Veel heb ik tegenwoordig niet echt te melden.
Dat komt omdat het winter is, en ik haat de winter zoals ik weinig zaken haat. Het is koud, het is donker, je komt je nest niet uit 's ochtends en niets ziet er maar half zo uitnodigend uit als in de zomer. Strand, terras en vrouw op straat zien er allemaal even vrolijk uit als een Oostduits bejaardentehuis.
Vanaf vandaag worden de dagen langer, zeggen de wetenschappers. Nou, ik denk dat ze alleen maar langer lijken godverdomme.
Op de koop toe heb ik voor de zoveelste keer een ontstoken oog. Het woord oog dien je uit te spreken op zijn Rotterdams, dus eug. Ik heb een ontstoken eug.
Daardoor kan ik mijn linker contactlens niet indoen, en heb ik dus rechts goed zicht en links min vijfeneenhalf. Min vijfeneenhalf betekent dat je met je smoel tegen je tv moer zitten om Teletekst te kunnen lezen. Dat je het leven ziet als een soort vage impressie van de werkelijkheid. Met een oog min vijfeneenhalf is zo mogelijk nog irritanter. Een soort halve scheelheid wat je chronisch chagrijnig maakt, koppijn geeft en mensen je doet aanstaren. Ze staren je aan omdat je ofwel je hoofd in een rare houding moet draaien om met ze te praten zonder gek te worden van half hoofd wel zien en half hoofd wazig zien, of ze staren je aan omdat je ze aanschampt in metro, bus en supermarkt. Afstand schatten is nog een hele kunst met mijn huidige visie op de wereld.
Een oplossing zou natuurlijk zijn om je reservebril op te zetten. Alleen is een bril totaal niet cool, vandaar dat ik er geeneen meer heb sinds mijn zeventiende. Mensen toch, wat snak ik op dit moment naar voor mijn part de meest on-coole bril ter wereld. Dagelijks kwak ik drie maal een klodder hormonen in, maak hem schoon met Zwitsal babyshampoo (welke mongool beweert dat dat niet prikt in je ogen, godvergloeiende godverdomme!) en houd ik hem lensloos. Het helpt totop heden geen fluit.
Ja, lieve mensen, jullie merken al gelijk dat ik in een opperbeste stemming verkeer.
Zojuist zat ik op de bank te bedenken waarover ik mijn logje zou maken, en ik weet zeker dat ik een goed concept had wat zichzelf wel zou uitwerken zodra ik achter mijn toetsenbord zou plaatsnemen. Wel, ik heb werkelijk geen flauw idee meer wat ik van plan was te gaan schrijven, hoezeer ik mijn smoel er ook over breek. Totale leegte.
Zal ik heel de shit maar deleten en morgen een nieuwe poging wagen?
Ach, fuck het maar ook..ik klik op de "publish" knop en ga iets anders doen.
Tot de volgende -hopelijk iets meer enerverende- blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten