teletekst, verbaast zich zoals te verwachten viel en vat even samen op de komende regels)
Onvoorstelbaar. Je zou toch godverdomme bijna willen dat er weer een brand uitbreekt met rampzalige gevolgen, puur om die arrogante klootzak van een Donner zich met terugwerkende kracht alsnog kapot te laten schamen! Het is daar verdomme onveilig! Dat hebben meerdere onderzoeksrapporten aangetoond, alsof de elf doden van enige weken geleden niet al bewijs genoeg waren! Nee, wat doen wij met zijn allen? Wij houden de boel koste wat kost open en kiezen en passant Donner nog even als politicus van het jaar! Je zou om minder emigreren.
Ook lekker. In principe ben ik niet per definitie tegen het kappen van wat bomen als dat ten goede komt aan de leefbaarheid in het algemeen (denk aan huizenbouw bijvoorbeeld, dat is nou eenmaal nodig, hoe lullig ook voor meneer en mevrouw Eekhoorn.) maar je kan het ook overdrijven. Hier is dus het volgende aan de hand: Opdat Amerikaanse AWACS-toestellen makkelijker kunnen landen en opstijgen van een basis in Duitsland moet er een stuk bos verdwijnen in Limburg. De logica erachter snap ik wel, echter het is het zoveelste voorbeeld van de vuist van Balkenende en zijn zeven kabouters die in de aars van Bush zit vastgekoekt. Flikker toch op met je AWACS-bende en je verenigd Europa en dat soort shit. Zeker Duitsland is het allerlaatste land waar wij rekening mee dienen te houden. Herrinner je het afvegen van het collectieve Teutoonse gat met de kloppende begroting van vorig jaar. Elk EU-land moest een sluitende begroting hebben, op straffe van een flinke boete aan de EU. Wij hebben massaal ingeleverd en bezuinigd om het braafste jongetje van de klas te zijn, terwijl die kutmoffen er een bende van gemaakt hebben. Gevolg? Nul komma nul. En nu moeten wij onze bomen kappen zodat die Angela Merkel de lul van Bush nog dieper in haar moffenstrot kan laten glijden? Flikker toch op. Dat die AWACS neerflikkert op het detentiecentrum op Schiphol. Ik zou me kapot lachen.
Dan houd ik nog mijn smoel over de Man van het Jaar, die dit keer niet een man is maar een duo. Het Google-duo, welteverstaan. Dus niet een peacemaker, hulpverlener, dierenredder of iets dergelijks. De man van het jaar zijn twee mannen die hun aandelen hebben zien stijgen naar ongekende hoogten. Dat zijn dus de mannen waar we tegenop dienen te kijken. Subiet een Google voor je bakkes.
Met mijn oog gaat het intussen iets minder kut. Dat maakt heel deze shit nog enigszins draaglijk. Ondertussen ben ik nog steeds hard bezig om Amsterdam voorgoed te rug toe te keren, maar daarover in een volgend hoofdstuk.
Ondanks alles, wens ik iedereen een heel erg fijn kerstfeest toe, ondanks dat ik er zelf weinig mee heb. Iedereen die zich mijn vriend of vriendin mag noemen (en dat zijn er best veel, want ik ben gezegend met een hecht vrienden- en kennisenclubje, waarvan ik sommigen niet eens ooit in het Echte Leven heb ontmoet. Toch beschouw ik jullie als Vrienden, weten jullie dat wel?) wens ik niets dan geluk en liefde toe en ik meen dat ook nog, ondanks al mijn sarcasme en cynisme.
Ik heb namelijk ook een hart van goud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten