Nog steeds ben ik niet helemaal in optima forma.
Maar vandaag begin ik weer met werken (of wat daar voor moet doorgaan dan) en de rest slijt er wel uit de komende dagen, neem ik aan.
De maand december, en de winter in het algemeen, is niet mijn favoriete periode.
Niet de kou is het probleem, maar kijk eens naar buiten....grijs. Maandag grijs. Dinsdag grijs. Woensdag grijs. Voor donderdag en vrijdag beloofden ze zon. Het was grijs. Het weekend grijs. De zon geeft zich gewonnen, lijkt het wel. De dagen zijn korter dan ooit te voren, en er valt niet tegen je vermoeidheid op te slapen. 's Ochtends zo moe als je 's avonds zou willen zijn. Net in deze periode van algehele slapte, moeiheid, relatieve somberheid en dreigende algehele desinteresse, heeft men het nodig geacht om ons om de oren te slaan met gedwongen gezelligheid en opgelegd enthousiasme voor Sinterklaas, Kerstmis en Oud en Nieuw.
Op TV zie ik de kerstman in ongeveer elke reclame en speelfilm langszoeven op zijn arreslee (wisten jullie trouwens dat de kerstman een bedenksel is van Coca Cola ?) en ook op de radio ontkom je niet aan het gevoel dat ongeveer de hele wereld een speciaal gevoel heeft bij deze periode van het jaar, behalve ik.
Wat mis ik? Ik heb niets, maar dan ook niets met de kerst. Nooit gehad, en het lijkt wel of het elk jaar minder wordt. Tuurlijk, wat persoonlijke ervaringen in het verleden hebben ongetwijfeld meegespeeld in mijn non-gevoel voor deze maand, maar zelfs dan nog......het enige gevoel wat ik heb in deze periode is Laat het voorbij zijn!
Laat deze maand van gefakede saamhorigheid, opgedrongen gezelligheid en verborgen schijnheiligheid alsjeblieft snel opschieten.
Met oudjaar zal ik -zoals iedereen- de symboliek van het vuurwerk, het verjagen van oude geesten en het afsluiten van datgeen dat geweest is weten te waarderen op haar waarde. Misschien wel meer dan de meeste anderen.
Laat het voorbij zijn met een grote knal, en dan fris en fruitig het nieuwe jaar in.
Het nieuwe jaar, minder dan drie weken verwijderd van ons, zal van mij zijn.
Ik zal het omhelzen, koesteren, liefhebben en me niet laten ontglippen. Elf maanden lang zal ik 2005 weten te waarderen op haar waarde en haar proberen elke dag te laten blijken hoeveel ik van haar houd. 2005 zal mijn liefde beantwoorden en we zullen in elkaars armen genieten van elkaar. Tot december. Dan kijken we elkaar nauwelijks nog meer aan. We slapen met onze ruggen naar elkaar toe. We begroeten elkaar grommend in de badkamer. We leiden onze eigen levens. Tot we in januari 2006 weer zien wat we voorelkaar betekenen....en zeggen dat het ons spijt....
Tot de volgende Blog!
En nee, dit blogje staat niet symbool voor iets anders. Het gaat over december, nergens anders over. Ik ken jullie, jullie denken natuurlijk dat er iets mis is met mijn liefdesleven of zo. Neen. Dat is niet het geval. Dit is iets tussen december en mij. Misschien dat Tiesje een bemiddelingspoging kan doen om de relatie tussen december en mij te herstellen. Ik zal nooit zo goed met haar bevriend kunnen zijn als met -pak hem beet- Juli of Augustus, maar misschien kunnen we elkaar ooit recht in het gezicht aankijken. Wie weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten