Chewbacca leest de Talmud.

Er zijn mensen die niet weten wat een Wookie is.
Voor die mensen is er deze pagina. Het is zo'n harige soort aap in Star Wars; Chewbacca, de sidekick van Han Solo is de bekendste Wookie.

Wat ik me vanmiddag ineens afvroeg:Zou Chewbacca besneden zijn?
Geen idee waar dat ineens vandaan kwam, maar daar was het ineens: de vraag die niemand ooit gesteld heeft en slechts weinigen zullen kunnen beantwoorden.
Ik bedoel; diegenen die ooit het geslachtsdeel van een tot de tanden bewapende Wookie hebben kunnen aanschouwen, kunnen het om uiteenlopende redenen niet makkelijk navertellen. Ik denk alleen maar even aan het intergalactische pornosterretje Zeebla, die cybernyfomane met 7 dubbel-D tieten, die na een scene met de achterneef van Chewy twee weken in coma heeft gelegen en toen alsnog vrij plotseling overleed. Het heeft de aflegger twee volle werkdagen gekost om de glimlach van haar gezicht te krijgen om haar alsnog toonbaar te maken voor de begrafenis, wat achteraf compleet overbodig bleek omdat de enige die kwam opdagen nou juist de achterneef van Chewy was. Niet dat hij op een of andere manier om haar gaf of zoiets banaals, nee, hij wilde zichzelf er slechts van overtuigen dat Zeebla inderdaad dood was en niet slechts schijndood. Zij had immers zijn geslachtsdeel gezien (en meer dan dat) en zoals ik al eerder verklapte: slechts weinigen kunnen dat navertellen en puur om mijn eigen theorie te staven, stond daar de achterneef van Chewbacca aan het graf van Zeebla om zich van haar definitieve heengaan te vergewissen.

Goed. Terug naar het vraagstuk: Is Chewbacca besneden?
Ik durf te wedden van wel, en wel om de volgende theorie, die volgens mij zo waterdicht is als een aquarium:

Chewbacca is een Wookie.
Er is in films als Jumping Jack Flash, Sister Act en Ghost geen enkele rol weggelegd voor Chewbacca of voor het even welke andere Wookie dan ook, zelfs niet voor de pornoster Swallowbacca, de volle achterneef van de Star Wars-held.
Toeval...?
Whoopi Goldberg....Wookie.....Wookie Goldberg...snap je waar ik heen wil?
Wookie Goldberg is de broer van Woopi Goldberg!!!
Goldberg is zo ongeveer de meest Joodse naam die je kan verzinnen zonder meteen in een reflex in het achterhuis onder te duiken en daar voor de komende vier jaar te blijven zitten tot de bloembollensalade danig je te grote neus uitkomt, dus Chewbacca is Joods. Daar kunnen we het allemaal over eens zijn.
Joden zijn besneden, dus Chewbacca is besneden. QED. Klaar.

Soms is het zo heerlijk om briljant te zijn he....gewoon de Big Picture te aanschouwen en alles in een flits volledig te begrijpen...

Tsja...het is een gave...zal wel iets Joods zijn.

Daphne en de pooltafel

Eigenlijk is Slogans van Bob Marley gewoon een iets snellere versie van No woman no cry als je het goed bekijkt.
Ik dacht vroeger altijd dat hij bedoelde: no woman --> no cry, zeg maar.
Dus zoiets als "als er geen vrouw in de buurt is dan hoef je niet te huilen".
Pas sinds een paar maanden begrijp ik dat hij het bedoelde als geruststellende woorden naar zijn meisje. Nee meissie...huil maar niet...
Ach ja, kwestie van je eigen ervaringen spiegelen op andermans uitspraken of zoiets zal het wel geweest zijn.

Vandaag meldde mijn manager in mijn beoordelingsgesrpek dat ik soms iets genuanceerder kan proberen over te komen, omdat het schijnt dat sommige collega's niet altijd evengoed mijn direktheid weten te waarderen.
Ik vertelde hem dat hij mijn kloten kon kussen en gaf hem daarna een rechtse direkte op zijn linkeroog en liep rustig terug naar mijn bureau. Wat denken ze wel!

