Butterflies and zebra's and moonbeams....

Waarom heet een Fisherman's Friend eigenlijk een Fisherman's Friend?
Ik vraag me dat al jaren af.
Stel je voor, je zit met een handvol andere stoppelbaardige kerels, gele regenpakken aan, onder de smeerolie en stinkend naar vis op een roestige vissersboot. Windkracht zeven vanuit het noordwesten, regen pal op de boeg en het is fucking koud. Nog een paar uurtjes in de zeikende kouwe regen staan voor wat schamele scholletjes en je kan even de kajuit in voor een warme kop thee (of is het een kop warme thee?). Dan je klamme kooi in na het eten (boerenkool met worst), in een veel te klein en bedompt vooronder, waar de zweetlucht van jou en je maten nooit meer verdwijnen zal. Het weer zit in je dekbed, en het stinkt er naar een combinatie van vieze mensen en shag en alcohol. Schommelend op de deining pak je een paar uurtjes slaap, om de volgende ochtend met verkleumde botten weer aan dek te gaan voor de volgende lading glibberig genot.

Ik kan me niet voorstellen dat deze kerels echt behoefte hebben aan een pepermuntje. Want hoe je het ook allemaal wendt of keert; een Fisherman's Friend is niets meer dan een pepermuntje met kloten. Een hengel, dat is een fisherman's friend! Of een hoer! Een kachel! Een fles rum! Nee, we noemen een snoeppie godverdegodverdomme een Fisherman's Friend. Bah. Subiet een Fisherman's Friend tegen je bek, want ze zijn niet eens lekker ook nog, dus wat zit ik me druk te maken hier.

Mijn allereerste herinneringen gaan terug naar de Nieuwe Kerkstraat, waar ik samen met papa en mama en Saskia woonde in een soort schoenendoos met een klokgevel, om de hoek bij Carré, in het verlengde van de Magere Brug. Armoe troef, de grachtengordel was begin jaren zeventig niet wat hij later zou worden, met name het oostelijk deel ervan. Mijn geboortekaartje was een met de hand getypt -en daardoor schots en scheef uitgepakt- kaartje van het formaat "net niet", met daarop door mijn moeder zelf een bloem, geknipt uit verschillende soorten paar crêpepapier, met een oranje stip in het midden. Godver, hoe heet dat ding...het gele deel van een margriet, zeg maar....het zonnetje in het midden, zijn gezichtje...kom...ach, je weet wat ik bedoel. Dat was oranje. De vroege jaren zeventig samengevat in kleur, kortom. Paars en oranje. Later kwam daar bruin en oranje bij, of geel en olijfgroen. Fonduesets en letterbakken, zeg maar.

Maargoed. Mijn eerste herinnering dus. Nieuwe Kerkstraat, dikke kat (Pollie) in een vlinderstoel, zon door de ramen naar binnen en Led Zeppelin op. Ik zal net twee jaar zijn geweest. Meer weet ik ook niet van dat huis; later verhuisden we naar een grote flat in de Westelijke Tuinsteden. Mijn eerste herinnering (Pollie, vlinderstoel, zon en Led Zep) is gelijk mijn enige van de Nieuwe Kerkstraat.

Toch is het frappant dat ik zolang als ik me kan herinneren een zeer sterke voorkeur heb voor zonnig weer (de zon maakt me blij, het gemis eraan maakt me droevig, zo eenvoudig is het), houd van Led Zeppelin en andere rockmuziek, en een kattenfreak ben. Alleen een seventiesvlinderstoel kan me gestolen worden. Geef mij maar een Habitat of een Trendhopper, desnoods een Ikea, maar alleszins niets met vlinders erin.
Vlinders stelen stukjes van je ziel.

Zo ben ik er ook van overtuigd dat mensen pissebedden vooral goor vinden vanwege hun naam.
Ga maar na; iedereen houdt van een lieveheersbeestje, maar kakkerlakken zijn vies. Pis en kak is gewoon vies, en lieveheer is schattig. Had een pissebed een gelukskevertje geheten, dan zouden we vertederd onder vochtige stoeptegels op zoek gaan naar deze beestjes, ik weet het zeker.
Als kleuter, de periode kort na mijn eerste herinnering, was ik nooit bang voor pissebedden en kakkerlakken. Nog steeds niet. Er is geeneen dier waar ik bang voor ben.

Bang ben ik alleen voor mezelf. Bang voor de grote verschillen die ik fake tussen klein ventje in de Kerkstraat en groot ventje in de Tuinstad. Feit is dat ik nog steeds dezelfde ben, alleen dat ik het gewoon beter weet te verbergen dan toen. Je wordt naarmate je ouder wordt, steeds slimmer in het je volwassen voordoen. Veranderen doe je niet, je doet maar alsof.
Mensen trappen er ook heel makkelijk in. Net als bij de naam van het lieveheersbeestje, denken ze dat ze krijgen wat ze zien.

Ach, laat ze denken. Zoveel te makkelijker.
Ik zet Houses of the Holy nog eens op, doe mijn zonnelamp aan en ga met Viv en Frenk op de bank zitten genieten van het eeuwige kind in ons drieën.

Mellow is the man
Who knows what he's been missing
Many, many men
Cant see the open road'

Breekbek

We beginen even met wat reclame-slogans:
Schoonmaakazijn van Albert Heijn.
Dat is er op zich al een, maar deel twee alhier:
Omdat ik niets meer haat dan een verstopt Senseo-apparaat.
Je komt nog eerder van je gat, met pillen van Seroxat.
Je levert je passagiers nog vlotter af, met een autobus van 's Neerlands Daf.

Je Senseo of je douchekop raakt verstopt na verloop van tijd. Nou geen flauwe grappen over zoeken en vinden, nee, het is echt een euvel, zeg maar. Euvels zijn er om te duiden en om opgelost te worden. Zoals suiker in de thee. Dat komt door kalk. Iedereen kent die fantastische reclame van Calgon natuurlijk wel. Wat net zo goed helpt, maar vele malen goedkoper is, is gewoon azijn, of nog een stap goedkoper: schoonmaakazijn. Groene fles, kost geen moer en lost alle kalk op. Prima spul. Ramen lappen? Schoonmaakazijn in water opgelost. Mijn god. Droogwrijven met oude kranten. Schoner en streeplozer bestaat niet, of je zou je raam er definitief uit moeten halen.

Trouwens, je zou de mensen de kost moeten geven die niet eens fatsoenlijk hun huis kunnen schoonmaken. Je ziet wel eens mensen in de weer met stofzuiger, dweil en schrobber op een manier die je tenen doet krommen. Ja, óók jullie, dames! Ik heb in de horeca gewerkt, beginnend als afwashulp voor de weekends, later opgeklommen tot stamppotenprakker en biefstukkenbakker. Brood, Bruinsma, Cruijff en Moskowitz hebben vele malen vam mijn diners gesmuld. Twee ervan zijn dood. Een relationeel verband is -ik blijf het benadrukken- nooit officieel aangetoond.
Ik pleit er al jaren voor, dat iedereen die net van school komt eerst een jaar in de horeca gaat werken. Keuken of bediening, het maakt geen moer uit. Dáár leer je wat hard werken is, en dáár leer je boenen, schrobben en poetsen. Ook op de kutplekkies, en ook achter dat apparaat en ook onder dat ding. Schoon. Niet effe een lappie erlangs, nee: schoon.

Goed. Schoonmaakazijn dus. Die bende ontkalkt.
Ik heb -het is een fijne familiekwaal- bij tijd en wijle last van nierstenen, dwalend gruis en de daarbijbehorende vlammen pissen uit mijn lul. Niet uit mijn neus, neen: uit de lul. Vlammen.
Nu deert een vlammende lul mij niet meer zo als vroeger. Een vlamlul betekent namelijk dat de kalk (want daaruit bestaan de meeste stenen voor het grootste gedeelte) mijn goddelijke lichaam verlaat. Goed, bij het verlaten van het etablissement slaat het nog even fijn met de deur en maakt het je uit voor klootzak, maar het is tenminste opgerot. Met de vlam in de pijp kan ik kortom weer een paar maanden of jaren verder. Avec la flamme dans la pipe.
Erger is het als je dagenlang pijnen in je nierstreek hebt (of, zoals ik dat zelf noem: godverdomme steken in me leier), en géén vlampijp. Dat betekent over het algemeen dat je een soort van sneeuwbal van kalk aan het kweken bent ergens tussen je nier en je pisgat. Dat moet er dan operatief uit, of vergruisd worden. Beide zaken zijn geen pretje, ik spreek uit ervaring.

Maar daar is de oplossing: drink elke dag een liter azijn. Ik weet het zeker. Kan toch niet anders? Helaas werkt dat niet. Maar waarom niet? Ik kan mijn bek daar echt over breken, hoor. Waarom ontkalkt azijn waterleidingen, douchekoppen en Senseo's, maar lost het niet je nierstenen op? Waarom ontvet alcohol alles, maar hebben mesen met obesitas geen baat bij dagelijks een halve liter wodka? Waarom word je van alcohol zelfs alleen maar dikker?
Hoe komt het dat je niet onzichtbaar wordt als je een doorzichtige regenjas aandoet?

Gek word je ervan. Helemaal gek.
Auw.

Geen gevoel voor tumor

Mijn hemel.
Ik weet dat ik mijn blogs vaker begin met deze kreet, maar hij vat dan ook mijn gemoedstoestand van een gemiddelde dag samen.
Er gaat al jaren een mail over het internet rond, over een ziek meisje. Nou kan elke half-wakkere aap wel bedenken dat dat hele verhaal bullshit is, maar nu is er Hyves. Op Hyves zit elke idioot die verder niets snapt, weet of kan, of ook maar enige kennis heeft van het achterliggende platform wat internet heeft. Dat geeft ook helemaal niets; Hyves is namelijk best leuk. Ik hyve zelf , dus dan moet het wel super hip zijn. Maargoed, ter zake.
Deze stokoude bullshit-mail werd me vandaag vijf keer om mijn oren geflikkerd, via evenzovele bulklijsten. Het is een mail die je namelijk moet doorsturen, want zielig.

Even een paar tranentrekkende hoogtepunten:

Ik ben een jonge papa van 29 jaar. Mijn vrouw en ik hebben samen een schitterend leven gehad. We hebben een kind. Haar naam is Rachel en ze is 10 jaar. Onlangs heeft de dokter een hersenkanker in haar kleine lichaam gedetecteerd. Er is slechts 1 manier om haar te redden: een operatie. Spijtig genoeg hebben we niet voldoende geld om dit te betalen, AOL en DNET steunen ons.
Elke persoon die deze e-mail opent en hem naar tenminste 3 personen doorstuurt, schenkt ons 32 eurocent.
Ik weet dat je dit zeker naar 5-6 personen kan sturen. Een kleine inspanning... En ben je te egoïstisch om 10-15 minuten van je tijd te spenderen om dit bericht naar enkele personen door te sturen, wel dan ben je een zieke geest.

Dit is wel zo'n beetje waar het om gaat; de rest is vulmiddel om nog zieliger te zijn.

In plaats van je op een normale, rustige manier af te vragen wat hier van waar is, of even wat research te doen (copy/paste een willekeurige regel op Google en je weet al genoeg), stuurt elke halvegare trut dit klakkeloos door naar honderen vage (want virtuele) kennissen. Goeie daad weer verricht.

Toch....toch zou ik godverdome Ar niet zijn als ik me niet een paar dingen zou afvragen of op te merken heb. Gaan we. Let op en leer.

Allereerst: Waarom de FUCK zou je godvergloeiende god-god-godverDOMME hulp van een ISP nodig hebben als AOL, om je dochter d'r tumor te laten verwijderen? Alleen dat zou toch al het roestige kwartje in je stoffige brein moeten laten vallen, stelletje idioten???
Weet je....als ikzelf een hersentumor zou hebben he....weet je wat ik dan doe? Dan word ik geopereerd. Punt. Ik. Ben. Namelijk. Verzekerd. Verplicht. Bij. Wet. Ik. Word. Geopereerd. Heb niemand nodig. Geen cent kost het me. Niets. Echt geen cent, letterlijk. Of ik een tumor heb, of tien jaar lang niets, mijn premie blijft gelijk. Dat heet ziekenfonds. Mijn hemel, ik zei het al.

Dan nog. Stel he. Stel. Stel dat om de een of andere reden, deze aso's (want je bent een aso van de grootste orde als je je minderjarige kind niet hebt verzekerd) hebben geen cent te makken en het kind gaat dood zonder hulp van ons. Kan. Of nee, het kan niet, maar stel dus. Dan nog. AOL betaalt een bedrag voor elke mail die is doorgestuurd. Nou weet ik niet veel (eigenlijk weet ik wel veel, dit is sarcasme. Niet te verwarren met cynisme), maar één ding weet ik zeker: als ik een mail naar 500 mensen stuur, 500 willekeurige mensen, kan AOL met geen mogelijkheid weten dat ik die mail naar die 500 mensen heb gestuurd!!! Sjesus, denk toch eens na, mensen! Nee, er is één uitzondering. Als één van die mensen toevallig een AOL-klant is. Ik ken honderden mensen. Echt honderden. Geen een is AOL-klant. En dan nog, zou dat illegaal zijn, want je mag als provider helemaal geen inzage hebben in de inhoud van de gestuurde of ontvangen mail. Dus AOL zou dan moeten filteren op headerinformatie, of nog erger: op de inhoud. Mag niet, en is trouwens zo arbeidsintensief (arbeid is hier ook even machinale arbeid), dat het domweg goedkoper zou zijn als AOL zou zeggen: weet je wat, wij betalen die operatie en verder hou je je bek.

Maar nee, wij idioten lezen een zielige mail, en sturen hem blind door naar iedereen die we terugvinden in ons adresboek.

Maar het meest irritante vind ik iets heel anders.
Ook al zou al het bovenstaande wat ik zojuist heb getypt, onwaar zijn. Al zou het hele verhaal van A tot Z kloppen en gaat dat kind dood zonder voldoende bijeengebedeld geld.
Lees die laatste regels dan. Mijn fucking hemel. Dus papa maakt mij, jou, ons, de hele wereld, al bij voorbaat uit voor egoist en zieke geest, mochten we onverhoopt niet meedoen met deze onzin? Tief toch godverdomme een kankerend op zeg, ik hoop dat je kind heel snel doodgaat. Met zulke kutouders. Niet verzekerd en de rest van de wereld uitmaken voor zieke geest omdat wij niet meteen in de houding springen voor hem?

OPbokken. OPzouten. MOven!

Maargoed, die hele irritatie is, zoals gezegd, totaal academisch. Het is bullshit, gelul, een hoax, een leugen en verspilling van ieders tijd en zorgt er voor dat tientallen mailservers het tering-druk krijgen.

Bah. De volgende die me deze kutmail stuurt, wens ik een hersentumor toe.

Nu!

plaatje van een kopje thee komt later, ivm technische problemen. tss..

Allereerst een mededeling van huishoudelijke aard.
Het meisje van het vorige blog, dat niet van schelden houdt en zo: dat is verder een beste meid. Dat jullie niet denken van "Ha Ha, wat kent die Arrrrjen toch een zonderlinge figuren" of zo.
Zo, dat is ook weer rechtgezet. En het moge duidelijk zijn dat ik gigantisch op mijn flikker heb gekregen van haar, anders zou ik zoiets natuurlijk nooit zeggen.

Verder.
Als je een pilotenjas wel kan betalen, maar bij jezelf denkt "ik heb het er toch niet voor over", ben je dan leergierig?
Hm nee ik vond hem zelf ook niet zo goed, maar hallo, het kan niet altijd op het scherpst van de taalsnede blijven. Verzin zelf dan godverdomme (this one's for you, baby van de vorige blog) wat beters, lamzak dat je bent. Klootzak, hoer, kut, neuken, beffen, likken, llllllikken. Zo. Dat minderen met vloeken en schelden gaat me echt niet goed af. Wat me daarentegen wel goed afgaat, is het stug doorgaan met stoppen met roken.
Ik begon met stoppen, twee weken vóór mijn date met mocro-chick, en dat was ergens vóór Sinterklaas, want deze supergeïntegreerde dame had een chocolade-A voor me meegenomen naar het hotel. Het hotel? Ja, het hotel. Hou je smoel. Maar ik had -romanticus dat ik ben- niets meegenomen. Trouwens, niets, niets, niets, hallo, niets, niets, ik had niet niets, ik had mezelf meegenomen! Twee fokking honderd en fokking twintig kilometer gereden, waarvan een vol uur in de stinkfile op de A1 doorgebracht, en drie keer stoppen onderweg om op een potenparkeerplaats mijn sjarrel uit mijn Diesel te graaien om te zenuw-pissen. Noem het godverdomme niets! Bij onze auto's (zie ze daar lieflijk staan, twee identieke karretjes) vond ik het uiteraard weer eens niet nodig om te gaan zoenen. Spijt van. Sja. Nooit meer gezien. Nooit meer gesproken. Ze vond dat ik mijn best niet goed genoeg deed. Ze moest eens weten hoe erg ik mijn best deed om haar niet te zoenen op de eerste date. Dat komt: het vorige zoenmeisje vond weer dat ik te hard van stapel liep. Geef haar eens ongelijk in retrospect, ik bedoel: de eerste date bij de echtschedingsadvocaat doorbrengen en daar alvast preventief de boedel verdelen was wellicht toch iets teveel van het goede. Ik dacht : hebben we dat vast gehad.

Net als je trouwdag. De mooiste dag van je leven.
Trouwen op je tweeëntwintigste. Mooiste dag van je leven. Zo. Heb je die vast gehad. Wat gaan we de volgende zestig jaar doen, schat? Mij niet gezien. Trouwens, ik wil eerst verliefd worden. De meeste huwelijken blijken toch langer stand te houden als er liefde aan ten grondslag ligt, ik weet het bijna zeker.
Maar ik wilde iets heel anders gaan zeggen, dat weet ik ook zeker. Ik was weer eens aan het afdwalen.
Oh ja, over dat gezeik bovenaan, met dat beffen en zo. Ik vertelde het laatst ook op mijn werk: dat hele Kama-Sutra gezeik is mij allemaal te ingewikkeld. De pauw en de ezel en de weet ik veel.....de strompelende lama...pfff ik krijg al spierpijn als ik er aan denk, man. Gewoon rampetampen, voor mijn part doggie style (hoewel ik toch iedere keer weer flink wat overredingskracht moet gebruiken om haar die halsband om te doen, en ook het aan haar kont snuffelen en drie keer een rondje draaien voor ik ga pissen vind ik echt vrij gecompliceerd allemaal), ik wil ook best één been op de grond en één been...eh...weet ik veel waar (zie je, dat bedoel ik nou, veel te ingewikkeld man)....maar wat wilde ik zeggen? Oh nee wou. Wou ik zeggen, ik zit hier godverdomme ter plekke te vergeten dat ik een Amsterdammer ben. Ik wou dus zeggen, dat gezegd hebbende, ben ik wel een goede beffer. Niet eens dat je zegt "ik kan best redelijk beffen", nee, ik ben er gewoon goed in. Ik bedoel, het is niet echt heel moeilijk om een gemiddelde clitoris te vinden met je tong, maar je zou de lamstralen de kost moeten geven die er een potje van maken. Of die denken: wat een tijdverspilling, nog twee laffe likjes en ik flats hem erin. Nee, vrienden, ik ben zelf van mening dat je meissie eerst minstens twee keer klaargekomen moet zijn voordat je je kleine speleoloogje laat afdalen in de Grotten van Han. En wat is daartoe een beter gereedschap dan je vingers en je tong? Ik zou het bij god niet weten. Wat overigens van belang is, is dat je goed let op haar reacties tijdens de verschillende manoeuvres die je tongsgewijs uitvoert. Ik bedoel: op het moment dat ze haar Zweeds Raadselboekje van haar nachtkastje pakt, weet je gewoon dat het beter kan. Rollen haar ogen bijkans achterlangs uit haar kassen, dan heb je beet. En nu maar hopen dat ze begint te schuddebuiken vóórdat je kaakkramp krijgt, maar dat is geheel aan jezelf.
Dan ehh......tering Ar.....het wordt weer eens tijd geloof ik, want je zit ondertussen al drie alinea's te typen met één hand, terwijl je andere hand je kussen zit te vingeren. En ik zweer je dat dat het dichtste is wat in in maanden bij sex ben geweest.

Volgens mij wilde ik eigenlijk iets heel anders gaan bloggen, vandaag. Iets over de wind en afgesloten stations en neervallende dakpannen. Ik begreep dat er vandaag in Nederland meer dan honderd doden zijn gevallen. Goed, zevenennegentig daarvan in bejaardentehuizen van ouderdom, maar toch. Het is evengoed allemaal wat.

En nu ga ik met windkracht tien een kopje thee zetten, want het schijnt dat je daar kalmer van wordt. Derhalve zet ik twintig kopjes thee per dag. Drinken doe ik ze niet, want ik vindt thee niet te zuipen en bovendien word ik helemaal niet kalmer van het zetten van thee.
Wel word ik weer eens heel erg moe. Plotseling. Nu.

Dr Oetker is dood!
Fuck! Ik wist niet eens dat die nog leefde.
Hier staat het: Dokter Oetker is dood. Plotseling zakte hij als een pudding inelkaar.
Trouwens, voor een dokter heeft hij toch redelijk weinig betekend in de medische wereld tout court. Goed, hij heeft het voorelkaar gekregen dat de halve wereld puddinkjes uit poeder staat te maken, maar verder.....hij zat nog te twijfelen: wat zal ik doen: een kuur tegen kanker bedenken, of instant pudding grootmaken? Uiteraard heeft hij de beste keuze gemaakt en de wereld laten genieten van niettevretenpudding. Wat een idioot.
Zijn collega van de dokterschool, Mengele heette die, heeft zo mogelijk nog minder betekend voor de wereld. Stel je voor dat het even iets anders was gelopen allemaal....hadden we Dokter Mengele pudding zitten vreten. Tweelingpudding dan. Niet leuk. Wel grappig.

Misschien he.....ik heb de laatste tijd eens zitten denken over grof zijn en zo. Ik geloof dat er eigenlijk best veel mensen zijn die grof niet leuk vinden. Of grof, grof....ik bedoel....scheldwoorden zomaar tussendoor en schoppen en slaan en zo. Misschien moet ik dat minder gaan doen. Of helemaal stoppen ermee.
Of niet. Ach weet je, laat ze lekker de tering krijgen met hun gemekker. Die wijven die godverdomme vinden dat vloeken getuigt van een gebrek aan woorden, die sporen niet. Ik zweer het jullie: een paar weken geleden zat ik te chatten met een meisje. Tot mijn verbazing vertelde zij me dat ze een hekel had aan schelden en vloeken en dat ze zichzelf er ook nooit aan bezondigde. Apart. Mijn interesse was zodoende redelijk gewekt (hoe kan ik dat wicht alsnog laten vloeken als een bootwerker, godverdomme. Een paar flinke slagen met mijn lul in haar smoel zullen haar alvast een redelijk stuk op weg helpen en anders steek ik haar schaamhaar in de brand. Nou weet ik niet zeker of ze wel schaamhaar had, we leven tenslotte in de eenentwintigste eeuw en alle kutten moeten kaal zijn. Terecht, overigens, daar niet van. ) Waar was ik. Oh ja. Dat meiske dus, die hield niet van vloeken en schelden, want, zo vertelde ze mij, dat vond ze getuigen van een gebrek aan woorden.

Ik zei tegen haar dat ik vloeken juist vind getuigen van een overvloed aan woorden.
De hele dag je smoel houden en voor je uitstaren, dat vind ik getuigen van een gebrek aan woorden. Ik heb nog liever dat iemand alleen maar loopt te zeiken, dan dat hij zijn bakkes toe houdt.
Verderop in het gesprek, overigens, bleek dat meisje redelijk gecharmeerd was van de film The Champ. Mijn hemel. Als er toch godverdomme één film is waar mijn darmperistaltiek spontaan van in de vijfde versnelling schiet, dan is het die Champ wel.
Ik vertelde haar -jij ad-remme rakker dat je bent jij- dat ik boksen zo vind getuigen van een gebrek aan woorden. Waarom nou gelijk opelkaar gaan inslaan? Mijn voorstel om dan maar gedurende acht ronden elkaar kapot te gaan argumenteren stond haar niet zo aan , geloof ik.

Toen ons gesprek voorbij was, heb ik gemasturbeerd.
Of er een daadwerkelijk verband was tussen de twee evenementen van die dag, vraag ik me nu het zo ter sprake komt, trouwens ineens af. Waarschijnlijk niet. Oasis heeft een beste plaat afgeleverd met hun What's the story, morning glory in de vorige eeuw. Mijn ex-tietenmeisje die er met mijn tandarts is vandoorgegaan heeft die cd toentertijd gekocht en uiteraard meegenomen samen met twaalf jaar foto's van ons. Fotoalbums en de CD van Oasis, meer kreeg ze niet mee van me. Ok, mijn ziel, mijn emotie en mijn geluk had ze jaren daarvoor al van me afgenomen, dus het is echt stukken minder zielig dan het lijkt.

Enkele weken later, toen ze ongetwijfeld eerder die dag hevige tandartsensex had beleefd, ging ze met haar fiets onderuit en schraapte ze met haar bovengebit zeker twee milimeter asfalt van De Overtoom af met haar dronken smoel. Toen wist ik het zeker: God bestaat.
Wat zou er met haar gebeurd zijn als ze niet met een tandarts, maar met een gynaecoloog was weggelopen, is de vraag....ach, niet over nadenken verder. Alleszins iets...ehm..iets kuts, zeg maar.

Nou ja....Don't look back in anger...

Terwijl ik daarstraks stond te douchen, vroeg ik me ineens af (nog even terugkomend op de samenvatting van tweeduizendzes): Hoe kan ze nou zeggen dat ik haar maatje ben, terwijl ze me godverdomme nooit een keertje heeft gepast?

Hier, ook zoiets waar ik echt dagenlang vraagtekens van boven mijn hoofd heb zweven.
Lees je even mee?

AMSTERDAM - Een 44-jarige man heeft vrijdagmiddag twee medewerkers van Bureau Jeugdzorg (BJZ) in Amsterdam bedreigd, omdat onlangs een van zijn kinderen uit huis was geplaatst. Dat liet Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam weten.
De man heeft al eerder jeugdzorgmedewerkers bedreigd en een van hen met een mes aangevallen, aldus jeugdzorg Amsterdam.

De man was zo boos dat hij vrijdagmiddag op de A10 zijn eigen auto verliet om op de motorkap van de auto te springen waarin de medewerkers van BJZ zaten. Hij reed zo zeker 5 kilometer lang mee. De politie heeft de man aangehouden.

Daar waar waarschijnlijk de meeste mensen zich afvragen wat de achtergrond van 's mans woede is, hou ik me met hele andere dingen bezig.
Ikzelf irriteer me al mateloos als er een blaadje op mijn voorruit zit. Of een klodder vogelstront op mijn motorkap. Ik stop dan echt desnoods bij de eerste de beste benzinepomp om dat stukje afleiding weg te vegen uit mijn gezichtsveld. Rij ik door een plas en heb ik rechtsonder op mijn voorruit (nou niet bepaald het meest essentiele stukje van je blik op de wereld), dan doe ik even mijn ruitenwisser aan. Evenwicht en symmetrie zijn mijn beste vrienden op de weg.
Samen met totale minachting voor de rest van de wereld.
Ik bedoel dus: mijn god! Ik zou me kapot ergeren met een kerel op mijn motorkap! Respect voor de bestuurder, hoor. Vijf kilometers over de A10 rijden met een heel mens op je motorkap en toch niet bijkans in een psychose raken van onbevredigde dwangneurose, je moet het godverdomme maar kunnen.

Dan nog zoiets. Vlak voor de Coentunnel (dit gebeurde dus gewoon letterlijk achter mijn rug terwijl ik zat te werken he.....niets gemerkt...) werd de auto klemgereden en de man aangehouden. Iemand zal dus wel de politie hebben gebeld.

WIE, godver!!! WIEHEEEEEEE DANNNNN!!!!!!!!!

De bestuurder?
"Hallo, met meneer Jansen. Ja, hallo, ik heb een meneer op mijn motorkap en die wil er niet af. Kunt u even een auto sturen alstublieft? Ja, ik rijd nu bij de.....Truus, waar zitten we nu? Oh, mijn collega zegt dat we bij de Henk Sneevlietweg rijden...wat zegt u....?....ja tachtig mag je hier...ja....ja ok.....ja de Coentunnel....ok, zien we jullie daar...ja...ja ik doe voorzichtig...dag.."

Of de man zelf?
"Ja stuur godverdomme eens iemand LANGS ja!!! Ik lig op een motorkap van een auto. Ja. Ja, ik geloof de Henk Sneevlietweg...wat zegt u, ik kan u niet zo goed verstaan door de wind!!!!! Nee, ze willen niet stoppen!!!!"

Mijn god....en dan nog.....ik bedoel.....iemand op mijn motorkap zou ik ook niet moeten hoor, laten we daar gewoon eerlijk over zijn. Misschien zou ik uit woede in een korte rode waas ook wel een stukje doorrijden. Even laten schrikken. Maar hallo.....vijf kilometer? Op de snelweg nog wel. Dat gaat volgens mij snel vervelen hoor, ik denk dat ik er bij afslag Osdorp mee gestopt zou zijn.

Ik vraag me trouwens af....is het op zich verboden om op iemands motorkap mee te liften?
En hoe hou je je vast? Echt waar, de hele achtergrond van het familiedrama wat hier ongetwijfeld aan voorafging kan me gestolen worden. I don't care. Maar ik heb niets dan vragen over deze rit. Het zal een eeuwigdurend mysterie zijn.

Dingen en andere dingen

Shake your money maker.
De kont van een Okapi is eigenlijk van een zebra.
Okapi's luisteren niet naar Tupac. Echt niet.
Dit is een subliminale boodschap voor één persoon. Hoi daar!
Verder is een piña collada 's winters achter je pc niet half zo lekker als een in de zomer op een terrasje met een leuk meisje. De paarse Les Paul van Jimmy Page is mooi.
Thank You van Led Zeppelin, en dan specifiek de versie op The BBC Sessions is van een angstaanjagende schoonheid waarvan ik minstens de helft van de keren tranen in mijn ogen krijg. Letterlijk. Ik houd niet van figuurlijke tranen, die dienen nergens toe. Het liedje doet me denken aan geluk. Geluk geeft me soms van die lichte tranen achter in mijn ogen, zo dat ze net niet zichtbaar zijn voor anderen, maar je ze wel voelt.

Van de week zag ik aan het andere einde van de flat, aan de voorkant, een kussentje liggen. Ik dacht nog: Hé, zulke kussentjes heb ik ook op mijn balkonstoelen!
Boven aangekomen, zag ik een van mijn kussentjes miste. Toevallig he?
Ik was te lui en te principieel om alsnog naar beneden af te dalen en te grijpen wat van mij is. Om welk principe het ging, ben ik inmiddels alweer vergeten.

It's not easy being green.

Little drops of rain whisper of the pain, tears of love lost in the days gone by.
My love is strong, with you there is no wrong,
together we shall go until we die. My, my, my,
inspiration is what you are to me, inspiration, look... see.

Een hijsbak is een lift in het Zuidafrikaans.
Ik kan niet goed tegen mensen die me tegenspreken als ik gelijk heb.
Ook kan ik niet goed tegen mensen die me tegenspreken als ik achteraf geen gelijk blijk te hebben.
Ik heb een bloedblaar op mijn linker ringvinger.
Dichter bij een trouwring ben ik nog nooit geweest.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen als ik dat voor een ander weet.
Flensjes met Emmentalerkaas zijn best te pruimen.
Pruimen met Emmentalerkaas zijn niet te vreten.
Stradivarius was bijna net zo'n slechte schilder als Rembrandt violen kon bouwen.
Het Schaep met de vijf pooten is geschreven door de schoonvader van Freek de Jonge, en ik betwijfel of iedereen dat wel weet.
Vroeger had je een radioprogramma wat Dubbelisjes heette, toen een Twix nog een Raider heette, was dat. Een CD was een plaat en ik had nog een bril.
Jongens die hun meissie slaan, moeten uit mijn buurt blijven.
Verder is het koud en waait het en weet ik niets en stop ik. Dag.