Dit wordt een ouderwetsche blog; over muziek, emotie, geklaag en hier en daar wat cynisme en sarcasme, verpakt onder een laagje joie de vivre, je ne sais quoi en Fin de siècle, hoewel ik met dat laatste mijn tijd wel erg ver vooruit ben.
Welaan en aldus en zo: vooruit met de geit zei de boer en meer van dat soort ongein.
Allereerst: Ilse de Lange.
Jawel, Ilse de fucking Lange.
Als je haar ziet denk je: wat een lekker wijf. Totdat ze haar muil opentrekt en je achterover valt van haar Almelose accent. Zeker als ze een Malibu-cola bestelt voor Marco, een hopeloos geval. Zeg die zin maar eens met een Ilse-accent, en je zal horen wat ik bedoel. Tjonge jonge. Nèèèj toch...moet je nou toch 's kijken....tjonge jonge.... Toch is het een leuke streek, met leuke mensen en meer van dat al. Amsterdam is kut en Twente is leuk. Dat vat Nederland wel een beetje samen. Goed. Ilse The Long dus. Haar laatste album, The Great Escape is een superplaat en niets minder dan dat. Wat kan ik er verder nog over zeggen? Niets. Kopen die bende en smoel houwe.
Dan Het Leven Zelve. "Hoe is het eigenlijk gesteld met Het Leve Zelve, Arjen?" wordt mij nogal eens gevraagd. Welnu, een korte samenvatting van de laatste periode dan, omdat jullie zo braaf zijn geweest.
Het is een periode van rust en onrust tegelijk, van stabiliteit en verandering, van vleesch en visch, zeg maar. Allereerst ben ik de laatste tijd nogal kort van geduld. Nou ben ik dat van nature al redelijk, maar ik merk dat sommige mensen niet al te veel hoeven te zeggen tegen mij, of ze kunnen de wind van voren krijgen, vooral als het gezeik en hoofdpijn betreft. Deze mensen moesten in mijn adressenboek maar eens plaats gaan maken voor anderen. Zeg dat ik het gezegd heb. Het is niet een dramatische aardverschuiving, maar sommige mensen kunnen gewoon de boom in, zeg maar.
Andere mensen daarentegen, komen weer dichter bij me te staan en mogen wat mij betreft maar al te graag een nieuwe bladzijde in het boek dat Arjen heet gaan vullen, maak daar godverdomme een heel hoofdstuk van.
Het klinkt, nu ik het zo teruglees, nogal dramatisch.
Niets is minder waar.
Sterker: ik constateerde afgelopen weekend dat ik geniet van veel dingen waarvoor ik de laatste tijd niet al te veel aandacht had: de natuur, de mensen om mij heen, zelfs mijn kutstad Amsterdam kan mij zo nu en dan weer bekoren. Mijn werk? Niet dat ik direkt fluitend opsta om er heen te mogen, maar het is alleszins zeer goed uit te houden tussen de weekenden van leukigheid.
"Arjen, voel je je wel goed?" hoor ik jullie nu denken. "Neem je je pillen nog wel op regelmatige tijden? Moet ik een dokter bellen of desnoods een priester?" zie ik in wolkjes boven jullie hoofdjes.
Jawel, het gaat zeker goed en jawel, je hoeft geen dokter, priester, rabbijn of grootmoefti te bellen. Het punt is namelijk: ik vind mezelf meer dan te pruimen de laatste weken. Een diepte-analyse waaraan ik mijn brein zeer recentelijk aan heb blootgesteld, heeft onthuld dat de Padvindster daar mede voor verantwoordelijk is. Weet ze dat? Ja, dat weet ze. Ik heb haar dat godverdomme zelf verteld. Dat soort shit moet je nooit voor jezelf houden, makkers. Deel je shit, deel je gevoel en deel je gedachten met de mensen om wie je geeft. Ook als het riskant is om te doen: doe het godverdomme. Spijt is wat je zult hebben, tot aan je laatste adem, als je moet verderleven met de vraag of die ander eigenlijk ooit wel geweten heeft wat je voor haar of hem voelde.....
Kortom: wees een open boek voor jezelf, maar wees dat ook voor je vriendjes en vriendinnetjes.
Verder.....oh ja, ik zou nog wat cynisme en sarcasme gaan rondstrooien, had ik beloofd. Nou, daar gaan we dan maar. Het feest kan godverdomme weer eens niet op.
Ik sta op een dating-site. Dat moge bekend zijn. Je kunt (your cunt) daar stemmen op elkaar, en de tien populairste jongens en meisjes komen in de Hotbox te staan, en dat zijn dan zo'n beetje de meest begeerde vrijgezellen van de zoveel duizend leden. Apies kijken, profielen lezen en here are the results from Klazienaveen, zeg maar.
Kun je geloven dat ik voor de derde maand op rij in de bovenste regionen van de top 10 bivakkeer? Deze maand zelfs afwisselend op de eerste en tweede plaats, met een gemiddelde van 9,4 punten.
Jawel.
Kortom: volgens deze meting ben ik dus ongeveer de perfecte man, en zowat de meest begeerde van allemaal. De vrouw met de hoogste score heeft overigens een 9,2. Ik ben leuker dan de allerleukste vrouw. Jawel.
Ik zit alleen thuis. Te bloggen. De wasmachine staat aan en ik heb Ilse de Lange op met het nummer The lonely one. Ik heb zondagmiddag in mijn eentje in het Sloterpark op een handdoek gelegen en gevoetbald met totale onbekenden. Zo populair ben ik. Ik bedoel maar.
Toch....toch vind ik het cool. Het geeft een soort acknowledgement van mijn bestaan, en een gevoel van "in de race zijn" (teiltje zelf meenemen) zeg maar.
Alleen....net die ene he.....dat ene meisje wat IK dan godverdomme weer leuk vind.....leuker dan gewoon leuk, leuk genoeg om als eerste aan te denken als ik wakker word, leuk genoeg om te missen op een zondagmiddag in het park, leuk genoeg om een mini-hartaanvalletje te krijgen als ze me -zomaar- een smsje stuurt....net die ene.....tsja......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten