Wie is....de Mol?

Deze bizarre headline zag ik op Teletekst.

Er is dus kennelijk ergens een Centrale Mol.
Over die mol zijn geen klachten. Althans, volgens de GGD dan.
Of heeft de GGD zelf geen klachten over deze centrale mol?

Ergens, diep in de bossen van Amerongen, in het centrum van Nederland, zit hij.
De Centrale Mol. In zijn ondergrondse bunker houdt hij het reilen en zeilen van bepaalde zaken in de gaten.
Tuurlijk, er zijn meer mollen. Er is een heel netwerk van mollen, met nu en dan zelds grensoverschrijdende activiteiten. Er zijn mollen voor politieke-, maatschappelijke-, economische- en militaire zaken. Maar hij, hij is de centrale mol.

De verantwoordelijkheid die de centrale mol heeft is nauwelijks te bevatten voor normale, sterfelijke knaagdieren. De druk! De stress!
En dan waren er ook nog de aantijgingen met betrekking tot zijn gezondheid, en de risico's die de maatschappij hierdoor leek te lopen.

De Geneeskundige Gezondheidsdienst heeft na langdurig aandringen van de ondergrondse gemeenschap (onder leiding van Broer Konijn, bijgestaan door een dozijn regenwormen die aan een afstudeerproject bezig waren, getiteld "Mollen en hun sociale betrokkenheid: welke betrokkenheid, dokter?") een onderzoek gelast.

Tot grote opluchting van de centrale mol heeft voornoemd onderzoek niets onoirbaars aan het licht gebracht.
Vanochtend heeft de GGD een persconferentie belegd op de open vlakte.
Tientallen dieren gaven acte de présence: uiteraard de famile Mol was er, de heer en mevrouw Vos, Dirk de Das met zijn collega's, Evert het Zwijn, ja zelfs de familie Koolmees was aanwezig, ondanks de genkeusde enkel van Bertje Koolmees. De landelijke pers was eveneens ruim vertegenwoordigd, en de spanning was te snijden.
Wat zou het oordeel van de GGD ten aanzien van de klachten over de centrale mol zijn?
Zou de mol nog wel kunnen aanblijven als een en ander negatief uit zou vallen...?

Daar was de voorlichter eindelijk. Statig liep hij, een oud en wijs edelhert wiens baardharen al grijs begonnen te worden, naar de microfoon.
Terwijl het edelhert zijn leesbril opzette, en ernstig naar de aanwezigen op de zandvlakte keek, hield iedereen zijn adem in.
Voor het effect schraapte hij zijn keel, en hij sprak met een donkerbruine stem de volgende woorden:

"Wij hebben geen klachten over de centrale mol."

Iedereen haalde opgelucht adem, en het leven in bos en hei kon weer doorgaan...

...zou het....?

Heel misschien heb ik mijn pc komend weekend weer terug.
Werkend, I hope...
Een nieuw moederbord besteld, en ik hoop dat dat inderdaad het probleem is (het is puur gebaseerd op een vermoeden door deductie tot stand gekomen), en dat het mobo op tijd is en dat Iebje voor het weekend tijd heeft om het in elkaar te zetten.


ANTWERPEN - De salmonellavergiftiging in een Belgisch bejaardentehuis eind 1998 heeft dinsdag geleid tot voorwaardelijke celstraffen tegen vijf mensen onder wie een Nederlander, wegens levering van besmet vlees.


Kort na de besmetting zijn acht bejaarden overleden, maar er is geen waterdicht bewijs dat hun dood iets te maken heeft met het eten van besmette rosbief.

Dit berichtje staat ergens achteraf.
Het leed wat erachter ligt, realiseert bijna niemand zich.
Denk aan de rosbief. Die heeft ruim 4 jaar in voorlopige hechtenis gezeten.
Andere vleeswaren hadden hem al veroordeeld voordat het proces was begonnen.
Zijn vrouw, een mals stuk lendebiefstuk, had al een echtscheiding aangevraagd en zijn moeder (een oud stuk taaie rosbief van 62 jaar oud) is in een depressie geraakt en heeft zich voor een auto van een dierenbevrijdingsfront-activist geworpen.

Dit stuk vlees zal niemand meer smaken.
Het is gebrandmerkt door een dwaling van de maatschappij.
Een achterafplekje in een blik Whiskas is alles wat hem te wachten staat...

klopt als een zwerende vinger

HILVERSUM Het staat wetenschappelijk
vast: 24 januari is de rottigste dag
van het jaar.Dat schrijft de Engelse
krant The Guardian,die zich baseert op
ingewikkelde berekeningen van de Britse
wetenschapper Cliff Arnall,verbonden
aan de Universiteit van Cardiff.

Donker weer,geen geld meer na de dure
decemberdagen,schuldgevoelens over
mislukte voornemens en overmatig eet-
en drankgebruik,voorlopig geen uitzicht
op een vakantie.Daar worden de mensen
niet vrolijk van.

Volgens The Guardian is er ook wel weer
een lichtpuntje: na 24 januari zijn er
nog 334 dagen te gaan tot de kerst.

Klopt.
Het is een kutdag want het sneeuwt.
Ik haat sneeuw.
Ik ben bloedchagrijnig.
Ik heb hoofdpijn.
Ik heb rugpijn.
Ik erger me aan alles en iedereen.
Morgen is het over.
Dan is het 25 januari.
Een dag als alle andere.
Thank God.

Knorrepos

Grappig.

IJMUIDEN In het Noordzeekanaal is een
voor Nederland nieuwe vis opgedoken.De
vis is gedoopt tot knorrepos,omdat hij
lijkt op de baarsachtige pos en bij
aanraking knorrende geluiden maakt.Hij
komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika.

En als ik op Google zoek:

Uw zoekbewerking - knorrepos - heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd
Geen resultaten voor "knorrepos".

Suggestie:

- Zorg ervoor dat alle woorden goed gespeld zijn.
- Probeer andere zoektermen.
- Maak de zoektermen algemener.

Bij deze: ik ben de eerste die hem erop zet.
Kijken hoe lang het duurt voordat hij mijn site als hit teruggeeft muha.

(ja ik ben een nerd)

Nobel is dood en Rita is een trut. Luctor et emergo

Ali el B. is nog steeds dood.
De stille tocht gaat toch niet door, las ik gisteravond.
Zonde, want ik heb gisteren nog even snel mijn huis geïsoleerd met stille tochtstrips. Zonde van het geld.

Suske en Wiske in een windtunnel: een tochtstrip.

Kuifje in Zeeland. Ik ga dit weekend logeren in M.
Voor de tweede keer alweer zal ik voet zetten in het Zeeuwse. Tien van zukke.
Heel de dag een kot vol met ruzie. Om boodschappen gaan. Geeuwen in plaats van gapen. Niet weten waar de Rozengracht loopt.
'k Heb er zin an.
Ik hoop de Deltawerken nu eens in het echt te kunnen aanschouwen.
Aanschouwen-Duiveland.
Neeltje Jans. Hoe zou het met onze lieve Neeltje zijn?
Voor mijn HAVO-examen heb ik een 20-pagina tellende scriptie gemaakt over de Deltawerken, de voorgeschiedenis (De Ramp), de milieu-problematiek, en de decennia met het aanpassen van het dijkenstelsel, met als klap op de vuurpijl de Oosterscheldekering. Oosterscheldeverkering. Ik weet er voor een Amsterdammer denk ik best veel over, maar ik kan het nu dan eindelijk eens in het eggie zien.

Verwacht ik er misschien teveel van?
Ja en nee. Daar wil ik het bij laten.

Miniatuur-Walcheren is dicht, kun je het geloven.
Eindelijk de kans om me een grote vent te voelen, is het godbetert gesloten.

Ik heb een blauwe plek op mijn arm. Zo groot als een kwartje. Geen idee hoe hij daar komt; hij zit er al een week. Ik raak aan hem gehecht. Een tijdje geleden had ik een blauwe plek onder mijn voet. Hoe die daar was gekomen, is tot op de dag van vandaag een van de mysteries van de eenentwintigste eeuw. Degene die dat raadsel oplost verdient een Nobelprijs.

Nobel was de uitvinder van het dynamiet. Iedereen weet dat.
Toch wilde ik het nog even melden, geen idee waarom. Gek eigenlijk: ik kan zonder al te veel problemen aan een vuurwapen komen, pepperspray, gestolen computers, ik kan iemand inelkaar laten tremmen via niet al te moeilijk te bewandelen wegen, ik kan als ik wil morgen naar het andere eind van de wereld vliegen, ik kan duizenden euro's roodstaan, maar ik zou bij god niet weten hoe ik aan een staaf dynamiet zou moeten komen.

Then again: wat zou ik in jezusnaam met een staaf dynamiet willen?
Ali el B krijg je er niet mee terug.
Gisteren was het offerfeest, schijnt het. De familie el B heeft een van hun zonen geofferd. Kan het mij iets schelen, denken jullie? Natuurlijk niet! Het durf te beweren dat het -zonder dat ik hem ken- een klootzak was. Een crimineel. Een onaangepast, hufterig stuk vreten wat het verdient om kapot gereden te worden.

