One day soon - I don't know when
You know we'll all be free and the bells of peace will ring
again
The time will come for you and me
We'll be goin' home when this bloody war is ended
The guns will be silent on Remembrance Day
We'll all say a prayer on Remembrance Day
On Remembrance Day - say a little prayer
On Remembrance Day
Well the guns will be silent
There'll be no more fighting
Oh we'll lay down our weapons
On Remembrance Day
2749 Doden.
Nooit meer zal ik die dinsdag vergeten. Elk detail staat nog in mijn geheugen gegrift.
De Twin Towers, ik heb ze zelf mogen bewandelen. Battery Park, Lower Manhattan, Central Park, de Subway, The Statue of Liberty, Ellis Island, JFK International, allemaal ken ik het.
De buitenlandse politiek daargelaten, en het rare beleid ten opzichte van zovele binnenlandse zaken, het Amerikaanse volk is een prachtvolk met al zijn rariteiten en ideeën. Ik denk zelfs -en ik heb veel landen bezocht- dat Nederland het land is, en zeker Amsterdam de stad, die het dichtstbij de USA en NY staan qua mentaliteit en cultuur, of je het leuk vindt of niet.
Ik heb gehuild die dag. Eerlijk waar, ik was alleen thuis, en ik heb op mijn bank zitten huilen met CNN aan. Ik kon en kan het nog steeds niet geloven en ondanks mijn nimmer aflatende cynisme en het altijd de clown uithangen, is mijn hart bij de slachtoffers van die dag. De rest, daar kan je uren en uren over debatteren, en ja ik weet dat het stinkt, en ja ook ik kijk met mijn bek open naar de documentaires van Michael Moore, en ja ook ik vind George W. Bush een gevaar voor de wereldvrede en het is allemaal fout en fout en fout en ik wou dat het anders was, maar wat er die dag is gebeurd is vreselijk, verschrikkelijk en mag nooit, nooit, nooit meer gebeuren, waar dan ook ter wereld.
Vandaag even serieus zonder ondertoon, het is nodig.
Morgen zijn we er weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten