Ik ben een kind van de jaren '70.
Daarom ben ik een puber van de jaren '80.
De jaren '80, ze hebben iets speciaals voor me. Op zich verklaarbaar, daar ik mijn puberteit in dat tijdperk heb beleefd. Ik ben er overigens nooit helemaal uitgekomen. Noch uit de puberteit, noch uit de jaren '80.
Waar de jaren '60 stonden voor maatschappelijke revolutie, de jaren '70 voor de staart van die revolutie en dwarsheid, de jaren '90 voor meer revolutie (de val van de USSR, de Nieuwe Wereldorde en dergelijke), staan de 80-er jaren vooral bekend om hun wansmaak, slechte kapsels, beenwarmers, new wave, Duran Duran, Gilera's, en wat later de Genaratie X genoemd zou worden. Soort van totale oppervlakkigheid en desinteresse, kortom.
Om de een of andere reden lijken die jaren '80 niet minder invloed te hebben gehad -en nog steeds te hebben- op de pubers van andere decennia. Het ligt klaarblijkelijk niet om de interessantheid van een periode, maar simpelweg om wat je zelf was gedurende die tijd, in hoeverre het verleden invloed heeft op je heden.
Revolutie of leegte; de Beatles of Spandau Ballet: als je zestien bent wanneer mode mode is, beinvloedt het je voor de rest van je volwassen leven.
Het gevolg hiervan is, dat ik -zoals zovele dertigers- een aparte mengeling van smaken, (sub-) culturen en ideeen heb. (trema zelf tekenen op je monitor)
Ik noem zomaar even een voorbeeld van vanavond: Ik zit thuis te werken (typisch dit millenium) met computernerd-gedoe (typisch een jaren 80 puber die Basic leerde op de Commodore 64 toen hij 14 was) terwijl ik wierook brand (kind van hippies) en een CD van Anthrax op heb staan (jaren 80 Thrash-metal).
Zou iemand die niet tussen de -pak hem beet- 33 en 38 is die combinatie trekken? Ik ben overtuigd van niet.
Nog steeds ben raak ik enigszins opgewonden van merkkleding. Ik kom er gewoon voor uit. Waar het vroeger vooral Nike, New Balance (bestaat dat nog????), Le Coq sportif (idem) en Lacoste was, wil ik nu vooral Diesel, Nudie, Puma en Replay aan mijn lijf zien hangen.
Gisteravond zag ik de nieuwe clip Just want you to know van de Backstreet Boys. Walgelijke band. Vroeger al, en nu nog steeds.
Maar die clip!!!! Wat een topvideo!!!! Wat een langdurende flashback naar mijn puberteit, en wat klinkt dat nummer alsof het zo van Def Leppard's Hysteria is afgetrokken!!!
Is het gewoon een lekker nummer en een megagoede clip, of ben ik zo bevooroordeeld door de eighties dat ik alles wat me eraan herinnert bij voorbaat oke vind?
Ik ben bang dat het het eerste is.
Ik schaam me diep.
Arjen vindt de Backstreet Boys ok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten