Dat gezeik over verkiezingen, ik word er echt -laat ik eens netjes blijven- tureluurs van. Een vriendin van me omschreef de hele politiek en de bijbehorende campagnevoering eromheen als flauwekul en ik denk dat ik dat heel adequaat omschreven vind.
Ik ga -ik heb dat al gezegd- niet stemmen dit keer.
Niet omdat ik niet (ik twijfelde daar even aan, maar ben tot de conclusie gekomen dat ik er naast zat) geëngageerd ben, maar omdat ik gewoon niemand vertrouw, en -eerlijk is eerlijk- ik er simpelweg niet genoeg vanaf weet om een definiteve keuze te durven maken.
Dat is tevens wat mij zo verontrust, meer dan de helft van de mensen heeft werkelijk geen idee, en laat zich leiden door wat anderen adviseren, al dan niet via een paar simpele testjes op internet. En omdat "democratie nu eenmaal een groot goed is" en je het kiestecht haast wel moet interpreteren als een kiesplicht, stem je dan in godsnaam maar op de man of vrouw die je het minst haat.
Dat is democratie, schijnt het.
Ik ben -en dat meen ik uit de grond van mijn hart- helemaal niet zo'n voorstander van democratie. Denk aan mijn eerdere blog, waarin ik me ongerust maakte over het feit dat alle X-Factor-deelnemers ook mogen stemmen.
Ik bedoel: wie zegt dat wat de meerderheid wil, ook meeteen het beste is voor het land? Ik durf te beweren dat dat per definitie meestal het slechtste is wat je kan doen! Kijk godverdomme eens om je heen op straat, kijk naar de tv en hoor wat je collega's en familieleden voor belachelijke ideeën hebben. Dat is de meerderheid en dat crapuul gaat beslissen wie de grootste partij wordt. Ja, democratie is een groot goed. Dat ze mijn kloten kussen.
Tuurlijk kun je nu zeggen: "Ar, als jij niet gaat stemmen, weet je wel zeker dat dat crapuul het voor het zeggen krijgt. De enige manier om juist dat te voorkomen, is door die stembusgang alsnog te maken."
Wel, daarop zou ik dan weer antwoorden: "Hou toch je bek en bemoei je met je eigen zaken." Bovendien...."ons soort mensen", daarmee bedoel ik intellectuelen die godverdomme eens nadenken over iets en die van zichzelf weten dat ze verheven zijn boven het klootjesvolk, zijn dusdanig in de minderheid, dat wij dat verschil sowieso nooit kunnen maken.
Ik zal me derhalve moeten neerleggen bij de idioten die SP gaan stemmen (mijn ouders. Ik kan ze niet overtuigen van het nog steeds aanwezige Maoistische gedachtengoed van die partij, hoezeer ze ook zelf beweren van niet. Bovendien is bewezen dat het socialisme zo ongeveer de minst succesvolle staatsvorm aller tijde is.) of om het even welke andere partij. Ik heb echt geen idee wat nou GOED is voor dit kutland, en ik denk dat niemand dat weet. Moet je daarom toch met het mes op je keel een keuze maken uit een stel halve bandieten en schurken, omdat "dat nou eenmaal democratie is?"
Ik zeg: flikker op en laat me met rust met je hele poppenkast. Ik mis Pim. En ik mis Theo. Ik zweer het, ik was echt een serieus fan van Pim Fortuin. Mijn stem had hij gekregen. Sinds hij dood is, kan het me geloof ik allemaal geen flikker meer schelen wat er gebeurt. Laten we in godsnaam met zijn allen naar de kloten gaan en het liefst een beetje snel. Ik zit erbij en ik kijk ernaar.
Soms moet ik toch grinniken om de debiliteit van Nederland.
Zo'n Mat Herben die nog steeds zit te janken om zijn Joint Strike Fighter. Kost enkele miljarden, maar dan hebben we een heel stoer vliegtuig. Voor wat? Om Irakeze gevangenen de stuipen mee op het lijf te jagen? Of om de vijfduizend doden van Srebrenica mee te herdenken? Ik bedoel: laten we eerst een systeem ontwikkelen waarmee we fotorolletjes niet zoekraken. Als we zoiets simpels een beetje beheersen, laten we dan eens kijken wat we verder voor speelgoed willen kopen. Het is een beetje als een peuter op een trapauto die in de BMW-catalogus zit te bladeren.
Maar dat is denk ik wel de beste metafoor die ik überhaupt kan verzinnen voor politiek in Nederland.
En lik nu allemaal mijn reet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten