Partner Bengeltje

Effe geen plaatje want ik ben mijn password kwijt van de FTP server waar ik ze op host, godverdomme en Maus zit met zijn kloten tegen de Duitse grens aan en ik ga hem er niet voor storen, dus bedenk er zelf maar een plaatje van een stetson-hoed bij. Zelf dacht ik aan (zoeken op Gooooogle images, typ stetson in, en dan is het het vijfde plaatje op de eerste regel van de eerste pagina.)
Hmpf. Inspiratie dus.
Ach het is kerst, dus wellicht dat er dan vanzelf iets van een muze op me neerdaalt terwijl ik typende ben. Neuh. Ik voel nog niets. Hmpf grmpf kiele kiele en nu? Voel je nu wat, schat? Ik zit hier godverdomme ter plekke een Hein de Kort-cartoon in mijn minds eye te zien, kun je het geloven?

Goed. Zaterdag was ik druk doende om als een gestoorde huisvrouw (dat is de zus van de gelukkige huisvrouw) boodschappen te doen links en rechts, en toen ik mezelf de lift inwurmde met twee tassen, hoorde ik beneden de boxdeur opengaan. Geheel in de kerstsfeer besloot ik te wachten tot mijn medeflatbewoner de trap op zou zijn gestommeld en zodoende met mij mee naar boven kon glippen in de lift. De deur als een ridder openhoudend, zag ik daar een ventje de hoek om komen koekeloeren. Kut. Het was tienjarig rotventje, wiens papa een paar weken geleden naar beneden was gesprongen en wiens dode lichaam ik nog vluchtig en halfslachtig probeerde opnieuw tot leven te brengen. Ventje stapte met mij de lift en en zei heel lief "dank u wel" tegen me. Kut. Lichte paniek maakte zich van mij meester; of je naast een gehandicapte staat (of iemand met een wijnvlek of een plastic hand of zo) en niet probeert te staren. Gelul. Dat verdient niemand, dus ik raapte al mijn moed bijelkaar en keek het ventje aan en gaf hem een glimlach en een knikje. Mannen onderelkaar begrijpen dat, woorden zijn niet nodig. Bij de vijfde stapte ik eruit en het ventje zei "doei!!!!" tegen me. "Dag jongen" zei ik en ik liep de galerij op met voor vier dagen overbodige luxe in mijn tassen. Uiteraard sprongen de tranen tegen beter weten in in mijn ogen en met biggelende parels vulde ik mijn koelkast met schijnheilig voer. Waarom? Waarom raakt zelfs dit ventje me met zijn onzichtbare dolk? Het bloed van mijn doorboorde hart wurmde zich als tranen door ....nee, zo'n literatuur-van-lik-me-vestje-zin krijg ik niet uit mijn bek. Wacht, we doen het anders. "Dag jongen" zei ik, en elke vorm van emotie negerend veerde ik over de galerij, richting mijn nederige stulp om me daar voor te bereiden op vier dagen liefde en vreugde. Zo. Staat al een stuk beter, al zeg ik het zelf.

Godverdomme, die muze is alsnog redelijk diep in mijn botten komen zitten, zo valt me ineens op.
Weet je trouwens welke band ik eigenlijk heel erg redelijk vind, en wiens muziek ik zowaar begin te waarderen en mooi vind bij tijd en wijle? Jawel, het is verdomme BLØF. En je schijnt het met vier hoofdletters te moeten schrijven, iets wat vele mensen over het hoofd blijken te zien. Maar BLØF dus. Zelfs dat laatste album, die (kokhals) muzikale wereldreis (veegt mond af) is meer dan te pruimen. En natuurlijk is Holidays in Spain van een verpletterende schoonheid, maar dat was altijd al zo. Godverdomme wat een mooie plaat is dat. Of plaat, plaat, je moet CD zeggen. Of beter: track. Op een plaat staan liedjes, en op een album staan tracks. Om het even: het is alleszins te verteren, die muziek van BLØF en dat is wat ik gewoon bedoel te zeggen.

Misschien neem ik Spanje als besluit. Maar misschien ook wel niet. Ik denk zelf eigenlijk van niet, wat moet ik verdomme in Spanje gaan beginnen, zeg! Ja, elkaar met rotte tomaten bekogelen en stieren martelen, dat kunnen ze als geen ander in dat land, maar een beetje fatsoenlijk evolueren tot gehaaste kantooridioten, daar weigert dat tuig pertinent aan mee te doen. Dat ze mijn kloten kussen.

Ar....je draaft door....het is tijd om te stoppen en het is tijd om te beginnen.
Ik ben godverdomme evengoed alleen met kerst. Voor het eerst in zestien jaar ben ik alleen met kerst. Of alleen, ik bedoel: zonder (het zuur komt nu echt omhoog)partner. Of nee, ik bedoel zonder liefje. Partner vind ik een vies Viva-woord net als vrijen of vagina. Mijn partner ruikt onfris uit haar vagina na het vrijen klinkt toch lang niet zo lekker als Mijn wijf stinkt uit haar kut na het neuken, zeg nou zelf? Trouwens, de titel van dit blog (deze blog?) is een anagram van mijn naam. Jawel, het is gewoon zo.

Ar....je draaft door....het is tijd om te beginnen en het is tijd om te stoppen. Het is tijd om te beginnen met voorbereidingen treffen voor het nieuwe jaar, het eerste jaar waarin ik met mijn liefje-voor-eeuwig-en-altijd de kerst zal gaan vieren. Wie zij zal zijn, dat weet nog niemand. Maar dat ze daar is, en dat ze er over een jaar zal zijn, daar, hier, in mijn armen en ik in de hare, dat is godverdomme een feit zoals er zelden feiten zijn geweest, zeg dat ik het nog maar eens gezegd heb, makkers. Zal ik 2007 eens een cowboyhoed gaan dragen? En weet je trouwens waar ik eigenlijk heel erg goed in ben? In het abrupt stoppen.