looking back

Spijt heb ik niet meer
van wat ik je ooit zei
Van wat ik alsmaar voel
en wat jij niet voelt voor mij

Begin dit jaar zou ik met mijn lief een huis kopen en we zouden lang en gelukkig leven. Ik weet nog dat tijdens het eerste vuurwerk, inmiddels bijna een jaar geleden, haar omhelsde en in haar oor fluisterde dit jaar wordt voor ons...
Mijn god, waar ging het mis? Bijna een jaar is verstreken en zo rond deze periode schijnt het een soort van must te zijn om te gaan terugblikken. Mensen blikken terug naar de sport, naar het nieuws en naar de muziek van het afgelopen jaar. Dat doen ze om niet teveel naar zichzelf terug te blikken. Heb kritiek op Van Basten, verbaas je over de VVD en schaam je dat je Toppertje samen met miljoenen anderen hebt meegezongen. Maar sta vooral niet te lang stil bij je eigen jaar want dat doet teveel pijn, wie je ook bent en wat je ook hebt gedaan.

Hoe heb ik me ook dit keer door mijn gebroken hart heengeworsteld? De eerste keer was ik nog maar een puber, en later zou alles makkelijker worden. De tweede keer was ik de dertig al gepasseerd en stierf ik duizend doden toen ze me verliet na al die jaren. Ze had gelijk. De laatste keer, dit jaar, deed het meer pijn dan ooit. Ook zij had godverdomme gelijk, een schrale troost die de pijn niet minder maakte. We hebben afgesproken een volgend leven elkaar weer te ontmoeten als kleuters in de zandbak. Dan doe ik alles anders. Ze zal me herkennen aan mijn rooie capuchon, ik zal verlegen in het stilste hoekje van de speeltuin op haar wachten, terwijl mijn nieuwe mama van een afstand toe zal kijken en zien : het is goed.

Tot die tijd zal ik een ander leven moeten leiden en dat gaat me -ook dit keer weer- verbazend redelijk af. Dankzij de mensen van wie ik houd. Ik krijg het maar met tegenzin mijn bek uit, want het is klaarblijkelijk niet normaal om te zeggen wat je nou echt voelt. Mij is ooit verweten dat ik teveel emoties stop in bijvoorbeeld mijn zakelijke e-mails. Hoewel ik dat wel degelijk heb ingezien en ik er hopelijk een les uit heb getrokken, echt waar, ik snap het heus, baas, stuit het me toch tegen de borst. Ik snap het, maar het zou niet zo moeten zijn, zeg maar. Wat is er godverdomme mis met emotie? Waarom zou je zaken en emotie niet samen kunnen voegen? Ach, de wereld is er nog niet aan toe. Ooit zullen we wakker worden en leven vanuit ons hart en niet vanuit de buisiness. Zou ik siekem toch een hippie zijn? Godver, daar heb ik helemaal geen zin in, want ook ik moet cool en grappig en gevat en stoer zijn, al is het maar om mee te kunnen zwemmen op de golven. Weet je wat, fuck dat hele gezeik hierboven en laten we verder gaan met achterlijk zijn. Let's put the fun back in disfunction!

Godver de telefoon ging en ik ben helemaal uit de blog-sfeer.....kort van concentratie? Moi? Tss.....en nu stop ik, tot ik weer inspiratie en transpiratie heb.