Daarnet zag ik Daphne Bunskoek weer even langsflitsen op een van de RTL-zenders.
Om de een of andere reden vind ik dat zo'n lekker wijf joh. Haar achternaam is er een om op te schieten, maar dat is mijn eigen achternaam zo mogelijk nog meer. Maar of ze nou Bunskoek of Jodenkoek of Ontbijtkoek heet kan me eigenlijk niet zoveel schelen: het is gewoon een griet die ik hard tegen de rand van de pooltafel zou willen nemen, ware het niet dat ik niet alleen geen pooltafel bezit, maar bovendien gerust een uur kan doen voordat ik een zaadlozing krijg. Dat komt door die godverdomde kutmedicijnen die ik met kilo's tegelijk vreet. Ik hoef maar met mijn vingers te knippen en er hoeft maar een zacht briesje te waaien in mijn algemene kruis-omgeving of ik heb al een harde toeter waar je gerust een middelgroot paard knockout mee kan slaan, maar mijn hemel wat kost het me een inspanning om uiteindelijk baby's uit het uiteinde van mijn piemol te spuiten. Meestal geef ik het na een half uurtje wel op. Niet alleen omdat ik tegen die tijd een lichaamstemperatuur heb die zodanig hoog is dat de ruiten beslaan en het vel op mijn voetzolen langzaam begint los te laten, maar ook omdat die wijven met wie ik de liefde bedrijf onderdehand bijkans in een psychose raken van uitputting en op hun eigen vocht mijn slaapkamer uitglibberen.
Kortom; het zal nog wel even duren voordat ik ooit kinderen op deze wereld weet te zetten.

Overigens, kent iemand de eind-tachtiger-jaren-begin-negentiger-jaren-band Living Colour nog? Van de semi-hits Cult of personality, Love rears it's ugly head en Glamour boys?
Dat ene album van ze, Vivid, is eigenlijk een niet misse funk-rockplaat die ik met terugwerkende kracht alsnog iedereen zou willen aanraden te beluisteren, vooropgesteld dat je houdt van vier hopsende negers met vlechtjes in hun haar en een botje door hun neus. Vernon Reid heette de gitarist als Arjen zich niet vergist. Hahaha dat rijmt. Ik lach me rot. Unquote. Zeg dat ik het gezegd heb.Doch dit terzijde.

Voor diegenen die toevallig wel eens van humor houden, heb ik hier een link met een paar handenvol Belgische clipjes. Nou kun je van onze zuiderburen gerust zeggen dat ze gemiddeld het lelijkste volk van Europa zijn sinds de Neanderthalers en Cro Magnonfiguren plaats hebben gemaakt voor ons arische apen, en tevens per definitie beschikken over een gebit waarvan je spontaan moet overgeven als je er ook maar een glimp van opvangt, maar op het gebied van humor moeten de Nederlanders toch echt hun meerderen erkennen in de Vlamingen. Ook op het gebied van stinken uit hun muil en het dom uit hun ogen staren op een wijze die je doet vermoeden dat ze net het woord "poef" hebben uitgesproken winnen ze het overigens van ons, maar dat doet even niet terzake.

Op het gebied van lekkere wijven die Bunskoek van hun achternaam heten en het verkeerd interpreteren van songteksten echter, winnen wij het met ruime zege van de Belgen.
Amen.

De politie is je beste vriend...als ze willen....

En weer werd er vanavond een autoruit ingeslagen hier in de straat.
Het is zowat elke avond raak, terwijl het politiebureau op nog geen tachtig meter afstand zit. Toen het bureau eerder dit jaar werd geopend werd er Hallelujah geroepen en zou het over zijn met de kleine criminaliteit.
Het heeft geen moer geholpen.
Agenten worden uitgescholden en uitgelachen waar ze bij staan.
Ze zijn te schijterig om in te grijpen.
Auto's worden vernield en leeggeroofd op klaarlichte dag tegenover het bureau, daarvan was ik enkele maanden geleden zelf getuige.
Wie doet er iets? Niemand. Echt nie-mand.
Ik vind dit heel erg triest en alleszeggend voor de maatschappij waarin ik leef.
In ieder geval de maatschappij zoals die zich hier in Amsterdam-West heeft ontwikkeld.

Gelukkig was de lokale veldwachterij snel ter plaatse nadat ik ze belde.
Een half uur later. Met acht man sterk.
Heel gek; de daders waren al weg. Ja, er kwamen er nog even drie teruggewandeld om de auto leeg te halen (alleen de ruit was nog maar stuk, de buit moest nog gepakt worden), maar die kon ik nog met een luid, Amsterdams "Hee! Oprotten godverdomme!!!" wegjagen. Ik heb nog nooit drie Marokkanen zo snel zien wegrennen, op de keer na dan van die ene jongen van wie zijn moeders snor zodanig in de brand was gevlogen dat hij niet wist hoe snel hij thuis moest zijn om deze uit te spugen. Als zijn moeder namelijk niet snel met het eten zou beginnen, zou Ali zijn lievelingskostje, Gebakken kameel, moeten missen en daar had Ali helemaal geen zin in, in dat missen.

Goed, een half uur later stonden er een paar magere bleekneusjes (of waren het bleekkneusjes?) uitgebreid naar de stukkende wagen (zo noemen we in Amsterdam een auto die schade heeft) te kijken. Als ware Sherlocks stonden ze de boel nauwkeurig in zich op te nemen. Tijdens dit opnemen van de details moesten ze zich heel erg hard concentreren om niet tegelijkertijd:

-Een blik over hun rechterschouder te werpen naar het buurthuis van onze Marokkaanse jeugd, want stel dat je een mogelijke dader ziet, dan moet je nog werken voor je gemeenschapsgeld ook;

-Een blik over hun rechterschouder te werpen, want op enkele tientallen meters afstand (pak hem beet halverwege plaats delict en het politiebureau) stond een aanzienlijk deel van de daders die zich hadden schuldig gemaakt aan openlijke geweldpleging (je hoeft niet de daadwerkelijke dader te zijn om hier toch juridisch op aangesproken te worden).

Ik verbaasde me samen met mijn buren over zoveel vakkundigheid in het totaal negeren van de direkte omgeving, mogelijke daders (het was bekend dat het Marokkaanse gasten waren; ik heb dat immers zelf aan de meldkamer doorgegeven) en mogelijke getuigen (ze hebben mijn naam en nummer als aangever en getuige, maar denk niet dat ik nog iets gehoord heb van de koddebeiers....)

Gelukkig kwam kort hierna de eigenaar van de auto aangereden in weer een andere auto, en konden onze dienders snel terug naar binnen. Terug naar Talpa en de inmiddels koud geworden Babi Pangang en de warme koffie.

Wat ben ik toch blij dat de politie over ons waakt.

Terwijl aan de ene kant van de stad een arrestatie-team twee onschuldige geloofsbelijdende Marokkanen de trein uitsleurt en te beroerd is om hun nederige excuus aan te bieden aan deze twee heren en zich kapot te schamen voor deze wanvertoning, worden aan de andere kant van de stad andermans eigendommen vernield.

Oh, nog een laatste gotspe: Afgelopen vrijdagavond werd mijn buurt verblijd met een bezoek van de zogenaamde Vliegende Brigade van onze lokale gendarmerie.
Deze brigade bestaat uit een vrij grote, muti-inzetbare groep rauwdouwers met uniformen aan en verplaatst zich per M.E.-busje. Deze gasten zet je in bij opstootjes van middelgroot formaat, en treden op ter preventie. Je ziet ze wel eens op programma's van SBS-6 en zo.
Goed, aangezien mijn wijk een zogenaamde zero tolerance area is, komt de Vliegende Brigade wel eens langs om eh....preventief te werken.
Zo ook afgelopen vrijdagavond dus. Lekker veilig gevoel, nietwaar?

Afgelopen vrijdagavond om half tien werd Patricia's autoraam ingeslagen.
Door een groep Marokkanen.
De Vliegende Brigade zat aan de Chinees.
Met zijn tienen.
Op nog geen honderd meter afstand.

Iemand nog zin in Amsterdam......?

Arie den Hertog is een klootzak

Ik ben aangenaam verrast.
Klaarblijkelijk ben ik niet de enige die zich kwaadmaakt over die hele mussentoestand in Leeuwarden.
Meerdere organisaties, waaronder de Dierenbescherming hebben actie ondernomen om dit gezeik aan de kaak te stellen.
Mooi.
Inmiddels weten we iets meer over de klootzak die musjes doodschiet voor de kost:
Zijn naam is Arie den Hertog en hij werkt bij Duke Faunabeheer.
Je kunt ze bereiken op telefoonnummer 0320-219500.

Ik zeg niet dat Arie meteen maar dood moet, maar hij mag gerust een aantal botten in zijn lijf gebroken krijgen.
Ook roep ik niemand op om dit te doen, maar als je je toch geroepen voelt om Arie den Hertog zijn schenen te breken: be my guest. Ik zou je een topper vinden.
Arie den Hertog heet die klootzak, had ik dat al gezegd? Van Duke Faunabeheer.
ARIE DEN HERTOG dus. Dat is de klootzak waarover ik praat.

Op de site van Duke Faunabeheer staat onder andere:
Duke faunabeheer is de specialist in het opheffen van vogeloverlast en overlast van zoogdieren in het stedelijk gebied. Daarnaast richten wij ons op wildbeheer in het landelijk gebied.
Zozo....het opheffen van vogel- en zoogdierenoverlast in stedelijke gebieden....
Nogal een ruim begrip, lijkt mij.
Zoogdierenoverlast in stedelijke gebieden....de laatste keer dat ik een biologieboek heb gelezen, behoorden wij mensen zelf ook tot de zoogdieren. Dat kan kloppen, want ik heb ooit melk uit mijn moeders tiet gelebberd, schijnt het.
Zoogdieren dus. Mensen dus.
Dus als je last hebt van mensen in stedelijke gebieden, zeg een groep Marokkanen, of nee...laat ik politiek correct zijn: een groep Londsdalejongeren...of nee, flikker op en laat ik niet politiek correct zijn en het toch houden op een groep Marokkanen. De kans dat je die in stedelijke gebieden tegenkomt is toch groter dan een groep Londsdalejongeren want dat zijn achterlijke boeren uit de provincie.
Goed...je hebt dus in de stad overlast van Marokkanen.
Overlast van zoogdieren in stedelijke gebieden dus....dan kan je Arie den Hertog en zijn klootzakkerige collega's ook bellen om ze af te laten knallen, neem ik aan.
Dat biedt dan weer perspectief, eerlijk is eerlijk.

Maargoed....de logica van ARIE DEN HERTOG en zijn bedrijf, klinken mij vrij bekend in de oren. Luister.
Je hebt in Noord-en Zuid-Holland een prachtig natuurgebied wat de waterleidingduinen heet. Echt, een van de mooiste plekjes van Nederland.
Daar lopen wilde zwijnen, vossen, schapen en herten in het wild rond.
Mensen vind je er nauwelijks.
Iedere keer als ik daar rondloop, denk ik "wat is het hier toch mooi en rustig" en kom ik zelf ook tot rust.
Maargoed, er loopt een 80-kilometerweg langs de duinen.
De herten vonden het op een gegeven moment een goed idee om over het hekje te springen en over de weg, naar de andere kant van het gebied. Hoe zou je zelf zijn?
Vervolgens komt de logica voor idioten weer op de proppen zetten:

-Er moesten enkele honderden(!) herten worden afgeschoten, want de automobilisten hadden er hinder van

Het was dus niet zo dat de dieren last hadden van de mensen, neeeeeeee, de mensen hadden last van de dieren!
Je zou ze toch godverdomme met hun koppen tegen elkaar willen rammen totdat ze hun hersens eens een keer laten werken, dat stel achterlijke godvergloeiendegodverdomde kutmongolen!!!
Leg die KUTWEG dan ergens anders aan!
Man.....mijn bloeddruk rijst alweer de pan uit. Bah.

Zelfde logica dus: als je een stad bouwt en de natuur wegdrukt met je flats, wegen, industrieterreinen en wagenpark, dan moet het ook gewoon klaar zijn met die kutnatuur.
Wee het ene musje, vosje of hertje wat het waagt om toch nog zijn smoel te laten zien! De dood injagen zullen we ze! Wat denkt zo'n stuk vogel of zoogdier wel niet?
Weg met de natuur! Dominostenen willen we zien vallen! Geen mus die ons daarvanaf houdt.....

Echt waar, ik word hier echt schijtziek van.
Nogmaals: het is Duke Faunabeheer uit Lelystad.
De directeur heet D. den Hartog, en de mussenmoordenaar heet Arie den Hertog.
Je kunt ze bellen op 0320 - 21 95 00
Faxen kan op 0320 - 21 97 77

Kom op mensen...laat zien dat je kloten hebt en maak ze gek.
En maak mij gek ;-)

Mijn hoofd loopt om

Allereerst over bovenstaand bericht.
Kort samengevat: Kan die teringlijer die het nodig vond dat vogeltje dood te schieten even een afspraak met me maken?
Zal ik hem met open armen ontvangen.
Met een pan kokend frituurvet.
En een kettingzaag.
En een gloeiende pook.
En een scheermes, een jerrycan benzine en een tape van Stealers Wheel's Stuck in the middle (degene die dit niet begrijpt kan nooit een echte Tarantino-fan zijn en heeft per definitie niets met mij te maken)
En een bamboe kooi die voor de helft onder water staat, waar de ratten hun dagelijks bezoek brengen aan je door junglerot aangevreten voeten (those were the days)
En een foto van mijn ex zonder make-up.

Ik bedoel: ok. Je hebt een kleine driehonderdmiljard dominosteentjes neergezet omdat je het meest kinderachtige wereldrecord voor de vijfhonderdste keer wil verbreken, samen met je bleke, puistige studentikoze werkloze kutvriendjes. Prima. Dan komt er een musje binnengevlogen (so much for security) en flikkert en passant even een slordige veertigduizend van je dominosteentjes omver.
Tuurlijk. Is kut. Kunnen we kort over zijn.
Dat vogeltje is zich sowieso al de tering geschrokken door de vreemde omgeving (je zal godverdomme maar verzeild raken in het fucking Frisian Expo Center.
Is voor een mens al niet prettig, laat staan voor een musje.
Vervolgens raakt hij in paniek (zou ik ook doen) en vliegt wat steentjes ondersteboven. Consternatie alom bij de aanwezigen, en hij probeert uit alle macht de uitgang te vinden. Weg uit deze hel van kleuren, muren, geluiden en mensen. Weg! Weg! Doodmoe gestreden landt hij tenslotte uitgeput in een hoekje, elke boerenlul (en daar heb je er zat van in Leeuwarden, durf ik te wedden) kan hem zo oppakken en even buitenzetten.
Nee, dat doen we anders. We pakken een luchtbuks (die was toevallig toch voorhanden, ik bedoel: wat is een dominowedstrijd zonder een geweer, zeg ik altijd maar) en we knallen dat arme vogeltje naar het vogel-walhalla.

Nogmaals; deze flinke puistige vent mag mij mailen voor een afspraak.
Ik zou je graag willen ontmoeten.

Verder.
Wat is er verder eigenlijk nog aan de hand?
Wel, Genesis staat voluit (mijn stereo gaat tot elf, waar de meeste andere maar tot tien gaan. Gejat van de film Spinal Tap en als je die ook al niet kent, dan speel je echt met het oog van de naald (die is gejat van die onderwereldeikel, kom hoe heetie ook al weer....die Happy Family-lul die zo'n grote bek had over Peter RRRRRRR de Vries, tot die kiekeboe roepend uit een alkoof van de Happy Family-lul zijn huis tevoorschijn sprong...kom jongens, help me eens...het is Steve Brown natuurlijk. Dank aan Gooooooooogle, wederom). Maar waar was ik gebleven?
Welja, bij het album Seconds Out uit pakweg 1978 van Genesis, toen Phil Collins nog een baard had en ikzelf nog niet. Dat waren nog eens tijden.
Mussen konden nog vrij rondvliegen in expo-hallen overal in het land en mijn ex was nog te pruimen zonder een kilo make-up op haar smoel. Geluk alom.
Het nummer wat nu opstaat, zo hard dat de mechaniciens die tien kilometer verderop aan de het proefdraaien zijn met de vier motoren van een Boeing 747 erover klagen, heet Supper's Ready. Het duurt een slordig half uur en is van een schoonheid zoals je die zelden meer aantreft in de wereld van de muziek of welke andere wereld dan ook.

Hooguit Marillion's Marbles kan hier heel zachtjes aan tippen als je erg melancholisch of gelukkig bent, en dan nog maar voor heel eventjes. Maar genoeg gezemeld over die ouwelullenmuziek.
Terug naar het heden, hoezeer me dat ook doet kokhalzen.

Overigens bedenk ik me zojuist, terwijl het Parijse publiek om meer vraagt (Seconds Out is namelijk een live-album moet je weten), dat er waarschijnlijk weer lieden zijn die het nodig gaan vinden om te verklaren waarom ik zo kwaad word om dat doodgeschoten mussen-verhaal. Nee, het heeft niets te maken met het feit dat mijn vriendin haar snavel niet weet te houden en ook niets met het feit dat ze niet vederlicht is of dat de tijd met haar voorbijvliegt. Kortom: hou je smoel voordat je hem ook maar opentrekt of ik stuur Jules op je af.
Schenk me nu een Arrie in.
Een Arrie, zeg ik. Dat is een glas Smirnoff Ice met cranberrysiroop van een duur merk, met drie ijsblokjes en een doorgesneden aardbei erin.

Eh...het heden, daar zou ik het over hebben, dreigde ik enige regels terug.
Over het heden kunnen we effectief vrij kort zijn: gisteren was het toekomstmuziek (waarbij Phil Collins zonder baard uiteraard het drumspel voor zijn rekening neemt) en morgen is het alweer oude koek. Oude koek is soms nog best te vreten, zo lag ik vannacht rond een uur of half twee een ontplofte glace-koek (met zo'n roze bovenkant die we hier een Mussolientje noemen) die ik op het station van Roosendaal had gekocht te vreten.
Toen ik hem afrekende, samen met een computertijdschrift, mompelde ik iets als "dit boekje, en mijn ontbijt" tegen het half-molukse wicht achter de toonbank. Ze wees me er fijntjes op dat de sandwitches in de aanbieding waren. Ik weiger echter een boterham te kopen in fucking Roosendaal of all places dus ik beet haar toe dat ik mijn vitaminen hard nodig had en dus bewust opteerde voor een glacekoek.
Enigszins bedremmeld (raar woord) stemde ze uiteindelijk toe en gaf me aangeleerd glimlachend mijn wisselgeld van twintig Euro terug en zei met haar vrolijkste dansmarieke-accent "fijne dag en tot ziens, meneer!".
Ik gromde een bits "dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk" en verliet het etablissement om me te vervoegen naar perron 4a.
Deze zin is wel heel erg raar als ik hem zo terug lees. Grommen? Bits? Etablissement en vervoegen? Wat zijn dat godverdomme voor achterlijke woorden? Heb ik soms een Dikke van Dale opgevreten zonder dat ik er erg in heb gehad of zo? Wat een taalgebruik, ik ga er zelf bijkans van over mijn nek. Hier, bijkans, nog zo'n debiel woord wat je alleen maar hoort uitspreken door halve mongolen.

Godver, mijn hoofd loopt om, Debbie.

