Krijtstreep

Hoe kan het toch dat je soms 's ochtends merkt dat je dekbed een kwartslag gedraaid is? Wat de hel heb je in je slaap gedaan dan? Of zou het gewoon komen omdat je je dekbed een tijd lang zo stevig hebt vastgehouden dat alles behalve je dekbed is gedraaid door de ehh..zeg maar door het draaien van de aarde. Alles is gewoon netjes meegedraaid, behalve je dekbed. Dat zal het zijn.
Born to Run van Marillion is nog steeds zo mooi als ik een paar blogjes geleden wilde zeggen.

Vanmiddag heb ik godallejezus hard op mijn tong gebeten. Ik ben er op pijnlijke wijze achtergekomen dat ik niet tegelijk moet traplopen en kauwgum kauwen: daar komen subiet ongelukken van, in de vorm van een kies door mijn tong. Het doet nog steeds erg pijn en het ziet er uit of mijn tong in een gehaktmolen heeft gezeten.

Al kakkende bekeek ik, bijkomend van de tongpijn en het via natuurlijke weg laten wegvloeien van een portie andijviestamppot wat de tv-avond ons te brengen had. Van kolom naar kolom scannend bewogen mijn ogen zich over de pagina's 56 en 57 van de Varagids. Een paar gedachten maakten zich hierbij reflexief van mij meester; ik kon er eigenlijk niets aan doen:

Blik op de weg. Kijk uit en rijd er maar omheen dan.
Opgelicht? Weet ik veel! Vraag je mij dat? Waarom een vraagteken?
De rijdende rechter. Gelukkig is die gewaarschuwd voor een blik op de weg.
Man bijt hond. Nou en?
Het elfde uur. Om kwart over negen. God kun je niet vertrouwen.
Het verhaal van god. Tsja. Kunnen we kort over zijn; die bestaat niet.
Wie wordt de man van Froukje? Wederom: weet ik veel! Laat me met rust!
Bouwval gezocht. Heb ik twaalf jaar mee samengewoond.
Mijn tent is top. Gaat dat over ochtenderecties?
Extreme home makeover. Oh ik dacht Extreme Homomakeover. Sorry.
Desperate Housewives. Oh ja? Laat ze godverdomme hierkomen dan. Sloeries.

Ik veegde mijn reet af, waste mijn handen met Unicura Sensitive en dacht terug aan het telefoongesprek van gisterochtend met Henk van Het Ministerie van Justitie. Wat een arrogant stuk vreten die "er niet van gediend was dat ik hem tutoyeerde". Tsja, dat krijg je als je weigert je achternaam te geven, en je denkt jezelf te identificeren met slechts een "Henk". Dan ben je een Henk en geen meneer en zeker geen u. Klootzak. Ik weet zeker dat ik Henk's eerste beller was om vijf over negen op maandagochtend, en ik weet ook bijna zeker dat hij na een half uur een trillende onderlip had van mijn ad-remmerigheid en gevatheid en blijk van totale minachting. Hij wist dat ik dat vond, want halverwege het gesprek vertelde ik hem: "Henk, ik heb totale minachting voor je. Niet voor wat je doet of voor wie je vertegenwoordigt, maar simpelweg om wie je zelf bent en hoe jij mij behandelt." Ik hoop dat Henk Van Justitie zich onderweg naar huis heeft doodgereden tegen een boom. Ik meen het.

Ook hoop ik dat Saskia Bakker van Nuon NV zich tegen diezelfde boom heeft doodgereden, puur omdat zij dacht dat ik een mongool was en door deze inschattingsfout een vloek over haar en haar nazaten heeft opgeroepen die haar zal berouwen. Of nee, vergeet dat doodrijden tegen die boom, het is tenslotte een vrouw. Nee, ik vervloek haar in die zin dat ze vanaf volgende maand plotsklaps overmatige haargroei gaat vertonen in haar gezicht, op een wijze waar wijlen Bueno de Mesquita met terugwerkende kracht slechts vol afgunst naar had kunnen gluren. En dan alsnog tegen een willekeurige boom aanrijden, waarom ook godverdomme niet?

Ook merk ik trouwens dat mijn beider exen de laatste maanden opvallend veel minder contact met me zoeken, zouden ze dat onderling hebben besloten? Of collectief alsnog hebben gedacht: "Die hele Arrrr kan me eigenlijk gestolen worden, dat hij mijn kloten kust en doodvalt?" Jawel, mijn beider exen waren geheel toevallig in het bezit van een stel kloten waar wijlen Chiel Montagne slechts met een blik van walgen naar had kunnen gluren vanachter zijn snor. Stier Herman kon slechts diep buigen voor het formaat testikels wat de Tandartsenneuker tussen haar dijen had hangen, en niet geheel onterecht. Ik hoop dat ze met haar bovengebit over het asfalt van de Overtoom schuurt, daarbij een krijtspoor van minstens anderhalve meter achterlatend ter hoogte van vlakbij de kruising met de Constantijn Huygensstraat. Of wacht, dat is al gebeurd, ik zit hier in een dejà-vu van een vervloeking. Of ik bedoel: heb ik deze dejà-vu niet al eens eerder gehad, of was dat iemand anders?

Godver, de tongpijn wordt er onder het kauwen van een Nicotinellkauwgumpje met dropsmaak niet minder op. Misschien moet ik het kauwen van Nicotinellkauwgumpjes sowieso maar eens op gaan geven; het is tenslotte al sinds Oud en Nieuw dat ik niet meer gerookt heb, en aangezien ik alleszins geen homo ben, besluit ik ter plekke dat het maar eens afgelopen moet zijn met de nicotineopname in haar geheel. Oprotten met die bende, of zoals De Padvindster zou zeggen: opbokken ermee. Zij heeft makkelijk lullen, want die paft gestaag door met haar smoel. Opbokken ermee.

Opbokken ook met deze blog, want ik ga even een nieuwe pleister op mijn tong plakken. Zij die gaan plakken groeten u, en de hartelijke knuffels van The Bison Kid. Ik hou van jullie.