Over the edge

Echt, ik zeg het nog maar eens een keertje: De DVD van U2's vorige tour, Live at Slane Castle misschien wel de beste live-registratie die er is.
Dat begin! Hoe de menigte staat te hossen! De geluidskwaliteit!
Dan hoe Bono hun gouwe ouwe Out of Control aankondigt..."We want to thank Philip Lynott for letting us open the show, we're a band from the north side of Dublin, we're called U2!" Mijn god, terwijl ik dit zit te typen en het keihard over mijn 5.1 opstaat, zit ik alsnog kippenvel te krijgen.

Got some big ideas, I'm out of control.

Weten jullie wel dat ik al in 1984 zat mee te hossen met Under a Blood Red Sky, die mijn zus toen van mijn vader had gekregen, vers meegenomen uit Londen?
Ik droeg toen All-Stars en luisterde U2.
Het is nu godverdomme zowat een kwart eeuw later en wat zit ik te doen op deze dinsdagavond? Yep. U2 te luisteren met All-Stars aan mijn poten.
Ben ik dan niets veranderd? Echt wel. Twee keer zo zwaar, twee keer zo arrogant en twee keer zo oud. Wat zeg ik? Twee keer zou oud? Twee en een half keer zou oud! Mi Gado.

I'm out of control.

The Edge is een van de coolste muzikanten die er zijn. Mutsje, goatee, Stratocaster in zijn poten en spelen maar. Spelen zoals niemand hem dat kan nadoen, met zijn specifieke geluid met twee delays waarvan de PA's op een zodanige afstand vanelkaar zijn geplaatst dat er een seconde tijdsverschil tussen zit. Yep. Veel over gelezen, nooit kunnen nabootsen. Waarom zou je ook.

Your eyes make a circle, I see you when I go in there

Gaat die band nooit vervelen? Ik denk het niet. Neuh....
Heb ik verder nog iets te melden dan? Neuh....Ik denk het niet. Ik ben nog steeds fucking moe. Er is een politieke partij opgericht die pedofilie maatschappelijk bespreekbaar wil maken. Ik stel voor dat we het kapotschieten van geesteszieke kutmongolen die hun tyfuspoten niet van onschuldige kinderen kunnen houden ook maar maatschappelijk bespreekbaar maken.
Ik heb het al eens vaker gezegd: als ik kinderen heb.....degene die ook maar een poot naar ze uitsteekt op sexueel gebied, zolang ze daar nog niet aan toe zijn, die zal de rest van zijn leven door een rietje moeten vreten. Niet dat dat zijn grootste zorg zal zijn, want die zal bestaan uit het zich met zijn kin voortbewegen van zijn gemotoriseerde rolstoel, en het zich afvragen wie vandaag nou weer zijn stomazak goed zal moeten vastkoppelen aan datgene wat er van zijn dikke darm over is gebleven nadat ik me met een machete heb uitgeleefd op zijn miezerige kutlijf.

Godverdomme, ik zit me bij voorbaat en preventief al driftig te maken over iets wat waarschijnlijk niet eens zal plaatsvinden. Is dat de story of my life? Ja, dat is wel degelijk de story of my life. Je mag een druppel Mediterraan bloed geenszins onderschatten, ook al is die in de loop van de evolutie gemengd met Pools, Duits, Nederlands en Zweeds bloed. Ik bedoel....wat bedoel ik in vredesnaam eigenlijk...ik weet het zelf niet meer, behalve dat ik volgens mij iets moet minderen met koffie in de avonduren.
Komend weekend is het Pinksteren. Geen idee wat dat is, dat mag duidelijk zijn.
Allicht iets met het kindeke Jezus en zijn geschiedenis of zoiets. Dat die hele Jezus mijn kloten maar eens komt kussen en voor de rest zijn arrogante smoel eens houdt, zeg dat ik het nog maar eens gezegd heb.

En nu stop ik want ik weet niets meer.
Dag.

Geen plaatje

Dit is een log zonder plaatje. De plaatjes zijn op, vandaag. Bedenk er zelf maar iets bij, bijvoorbeeld een plaatje van een voet, een sigaret of een kussen. Het zal me worst wezen, nu moet ik eerst een log gaan schrijven die zich zodanig ontwikkelt, dat er wel degelijk een van die plaatjes bij zou kunnen passen zonder dat iedereen zich zal afvragen "wat doet dat plaatje van een voet, sigaret of kussen boven die tekst?"
Wel, hier gaan we:

Wel godvderdegodver!
Hier stond een post, die ik vandaag een beetje heb geupdate, maar om de een of andere vage reden is die gewoon maar helemaal pleite ineens?
Hmmm je zou er haast een consipracy theory achter zoeken.
Trouwens, veel mensen vergissen zich vaak in mij en denken om de een of andere reden dat ik helemaal parano..WAT? WAT ZEI JE DAAR??? Hmm niks...nee, ik dacht dat ik iets hoorde...hm waar was ik? Ja, over die post die pleite is nadat ik hem aan het updaten was. Vaag. Goed. Maar inmiddels toch alweer half achterhaald, dus ik heb geen zin meer om alles weer uit te gaan leggen. Fuck it.

Verder ben ik al dagenlang onvoorstelbaar moe, val ik echt iedere avond steevast om 7 uur op de bank in slaap tot ik wakker word gebeld, meestal rond een uur of 9 door mensen die denken dat ze wat te vertellen hebben, danwel mensen die denken dat ik wat te vertellen heb.
De mensen waarvan je hoopt dat ze je godverdomme eens een keer bellen, laten niets horen dan een oorverdovende stilte in mijn huis. Zoals de Belgen zeggen: Dat ze hun eigen plan trekken. Zeg dat ik het gezegd heb.

Sterker: ik heb he-le-maal geen klote te melden vandaag want ik ben -valt het op- chagrijnig en moe en bovendien druk ik net mijn laatste sigaret uit, dus het leven heeft sowieso geen zin meer zonder Lady Nicotine aan mijn zijde.
Dat wordt morgenochtend nog een drama, bedenk ik me nu....dat er hele volksstammen zijn die het eerste half uur van de dag doorkomen zonder caffeine en nicotine, je hoofd zou er bij stil staan. Het is dat ik godverdomme geen geld heb om dagelijks aan een portie heroine te komen, anders zou ik daarmee de dag nog beginnen ook.
Helaas is heroine slechts voorbehouden aan een selecte groep van zeer welgestelden.
Het is pure discriminatie, als je het mij vraagt.

En nu: laat me met rust. Ik ben moe. Nee niet zeuren nu. Alsjeblieft, stel je niet aan en sta op. En laat mijn voeten met rust, ik vind het niet prettig als ze gekust worden. Kom op, droog je tranen, verman jezelf en ga even naar de BP verderop voor een pakje Marlboro Mediums. Dan mag je daarna mijn voeten alsnog kussen.

Vort.

Beessie

Zit ik net naar de 1984-single No more lonely nights van Paul McCartney te luisteren, denk ik "lekkere gitaar zeg!" en iets verder "wacht eens even...is dat niet....?" Njeeeh...kanniet...toch even Goooooglen en verdomd: het is wel degelijk David Gilmour die daar met een van zijn Stratocasters staat mee te blèren!!! Nooit geweten. Ach, een mens is nooit te oud om te leren. David fucking Gilmour. Pink Floyd.

Frappant, normaal heb ik geen hol met horoscopen en shit, maar ik had het gisteren met een chat-meisje over horscopen en dat ik altijd van de "kenners" hoor dat ik een "echte schorpioen" ben. Hmpf. Ik net Goooooooglen...oeps...kuche...even een paar karaktereigenschappen van de schorpioen doen....? Voor de fun....?

Intens, wraakzuchtig, fanatiek, vastberaden, observerend en diepzinnig.
Maar ook:

De schorpioen kan enorme wraakgevoelens koesteren tegen mensen die hem/haar hebben gekwetst en met een enorme agressie terugslaan. Die wraakgevoelens gaan ook niet snel over en de schorpioen zal ze ook niet onder stoelen of banken steken.

Kuche.....offehhh

De schorpioen gebruikt zijn/haar intuïtie om in te schatten wat de mensen om hem/haar heen denken en voelen. Zo is de schorpioen constant mensen aan het aftasten en aan het peilen. Dat kan bij andere mensen wel eens vreemd overkomen

Jep...

De schorpioen denkt vaak dat hij/zij gelijk heeft en is niet bereid zijn/haar mening bij te stellen.

Woeps...

Hmpf.
Allemaal gelul :o)

En nou wegwezen, ik moet dingen doen.

Kaatje in het Oosten

Waarschijnlijk hebben de meesten van jullie van de week gehoord of gelezen van dat aapje in de Beekse Bergen die voor de ogen van tientallen toeschouwers werd opgegeten door een beer.
Op een aantal sites stonden er foto's van....booooooohhh zo zielig!!!
En de reacties (kijk bv op de site van de Telegraaf) zijn allemaal zo ontzettend dom: tsja, dat is de natuur nou eenmaal he....moet je niets aan doen.

Flikker toch een eind op zeg!