Arjen heeft geen keus

En toen was het woensdag.
Mijn kop eraf als het morgen niet donderdag is, en ik een langer weekend dan normaal heb, omdat ik vrijdag naar Middle Earth afreis.
Middle Earth is de hoofdstad van Zeeland, en Zeeland is zo ongeveer het buitenland.
Er zijn dorpjes met plaggenhutten in donker Afrika die meer raakvlakken met Amsterdam hebben dan sommige plaatsten in Zeeland. Ik bedoel: Arnemuiden, daar wil je niet dood gevonden worden. Zelfs de Zeeuwen lachen om dat dorp.
Overigens schiet me nu ineens te binnen dat ik via via heb vernomen dat in dat godverdomde Middelburg een jongetje woont dat loopt rond te bazuinen dat als hij mij ziet, hij me iets zou aandoen of zo. Ik geloof dat de woorden knal en bek in zijn gebrabbel herkenbaar waren als ik me goed heb laten informeren.
Oei, oei....zal ik nu mijn smoel wel durven vertonen in het lokale pool- en snookercentrum?
Zal ik een smoes verzinnen om niet te hoeven gaan (plotselinge haaruitval of zoiets), of zal ik doen of er niets aan de hand is, er boven proberen te staan en in de negeer-modus verder poolen?
Wat een vreselijk dilemma.
Een woordgrap met biljarten en keus ligt nu voor de hand, maar dat is te makkelijk. (Hoewel ik zelf evengoed vrij tevreden ben met het leggen van de link tussen keus en biljarten in dit verband, dat geef ik grif toe)
Ach, ik laat het afhangen van het humeur van die dag en de mate van compassie die ik weet op te brengen met een colaatje in de ene hand en geen sigaret in de andere.

Overigens heeft mijn idee om volgende week en masse met elkaar te gaan plassen tot nu toe weinig positieve reacties opgeleverd.
Ik denk dat Nederland er simpelweg nog niet klaar voor is en zal het later, als de revolutie is geweest, nog eens opperen.

Over revolutie gesproken, Peter Rrrrrrrrrrr de Vries heeft wat mij betreft een paar punten gescoord toen hij gisteren te gast was bij de wijsvingerende christenhond Andries Knevel. (Ik moet bij de naam Andries Knevel altijd aan SM-sex denken).
Deze beminde gelovige regenboogneuker, die ongetwijfeld zo'n kutvis aan de achterkant van zijn auto heeft geplakt, stelde -toegegeven- goede en confronterende vragen, maar onze detective Petertje wist de klappen goed te ontwijken, beet metaforisch in Kneveltje's oor en won wat mij betreft op punten.
Peter tegen het christenkrapuul: 1-0

Iets heel anders, onderstaande anekdote las ik vanmiddag ergens. (Ik weet nog precies waar, maar ik geef mijn bronnen nooit vrij, tenzij ze opgedroogd zijn)

One of the funniest "most-embarrassing-moment" stories I've come upon in a long time was about a lady who picked up several items at a discount store. When she finally got up to the checker, she learned that one of the items had no price tag. Imagine her embarrassment when the checker got on the intercom and boomed out for all the store to hear, "PRICE CHECK ON LANE THIRTEEN, TAMPAX, SUPERSIZE."

That was bad enough, but somebody at the rear of the store apparently misinterpreted the word "tampax" for "thumbtacks." In a business-like tone, a voice boomed back over the intercom. "DO YOU WANT THE KIND YOU PUSH IN WITH YOUR THUMB, OR THE KIND YOU POUND IN WITH A HAMMER?"

Kun je geloven dat ik dit grappig vond?
Volgens deze site, die zogenaamde urban legends onderzoekt op hun waarheidsgehalte, een soort Myth Busters voor broodjes aap zeg maar, is er echter geen bewijs dat bovenstaande ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
Jammer, maar wat mij betreft maakt het het verhaal er niet veel minder grappig om.

Zoals jullie merken, lieve kijkbuiskindertjes, heb ik eigenlijk niets te melden wat ook maar half interessant is, dus tijd om te beginnen met stoppen.
Tot de volgende Blog, waarin de grap "Dokter, mijn goudvis is uit de kom" te horen zal zijn.

Neem eens iemand mee naar de wc!

Vroeger, toen ik nog een klein jongetje was, in pak hem beet 1976 op de kleuterschool.
Voetballen op het schoolplein, de een was Cruijff, de ander Kist, weer een ander was Krol en de keeper was Jongbloed natuurlijk.
Ging je bruine corduroybroek stuk, dan plakte mama er een oranje appeltje van nepleer op of zoiets lelijks. Maakt niet uit joh. Voor lul liepen we met terugwerkende kracht allemaal, ook de volwassen meneren en mevrouwen.
Tussen-de-middag overblijven op school.
Niet omdat ik zo ver van school woonde, integendeel: de school was op slechts 5 minuten lopen van huis. Oversteken was niet eens nodig; je kon de stoep volgen tot je in je lokaal was. Nee, mijn moeder was overblijfmoeder dus ik bleef ook over.

Overblijfmoeders, zijn dat de moeders die aan het eind van de rit overblijven?
Wanneer je zelf de 65 bent gepasseerd en kan genieten (of walgen) van je vrije tijd, dan is bijna altijd je moeder al dood.
Behalve de overblijfmoeders. Die zullen er altijd zijn.

