Is het vandaag voor de verandering eens Nationale We Gaan Aardig en Lief Tegen Arrrrjen Doen-Dag, of zit de lente gewoon in de lucht en kom zelfs ik over als iemand die je niet meteen zijn hersens zou willen inslaan? Ik bedoel: Ik had sjans links en rechts, en mijn Italiaanse bovenbuurman gaf me zowaar een compliment over hoe ik eruitzag (ja wat let je dan, Guiseppe, en stuur die geile jongste dochter dan eens naar beneden, opdat ik haar sterretjes laat zien, makker.) Godver wat is dat een lekker wijf zeg. Ik weet alleen niet hoe ze heet en waar ze woont, alleen dat we al stiekum flirtten toen we nog pubertjes waren, en nu heel af en toe nog, waarbij heel af en toe staat voor alle keren per jaar dat we elkaar tegenkomen in lift, portaal of galerij. Bijna nooit, kortom.
En wat is het toch lekker als je na een dip van een halve winterdepressie weer in je high van je op-de-rand-balanceren-van-een-lente-manie verkeert. Of hoe zeg je dat. Winter kut, lente cool, zoiets. Ik heb zojuist dan ook twee tassen vol nieuwe kleertjes gekocht, in de hipste lente 2007-kleuren uiteraard, waarbij me toch weer opviel dat roze definitief zijn comeback lijkt te maken. Nou ben ik alleszins niet van het homosuele ras, maar ik geef toe dat roze mateloos geil staat bij mijn donkerbruine haar en ogen, vandaar dat ik aldus mede een roze t-shirt heb aangeschaft, voornamelijk om mijn tevens zoujuist gekochte lichtblauwe overhemd te complementeren. Ik zeg het nog maar eens; ik ben aan een promo-tour bezig om de kleuren roze en babyblauw tot de Kleuren Van Tweeduizendzeven te maken. Vooralsnog lijk ikzelf de enige die zich hier daadwerkelijk aan overgeeft, maar het dient gezegd dat mijn huiskamer er zelden zo vrolijk 50's-gekleurd heeft uitgezien.
Oh ik had ook weer megasjans van Leuk Turks Meisje van de groentewinkel op het dingesplein waarover ik al eens eerder vertelde. Godver, als ik toch eens tien jaar jonger en tien kilo slanker was. Let's get retarded. Oh, had ik nog niet gezegd dat ik Elephunk momenteel heb opstaan, het voorlaatste album van de Black Eyed Peas? En ben ik trouwens de enige Nederlander die die Stacey Ferguson aka Fergie gewoon wel een bloedlekker wijf vindt? Ik bedoel natuurlijk een mooie vrouw, mijn excuses voor mijn hormonale gedrag. Godverdomme wat zou ik dat mokkel eens graag aanduwen. Tegen de muur plakken. Laten paaldansen. Eh...een keer zoenen zou ik al leuk vinden. Of hand in hand lopen. Of anders gewoon dat ze een keertje iets tegen me zegt. Desnoods alleen maar naar me kijkt. Zonder in lachen uit te barsten dan. Of anders gewoon dat ik een CD van haar opzet. Dat lijkt me echt gaaf, dat je gewoon een CD zou kunnen draaien van Fergie bijvoorbeeld met het nummer Fergalicious erop. Ik denk dat ik dat zo dadelijk (als ik een Surinamer was, zou ik kunnen volstaan met het kortere en dus efficiëntere dalijk) daadwerkelijk ga ondernemen, nadat de CD van de door haar medebevolkte zwartogige ewrtjes is afgelopen.
Mijn tong doet drie dagen na de gehaktmolen-manoeuvre die ik met mijn lompe muil erop uitvoerde nog steeds godvergeten pijn als de gloeiende vinketering, weet je dat? Nee dat weet je niet, tenminste nu wel, want ik zei het net pas natuurlijk.
Oh, trouwens, kijk dan, ik stop zomaar! Kijk! Hop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten