Kortom: godverdomme

Terwijl ik deze blog (of is het dit blog?) zit te typen, heb ik geen internetverbinding.
Een uur geleden had ik ook geen TV en radio of telefonie, maar die zaken werken nu geloof ik wel.
Kortom; de jongens en meisjes van UPC zullen ongetwijfeld hard bezig zijn deze shit op te lossen en dus heeft bellen en zeiken geen enkele zin.
Niet dat ik alleen maar zeik als het zin heeft natuurlijk, kom godverdomme op zeg!
Alleen niet als ik er ook nog voor in de wacht moet staan bij dat stel idioten, dat bedoel ik eigenlijk.

Verder heb ik –uiteraard- genoeg te zeiken en dat ga ik dan ook nu en met volle overgave doen.
Hou je vast.

Gisteren reed ik van Hoorn naar Almere, waarom gaat niemand een flikker aan, en op het nieuws van zes uur hoorde ik godverdomme dat ze in Luik de stoffelijke overschotten van die twee meiskes hebben gevonden. Ik geloof dat het voor het eerst was dat ik hardop in mijn auto, terwijl er niemand bij was, heb geroepen: “Oh nee...oh godverdomme...nee...kut...kut....kut...klootzakken...!!!”
Ik kreeg –vraag me niet waarom- een stomp in mijn maag bij het bericht.
Godverdomme, kortom.

In Almere aangekomen, reed ik vlak langs de plaats waar ik nog geen half jaar geleden op het punt stond een paleisje te kopen met mijn vriendinnetje. Het huis ging niet door, het vriendinnetje wel.
Kortom: godverdomme.
Ineens maakte een waas van onmacht en melancholie, noem het wanhoop of Weltschmerz, of gewoon droefgeestigheid voor mijn part, zich van mij meester.
Daar ik graag zelf meester wil zijn van de situatie, besloot ik het betreffende vriendinnetje, jullie allen bekend, op te bellen om te zeggen hoe kut ik me voelde.
Bad move.
In plaats van door droefgeestigheid en melancholie werd ik plotsklaps overvallen door godverdomd verdriet, kun je het geloven?
Na een kort gesprek (“Ik ben in Almere en ik voel me kut”) hingen we op en de opkomende tranen uit mijn ogen wrijvend zocht ik mijn vrienden weer op, met een gefakete glimlach op mijn smoel en deed of er niets aan de hand was, iets waar ik zowaar geroutineerd in lijk te raken. Of dat een Goed Iets of een Slecht Iets is, laat ik, zoals zovele zaken, geheel in het midden.

Vanmiddag ben ik naar het Belgiëplein gereden voor mijn Dirk-boodschappen en op de parkeerplaats reed een iets te dikke, veel te patserige kantoorlul met zijn standaard donkerblauwe kut-BMW achteruit vanuit een invalidenplek, waarvan ik in één oogoplslag zag dat die niet voor deze klootzak was gereserveerd. Aangezien ik redelijk goed op de hoogte ben van de basis-verkeersregels, ging ik er in mijn oneindige naiviteit vanuit dat ook deze lamlul wel begreep dat ik voorrang had en dat hij wel zou stoppen.
Foute inschatting (hoewel, leer mij godverdomme BMW-rijders kennen, natuurlijk wist ik al lang van te voren dat dit Bijenkorf-overhemd geenszins aanstalte zou maken om de wegenverkeerswet in acht te nemen, waarvoor rijd je anders een standaard donkerblauwe kut-BMW?) dus ik remde op een halve centimeter van zijn achterkant en mompelde iets van “kutmongool”of een andere krachtterm.
De eikel deed daarop zijn raampje open en vroeg me wat mijn probleem was.

“Mijn probleem, ongelooflijke lamlul dat je bent, is een te dikke, arrogante, fout geklede, latente kut-homo in een nog veel foutere BMW die zijn kutauto voor de mijne flikkert, als je het echt wil weten” zei ik. “Heb je godverdomme nog nooit geleerd hoe je moet uitparkeren op Sint Maarten of waar het ook mag zijn dat ze rijbewijzen gratis uitdelen aan idioten zoals jij?”
De klootzak probeerde –zoals klootzakken dat wel vaker doen- zich eruit te redden met klootzakken-logica, die ging als volgt: “Je ziet toch dat ik achteruit kom rijden? Kan je niet even op je rem trappen dan?”
Deze idioot moest ik op zijn eigen niveau aanpakken, dat was al gelijk duidelijk, dus ik daalde als in een reflex af naar de diepste krochten van mijn IQ, een plek waar ik sinds mijn kleutertijd niet meer ben geweest. Dag juffrouw, dag Montessorischool, ik dacht dat jullie niet meer bestonden? Ik wist mezelf te vermannen, negeerde de halve psychose waar ik in dreigde te geraken en antwoordde de klootzak: “Jawel, dat kan ik wel doen, maar ik zou niet weten waarom. Ik...heb....namelijk...voorrang...lul...dat...je...bent...”

De dooddoener kwam precies op het moment dat ik hem verwachtte, namelijk nu, op dit moment: “Nee, jongen, voorrang heb je niet, dat krijg je.”
Mijn god, een echte filosoof. Heb ik dat godverdomme? Wat sta ik hier eigenlijk mijn tijd te verdoen met deze halve idioot? Ik schoot in de gierende lach, keek hem nog eenmaal recht in zijn bleke smoel aan en zei: “Wat ben jij een ongelooflijke kut-homo zeg!” en reed met piepende banden weg.
Wat een lul.

Zie je wel?
Zeiken kan wel degelijk net zo makkelijk als het geen enkele zin heeft. Waarom zou je moeten wachten op het moment dat het wel zin heeft? Dat kan verdomme wel dagen duren zeg! Ik heb daar geen tijd voor en bovendien geeneens zin in ook! Ik zeik wanneer ik wil!

En nu ga ik alsnog die klootzakken van UPC bellen, want ik zit me alweer op te vreten bij het idee dat ik godverdomme dagenlang zonder internet zou moeten verderleven, achtentwintig graden of niet!

Zij die gaan zeiken groeten u. Kijk maar:

Dag!

Zelfreflectie

When the darkness takes me over
Face down, emptier than zero
Invisible you come to me
..quietly
Stay beside me
Whisper to me "Here I am"
And the loneliness fades

Dat je, uit pure eenzaamheid en debieligheid tegen je huisdieren praat, ok...er zijn er meer die het doen.
Alleen begin ik me nu toch enigszins zorgen te maken over mezelf; welk weldenkend mens gebruikt woorden als zelfreflectie en spiegelen tegen een rooie kater die je met lobbes-ogen aanstaart?
Om dan vervolgens een betoog te houden over het relatieve begrip van tijd en de arme katjes in de derde wereld die altijd honger hebben.
Tijd voor een schop onder mijn kont, kortom.

Verder voetbal.
Ja echt.
Ik hou van voetbal.
Dat sluit overigens perfect aan bij mijn met rasse schreden insluipend burgerlijkheidsgedrag. Van voetbal heb ik trouwens altijd al gehouden, het is niet voor niets dat mijn ene kat genoemd is naar Frank Rijkaard. Vanwege zijn eerste doelpunt in de EK-wedstrijd tegen Duitsland in 1992; een kopbal in ik meen de derde minuut, maak daar de vierde minuut van.
Ik ben godverdomme een Oranjefan, weten jullie dat wel?
Ik heb -burgerlijk!- een oranje kut-wuppie op mijn dashboard geplakt.
Ik volg alle wedstrijden, zo niet live op tv dan wel per sms, teletekst of internet.
Zoals ieder toernooi ben ik, na Nederland, voor Portugal.
Altijd al geweest, ik hou van dat land. Portugal rules en Louis Figo rules.
Er zijn nog meer dingen uit Portugal die rulen, overigens.
Ik ben bang dat we in de achtste finale tegen de lieve Portugezen moeten spelen, en dan ligt een van mijn favoriete teams er uit. Ik wil dat we tegen Mexico uit moeten komen en dat Portugal en Nederland elkaar later weer tegenkomen.
Ik wil godverdomme zo veel.
Ik wil ook dat de witte streep uit mijn speknek verdwijnt, die ik gisteravond onder de zonnebank heb opgelopen. Ik viel in slaap terwijl de timer op 45 minuten stond, waardoor ik niet alleen heb verzuimd geregeld (regelmatig) mijn goddelijke lichaam om te draaien, maar het gebeurde in een dusdanige houding, dat een deel van mijn nek door mijn onderkin werd bedekt en nu witter is dan de rest, godverdegodver.
Ik heb derhalve een spray van een of ander duur kutmerk gekocht bij de Etos (Jet ook weer blij want Ahold) om het bij te spuiten.
Ben godverdomme benieuwd, met mijn gevoeligheid zal ik vanavond wel brandblaren op mijn adamsappel hebben, ik zweer het je.

Verder is het fucking warm, heb ik net boodschappen gedaan in Nieuw Sloten en Slotervaart, getankt bij de Tinq en draait de wasmachine. Leve het weekend. Fuck off.
Easter van Marillion staat op, en ik ben een CD van Luciano Pavarotti aan het branden. En nu ga ik ontbijten dus laat me met rust.

After me

There's a line on her jeans that a ball-point made
From a careless mistake that she can't wash away
And there's a heart on her sleeve from a spill of red wine
There's a piece of green in the blue of her eyes
She named it after me
There's a stray dog she feeds that she found in the street
And he loves her to hold him, but he won't let her keep him
And he claws at the door to be let out at night
And she makes do without him, and she worries about him
She named him after me

So if you ever decide that you have to escape
And travel the world, and you can't find a place
Well, you could wind up believing
That paradise is nothing more than a feeling
That goes on in your mind
So if ever find out what that is
There's something you could do

'Cause if I ever hold that golden dream again
I want to tell you
I'm gonna name it after you

Ha

Dilemma van de dag

'

Vanochtend las ik dit berichtje op het internet (The internet eh? That thing still around?)

De kijkers van de kabelkrant van de Lokale Omroep (LOT) in Ter Aar hebben er waarschijnlijk nog hartkloppingen van. Ze zetten hun tv aan om naar een kerkdienst te kijken, maar in plaats daarvan kregen ze een portie keiharde porno voorgeschoteld. Hackers hadden de codes gekraakt en konden zo een kwartier lang de porno uitzenden. De politie en zedenpolitie zijn op zoek naar de daders. Henk den Brave van LOT heeft er slapeloze nachten van."Wij vinden het allemaal heel smerig. Mijn zoon en een vriend die de kabelkrant runnen waren totaal overstuur."

Ik zeg ha ha ha godverrrrrdomme ha ha ha totaal overstuur dat laat zich raden ja! Sta je ineens geconfronteerd met de Goede Kanten van het leven zelve!
Denk je een paar momenten in de here te zijn, zijn de heren met hele andere dingen bezig! Ik zie het voor me, twee bleke gereformeerde puistige pubers die -wat moet je verdomme anders doen in Ter Aar- een Jezus-programma uit denken te zenden en ineens gaat de wereld voor je open, en meer dan de wereld alleen!
Ik hoop dat deze gasten voor de rest van hun leven verziekt zijn, ik zweer het je.
Hun geloof in het kruis zal vanaf vandaag een andere dimentie ingaan.

Verder sta ik voor een vreselijk dilemma: ik heb mijn zorgpas van het Zilveren Kruis ontvangen. Punt één: is Het Zilveren Kruis niet een cyberpornofilm en punt twee: het jaar is godver zowat half om (en twee rosbief graag) en het betaamt die Noordwijkse klootzakken eindelijk eens om me een kutpas op te sturen, ik was al bang dat het teveel gevraagd was voor honderdtwintig Euro in de maand.
Waar had ik het over? Ja, dat dilemma! Omdat ik nu een pasje extra heb, zal er een andere voor moeten plaatsmaken. Mijn pasjes-houder (ik weiger subiet ooit met zoiets achterlijks als een portefeuille te lopen) zit vol.
Wat gaat er weg? We nemen ze met permissie even stuk voor stuk door, wellicht helpt dat mijn keuze te bespoedigen.

Allereerst: mijn bankpas (met daarop een gestyleerde foto van mijn Gibson Les Paul Classic 1960 edition). Die blijft uiteraard. Spreekt voor zich.
Zelfde geldt voor mijn Visa Gold card. Dat Gold moet je erbij zeggen om zodanig nog iets van status te suggereren.
ANWB-lidmaatschapspasje? Lijkt me handig om te allen tijde bij je te hebben, hoewel ik me nu bedenk dat ik die wellicht ergens in mijn auto kan verbergen. Hier houden we een put-optie op.
Dan: Mijn Essent Particuliere Alarm Centrale-pasje. Geen idee wat ik daar precies mee moet, maar als hoofd BHV moet ik hem kennelijk wel altijd bij me dragen, iets met het afmelden of aanmelden van incidenten, weet ik het godverdomme. Laat die maar blijven.
Mijn Airmiles-pas! Dat is de beste kandidaat, want niet alleen weiger ik (sorry Jet) steeds vaker mijn zakken te laten leegkloppen door Ahold, als ik dan al eens boven mijn stand ga leven, vergeet ik toch altijd dat kutpasje op de balie neer te flikkeren omdat ik te gebiologeerd ben door de volle snor van willekeurig welk Marokkaans kassameisje dan ook. Weg ermee.

Dus aldus en zodoende derhalve: De ANWB-pas gaat ergens achter een zonneschermpje in mijn bolide, en de Airmiles-pas gaat de prullenbak in.
Ruimte over voor een extra pas.

Dan nu de vraag: van welke organisatie zal ik lid worden om dat gat op te vullen....?

Fuck.

Ode aan de burgerlijkheid

Toen ik een jaar of negentien, twintig was, en op het punt stond om mijn atheneumdiploma te behalen en dus omringd werd door pre-corpsballerige types en andere studentikoze betweters, wist ik èèn ding zeker: ik zal nooit een burgerlul worden. Aangespoord door Youp van 't Hek, die toen nog wel eens grappig was, verafschuwden we collectief alles wat ook maar enigszins riekte naar middelmatigheid. Mooie zin he, die schud ik er gewoon in èèn keer uit.
Waar was ik?
Ja, middelmatigheid en burgerlijkheid ja.
Ondertussen ben ik ouder, dikker, grijzer en wijzer. Kleine wijzer.

Vorige week spendeerde ik een deel van mijn weekeinde (wat overigens kut was, heb ik dat eigenlijk wel eens verteld?) in mijn trainingsbroek en een deel autowassend.
Dit weekeind zal ik niet alleen meerdere voetbalwedstrijden gaan bekijken, nee, ik zal ook de zaterdagavond doorbrengen op een tuinhuisje met mijn bloedgabber en zijn Altijd Lief en hun vrucht.

Vandaag ben ik naar de Kwantum geweest om daar (aanbieding!!!) een paar nieuwe kussens en een tafelkleedje voor mijn balkonmeubilair aan te gaan schaffen en heb getankt bij de Tinq. Hoe burgerlijk wil je het hebben? Ik dacht godverdomme dat je wat zei, makker.
Dan de vraag: schaam ik me daarvoor?
Neen.
Driewerf neen.
Kijk, ik denk maar zo: burgerlijk is per definitie iets wat de meerderheid van de maatschappij doet en waarbij die meerderheid zich prettig voelt. En hoezeer ik ook vanaf eenzame hoogte neerkijk op dit krapuul en me absoluut niet verbonden voel met het klootjesvolk, geef ik de meute in dit geval toch minstens het voordeel van de godverdomde twijfel.
Ik bedoel: als het voor een paar miljoen Nederlanders goed genoeg is, waarom dan niet voor Arrrrjen?

