Daphne en de pooltafel

Eigenlijk is Slogans van Bob Marley gewoon een iets snellere versie van No woman no cry als je het goed bekijkt.
Ik dacht vroeger altijd dat hij bedoelde: no woman --> no cry, zeg maar.
Dus zoiets als "als er geen vrouw in de buurt is dan hoef je niet te huilen".
Pas sinds een paar maanden begrijp ik dat hij het bedoelde als geruststellende woorden naar zijn meisje. Nee meissie...huil maar niet...
Ach ja, kwestie van je eigen ervaringen spiegelen op andermans uitspraken of zoiets zal het wel geweest zijn.

Vandaag meldde mijn manager in mijn beoordelingsgesrpek dat ik soms iets genuanceerder kan proberen over te komen, omdat het schijnt dat sommige collega's niet altijd evengoed mijn direktheid weten te waarderen.
Ik vertelde hem dat hij mijn kloten kon kussen en gaf hem daarna een rechtse direkte op zijn linkeroog en liep rustig terug naar mijn bureau. Wat denken ze wel!

Daarnet zag ik Daphne Bunskoek weer even langsflitsen op een van de RTL-zenders.
Om de een of andere reden vind ik dat zo'n lekker wijf joh. Haar achternaam is er een om op te schieten, maar dat is mijn eigen achternaam zo mogelijk nog meer. Maar of ze nou Bunskoek of Jodenkoek of Ontbijtkoek heet kan me eigenlijk niet zoveel schelen: het is gewoon een griet die ik hard tegen de rand van de pooltafel zou willen nemen, ware het niet dat ik niet alleen geen pooltafel bezit, maar bovendien gerust een uur kan doen voordat ik een zaadlozing krijg. Dat komt door die godverdomde kutmedicijnen die ik met kilo's tegelijk vreet. Ik hoef maar met mijn vingers te knippen en er hoeft maar een zacht briesje te waaien in mijn algemene kruis-omgeving of ik heb al een harde toeter waar je gerust een middelgroot paard knockout mee kan slaan, maar mijn hemel wat kost het me een inspanning om uiteindelijk baby's uit het uiteinde van mijn piemol te spuiten. Meestal geef ik het na een half uurtje wel op. Niet alleen omdat ik tegen die tijd een lichaamstemperatuur heb die zodanig hoog is dat de ruiten beslaan en het vel op mijn voetzolen langzaam begint los te laten, maar ook omdat die wijven met wie ik de liefde bedrijf onderdehand bijkans in een psychose raken van uitputting en op hun eigen vocht mijn slaapkamer uitglibberen.
Kortom; het zal nog wel even duren voordat ik ooit kinderen op deze wereld weet te zetten.

Overigens, kent iemand de eind-tachtiger-jaren-begin-negentiger-jaren-band Living Colour nog? Van de semi-hits Cult of personality, Love rears it's ugly head en Glamour boys?
Dat ene album van ze, Vivid, is eigenlijk een niet misse funk-rockplaat die ik met terugwerkende kracht alsnog iedereen zou willen aanraden te beluisteren, vooropgesteld dat je houdt van vier hopsende negers met vlechtjes in hun haar en een botje door hun neus. Vernon Reid heette de gitarist als Arjen zich niet vergist. Hahaha dat rijmt. Ik lach me rot. Unquote. Zeg dat ik het gezegd heb.Doch dit terzijde.

Voor diegenen die toevallig wel eens van humor houden, heb ik hier een link met een paar handenvol Belgische clipjes. Nou kun je van onze zuiderburen gerust zeggen dat ze gemiddeld het lelijkste volk van Europa zijn sinds de Neanderthalers en Cro Magnonfiguren plaats hebben gemaakt voor ons arische apen, en tevens per definitie beschikken over een gebit waarvan je spontaan moet overgeven als je er ook maar een glimp van opvangt, maar op het gebied van humor moeten de Nederlanders toch echt hun meerderen erkennen in de Vlamingen. Ook op het gebied van stinken uit hun muil en het dom uit hun ogen staren op een wijze die je doet vermoeden dat ze net het woord "poef" hebben uitgesproken winnen ze het overigens van ons, maar dat doet even niet terzake.

Op het gebied van lekkere wijven die Bunskoek van hun achternaam heten en het verkeerd interpreteren van songteksten echter, winnen wij het met ruime zege van de Belgen.
Amen.