Waar was ik gebleven

Hallo lieve kijkbuiskinderen!

Zoals beloofd, na lang weg te zijn geweest, heb ik me voorgenomen om mijn eh... hoe zeg je dat, om mijn toetsenbord af te stoffen, mijn inlogcodes op te zoeken en verder te gaan met bloggen op deze plek. Natuurlijk ben ik een tijdje half bezig geweest op Hyves, maar dat is toch anders.

Waar was ik gebleven?
Wat kan ik vertellen, wat is er gebeurd? Zal ik een beknopte samenvatting geven van de belevenissen sinds de vorige blog?
Wacht even, dan monteer ik een Pepsi Max voor mezelf en zet mij teder neder.
Hier ben ik weer. Het mooie van lezen, is dat je niet doorhebt hoeveel tijd en gehannes er vaak zit tussen de ene regel en de andere. Zomaar kan er een dag tijd verloren zijn tussen twee alinea's, en je zou het niet eens in de gaten hebben. Het is de kunst om daar als auteur niet teveel over uit te wijden, anders gaat de magie van de literatuur verloren. Anderzijds hoort uitwijden nou eenmaal bij mij zoals Schanulleke bij die geile Wiske hoort, dus je zult het ook in dit seizoen met veel bijzinnen en zijstraten moeten stellen. Het leven is een rit, geen bestemming, zeg maar.

Mijn vader begrijpt dat soort shit niet. Altijd als ter sprake komt dat ik met de auto van, ik noem een voorbeeld, Haarlem naar Noordwijk ben geweest, stelt hij steevast de vraag "hoe ben je gereden?".
Meestal is het antwoord dan iets in de trand van "weet ik veel hoe die weg heet, ik reed eerst langs een station, toen een autoweg, daarna langs een of andere sloot, door een zooi bollenvelden en ineens was ik er". Dat begrijpt hij niet. Ten eerste moet je in zijn optiek een blauwdruk van het Nederlandse wegennet op je netvlies hebben liggen, met daarbij de behorende A- en N-nummers. Nog belangrijker is het, dat je te allen tijde de snelste route neemt. Snelheid is alles, en zodra je ook maar even kan, duik je de snelweg op. Hij stamt nog uit de tijd dat je op de snelweg kon doorrijden; het gaat er maar niet in dat binnendoor vaak vlugger is.
Als ik hem dan vertel dat ik het juist lekker vind om langs sloot en weiland te rijden, lekker om me heen kijkend naar al het groen, het dorpse, knotwilgen, eenden en tractors op me laat inwerken omdat dat ontspannend werkt, schudt hij meewarig zijn hoofd. "Via de A9 en de A4, eraf bij de A44 en dan via Sassenheim was veel sneller geweest" legt hij dan uit, alsof hij een beginneling de strategie van het autorijden bij probeert te brengen.

Sja. En dan? Dan ben je tien minuten eerder op het strand, en dan? Kan je tien minuten eerder naar huis, kan je tien minuten langer op de bank hangen voor de TV? Ik bedoel: lik toch mijn reet, vent, met je gehaast altijd. Als je die tijdwinst nou godverdomme eens zou aanwenden om je vrouw wat meer te helpen in het huishouden, dan geef ik je gelijk. Kook eens een maaltijd! Draai een was, doe godverdomme eens iets nuttigs, stuk uitvreter dat je eigenlijk bent, met je mentaliteit van lik mijn vestje altijd. Schrob de plee en hou je bek, met je A4 en je A9 altijd. Dat ze die hele A4 in je reet steken.

Het leven is dus een ritje. Niet alleen de bestemming telt, ook hoe je je vermaakt onderweg. Volgens mij ben ik intussen zoals gebruikelijk totaal afgeweken van wat ik van plan was; een korte samenvatting geven van hetgeen er het laatste jaar is gebeurd. Enkele hoogte- en dieptepunten:

-Ik heb twee nieuwe 501's gekocht
-Mijn haar zit nog altijd erg cool
-Ik zoek werk, want BBned is een kutbedrijf
-Ik woon in Badhoevedorp want Alphen is kut en Amsteram is nog kutter
-Ik fiets
-Ik heb een hond te logeren
-Mijn allerliefste kat Frenkie is niet meer onder ons en ik huil daar nog regelmatig om, want ik mis hem en ik zal hem altijd blijven missen en dieren mogen niet lijden en dieren mogen niet dood en had ik al gezegd dat ik hem mis?
-We -dat zijn Liek, Demi en ik- hebben een andere kat, Elvis, die woont in Alphen en hoewel hij Frenk nooit kan vervangen, is hij een meer dan waardige opvolger. Ik zal vast zijn avonturen nog eens bundelen op dit blog. Binnenkort komt daar een tweede katje bij, primeur, een halfbroertje van Elvis. Ook een katertje, hij is nu een paar weken oud en we noemen hem Pepper. De dokter.

Dat vat alles wel samen, in een notedop, of is het tegenwoordig notendop?

Verder erger ik me nog dagelijks aan allerlei shit: nu weer dat gedoe rond die kutmarokkaanse taxitaliban die een Badhoevedorper op het Leidseplein heeft doodgemept. Hij heeft al twee (TWEE, godverdomme!!!) advocaten in de arm genomen, een voor zijn strafzaak en een om alle berichtgevers aan te pakken die hem, jawel, in zijn goede naam aantasten. Goede naam. Echt waar, ik lieg niet. Goede naam.
Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourfa, die Rob Sitek heeft doodgemept, Rob Sitek, die een vrouw en drie kinderen achterlaat, die is boos omdat zijn naam, Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf, hier en daar wordt genoemd.
Dus heeft Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf een extra advocaat ingeschakeld, die Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf gaat helpen om de naam van Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf te zuiveren.
Dat die hele Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf ongezien de bloedtering mag krijgen en heel snel kamelen gaat vervoeren in het Rifgebertge. Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf, onthoud die naam.
Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf gaat het helemaal maken, deze zomer, want Sidi Mohamed Belghiti uit Ksar Chourf is boos.

Dat dus, irriteert me bijvoorbeeld. Of de hele hype rond Michael Jackson zijn overlijden. Ook dit kan ik kort samenvatten: ja, het was een bijzonder getalenteerde gast, misschien wel de grootste entertainer ooit, groter dan Elvis, groter dan de Beatles, groter dan JFK en Marilyn Monroe samen. Let op: ik zeg groter, niet beter.
Ik erken zijn belang voor de entertainment-industrie, zijn verkoopcijfers spreken voor zich.
Daarnaast was het natuurlijk een volslagen verkipt inividu, die elke binding met de wereldse werkelijkheid was verloren, voor zover hij die ooit heeft gehad. Met je zuurstoftank, je chimpansee, je Neverland en je godverdommese hele teringbende. Persoonlijk geloof ik overigens niet dat hij ooit een kind kwaad heeft gedaan, ik voel dat soort dingen aan. Ja, hij had rare ideeën over hoe je met kinderen om moet gaan, ja hij had de schijn tegen, maar nee, ik ben er haast van overtuigd dat hij nooit enige sexuele handeling met een kind heeft gehad. Hij was compleet asexueel en volslagen infantiel, hij zou niet weten wat hij met dat rare slangetje tussen zijn benen moet doen. Moest doen, want hij is nu dood.

En dat zullen we weten. Elke godverdommese scheet die deze dansende aap ooit heeft gelaten, wordt op twintig kanalen tegelijkertijd uitgezonden. Iedereen die ooit een plaat heeft gekocht van hem, laten we aan het woord om te vertellen hoe geweldig hij was, hoe aardig, hoe down to earth (ik zweer je dat ik een kutwijf dat heb horen beweren), en al die shit.

Ik zeg: hij beleefde zijn enige hoogtepunt toen hij nog bij Boney-M zong over Ma Baker en de rivieren van Babylon. Vanaf daar kon het ook alleen maar bergafwaarts gaan met hem.

En nu ben ik plotseling moe geworden van al dit getik, we zijn alweer een half uur verder, en mijn auto is dadelijk klaar van zijn APK-keuring dus ik begin maar eens te wandelen richting garage, daarbij denkend waarover ik de volgende keer eens zal gaan zitten typen.

Dag.

Ps plaatjes komen nog wel, ik moet even mijn wachtwoord voor mijn ftp server achterhalen.... denk hierboven maar een belachelijk plaatje van die dansende Bobby Farell van Boney M, waarbij hij een lelijke grimas trekt alsof net een keutel in zijn onderbroek aan het persen is.