Ali el B. is nog steeds dood.
De stille tocht gaat toch niet door, las ik gisteravond.
Zonde, want ik heb gisteren nog even snel mijn huis geïsoleerd met stille tochtstrips. Zonde van het geld.
Suske en Wiske in een windtunnel: een tochtstrip.
Kuifje in Zeeland. Ik ga dit weekend logeren in M.
Voor de tweede keer alweer zal ik voet zetten in het Zeeuwse. Tien van zukke.
Heel de dag een kot vol met ruzie. Om boodschappen gaan. Geeuwen in plaats van gapen. Niet weten waar de Rozengracht loopt.
'k Heb er zin an.
Ik hoop de Deltawerken nu eens in het echt te kunnen aanschouwen.
Aanschouwen-Duiveland.
Neeltje Jans. Hoe zou het met onze lieve Neeltje zijn?
Voor mijn HAVO-examen heb ik een 20-pagina tellende scriptie gemaakt over de Deltawerken, de voorgeschiedenis (De Ramp), de milieu-problematiek, en de decennia met het aanpassen van het dijkenstelsel, met als klap op de vuurpijl de Oosterscheldekering. Oosterscheldeverkering. Ik weet er voor een Amsterdammer denk ik best veel over, maar ik kan het nu dan eindelijk eens in het eggie zien.
Verwacht ik er misschien teveel van?
Ja en nee. Daar wil ik het bij laten.
Miniatuur-Walcheren is dicht, kun je het geloven.
Eindelijk de kans om me een grote vent te voelen, is het godbetert gesloten.
Ik heb een blauwe plek op mijn arm. Zo groot als een kwartje. Geen idee hoe hij daar komt; hij zit er al een week. Ik raak aan hem gehecht. Een tijdje geleden had ik een blauwe plek onder mijn voet. Hoe die daar was gekomen, is tot op de dag van vandaag een van de mysteries van de eenentwintigste eeuw. Degene die dat raadsel oplost verdient een Nobelprijs.
Nobel was de uitvinder van het dynamiet. Iedereen weet dat.
Toch wilde ik het nog even melden, geen idee waarom. Gek eigenlijk: ik kan zonder al te veel problemen aan een vuurwapen komen, pepperspray, gestolen computers, ik kan iemand inelkaar laten tremmen via niet al te moeilijk te bewandelen wegen, ik kan als ik wil morgen naar het andere eind van de wereld vliegen, ik kan duizenden euro's roodstaan, maar ik zou bij god niet weten hoe ik aan een staaf dynamiet zou moeten komen.
Then again: wat zou ik in jezusnaam met een staaf dynamiet willen?
Ali el B krijg je er niet mee terug.
Gisteren was het offerfeest, schijnt het. De familie el B heeft een van hun zonen geofferd. Kan het mij iets schelen, denken jullie? Natuurlijk niet! Het durf te beweren dat het -zonder dat ik hem ken- een klootzak was. Een crimineel. Een onaangepast, hufterig stuk vreten wat het verdient om kapot gereden te worden.
Ik durf te wedden dat vader el B. -als hij niet een fervent kijker was geweest van het zesuurjournaal- niet eens gemerkt zou hebben dat hij een Ali minder aan het avondeten had gehad. En hoewel Rita Verdonk wat mij betreft 100% gelijk heeft dat ze zegt dat de fout in beginsel bij hemzelf ligt en niet bij de wonderwoman van 43 jaar oud, vind ik toch dat ze haar bek moet houden.
Het is -hoe je het ook went of keert- een zaak die puur justitieel is. Een straatrover is doodgereden. Hij beroofde wonderwoman niet omdat ze Nederlands was. Wonderwoman reed hem niet door omdat hij Marokkaan was, maar omdat hij een klootzak was. Waarom geeft de minister van intergratiebeleid hier dan haar godverdomde mening over? Zij gooit op deze manier olie op het toch al flink brandende etnische vuur. Laat haar haar smoel houden. Wat vinden de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie ervan? Die hoor je niet. Die zitten waarschijnlijk met hun respectievelijke bleke reten op Pukhet te genieten van het strand zonder Duitsers.
Laat ze collectief hun plan trekken.
Om mijn held Eric Cartman maar eens te quoten: "Screw you guys, I'm going home"
Tot na het weekend, waarin ik doldwaze avonturen ga beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten