Met Def Leppard's Adrenalize door je 5.1 systeem proberen mee te doen met Twee voor Twaalf is nog knap lastig. Je hoort niets, je ziet een foto van een houtgravure en ziet de mond van Astrid Joosten op en neer gaan.
De twee kandidaten kijken elkaar aan, ze mompelen iets en daar zie je een rode N op nummer 6 verschijnen. Fout dus. Meer kon ik er niet van maken, dus dan maar een overpeinzend blog uit mijn mouw schudden om alle hunkerende zieltjes te bevredigen die zich voortdurend afvragen: Wat speelt zich zoal af in dat rare brein van dat opgefokte mannetje met zijn Timberlands en zijn Fordje Ka?
Welnu.
Voornamelijk irritatie, frustratie, onbegrip en zo nu en dan een vlaag van wat verdacht veel riekt naar wanhoop.
Waarom?
Daarom.
Omdat ik soms het idee heb dat Ralph Inbar alsnog en met terugwerkende kracht voor mijn neus tevoorschijn springt en me vertelt dat ik aan de langstlopende candid camera-show aller tijden heb meegewerkt zonder het te weten.
Ik vroeg het vanochtend ook al aan de zoveelste NUON-teef die ik aan de telefoon had: Zometeen ga jij me vertellen dat dit een hele goede grap is he?
Helaas hielp ze me uit de droom: Nee, mijnheer. Het is echt zoals wij zeggen dat het is en niet anders.
Goed. Na een half uur debatteren (of hoe noem je een conversatie tussen iemand die het gelijk aan zijn zijde heeft enerzijds, en een volslagen nitwit met meerdere overlappende chromosomen anderzijds) besloot ik met: Goed. Het is duidelijk dat u en ik er nooit uit zullen komen, maar dat geeft niet. Dat laat ik aan mijn door mijn rechtsbijstandsverzekering toegewezen raadsvrouw over. Echter: in de laatste brief die ik van jullie fantastische bedrijf heb ontvangen, staat dat als ik niet uiterlijk vandaag betaal, ik afgesloten zal worden van de energietoevoer. Dat wil ik, zeker zolang deze hele zaak nog niet duidelijk is, zien te voorkomen. Wat kan ik daaraan doen, anders dan een bedrag voor de tweede keer aan jullie te betalen?
"Ach meneer, heeft u de media niet gevolgd de laatste weken?" Vroeg ze me. (uiteraard, trut, wat denk je? Dat ik een ongeletterde boer ben zoals je eigen echtgenoot dat ongetwijfeld is?)
"De media?" antwoordde ik desondanks, "Bestaan die nog altijd? Nee, ik heb die niet gevolgd, ik was te druk bezig met andere zaken. Wat heb ik gemist? Vertelt u gerust verder en breng me snel op de hoogte à 10 cent per minuut, mens!"
"Nou..." vervolgde ze op belerende toon, "er is vanuit de tweede kamer verzocht om mensen met een betalingsachterstand in de koude wintermaanden niet af te sluiten van gas en licht, dus maakt u zich geen zorgen hoor, mijnheer Arrrrjen!"
Wat mensen met een betalingsachterstand met mijn eigen probleem te maken hadden, ontging me. Ik heb te maken met een ontwikkelingsachterstand. Van jou, trut, dacht ik erachteraan.
"Zozo, het kan niet op" mompelde ik. "Maar nu u het toch over de media in zijn algemeenheid heeft, en dan specifiek met nieuws dat betrekking heeft op deze ellende, vertelt u mij nu eens: heeft u dan ook het bericht vernomen waarin duidelijk werd dat incassokosten nooit meer mogen bedragen dan vijftien procent van het onderhavige bedrag? Met andere woorden, zelfs al zou uw mongolenlogica gebaseerd zijn op enige vorm van de realiteit waar ik en de rest van de wereld zich in begeven, dan nog kan het bedrag van tweemaal vijftig euro nooit kloppen, vindt u zelf ook niet?"
Ik was godverdomme trots op mijn ad-remheid, zoals gewoonlijk.
Zo, trut, probeer je hier maar eens uit te lullen met je stomme smoel en je make-up en je tieten en je eau-de-cologne. Triomfantelijk keek ik in de rondte in mijn legen woonkamer. Godverdomme, zal je net zien: lever je je zoveelste verbale huzarenstukje af, zijn er naast een slapende rode kater en een langpootmug op de muur geen getuigen. Nou ja, het gaat om het idee van de triomf, zullen we maar denken.
Waar ik echter niet op had gerekend, was de haast vosachtige sluwheid van dit mens aan de andere kant van de lijn. Ineens had ik haar door; ze was helemaal niet zo dom als ze zich voordeed, evenmin als al die andere duivelskinderen van het NUON. Godverdomme, wat een uitgekookte schelmen zijn het toch. Want wat zei deze kleine doerak? Waarmee wist ze zelfs mij compleet en volledig van mijn stuk te krijgen, ondanks mijn derde cappuccino?
"Ja, maar dat is wat er juridisch is geregeld! Maar U heeft als klant te maken met onze Algemene Voorwaarden, en die staan los van wat er in de wet staat, meneer..."
Met totale stomheid geslagen wist ik er nog net, met trillende stem, uitgeperst te krijgen: "Mevrouw Irma de Ruiter van NUON Customer Care, wat ben ik verheugd nu eindelijk iemand gesproken te hebben die het beleid van NUON zo glashelder verwoordt! Mag ik u daarvoor hartelijk danken?"
Ik hing op en belde mijn rechtsbijstandverzekeringsmaatschappij terug.
Het was half elf in de ochtend.
Ik was in die anderhalf uur die deze werkdag pas duurde, de derde die deze jurist in de arm had genomen wegens een geschil met het NUON.
Gelukkig weet ik inmiddels hoe dat komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten