Allemaal goed en wel, dat gemekker van die gozer, maar wie is hij nu eigenlijk?
Ik draai het Love album van The Cult de laatste dagen weer vaak.
Momenteel echter, staat er een bootleg van Marillion op.
King of Sunset Town galmt door huize Arrrrjen, terwijl mijn lieve, lieve rooie katertjes rondbanjeren over het laminaat, tussen de Ikeameubeltjes door.
Scheren doe ik bij voorkeur nat en dan wel met Williams scheerolie en Gilette M3-mesjes, je weet wel, die groene trillende shit van de reclame. Scheert totaal niet beter, maar het houdertje heeft een mooiere kleur dan de vorige (Mach3 Formula1, die was Ferrari-rood)
Om de een of andere twisted tachtigerjaren-loophole in mijn hoofd, ben ik nog steeds merkengeil; zelfs mijn boxershort is van Hugo Boss en mijn sokken van Reebok. Als ik geen Diesel, Replay, Nudie of desnoods een Levi's, Gapstar of JC Rags aan mijn iets te mollige lijf heb, voel ik me mezelf niet.
Ook met dure merken heb ik geen idee hoe het voelt om mezelf te zijn, maar ik zie er tenminste uit of ik me goed weet te kleden.
Mijn god, zondag word ik alweer 35.
Vijfendertig! Sjezus Mina.... 1970 is mijn bouwjaar.
Soms realiseer ik me ineens dat er tussen de Tweede Wereldoorlog en mijn geboorte minder verschil zit dan tussen nu en mijn geboorte!
Niet zomaar wat verschil, nee, TIEN JAAR verschil. Ik bedoel....nog zoiets. Toen mijn vader 35 was, in 1981, was ik 11 en mijn zus 13 en was hij getrouwd (met mijn moeder, echt waar) en had een Landrover en een zeilboot in Monnickendam en een echte baan.
Stel je voor man! Arjen met twee kinderen van 13 en 11, en een zeilboot.
Wat dat betreft denk ik soms echt wel eens dat ik iets mis of zo, iets van ambitie of voor mijn part mezelf serieus nemen of dat soort nonsens.
When I meet God is ook een mooi nummer van Marillion, trouwens, maar dat terzijde.
Ik ben geen fan van Nederlandse literatuur, maar Herman Brusselmans is mijn literaire held. Tsja, een Belg...
Soms kan ik huilen om muziek, huilen om een natuurfilm, huilen om de dood, huilen om films als Birdy, La Vita e Bella (auw auw wat is die mooi) en huilen om het leven wat ik nog voor me heb. Het idee dat ik ooit eerst mijn ene kat en later mijn andere kat naar de dierenarts moet brengen voor de allerlaatste keer. Dat ik ooit mijn ouders moet begraven. Dat ik ooit misschien papa ben en dat mijn dochter (want dat ik een dochter krijg en geen zoon, dat staat vast) iets overkomt. Daarover nadenken doet mijn maag omkeren en maakt me subiet verdrietig.
Dat verdriet om wat nog komen gaat, volgens mij heb ik dat in mijn Joodse-voorouders-bloed zitten. Ik zou anders geen andere reden weten.
Zoals het een goede Jood betaamt (voor de goede orde: Mijn overgrootvader van vaders kant was Joods dus ik heb een theekopje Jiddisch bloed, en daarmee gelijk bruine ogen, bruin en stug Jodenhaar, een besneden lul en een pak Weltschmerz aan mijn lijf) verberg ik dat verdriet met een overdosis aan cynisme, sarcasme, haat, woede, liefde, gevoel en gevoelloosheid. Alles beter dan verdriet.
When I meet God
I'm going to ask her
What makes her cry
What makes her laugh
Is she just stars and indigo gas
Does she know why
Love has no end
But it's dark-angel friend
Tearing women and men
Slowly apart
Ik moet me kapot lachen om het boek the curious incident of the dog in the night-time wat ik 's avonds in bed lees. Want ik hou dan weliswaar niet van Nederlandse literatuur, ik lees me wel een hoedje. Een hoedje. Belachelijk.
Lachen doe ik elke dag, ik zou nu allerlei cliche's naar voren kunnen gooien, maar daar ben ik veel te cool voor. Ik draag tenslotte Nudie en Diesel he....je moet je imago niet ineens naar de kloten helpen met het zomaar naar voren flikkeren van tegeltjeswijsheid.
Ik rook nu al precies drie weken niet meer.
Ik voel me opgejaagd, gehaast, slaap slecht, heb een nog korter lontje dan normaal en drink liters koffie op een dag.
En gezond dat ik me godverdomme voel, zo!
Nou!
Ik ben verslaafd aan Battlefield 2, het kijken naar vrouwenbenen en -konten en -tieten en ik heb daarstraks van mijn Aussie-collega een tube Vegemite gekregen, omdat hij wist dat ik op zoek was naar de Britse tegenhanger Marmite.
Njammm njammmm!
Ik houd van olijven, chocola, kaas (ouwe!!!) en Cachewnoten.
Ik houd niet van bloemkool, lever en soep. En vlaai ook niet.
Ik ben gek op vis, maar als ik het nog 1 keer eet ga ik meteen dood.
Allergisch voor. Erg allergisch.
Verder wil ik als ik groot ben astronaut worden of anders politieagent.
Maar ook zou ik in een dierentuin willen werken of anders rockster willen zijn.
Ik denk dat ik gewoon Arrrrjen zal blijven, en dat vind ik ook wel ok.
Mensen aan het lachen maken vind ik om een of andere reden belangrijk in mijn leven.
Nog leuker dan zelf lachen om anderen, is het anderen laten lachen om jou.
Vaak moet ik niet lachen om zogenaamde komieken, omdat ik vind dat ik minstens net zo grappig kan zijn. Alleen ben ik te lui en te verlegen om op een podium te gaan staan en gemaakt grappig te zijn. Ik haat clowns en ik haat mimespelers.
En ik haat Robert Jensen en Rene Froger en Celine Dion en Jeroen Krabbe.
Die gaan als eersten tegen de muur wanneer de revolutie komt.
Eigenlijk haat ik bijna iedereen, behalve alle mensen van wie ik houd.
Ook kan ik alles weerstaan, behalve verleiding.
Ik heb drie gitaren, maar kan er maar een tegelijk bespelen.
Sommige mensen bespelen de media, maar daar ben ik slecht in.
Ik mis mijn oma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten