Ok verder waar ik gister was.
Je kan in het clipje wat ik gister linkte overigens gewoon doorspoelen naar ongeveer de tiende minuut, scheelt je weer wat ergernis over dat mocromokkel. Ook kan je hier een kort stukje zien van wat ik bedoel.
Goed...prima gozer dus.
Hij is dood.
Gisteravond werd zijn zaak voor de vierde keer in korte tijd met geweld overvallen, en hij is daarbij kapotgeschoten. Voor een graai uit de kassa.
Ik ben de laatste jaren noodgedwongen minder maatschappelijk betrokken -geëngageerd- zo u wil, dan vroeger. Ze zoeken het meestal maar uit, dat is mijn instelling, scheelt een hoop irritatie. Maar dit...godverdomme, dit raakt me tot op het bot. Het is toch godgeklaagd in deze tyfusstad dat dit soort dingen gebeuren? Dit is precies een van de belangrijkste redenen dat ik echt, maar dan ook echt niet meer van mijn stad houd. Het gebeurt te vaak. Tuurlijk: het gebeurt overal. Ik hoor het jullie denken. Je kan het niet ontvluchten.
Oh nee? Gebeurt dit ook in -pak hem beet- Steenwijk, of Zoutelande, of desnoods Bussum of Willemstad? Welnee! Ik geef het, kortom, op. Het mooiste zou zijn als de maatschappij dit soort shit niet meer pikt en er wat aan doet. Dan kan je blijven waar je thuis bent, en passen de klootzakken zich aan aan de fatsoenlijke meerderheid.
Maarja. Zo dacht Arkan Yildiz er ook over. Hij pikte het niet meer en wilde voor zijn recht opkomen. Nu is hij dood.
Ik geef het op. Ik wil weg. Ik meen het, ik meen het meer dan ik het ooit eerder heb gemeend.
De daders? Die zijn nog voortvluchtig.
Ze gaan gepakt worden, daar ben ik van overtuigd.
Met liefde, en ik meen het, met liefde, zonder rancune en zonder ook maar één slapeloze nacht zou ik ze met het grootste gemak point blank door hun achterhoofd kunnen schieten. Maarja. Da mag nie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten