Andermans coniferen

Wederom: wat een dag.

Heel apart: ik had een kutnacht, kun je het geloven? Jawel: om het uur wakker en ondanks mijn vrije dag vandaag toch om acht uur al ogen als schoteltjes, terwijl mijn lichaam aanvoelde of er een Leopard-tank doorheen was gereden.
Dus langzaam aan wakker worden, even mijn peperdure Ralph Lauren-brilletje op tot ik gedouched heb, en op naar fokking Amstelveen voor een helletrip.
Zoals jullie misschien weten, ben ik nogal gevoelig voor grote mensenmassa's en dan speciaal in afgesloten ruimten zoals winkelcentra. Yep. Amstelveen dus. Het ultieme overdekte mensenmassa-ding. Vrijdagmiddag. Dus markt. Dus megadruk. Maar ik ben een flinke vent, dus gewoon doorzetten en gaan met die spreekwoordelijke banaan. Juist.
In elke winkel die ik bezocht, moest ik ongeveer een kwartier in de rij staan tussen opgewonden Amstelveen-kutten met teveel parfum op en te strakke truitjes voor hun middelbare leeftijd. Bij elke winkel werd mijn rug natter, mijn hoofd kleiner en mijn visie meer tunnelachtig. Rustig ademhalen, kijk goed om je heen en pas alle truukjes toe die je hebt geleerd van je psycholoog tien jaar geleden. Kijk, dat gaat al iets beter. Zal ik dan ook nog even de boekenwinkel pakken en kijken of ze daar de voorlaatste Brusselmans hebben? Welja. En welnee, tuurlijk hebben ze die niet. Ok, dan alleen op zoek naar het Kruitvat voor een laatste tas vol met niks en dan op naar de parkeergarage waar mijn chauffeur van de dag op me wacht (jaja nog even, papa, dan heb ik zelf mijn rijbewijs en hoef je nooit meer mee naar Amstelveen) en zoef naar huis.
Hee, wat is dit, een winkel in babyspulletjes. Toch maar even naar binnen gegaan, want iemand die ik binnenkort ga zien is in verwachting van....een kindje...echt waar, van wat anders zou je denken, en ik kan niet met lege handen komen. Goed. Arjen in de Prenatal. Paniek. Verkoopsters met verstand van baby's in een twee verdiepingen tellende winkel met babyspullen en Arjen met net zoveel verstand van baby's als van het onderhouden van relaties, dus ik voelde me als een schoenmaker op het verkeerde feest. Als een vis op het droge. Als een ballerina in een boksring, als Paris Hilton op een bijeenkomst van geheelonthoudende weightwatchers. Kortom: zoals ik me overal voel, onder mijn eigen bed na.
De vriendelijkste van de drie dames kwam vertederd op me af (kijk, dat is een toekomstige papa) en vroeg of ik iets speciaals zocht. Het enige wat ik piepend kon uitstamelen was een benepen "help me alsjeblieft..." Dat deed ze nadat ik haar kort de situatie had uitgelegd (Help me dan godverdomme, vorte trut! Ik ontmoet binnenkort een heel mooi zwanger meisje en ik weet niet wat ik moet doen, wat ik moet zeggen, waar ik moet kijken, hoe ik me moet gedragen, hoe ik mezelf moet blijven, of ik dat sowieso wel moet doen, kortom: help me dan toch! Help me of ik bel de politie! Sta daar niet zo stom te staan, steek je handen uit je mouwen en help me met een perfecte keus en godverdomme niet te truttig want dat ben ik niet en dat is zij ook niet en dat zal haar toekomstige kindje alleszins ook niet gaan zijn en nee ik ben NIET de vader en bemoei je verder alleen met mijn creditcard en blijf lachen zoals je nu doet, ja zo ja, goed zo, jij komt er wel durf ik te gokken, en ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je opslag krijgt als je me deze winkel laat verlaten met iets waarmee ik mezelf kan vertonen aan deze schone jonkvrouw. Maar als het achteraf een verkeerd cadeau blijkt te zijn, dan weet ik je te vinden en zoek ik je persoonlijk op en zal ik je leven tot een hel maken, hoor je me, lief meisje met je stralende ogen en je blozende wangen en je verende tietjes, nee wees niet bang, ik zal je niets doen, maar als je me nu godverdomme niet gaat helpen dan zwaait er wat!) Ik bedankte haar vriendelijk en haar collega gaf me expres de allergrootste Prenatal-tas ter wereld en zei lachend "zo, dan kan iedereen zien dat je babyspulletjes hebt gekocht"

Blozend verliet ik de winkel, mezelf vervloekend voor mijn belachelijke gedrag zoëven. Godverdomme Ar, je bent een volwassen vent, gedraag je dan ook eens een keer als zodanig. Toch was ik ook wel weer trots, omdat ik zelf een keuze had gemaakt en ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weet dat het in goede aarde zal vallen, zoniet bij de moeder dan toch zeker wel bij de dochter, want het zal haar favoriete kleding worden, waar ze liever dan op welk textiel dan ook haar melk overheen zal uitkotsen, denkend aan oom Arjen. Of zou het andersom zijn, dat ze eerst denkt aan oom Arjen, en pas dan begint over te geven? Dat lijkt me waarschijnlijker, want dat is wat vrouwen meestal doen, of ze nou vijftig, zesentwintig of verdomme twee maanden oud zijn. En gelijk hebben ze, ikzelf bijvoorbeeld kan ook nog maar sinds vorig jaar mijn kokhalzen controleren als ik mezelf bekijk in de spiegel, en dat is voornamelijk doordat ik alleen nog maar indirect in spiegels kijk, zo half vanuit mijn ooghoeken.

Ergens halverwege de Prenatal en de auto betrapte ik me erop dat ik vrolijk was. Liep ik daar godverdomme met een glimlach op mijn smoel? In de etalageruit van de Levi's store bekeek ik mezelf. Shit, ik vergat in mijn enthousiasme vanuit mijn ooghoeken te kijken en begon meteen te braken. Maar onder het kokhalzen zag ik toch wel degelijk iets wat op een lach leek, ja ik meen het serieus, ik lieg hier toch zeker niet tegen jullie, wat denken jullie wel!
Ineens realiseerde ik me wat er aan de hand was.
Terwijl ik het braaksel van mijn pilotenjas stond te schrapen met een HEMA-servetje wat ik van de grond had opgeraapt en mensen met een grote boog om me heenliepen, realiseerde ik me dat ik de Prenatal-tas stiekem naar de buitenkant van al mijn tassen had gemanouvreerd, zodat iedereen het kon zien.

Ik voelde me of ik met de Golden-retrieverpuppy van iemand anders over straat liep. Je weet wel, dat iedereen vertederd kijkt naar het hondje en automatisch denkt "dat is een lieve jongen, want hij loopt met een Golden-retrieverpuppy", niet wetende dat dat de Golden-retrieverpuppy van iemand anders is.
Zo merkte ik dat ik stiekem hoopte dat de meisjes zouden denken "Ach wat lief, dat mannetje daar, met zijn Nudie-spijkerbroek, zijn Timberlands en zijn pilotenjas van Pall Mall, wordt binnenkort papa!".

Ik liet mijn vader wachten en liep nog drie extra rondjes door het winkelcentrum.