De afgelopen week was er weer eens een waarin ik me op verschillende momenten, tegenover verschillende personen als een complete Jackass heb gedragen.
Oh men...echt, ik zou eens een soort noodrem op mijn brein moeten laten zetten.
Of nog beter, op mijn smoel!
Verder zal ik niet teveel in detail treden, maar ik begin steeds meer routine te krijgen in het strooien van sorry's en het spijt me's.
Ik zit nu, terwijl ik dit schrijf, te bedenken of er mensen zijn die ik niet beledigd heb in de afgelopen paar dagen.
Neuh....ik geloof niet dat ik iemand heb overgeslagen en mocht dat wel het geval zijn, dan wil ik langs deze weg alsnog mijn welgemeend excuus aanbieden (ik ben godverdomme toch bezig) en met volle overtuiging zeggen: Ook jij komt nog wel aan de beurt.
Heb ik daardoor een kutweek gehad?
Welnee! Driewerf neen! Wat denken jullie wel? Tsssss......verre van....hehehe....dagelijks meerdere malen erg dicht geweest bij het moment dat ik daadwerkelijk in mijn broek piste of scheet van het lachen. Echt waar, mijn sluitspieren hebben godverdomde overuren gedraaid, makker.
Het hardst heb ik natuurlijk om mijzelf gelachen. Was het niet om mijn eigen mini standupjes, dan toch zeker wel om mijn aangeboren lompheid, mislukte versierpogingen (ok zoveel wil ik dan toch nog wel verklappen, aangaande de eerste alinea. Jawel, Arrrrjen is niet bepaald een geboren Casanova. Eerder een doodgeboren Casanova als je het eerlijk wil weten. Kansloos is het woord wat me als eerste te binnen schiet.)
of communicatieve blunders onder werktijd. Welke idioot stuurt per ongeluk een één-op-één mailwisseling waarbij je je uitslooft voor het receptiemeisje niet alleen naar haar, maar tegelijkertijd naar een kleine tweehonderd collega's?
Jawel. Ik.
Welke shit-for-brains stuurt exact het verkeerde antwoord per sms naar het meisje met wie je uit bent geweest? Guess who hahahahaha...pfffff...lahooo-su-huurrrrrr, zou Ace ventura nu in mijn smoel zeggen.
Pfff...laat die hele Ventura-klootzak mijn reet likken.
Ach, zo kan ik nog talloze voorbeelden geven van de verkeerde (re)actie op het juiste moment, maar laat ik niet al te veel gaan mekkeren, want ik lach me eigenlijk de tyfus om alles.
Mijn hemel.....komt het ooit nog goed met me?
Neuh...ik denk het niet.....
Is dat erg?
Neuh....ik zou me geen houding weten geven als het ineens wel goed gekomen zou zijn.
Voorlopig doe ik niets, ik laat alles aan me voorbij gaan, sla gade en wacht af op de dingen die zullen blijven.
Miauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten