Dinsdag gehaktdag

Omdat ik dit weekend helemaal alleen aan mijn lot overlaten word, was mijn dagindeling vandaag enigszins anders dan de routine me voorschrijft.
Wellicht was het hierdoor dat ik in mijn eigen buurtsuper de Hindoestaanse Hypochondrische Hippo Tara Sing Varma letterlijk tegen het corpulente lijf liep.

Tara wie ook al weer?
Onze Groen-Linkse excuusbosjesvrouw bij wie al jaren een steekje loszat voordat ze zelf haar eigen kanker verzon en de Tweede Kamer verliet. Zij bedacht voor haarzelf wat ik vele andere parlementariers toewens, maar toch stond ze daar ineens voor me, met haar arrogante haakneus.

Het is niet zo dat ik per definitie een hekel heb aan alles wat links, politiek of donker is, ook niet in combinatie, maar Tara de Teef staat wat bij betreft voor alles wat fout is in de politiek.

Aanstaande dinsdag is het 4 oktober. Dierendag. Deze dag is voor mijzelf en vele duizenden anderen tevens onlosmakelijk verbonden met de LY-1862.
De Bijlmervlucht. De klap die de levens van honderden gezinnen op hun kop zette; direkte slachtoffers, maar ook de indirecte: hulpverleners met zogenaamde psychische klachten, ooggetuigen met verzonnen beelden op hun netvlies gebrand en tientallen doodgeboren kinderen later (het percentage miskramen ligt sinds 1992 in de Bijlmermeer vele malen hoger dan het landelijk gemiddelde) kwam daar de Parlementaire Enquete Bijlmerramp, voorgezeten door onze eigen Christelijke poliopatient Meijer, bijgestaan door een in de haast opgericht clubje van allochtonen, domme wijven en een D66-er.
Zij zouden de onderste steen bovenkrijgen.

Uit zeer direkte informatie, die de meesten van jullie geen flikker aangaat, weet ik dat het nooit ook maar een seconde lang werkelijk de bedoeling van dit stelletje poppekastpoppen is geweest om De Waarheid boven water te krijgen. Nooit.
Onder niet te bewijzen, maar voor de hand liggende invloed van hogere machten scheet de Nederlandse regering zodanig in hun collectieve onderbroek, dat er een wekendurende voorstelling werd gehouden waarin getuigen, betrokkenen en fantasten aan het woord werden gelaten. De slotconclusie van dat onderzoek weet onderdehand niemand meer precies, zo onbenullig was het.

De anticlimax van de naoorlogse politiek. Hoewel ik zeker weet dat het laatste woord hierover nog lang niet is gesproken, denk ik bijna nooit meer aan die 4e oktober in 1992. Alleen heel soms nog. Vooral het feit dat ik de nacht tevoren droomde dat ik met mijn vader in Israel was. Hij werkte toentertijd bij El-Al. Wij liepen op een berg aan de rand van een stad en vlak over onze hoofden scheerde een blauw-witte reus. Terwijl wij beiden aan het overeind krabbelen waren, gebeurde een kilometer verder wat later die dag werkelijkheid zou worden: Een Boeing 747 van El-Al stortte zich in een buitenwijk van een stad. Niet de stad van mijn droom, maar de stad waarin ik woon.

Een aantal jaren na de schijnvertoning van Tara Trut en haar kornuiten, de bijlmerramp wellicht definitief onder een dikke laag Gaza-zand bedolven, knapte er iets bij haar. In relatief korte tijd verloor ze een groot deel van haar verstand en was niet meer in staat normaal te functioneren, laat staan haar werk uit te kunnen voeren.

De echte bandieten in deze zaak (Isreali's, Amerikanen, de heren van de Raad voor de Luchtvaart, de vele politici en een handvol andere leugenaars) lopen nog vrolijk rond, de boel te bedriegen voor een handvol Dollars en Sjekels.
Alleen Tara is nooit meer dezelfde geworden.
Zou dat komen doordat er toch een God is die haar straft voor het willens en wetens niet opkomen voor honderden mede-Surinamers, of omdat ze als enige in het Grote Complot niet kan leven met de kennis die zij heeft?

Of is het allemaal toeval en heeft het een niets met het ander te maken?
Ik ben geneigd dit laatste te denken; toeval kan namelijk altijd alles verklaren wat onwaarschijnlijk lijkt. Maar toch....was die droom op 3 oktober soms ook toeval.....?