Totaal aantal pageviews

donderdag, maart 30, 2006

De dag dat Arjen zich aanstelde....




Bloody hell.
Het is godverdomme of de duvel ermee speelt.
Ten eerste; Arjen is single en dus slaap ik chronisch kut.
Geen idee wat dat voor mechanisme is, maar als er niemand naast me ligt, doe ik geen oog dicht, en als ik al slaap is het van een ondraaglijke lichtheid, zoals het bestaan zelve.
Ten tweede; Ik heb morgen dus een date met een prinses, en wat is zich met volle overgave aan het ontwikkelen en waar? Jawel: de moeder van alle puisten, vol op mijn godverdomde neus. Het is toch godgeklaagd. Mijn hele puberteit ben ik pukkel- en puistloos doorgekomen, maar op mijn vijfendertigste heb ik de dag voor mijn eerste ontmoeting met deze mevrouw een potentiele knoert van een knop op mijn gok.

God, als je bestaat....als je er echt bent he....fuck dan even het Midden-Oosten, laat alle hongerige negerkindjes even voor wat het is, stop even met jezelf kapotgeneren voor wat je hebt gedaan in de afgelopen eeuwigheid, en zorg dat mijn neus toonbaar is morgenavond, gore klootzak dat je bent.
Wat heb ik misdaan dan? Ik ben toch altijd lief geweest? Help me dan! Mijn toekomst hangt aan een zijden draadje, en wee je stokoude gebeente als ik me kapot moet schamen voor mijn neus, hoor je me. Ik heb van mezelf al genoeg om voor onder mijn bed te willen kruipen en er nooit meer onder vandaan te komen, dus doe me dit niet aan. Alsjeblieft? Als je me helpt, dan beloof ik dat ik vanaf nu een beter mens zal zijn. Nee, echt, ik meen het. Lul.

Maar wat nou als ze me evengoed een afzichtelijk en afgrijselijk monster vindt? Als ik te klein, te dik, te onzeker, te grappig, te arrogant, te saai, te druk, te fout gekleed, te netjes, te slordig, te wit, te grijs, te jong, te oud of teveel mezelf ben? Dan moet ik verdomme nog de hele avond voelen hoezeer ze weg wil, weg bij die ongelooflijke weirdo. Want reken maar dat ik aan een halve blik voldoende heb. Ik voel iemands aura op tien meter afstand, ik kan zowat gedachten lezen en qua interpretatie van lichaamstaal ben ik onnavolgbaar. Is er in een kamer van honderd mensen 1 iemand ongelukkig, dan voel ik dat bij binnenkomst. Is er een stel wat ruzie heeft, dan zie ik dat in een split-second. Is er een vrouw die wanhopig de liefde met me wil bedrijven, dan moet ze dat hardop in mijn smoel schreeuwen (He! Jij daar! Neuk me godverdomme hersendood, hoor je me!!!!) en misschien dat ik me dan afvraag: "zou ze wat van me willen, dat wijf?". Ik bedoel maar.

De vraag is: ben ik zenuwachtig?
Het antwoord is: Ik heb disdag mijn rij-examen. Ik heb morgen een date.
Voor dinsdag maak ik me totaal geen zorgen: ik rijd af en ik schat in dat ik meteen slaag en dat zou godverdomme volkomen terecht zijn. Autorijden zit me al heel mijn leven in het bloed, ik heb het altijd al geweten. Ik doe even mijn kunstje en ik ben in bezit van het begeerde roze vlies. Zeg dat ik het gezegd heb.
Voor morgenavond echter, gieren de zenuwen door mijn keel. Ik heb buikpijn als ik aan alle vreselijke scenario's denk die kunnen plaatsvinden. Ik weet zeker dat ik vannacht geen oog zal dichtdoen, en alleen al daardoor morgen een volslagen debiel van mezelf maak (eh...dat is een Anglisisme, ik weet even niet hoe het anders te verwoorden), puur van vermoeidheid.

Gelukkig heb ik een backup-plan.
Niet alleen zal collega en kale, gepiercete, getatoeerde en boomlange vriend Jason mij een sms sturen (what's up, dude?), waardoor ik altijd een werkgerelateerd noodgeval kan veinzen (sorry, mooie prinses, ik moet werken, reken jij even af, ik spreek je nog wel, nee maak je geen zorgen, ik laat mezelf wel uit en ik kom je ooit nog wel tegen en hier heb je een gratis nooduitgang zodat je bij me wegkunt zonder genante vertoningen. Ga maar gauw, ga en zoek de ware en als je hem vindt geef hem een schouderklop en vraag of hij een lekkere zus heeft met dikke tieten), maar ook zal het ex-gabbermeisje wat op een eiland woont even controleren hoe het verloopt. Stel nou dat het helemaal niks is, kan ik altijd nog kijken of ik het eilandmeisje en haar vier centimeter langer-dan-ik-ben-en-kennelijk-bloedmooie-vriendin opzoeken, en daar alsnog een paniekaanval opdoen. Ik bedoel: als je van plan bent je te gedragen als een volslagen idioot, zorg dan tenminste dat je zeker weet dat je daarin slaagt en spreid je kansen.

Kortom: Leve het leven van een wanhopige klootzak.
Help me.
Help me alsjeblieft, lieve oma vanuit de hemel.
Wees bij me en houd mijn hand vast en zorg dat je kleinzoon goed terechtkomt.


Geen opmerkingen: