Voetbal

Soms he....soms vind ik het niet zo heel erg leuk om mij te zijn.
Niet dat ik nou gelijk denk van "ik wil dood" en "wat is het leven toch zwaar" en dat soort bullshit, want dat is voor homo´s, maar meer in de zin van: God, jij lamzak dat je bent, had je het niet ietsje makkelijker kunnen maken? Ik bedoel, wat heb ik je godverdomme ooit aangedaan? Ik geloof niet eens in je, dus hoeveel last kun je helemaal van me hebben? Sure, ik was in een vorig leven een klootzak in Vietnam, maar ik heb toch gezegd dat het me speet, en het spreekt toch op zijn minst in mijn voordeel dat ik me liet meeslepen door de omstandigheden en dat soort shit? Ik doe mijn best toch, met mijn donaties aan de Kankerbestrijding (ik dacht eigenlijk dat dat een stichting was die het mopperen aan banden probeerde te leggen), Stichting Aap (voor de negertjes in de Congo) en de Orde van de Hospitaalbroeders? (een stel katholieken wat geld met bakken tegelijk brengt naar de Hottentotten, die zich aan mijn voordeur liet vertegenwoordigen door een ingeburgerde Marokkaan, aan de vooravond van een blind date met een Marokkaanse prinses, dat kon geen toeval zijn! Gelijk lid geworden, al was het maar ter compensatie van....van weet ik veel wat ik die kutmarokkanen en katholieke Christenhonden ooit heb aangedaan.)

Maar ik dwaal af.
Story of my life. Ik dwaal af. Dat staat er ook op mijn visitekaartje: Arrrrjen, afdeling mezus en mezo, bedrijf dinges (iets met een apenstaartje staat er in het logo), functie: "afdwaler". Nee, dat verzin ik natuurlijk ter plekke, gek. Natuurlijk staat dat er niet. Er staat importeur van groene stoplichten en bouwer van luchtkastelen. Maar terzake, ik geloof dat er werkelijk geen week voorbij gaat of ik heb links of rechts wel een soort van misverstand met deze of gene of vice versa danwel andersom. Godver.
Natuurlijk weet ik het altijd wel weer zo te draaien dat diegene aan de andere kant van het argument weer het een en ander heeft om na te denken qua spiegel en zelfreflectie, desnoods om zijn of haar oren gemept door middel van een oude koe met zand erover, maar toch weet ik diep van binnen dat in negentig procent, maak daar gerust eenennegentig procent van, van de gevallen natuurlijk gewoon zelf keihard verantwoordelijk ben voor mijn eigen blues.

Ik denk dat dat ook een van de minimale vereisten is van een beetje knappe blues: dat je heel de shit gewoon in de grond aan jezelf te wijten hebt. Als de shit van buiten komt en je er zelf echt geen reet aan kan doen, dan is het niet echt blues. Meer een soort....Blues Light, zeg maar. Blues voor blanken. Nou ben ik van buiten natuurlijk wel witter dan Casper het milieuvriendelijke spookje, maar van binnen ben ik een echte jood. En geen volk wat dichter bij de negers komt dan de joden, vraag het maar aan wijlen Sammy Davis Jr. Wat is mijn punt eigenlijk weer eens? Ja, natuurlijk dat ik volgens mij constant op zoek ben naar shit om over te zeiken, en als ik die shit niet zo snel voorhanden heb, dan creeër ik haar gewoon zelf ter plekke. Daar zijn wij negers immers heel goed in.

Over immers gesproken: hebben jullie Hans Teeuwen afgelopen zondag gezien in het Oosterpark bij de onthulling van het monument ter nagedachtenis aan Theo van Gogh? Wat heb ik geglimlacht. Glimgelachen. "Met dank aan Mohammed Bouyeri, zonder wie dit alles niet mogelijk zou zijn geweest" Heerlijk. Net zoiets als dat ik vorige week Adolf Hitler de stichter van de staat Israel noemde, maar dan wel leuk, zeg maar.

Ik mis dat ene meisje. Nee, niet die. Die andere. Die ehh....mijn maatje, dacht ik.
Er is iets misgegaan onderweg naar iets, en we hebben geen contact meer sinds een paar weken en ik mis haar erg. Ik heb haar kortgeleden nog iets geschreven maar ze heeft terecht niet gereageerd maar dat doet me eigenlijk en stiekem best pijn en ik weet niet waarom, of eigenlijk weet ik het natuurlijk wel maar ik krijg het mijn bek niet uit omdat ik een schijtbak ben die zelf zijn eigen shit creeërt als de dingen teveel voor de wind lijken te gaan, dus ik heb sorry moeten zeggen maar dit keer tevergeefs en dat doet, zoals ik al zei, godverdomme zeer als ik erover nadenk. De eerste en laatste keer dat ik haar zag, dacht ik dat het alleen de eerste keer was en helemaal niet de laatste keer maar ik heb de wereld zo weten te draaien dat het wellicht toch de laatste keer was en ik wou dat ik een kikker was en dat ik de hele dag alleen maar blerep, blerep, blerep hoefde te denken en dat ik gewoon alleen maar hoefde te zitten wachten tot iemand ofwel me tot een prins kwam zoenen, ofwel iemand met een grote jeep over me heen kwam rijden om mijn eigen shit voor eens en voor altijd op te ruimen.

Maar zal je net zien; een lul als ik zal wel weer honderdentwee jaar oud worden en godverdomme nog gelukkig gaan worden in de tweede helft, na een donderpreek van de trainer in de rust.

Ik kijk op het scorebord. Arjen staat met 1-0 achter, maar met nog maar een paar jaar te gaan tot de rust, sleep ik me de eerste helft door. Gewisseld worden kan niet meer.