Ik durf te wedden dat vader el B. -als hij niet een fervent kijker was geweest van het zesuurjournaal- niet eens gemerkt zou hebben dat hij een Ali minder aan het avondeten had gehad. En hoewel Rita Verdonk wat mij betreft 100% gelijk heeft dat ze zegt dat de fout in beginsel bij hemzelf ligt en niet bij de wonderwoman van 43 jaar oud, vind ik toch dat ze haar bek moet houden.

Het is -hoe je het ook went of keert- een zaak die puur justitieel is. Een straatrover is doodgereden. Hij beroofde wonderwoman niet omdat ze Nederlands was. Wonderwoman reed hem niet door omdat hij Marokkaan was, maar omdat hij een klootzak was. Waarom geeft de minister van intergratiebeleid hier dan haar godverdomde mening over? Zij gooit op deze manier olie op het toch al flink brandende etnische vuur. Laat haar haar smoel houden. Wat vinden de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie ervan? Die hoor je niet. Die zitten waarschijnlijk met hun respectievelijke bleke reten op Pukhet te genieten van het strand zonder Duitsers.

Laat ze collectief hun plan trekken.
Om mijn held Eric Cartman maar eens te quoten: "Screw you guys, I'm going home"

Tot na het weekend, waarin ik doldwaze avonturen ga beleven.

Een ochtend zoals wel vaker...

Net binnen op kantoor.
Wat een burgerlijk zinnetje. "...op kantoor"
De zaak "Schat, ik ben nog op de zaak"

Anywho, ik ben dus net binnen op de sociale werkplaats, met een kop als een zombie.
Gisteravond heb ik me gewaagd aan het eten van een loempia. Vol met wat voor mij vergif is: mais, paprika, soja en kruiden. Ik dacht dat ik het wel kon onderdrukken met medicijnen, zoals ik mijn halve leven onderdruk met medicijnen.
Dit keer niet. Wat begon met buikkramp en koppijn, is vandaag omgezet naar een schedel vol met watten, een slap gevoel (water door mijn aderen in plaats van bloed, gecombineerd met rubber benen. Of is het rubberen benen? Geen idee) en trillen en zweten als een neuroot. De eerste cappuccino begint zijn werk te doen; misschien dat ik nog voor vieren kan landen in de realiteit....

Ali el B.
De jongen is dood. Nog steeds. Als zijn toestand verandert, zal ik dat jullie als eerste laten weten.

Gisteren leefde ik ook op het randje van keiharde criminaliteit.

Ik stapte in de metro, samen met een grof dozijn kaartcontroleurs, die in Amsterdam-west steevast vergezeld worden door evenveel politieagenten. Agenten van politie. Of op goed Amsterdams: polities. Spreek uit als pliesies.
Ik had geen abonnement bij me, en om onverklaarbare reden weigerde ik om mijn strippenkaart af te stempelen. Geen idee wat me bezielde. Drang naar ongehoorzaamheid, wellicht. Hoe het ook zij; nadat de deuren zich sloten met een vriendelijk "ping-pong", zaten we opgesloten als ratten in de val. Een grommend "goedennnnnnnnnnmiddagplaatsbewijzenalstublieft!" gamlde door de bijna lege wagon (opvallend weinig Marokkanen ineens, deze stonden allemaal nog op het veilige perron).

Ik zou Arrrrjen niet zijn als ik niet cooler dan cool was, en met een vaste hand pakte ik mijn strippenkaart. Er zaten nog wat oude stempels op. Het was dus een strippenkaart van de oude stempel, zou je kunnen zeggen. Alleen heb ik dat zojuist al gezegd, dus zoals gewoonlijk zou je achter de feiten aanlopen. Beter dan achter de geiten, dat wel.
Lang verhaal kort, toen een van de mannen in blauw naast mij stond en iets onverstaanbaars gromde (grmmblmiddaghmmm), toonde ik triomfantelijk mijn niet-geldige strippenkaart terwijl ik de diender recht in zijn ogen keek.
Een vriendelijk "prrrrrrimabedankt", en door naar het volgende potentiële slachtoffer: een iets te mollige huisvrouw met een klein hondje op haar schoot.

Een kleine overwinning op de zittende macht. Leve de anarchie. Living on the edge. Dr. Martens aan mijn voeten en een bomberjack aan mijn schouders. Een boze blik naar buiten, de wereld ligt aan mijn schenen. Ondertussen realiseer ik me dat Robijn lentefris niet irriteert aan mijn tere huidje. Het leven in een notendop.

Wisten jullie dat mensen soms raar denken?
Als je in de VS ter dood wordt gebracht door middel van een dodelijke injectie (wat zou daar eigenlijk inzitten?), wordt de plek waar je geïnjecteerd wordt, eerst ontsmet met alcohol.
Tsja....je zou maar een ziekte oplopen tijdens de laatste paar seconden van je leven.....

Bizar.

Tot de volgende Blog!

Ik ben zestien!!!!!!!

You Are 16 Years Old

16 Under 12: You are a kid at heart. You still have an optimistic life view - and you look at the world with awe. 13-19: You are a teenager at heart. You question authority and are still trying to find your place in this world. 20-29: You are a twentysomething at heart. You feel excited about what's to come... love, work, and new experiences. 30-39: You are a thirtysomething at heart. You've had a taste of success and true love, but you want more! 40+: You are a mature adult. You've been through most of the ups and downs of life already. Now you get to sit back and relax.

What Age Do You Act?

Crash! Boom! Bang!

AMSTERDAM - Het doodrijden van een 19-jarige tasjesdief in de Derde Oosterparkstraat in Amsterdam-Oost maandagavond "lijkt een tragisch ongeval". Dat liet de politie dinsdag weten. De 43-jarige automobiliste zit nog wel vast.

Twee jongens op een brommer bestalen de vrouw, toen zij stilstond met haar auto. Een van de daders griste een tas uit de wagen, waarna het duo de Derde Oosterparkstraat invluchtte. De vrouw reed vervolgens achteruit, de dieven achterna.

"Door nog onbekende oorzaak" ontstond volgens de politie een aanrijding met de bromfiets, waarna de auto doorschoot. Daarbij kwam de 19-jarige jongen beklemd te zitten tussen de auto en een boom. Hij raakte levensgevaarlijk gewond en overleed ter plekke.

In de loop van de avond arresteerde de politie nog twee jongens van 15 en 16 jaar die bij het incident waren betrokken. De politie kwam het tweetal op het spoor door de brommer die bij de tasjesroof werd gebruikt. Welke rol zij precies hebben gespeeld, is nog onduidelijk. De politie onderzoekt of de jongens betrokken zijn bij meerdere soortgelijke diefstallen die de laatste weken in deze omgeving werden gepleegd.

Na het incident maandagavond ontstond even een grimmige sfeer onder een groepje deels Marokkaanse jongeren dat op het voorval afkwam en begon te schreeuwen en schelden. De vader van het slachtoffer ging bij het zien van zijn zoon door het lint. De politie nam hem mee naar het bureau, waar een crisisteam hem heeft opgevangen.

Jaaaaaahahahahahahahaaaaaa!!!!
Geef deze vrouw een medaille!!!!
"Wat, mijn tasje roven godvderdomme, ik zal je eens....!!!" Broemmmmm zoefffffff ka-DENG!!!! Mu-ha-ha-ha.
Oprotten. Boontje en loontje en dat soort shit. Opzouten.
Alleen wel zielig voor die boom, die zal ook wel beschadigd zijn. Zonde. Ik vind dat we een stille tocht moeten organiseren om deze boom er weer bovenop te helpen.

De gek is in mijn hoofd

The lunatic is on the grass
The lunatic is on the grass
Remembering games and daisy chains and laughs
Got to keep the loonies on the path

The lunatic is in the hall
The lunatics are in my hall
The paper holds their folded faces to the floor
And every day the paper boy brings more

And if the dam breaks open many years too soon
And if there is no room upon the hill
And if your head explodes with dark forebodings too
I'll see you on the Dark Side Of The Moon

The lunatic is in my head
The lunatic is in my head
You raise the blade, you make the change
You re-arrange me 'til I'm sane
You lock the door
And throw away the key
There's someone in my head but it's not me

And if the clouds bursts, thunder in your ear
You shout and no one seems to hear
And if the band you're in starts playing different tunes
I'll see you on the Dark Side Of The Moon

Stil in mij.....

Het is erg rustig op mijn log.
Dat heeft een reden.
Mijn godverdomde PC is nog steeds stuk.
Ik heb een stukkende PC.
Hij gaat wederom naar iemand die meer verstand heeft van dat soort dingen dan ik.
Oftewel; de eerste de beste boerenlul. Het is niet omdat ik Systeemspecialist ben, dat je moet denken dat ik ook maar enig verstand heb van computers en dat soort shit.

Waar ik wel verstand van heb? Wel, ik moet eerlijk toegeven dat ik dat zelf niet zou weten. Ik heb verstand van....ehh.........van......de teloorgang van de ondergang van het einde der tijden. Daar heb ik verstand van.
Maar jullie zijn er denk ik nog niet aan toe dat ik daar op dit moment een boekje over open doe. Ik bedoel, niet dat ik de nieuwe Messias ben of zo, maar knettergek ben ik alleszins. Zeg dat ik het gezegd heb.

Valt het op dat mijn brein overloopt de laatste dagen?
Dat komt door een overdosis aan caffeine, gecombineerd met afkickverschijnselen van mijn beste vriendin Nicotine, gecombineerd met een chronisch slaapgebrek, te weinig daglicht en teveel orkaantjes in mijn schedel.

Wanneer de wekker om kwart over zeven in de ochtend gaat ben ik gebroken.
Ik wil slapen. Laat me met rust. Ik meld me dood voor vandaag.
Wanneer ik 's avonds naar bed ga, ben ik hyperactief. ADHD. Suiker. Caffeine. Totale gekte. Het is niet dat mijn biologische klok naar de filistijnen is, het is de wereld die zich niet aanpast aan mijn leefpatroon en denkwijze.

Door de tsunami van afgelopen kerst draait de aarde iets sneller. Dat komt omdat er twee schollen overelkaar zijn geschoven, zeggen ze.
Dat snap ik niet. Bij de visboer schuiven er dagelijks schollen overelkaar, en hoor je hem klagen? Nou dan. Flikker op met je gejank en gedraag je als een vent.
Geef terug wat van een ander is en hou voor de rest je smoel.
Oh...wacht even, ik haal nu denk ik een paar dingen doorelkaar.
Dat laatste was voor iemand die ik niet ken en nooit zal kennen.
Mensen die ik nooit zal kennen; ze kunnen me gestolen worden.

Eh....Arjen signing off...

Tot een volgende Blog, ik hoop dat mijn PC dan weer leeft.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Het is 2005.
2005. Science-Fiction films van enkele decennia geleden beeldden een wereld uit waarin alles anders zou zijn; de steden zien er anders uit, we zweven door de lucht met futuristische voertuigen en we hebben oplossingen voor problemen met oorlogen, milieu en overbevolking.

De realiteit is anders.

Het is net zo'n teringbende als vroeger. Sterker: ik durf te stellen dat het een grotere bende is dan vroeger. Lees de krant maar. Nog beter: lees maar niet. Maak je wereld klein. Wat heeft het voor zin dat we een wanhopige moeder zien zoeken naar haar vermiste kind op Sri Lanka? Wat voegen de beelden toe van het gevonden baby'tje, het levenloze lichaampje gezwollen en blauwgekleurd door het water en de brandende zon? Niets. Helemaal niets. Ik weet dat het vreselijk is.
Ik weet dat er niets erger moet zijn dan je eigen kind verliezen. .
Ik weet dat het een drama van ongekende proporties is.
Ik heb fantasie genoeg. Ik heb geen gezwollen baby'tje onder mijn eten nodig om gevoel te hebben bij deze en andere rampen. Ik denk zelfs, dat hoe meer van dit soort grafische beelden je op je netvlies krijgt geduwd, hoe meer je je er voor afsluit.
Kortom, ik irriteer me mateloos aan de hoeveelheid gore beelden die de journaals ons voorschotelen.

Wat doe ik, derhalve?
Ik probeer mijn wereld te verkleinen, ik heb dit geloof ik al eens eerder gezegd.
Afgelopen zaterdag, op een januari godbetert, ben ik begonnen met proberen te stoppen met roken. Ik, en nog honderdduizend andere mensen van wie ik de meeste niet ken.
Alleen Patricia ken ik, want die is van mij. Mijn. Ikke. Hebben. Af. Ook zij stopt met roken. Cold Turkey. Ik niet. Ik warme kalkoen, met pleisters.
De eerste twee dagen vielen alleszins mee; zo heb ik gisteren maar twee keer trek gehad in een sigaret: een keer 8 uur en een keer 6 uur. Een makkie, kortom.

Dan mijn pc. Arm, arm, lief pc-tje. Hij ligt nog steeds op de Intensive Care bij Ibrahim. Ik hoop dat hij er weer bovenop komt. Ik mis hem. Hij mij ook, hoop ik......
Ons wederzien zal tranen van geluk brengen, en ik zal voor hem zorgen alsof....wel, alsof het mijn eigen pc is. Want dat is het.

Tot de volgende Blog!