Uiteraard moeten we niet gaan overdrijven en zal ik echt nooit -ik zweer het op het graf van Mao Tse Tung- een cd van bijvoorbeeld Marco Borsato gaan draaien. Of Goede Tijden gaan volgen. Of Robert Jensen leuk gaan vinden. Of iets van respect gaan hebben voor mensen die me in de weg lopen, fietsen of rijden. Iedereen die ik niet ken, mag per saldo naar de hel en verdoemenis gaan en hun zuurstof voor mij en de mijnen achterlaten, laat daar geen misverstand over bestaan he!!!

Nog zoiets, in ditzelfde kader aanschouwd. (prachtige woordkeuze, Ar, er gaat eerlijk waar een literair natuurtalent aan je verloren, denk aan de woorden van je lerares Nederlandse taal en letterkunde op de Gerrit van der Veenschool die je al voorspelde wat je met woorden zou kunnen doen. Het feit dat ze volgens mij meerdere keren per week masturbeerde op je toen nog gave jongensgezicht en dito lichaam, doet daar niets aan af.)

Democratie

Om de een of andere reden is dat woord, die maatschappijvorm voor ongeveer iedereen zowat een heiligheid. Wij, het volk, beslissen wat er moet gebeuren.
We zijn er godverdomme ver mee gekomen.
Alsof datgene wat de meerderheid beslist, ook per definitie het beste is.
Ik durf het omgekeerde te beweren: Si etseb teh eitinifed rep koo, tsilseb diehredreem ed taw enegtad fosla! Ik bedoel maar!
Kijk godverdomme eens goed om je heen als je in de rij staat voor de kassa van om het even welke supermarkt. Kijk eens goed naar het kutvolk wat de tribunes van Ivo Niehe en Arnie Oerlemans bevuilt en kijk eens met een halve blik naar het smerige blubbertuig wat onze badplaatsen tot een roze massa afzichtelijk afval reduceert.
Willen we dat dit volk bepaalt hoe het met Nederland verder moet? Welnee! Dat willen we helemaal niet! Wij willen voetbal, bier en lekkere wijven!

Wacht. Dat laaste was geloof ik niet helemaal wat ik voor ogen had toen ik me alweer eens druk begon te maken over De Wereld Om Mij Heen.
Ach, wat kan mij het godverdomme ook schelen.

Iemand nog een biertje?

Pinkusteren

Wat een schijtpinksterdagen heb ik gehad zeg.
Ik zou haast willen zeggen: godver de tering wat een kutdagen. Bah.
Van voor naar achter, van links naar rechts, genaaid, gefucked en in de zeik genomen. Meer zeg ik er niet over, maar vrolijk was ik derhalve vandaag allerminst.
Thank fuck dat ik een paar dagen vrij ben, ik kan het godverdetyfus goed gebruiken.
Zo. Dat is er uit. Nee, het is er godverdomme helemaal niet uit, maar voor wat betreft het publieke gezeik dan tenminste toch wel.

Verder.
Ik snap soms geen reet van die belspelletjes op TV.
Net ook weer een of andere kwis op Nederland één, waarin je de dader zag van twee overvallen op één en dezelfde snackbar.
De vraag die gesteld werd, was: Wie kent de dader van deze twee brutale overvallen?
Mijn god, hoe moet ik dat weten?
Ik dacht dat het weer zo'n kloterige strikvraag was, dus ik belde met het telefoonnummer en probeerde nog een voorzichtig "probeer het eens in het criminele circuit...?", maar daar reageerde de dame aan de andere kant heel vreemd op.
Wat dan wel weer een lichtpuntje was: ze wilde aan het eind van het gesprek toch mijn naam en telefoonnummer hebben. Ik denk dat ik ook wel een klik voelde, ze zei nog: "Hier hoor je meer van, ventje!!!"
Ja, die Arrie is populair bij de dames.
Evengoed een kutweekend gehad, had ik dat al gezegd?
Ok, de zaterdagavond was cool, de zondagmiddag met Ri was cool, maar de rest was.....raad eens....jep....kut!

Oh iets heel anders....wat een KUTWEEKEND ghehe.

Nee even serieus....ik heb een schijtweekend gehad. Zo. Laat ik het gewoon maar zeggen zoals het is: afgelopen weekend was best stom. Niet erg leuk. Kon beter. Eigenlijk een van de schijterigste kutweekends aller tijden.
Oh, ik krijg godverdomme nog geld links en rechts van sommige mensen, maar hoe interessant is het "uit het oog uit het hart" gegeven eigenlijk als je er over nadenkt. Als je er niet over nadenkt, is het al een stuk minder interessant, dat moet ik godverdomme toegeven.

Cowboy Song van Thin Lizzy's Live and dangerous album blijft een heel lekker nummer. Net als nummer 21 van de Chinees hier op de hoek, trouwens.
Ik mag daar graag een potje bingo-en.
Bongo-en gaat al een stuk minder makkelijk, om over bungee-en nog maar te zwijgen: iedere keer met je kop ondersteboven in de bami rames gaat op den duur ook vervelen, zeker als nummer eenentwintig net doorslaggevend is voor Phil Lynott die volgens mij alleszins geen kutweekend heeft gehad (hij is dood), dit in tegenstelling tot sommige andere mensen. Ikzelf bijvoorbeeld, ik heb namelijk wel een kutweekend gehad. Sja, ik draai dan wel van nature om de hete brij heen (behalve als die hete brij bestaat uit een bak bami rames: dan ga ik me er zo nu en dan met mijn kop ondersteboven in laten vallen met een lang onderbroekenelastiek aan mijn enkels geknoopt), maar in dit geval denk ik dat het best eens hardop gezegd mag worden:

Ik
Heb
Een
Kut
Weekend
Gehad.

En nu: masturberen tot mijn lul erafflikkert.
Nee...zelfs dat niet eens, ik moet er godverdomme niet aan denken, wil je dat geloven?
Zie me hier al zitten, zeg....bak bami rames, CD van Thin Lizzy op, bingokaart in mijn ene hand en de herinnering van een kutweekend in mijn andere....en dan ook nog een potje gaan zitten rukken zeker?
Tssss...fuck off.....

Nee serieus, fuck off....

Kanariewit

Parkieten.
Ik heb er niets mee.
Bij mij in de bomen achter het mega-balkon zitten er in deze periode weer honderden, zoals ieder jaar. Knalgroen, zo groot als duiven en ze beginnen hun a-synschrone geschreeuw het liefst om vijf uur 's ochtends.
De tientallen exters, vlaamse gaaien en spechten houden tenminste nog een beetje rekening met de hardwerkende mens. Zo niet deze groene monsters. Bah.
Ik verdenk hun er dan ook van dat zij het zijn geweest die gisternacht mijn auto ondergescheten hebben.
Omdat ze weten dat ik ze haat.
Ik zweer het: toen ik mijn motorkap aanschouwde, dacht ik heel even dat Pino en zijn twee broers iets verkeerds hadden gegeten.
Mijn god. Of er godverdomme een lammergier zijn behoefte had gedaan op Kaatje.
En het is al zo'n klein karretje, alleen daarom weet ik zeker dat er opzet in het spel is geweest. Ik bedoel: een Ford Ka raak je gewoon niet bij toeval, klaar.

Dus eerst de guano (wisten jullie dat wat wij vogelstront noemen, eigenlijk voornamelijk vogelpis is, en dat alleen de zwarte kern in het wit de eigenlijke stront is? Dat komt allemaal -net als een eventueel ei- uit een en hetzelfde gat, de cloaca genaamd. Leermoment.) met veel pijn en moeite bij de BP op de Lelylaan verwijderd, waardoor ik iets later dan afgesproken de twee minimensjes Katjang en Kroepoek van het CS haalde. Die vonden geloof ik zo'n beetje alles raar en grappig aan zowel Amsterdam als aan Ar. Volgende keer ga ik naar het Oosten, dat is al afgesproken.

Dat hele vogelstrontverhaal heeft me vandaag wel mooi met bloedbroeder Rinaldo naar Loogman in Aalsmeer doen zoeven met onze twee bolides, alwaar we er een mannenmiddagje van maakten: schrobben en boenen, waxen en poetsen, ons ondertussen afvragend of hoe het liefdesleven van de twee mensen naast ons eruit zou zien. Meer specifiek ging het gesprek als volgt:

"Denk jij dat die gozer dat wijf in haar kont neukt?"
"Ik denk dat zij het wel zou willen, maar dat hij niet durft"
"De lafaard"
"Jep. Dood."
"Trouwens, ik denk dat ze er het liefst een hele vuist in heeft, kijk die reet dan"
"Wel geil"
"Yep. De hoer"
"Ik heb de laatste tijd sowieso een ehh...hoe noem je dat..."
"Een konten-fixatie"
"Ja precies...ik wil elk wijf met een lekkere kont keihard nemen"
"Ik ook"
"Godverdomme ik rook me de kanker de laatste tijd"
"Ik ook"
"Ik heb godverdomme honger, ik ga een ijsje kopen"
"Ik ook. Nee een broodje"
"Lekker ijssie man"
"Dit is het goorste broodje ter wereld, ik zweer het. Ik ga zometeen dat servetje ook opvreten en ik durf nu al te zeggen dat die lekkerder zal zijn dan dat hele broodje"
"Zo erg?"
"Yep"

Je ziet: Ar en Ri, twee van de grote filosofen van de eenentwintigste eeuw. Zet die twee bijelkaar en je blik op het leven zal voorgoed veranderen.
Nog een tijdje gingen wij door met het beschouwen van de goede dingen des levens, tot onze vrienden op wielen weer aantoonbaar waren en we, eind goed al goed, tevreden terug blikten op ons door zweet en bloed bereikte resultaat.
Zodoende scheidden onze wegen zich enkele uren later ter hoogte van de oprit van de A9 bij de Rinvaart (Ri de A9 op, Ar de Ringvaart op, samen met John Mellencamp en een wagelijk glimmend zilveren bolletje)

Nu ga ik naar de jongens van Foppe de Haan kijken op SBS6.
Ik hoor net Edward van Cuijlemborg zeggen: "inderdaad gaat het om winnen, zoals Foppe de Haan zegt", dus ik ben bij voorbaat al verzekerd van een gedegen analyse.
Mijn god, en dan noem ik ons filosofisch onderlegd.
Het kan -zo zie je maar weer- ook altijd beter.

Zij die gaan kakken en voetballen kijken groeten u.
Kijk maar:

Gegroet!

Oh fuck! Vergeet ik bijna iets over muziek te zeiken. Wacht.
Ok, op het 1985-album No Jacket Required van een van mijn helden Phil Collins, staat het juweeltje Inside Out.
Er is niets, maar dan ook niets wat niet prachtig is aan dit nummer.
Die heerlijke Phil-in-de-tachtiger-jaren-roffels!
Dat ondergewaardeerde maar walgelijk mooie gitaarspel van Daryl Stuermer (sowieso een topgitarist!) en die saxofoonsolo van Don Myrick!!!

Ok. Nu oprotten.

Dingen en zo

In verband met budgetaire kwesties doe ik mijn boodschappen de laatste tijd meestal bij Dirk of de Lidl. Anderhalve tas vol met proviand voor maar twintig euro, er gaat een wereld voor me open.
Slechts sporadisch begeef ik me nog in de wereld van de Ahold, meer als een soort luxe uitje, zeg maar.
Zo ook gisteren, waar ik bij binnenkomst werd gegroet door de Daklozenkrant-verkoper.
Ik heb er -zoals altijd- eentje van hem overgenomen voor anderhalve euro, met een halve euro bonus omdat ik hem zo sypmathiek vond overkomen.
Ja, die Daklozenkrant is een initiatief wat mijn volledige en onvoorwaardelijke steun mag genieten, al is het maar vanwege het warme gevoel wat je erbij krijgt dat ook jij mag mede-bijdragen aan het van de straat houden van deze door tegenspoed getergde arme zielen en ze daarbij en passant kan leren omgaan met Eerlijk Geld Verdienen. Los daarvan geniet ik iedere maand weer van de prachtartikelen die mijn hersenen strelen, die als ware gebakjes steeds net te weinig zijn en je doen verlangen naar meer.

....Jaja...geloven jullie het godverdomme zelf? Ik kocht die kutkrant omdat ik gewoon weer eens te schijterig was om deze klaploper in zijn smoel te zeggen dat ik zodanig neerkijk op zijn soort crapuul, dat ik bijkans hoogtevrees krijg van het omlaag kijken. Deze lul was irritant vrolijk en opgetogen en had een blik in zijn ogen die verried dat hij met zijn veel te makkelijk verdiende fortuintje zich eens lekker ging laten afzuigen door een iets te mollige hoer op het Oudekerksplein.
Godverdegodver, twee fucking euro om zeep voor dat teringboekkie wat ongelezen zo, hoepla, in de papierbak verdween onderweg naar huis.

Verder gaat het redelijk goed met me, vooropgesteld dat je het kakken van liters bloed niet meerekent. In navolging van bloed pissen wat me met de paplepel is ingegoten, ben ik sinds vanochtend -op die ene dag van het concert van U2 na dan- sinds vanochtend ook bedreven in het kakken van bloed. Ik zal jullie de details zoveel mogelijk besparen, maar mijn rituele ochtenddrol zag er vandaag uit of er naderhand een klein zoogdier op Marokkaanse wijze was geslacht en leeggelopen in het gisteren nog maagdelijk wit geschrobde porcelein.

Ik zal derhalve volgende week dokter Groeizaam (not kidding) eens om haar expertise vragen, maar die halve geitenwollensokkennegerin kennende zal ook dit ongetwijfeld van psychische aard zijn, let op mijn woorden. Ik zal het voor deze -tweede- maal wederom door de vingers zien, maar tevens zal ik haar op dreigende toon, vergezeld door de Arjen-blik (je weet het: de blik die vrouwen meerdere orgasmes tegelijk bezorgt en volwassen kerels een bruine streep in de onderbroek bezorgt) duidelijk maken dat ook in dit geval drie maal scheepsrecht zal zijn, en ik tegen die tijd zal eisen dat de allernieuwste en duurste NASA-technologie alsnog in mijn gat wordt gepropt teneinde het begin van het einde van Arjen definitief uit te sluiten.
Ik bedoel: als ik ooit al zal doodgaan, hetgeen ik ten zeerste betwijfel aangezien onsterfelijkheid nou eenmaal bij ons in de familie zit, dan toch zeker niet aan het te laat aan de bel trekken bij het bloed kakken.

En nu drink ik mijn laatste glas Cola Light (van de Lidl) op, steek mijn laatste Marlboro Light (van de BP op de Lelylaan) op, doe mijn All-Stars (van Ri en Fé) uit, en zal zoals elke vroege ochtend (sommigen noemen het late avond, maar daar heb ik simpelweg niets mee te maken) mijn bed (Ikea) induiken met mijn katten (dierenwinkel Geugies en meisje met gehandicapt oog) en gaan dromen van de dingen die anderen beleven.

Weest allen gegroet en wellicht tot een volgende keer, maak daar gerust de volgende keer van, als het aan mij ligt.
En dat doet het.