Goed, terug naar 1976.
Overblijven en voetballen.
Er zat een neger bij ons op school: Jerome.
Jerome was mijn vriend.
Hij was een kop groter dan ik en kon al bij het lichtknopje in de wc.
Naar de wc ging je bijna nooit alleen; je ging samen plassen.
Samen met je maatje boven het porselein, plas je schoolmelk eruit en stiekem kijk je naar elkaars piem. Hihihi.
Met zijn tweetjes met je broek op je enkels (hem door je gulp heenmoffelen lijkt een onmogelijke opgaaf als je nog klein bent: dat is voor de Grote Jongens), je piepie in je hand en plassen maar. Het leukst is het als de stralen elkaar raken. Hahaha, dat is lachen. Echte vriendschap. Onschuldiger kan je het je amper voorstellen.

Tegenwoordig werk ik op een heus kantoor.
De jongste man is begin twintig, en met mijn vijfendertig zit ik denk ik net een paar jaar boven het gemiddelde.
We werken, klooien, lachen, vloeken en delen met elkaar.
Veertig uur per week, samen rug aan rug in de loopgraven.
Ons team tegen de rest van de wereld.
Dat was in de keuken van het restaurant zo en dat is op de IT-afdeling waar ik nu werk zo.
Kameraadschap.

Toch is er ergens gedurende de rit van schoolplein naar database iets veranderd.
Over de meest intieme zaken praat je met elkaar, de waarheid verzin je desnoods zelf als je je verhalen daarmee kan opleuken. (lekker wijf geneukt, de grootte van je penis, ander wijf geneukt, dat is zo'n beetje waar wij mannen over praten. Of over vroeger. Welke wijven je vroeger hebt geneukt. Vrij diepgaand allemaal.)
Alles vertellen we en alles zullen we samen delen.

Behalve de wc.
Ergens tijdens die jarenlange rit is het een absoluut taboe geworden om samen met je vriend, collega, buurjongen of zomaar iemand waar je mee zit opgezadeld (mama moet ook even op dit kind passen en komt handen te kort dus hopla, daar sta met een voor jou nog onbekende piemel boven de pot) te gaan plassen.

Stel je voor: Henk, ik ga nu even naar de afdeling Incasso en dan lunchen.
Maar eerst nog even plassen, moet jij ook? Kom, dan gaan we samen.
Denk niet dat je veel vrienden maakt op die manier.

Maar waarom niet eigenlijk?
Ik weet zeker dat nooit iemand tegen mij heeft gezegd: "Ar, je kan nu echt niet meer samen gaan plassen. Ga voortaan maar alleen."
Nee, ik heb er echt over nagedacht en ik heb het schijnbaar helemaal zelf uitgevonden.
Ik denk dat dat voor de meesten geldt.
Je doet het gewoon niet meer.
Het is not done en gewoon belachelijk om maar over na te denken.
Pfffff stel je voor....samen met een andere kerel plassen.
Behalve als je dronken bent natuurlijk. Dan is het gewoon grappig, gek en stoer.
Samen op een rijtje, liefst met meer dan twee, de piem uit de broek en pis die gracht maar vol. Zooo hee, dat lucht op. Laat nog een boer en een scheet, schud hem opzichtig af en frommel hem maar weer terug. Stoer.

Dronken mensen en kinderen spreken de waarheid, zeggen ze.
Ik zeg: ze spreken niet alleen de waarheid, ze denken het ook.
Gewoon alle remmen los en doe wat in je opkomt. Geen gêne, geen taboes.
Die verstikkende halsband van degelijkheid en fatsoen gaat later wel om; morgenochtend tijdens je kater of over tien jaar tijdens je puberteit.
Niet omdat we dat willen maar omdat we dat moeten.

Ik stel voor om massaal een statement te maken: Nodig eens iemand uit op het toilet.
Doe of je weer kind bent.
Laten we het gewoon doen, zeg volgende week maandag of zo.
Broek op je enkels, en die van je collega ook.
Samen plassen en giechelen om elkaars piem.
Je mag nog per ongeluk naast de pot piesen ook; mama ruimt dat wel op.

Waar is het fout gegaan, mensen.....?

Teletekstspel

De dagen worden weer korter (wat een gelul eigenlijk, een dag duurt ook hartje winter volgens mij nog gewoon vierentwintig uur), en het regent alweer.
Tijd dus om een van mijn zelfbedachte spelltjes met jullie te delen voor als je niets beters te doen hebt. (De wereld verbeteren of een kuur tegen kanker uitvinden kan altijd nog)

Kijk op een willekeurig moment op Teletekst pagina 101.
Ja, Teletekst, precies. Op je TV. Of desnoods op de NOS-pagina op internet.
Bijvoorbeeld op dit moment, woensdag 2 november 2005 om een uur of 11 in de ochtend, ziet het er uit als op het bovenstaande plaatje. (wat een rare zin is dat)

Pak vervolgens zinsdelen van het ene bericht en knoop die aan zinsdelen van het andere bericht en je hebt je eigen headlines, bijvoorbeeld:

Topcrimineel Poetin niet voorbereid op griep

Consumentenbond: rellen in voorsteden dichterbij

Gratis moord VS-ambassadeur

Opnieuw muziek voor John Mieremet

Affijn, ga zo maar door.
Lachen.
Jawel.
Ik pies in mijn broek.
Tot de volgende blog, waarin ik de lol van naakt Twister spelen ga behandelen.

Cry Wolf

Je schaamt je toch de haren uit je kop als je dit leest, mensen...
Ik bedoel: voorzichtigheid is nodig na 9-11 en na Theo van Gogh, tuurlijk, maar laten we alsjeblieft niet zo belachelijk overdreven doen met zijn allen.
Elke week wordt er wel ergens een trein stilgezet, een station ontruimd of anderszins paniek gezaaid onder de mensen. Wat zeg ik, onder de mensen? De mensen zaaien die paniek zelf!

Nog geen enkele keer -god zij dank- is de paniek tot nu toe terecht geweest.
En ook ik hou mijn hart vast voor de komende weken, maanden, jaren, voor wat zeker een keer zal gebeuren; een bom, een aanslag of een andere geplande terroristische actie met grote of minder grote gevolgen. Ik ben niet naief, maar ik ben ook niet paranoide.

Lees het bericht nog eens. Nee echt, ik meen het. Ga naar boven en lees het nog een keer rustig en laat tot je doordringen wat er nou eigenlijk staat.
Analyseer het en voel wat je voelt.

Er zaten twee doodnormale mannen in de trein. Zoals er elke dag duizenden doodnormale mannen in honderden treinen zitten.
Deze mannen waren toevallig van Arabische komaf en schaamden zich daar niet voor (waarom zouden ze?) en kleedden zich zoals zij dat wensten. Zoals ik me ook kleed hoe ik wil, en jij en je vrienden ook.
Verder hadden ze ieder een rugzak bij zich.
Ik heb ook altijd een rugzak bij me als ik in de trein zit; een treinreis betekent vaak een wat langere rit dan met de bus of tram en dan wil een mens wat te lezen of te eten bij zich hebben, misschien ook een tandenborstel, schoon ondergoed, een telefoon en een teddybeer. Whatever. Vrij land, vrij om in je rugzak te stoppen, whatever turns you on.

Maar...en nu komt het...deze twee vermoedelijk islamitische mannen wekten argwaan bij hun medepassagiers.
En hoe deden ze dat precies?
Zaten ze te zweten en nerveus om zich heen te kijken?
Raakten ze in paniek elke keer als ze een politieagent op een platform zagen of een sirene hoorden in de straten waar ze langskadeng-kadengden?
Had een van hun een verdachte verdikking onder zijn jellaba wat zou kunnen duiden op een riem van dynamiet?
Welnee!
Nee, deze mannen in jellaba's gingen meerdere keren -los van elkaar- naar het toilet!!!
Stel je voor!
Twee mannen, die los van elkaar moeten plassen op een lange treinrit.
Tsja, zo vraag je er zelf om.
Ik zou op een rit naar Middelburg niet durven om meer dan één keer naar de wc te gaan, en al helemaal niet los van een andere passagier.
Als je dan toch per se, tegen alle fatsoensnormen in, met alle risico's vandien echt een tweede keer moet plassen, dan neem je als Westerling natuurlijk iemand anders mee naar de wc, al was het maar om alle schijn weg te nemen.

Dan nog het aller-aller-allerergste: ze zagen er uit als gelovige moslims!!!!
Zijn ze helemaal belazerd?????
Trouwens, heb je ook niet-gelovige moslims dan?
Is het hele principe van moslim-zijn niet juist dat je gelovig bent, net als het principe van GODVERDOMME ALLE ANDERE RELIGIES!?!?!??!

Nee, ik vind het volkomen terecht dat deze twee mannen door een arrestatieteam zijn aangehouden en geblinddoekt onder het oog van de camera's werden weggevoerd in een geblindeerde arrestantenbus.
Better safe than sorry, zeg ik altijd maar.

Mensen, mensen, mensen toch.
Waar zijn we in vredesnaam mee bezig in dit land?
Hoe druk je een groep mensen in de hoek?
Hoe vervreemd je niet deze mensen van de maatschappij -wat al erg genoeg zou zijn-, maar erger nog: hoe vervreemd je als maatschappij jezelf van deze groep?
Het antwoord staat op Teletekst.
Het antwoord zit naast je in de trein, het antwoord loopt op straat, staat in de file en staat naast, achter en voor je in de rij bij Albert Heijn.

Het antwoord ben je zelf.

Zullen we gewoon eens proberen een maand of zo, bij wijze van proef, gewoon voor de lol en om even wat adem te krijgen tussendoor, zullen we gewoon eens proberen een paar weekjes maar normaal tegen elkaar te doen....?

Het antwoord zit in jezelf.
Take care en tot de volgende blog.