Natuur? Natuur? Dit aapje kon niet wegkomen omdat hij met zijn suffe kop tegen het schrikdraad was aangesprongen en een schok van hier tot Tokyo door zijn flikker had gekregen! Waar in de natuur heb je godverdomme schrikdraad????
Trouwens, beermakaken en lippenberen leven niet eens in hetzelfde werelddeel, dus natuur my ass!!!! Grrrrrr!!!! Ik haat domme mensen. Bah.

Trouwens, die logica hoor je heel vaak: Het is de natuur en daar moet je niet in gaan zitten ingrijpen. Dat is slecht.
Vaak genoeg zie je op National Geographic, of where ever, de meest afschuwelijke beelden midden in je smoel in close-up en technicolor, liefst met 5.1 surround-sound.
Zieke tijgerwelpjes die doodgaan, besmeurde vogels, doodgedrukte zee-olifantjes en ga zo maar door. Altijd weer dat kutargument: het is de natuur

Ok, wil je godverdomme natuur, ellendig stuk vreten? Ga met je gebroken onderarm, waar het bot uitsteekt en waardoor je bijna vergaat van de pijn, lekker naar de eerste hulp. Ik hoop dat ze daar zeggen: Sorry meneer, een gebroken poot? Sja...da's de natùùùùùùr he...daar mogen wij niet gaan ingrijpen. Klootzak!!!!!
Oh, u heeft kanker? Ja, da's de natuur he....jammer, we zouden wel willen, maar we mogen niet ingrijpen....

Godverdomme....ik kan me echt kwaad maken om dat soort kut-logica! En dan nog...wie zegt in vredesnaam dat je niet zou mogen ingrijpen in de natuur??????. Wie bepaalt dat????? Dat is dom napraten van wat anderen zeggen! Ja, het mag gewoon niet. Waarom niet? Omdatttteeeehhhh.....omdat...het niet mag!.
Ga toch eens snel dood, wil je!!!

Nog zoiets.
Ok, ok, ok....let op he...Arjen-logica, kortom: geen speld tussen te krijgen en als je dat toch doet, sla ik je op je bek, hoor je me?
Komtie.

Iedereen, zelfs hele domme mensen zoals tandartsen en zo, is het er denk ik wel over eens dat mensen in feite ook gewoon dieren zijn, toch? Beetje anders, kaal, geen vacht of veren (de meeste van ons dan), lopen op onze achterpoten en grommen heel raar, maar toch: mensen zijn dieren, right?.
Ok. Hold that thought.
Even terug naar de natuur nu.
Vraagje. Is....een mierenhoop natuur? Ik denk dat iedereen bevestigend zal antwoorden.
Dan: is...eh....een termietenheuvel natuur? Uiteraard.
Is een bijenkorf of een tunnelstelsel wat door konijnen gegraven is dan natuur? Ja, waarom niet?

WAAROM IS MANHATTAN DAN GODVERDOMME GEEN NATUUR!!!!!!!!!!

Dat is toch niets anders dan een complexe versie van de bovenstaande voorbeelden? Een stelsel van gangen, slaap- en verblijfsplaatsen, gebouwd door dieren?
De arrogantie alleen al, om te denken dat dat anders is! Bah.

Iets anders: Manhattan.
Nee, ik bedoel Enschede.
Ik was daar vanochtend voor mijn werk, met mijn toettoet gevlogen.
Mijn hemel. Daar leven alleen maar heel lelijke mensen, wisten jullie dat?
Geen mens te bekennen waarvan je niet meteen moet kokhalzen, ik zweer het je.
Wat een tuig zeg, allemaal tegen de muur. Tsja, da's ook natuur he!!!!

Mijn Kaatje reed 165, ik was trots op d'r.
The Corrs op, en vlammen.
Weg van de lelijkerds.
Terug naar de natuur.
Terug naar Slotervaart.

Racing in the street

Allereerst:
Racing in the street van Bruce Springsteen is een van de allermooiste liedjes allertijden. Specifiek de versie die op de box Live '75-'85 staat.

Verder natuurlijk Hirschi Ali.
Ik vroeg me zojuist, voor ik aan dit blog begon, af: Heb ik hier eigenlijk een mening over?
Nee.
Wat vind ik er van? Weet niet.
Moet ze weg? Weet niet?
Mag ze blijven? Van mij wel hoor.
Mag Verdonk met twee maten meten? Taïda uitzetten en Ayaan laten blijven? Ik denk het niet. Wat is het verschil precies? Ik weet het niet, maar het voelt oneerlijk om een scholiere uit te zetten om praktisch dezelfde reden als waarom Hirschi Ali nu het middelpunt is.
Hoe dan ook: Verdonk kan nu niets goed doen bij "het volk", welke keuze ze ook zal nemen, de helft zal over haar vallen.
Vind ik dat dan erg? Nee, het interesseert me werkelijk geen reet.

Jezus wat is het tweede deel van Racing in the street toch godverdomme mooi. Kan het mooier? Nauwelijks.

Ik heb vorige maand een boete gekregen voor (na aftrek) 6 kilometer te snel rijden op de A1 met de Beetle van mijn werk. Ik zou de 20 Euro boete moeten betalen volgens een facilities-medewerkster.
Wrong.
Vorige week heeft de rechter uitspraak gedaan in een zaak aangespannen door ABVAKABO FNV tegen TPG Post voor een vergelijkbare zaak.
Bottom line: alle boetes voor minder dan 10 km per uur zijn voor rekening van de werkgever, zolang de betreffende auto op naam van het bedrijf staat. Heeft te maken met het niet aannemelijk kunnen maken van opzet bij een dergelijk gering verschil.

Ik heb mijn werkgever op de hoogte gebracht.
Ik ben benieuwd hoeveel gezeik het me initieel gaat opleveren, maar ik weiger te betalen, met deze uitspraak in de pocket. It's the law. Kommmmmmmaarop :-)

Verder: ik ben gaar, moe, dazed and confused en de puberteit haalt me alsnog in, geloof ik. Wat ik daar van vind?

Niets.

Bijzonder

Al als kleine kleuter wist ik dat ik anders was dan anderen.
Ik kon het echter nooit goed plaatsen, en ik wist ook nooit goed te benoemen wat er dan anders zou moeten zijn.
Dat gevoel heb ik tot ver in mijn volwassenheid meegedragen.
Eigenlijk nog steeds: ik weet dat ik anders ben dan de meeste mensen. Niet beter of slechter, nee anders.

Ik merk dingen die anderen niet merken.
Ik kan geraakt zijn door muziek zoals anderen dat niet kunnen.
Ik huil op momenten die er niet toe doen.
Ik heb een blik op mensen en dieren die weinig andere mensen hebben die ik ken.
Ik heb een soort van aantrekkingskracht op kinderen en dieren die ik zelf ook niet begrijp.
Ik kan mijn principes keihard vasthouden, maar net zo makkelijk overboord flikkeren als dat beter is voor mijn gemoedstoestand.
Sowieso is mijn gemoedstoestand iets waar ik me constant bewust van ben, en daarom ook zo veel mogelijk zelf probeer te sturen, te controleren.
Ben ik een controlfreak? Ik denk het wel. Ik denk dat daar mijn angsten en fobieën op zijn terug te voeren. Ik wil zelf bepalen hoe de wereld draait en niet afhankelijk zijn van wat dan ook.

Dit bovenstaande betekent overigens niet dat ik niet tevreden kan zijn met mijzelf, integendeel.
Tevreden? Ja.
Gelukkig? Nee, ik denk het niet. Echt volmaakt gelukkig zijn, ik weet niet wat dat is.
Misschien weet ik het wel en heb ik het ervaren, maar dan in ieder geval niet als zodanig herkend en erkend. Ik zou waarschijnlijk geluk nog niet herkennen als het mijn voordeur intrapt, me uit bed sleurt en me omarmt en verstikt op een manier die me mijn pyama doet volschijten van emotie.
Denk ik dat ik ooit volmaakt gelukkig word? Vraag ik me nu ineens af.
Ik denk........ja, ik denk het eigenlijk wel.
Niet dat ik nu niet tevreden ben he! Ik zei dat daarnet al godverdomme, leg me geen woorden in de mond! Ik ben vaak genoeg tevreden, soms zelfs zeer tevreden.
Waar wil ik eigenlijk heen met dit hele verhaal....wat was ook al weer mijn intentie van deze blog?

Welja, dat ik anders ben dan anderen.
En ook dat anders zijn ben ik dan weer anders dan andere anderen, zeg maar.
Ik bedoel: veel mensen zeggen dat ze anders zijn dan anderen, maar ik ben het ook echt. Kan jij bijvoorbeeld iemands hoofdpijn wegnemen door er heel hard aan te denken? Ik wel. Heb jij wel eens een ramp gedroomd met tientallen doden die die avond daadwerkelijk plaatsvond? Ben jij wel eens midden in de nacht wakker geworden en dacht je "A. heeft een miskraam gehad!" terwijl je A. al maanden niet had gesproken, en dat je er later achterkwam dat het nog waar was ook?
Ben je wel eens naar bed gegaan, en eruitgestapt om je telefoon -tegen je gewoonte in- op je kussen te leggen omdat je weet dat zij je gaat bellen na maanden van stilzwijgen, en dat je midden in de nacht inderdaad door haar wordt gewekt? Ik wel.

Ik zei godverdomme toch dat ik anders was?

Is dat alles prettig?
Nee.
Is dat alles onprettig?
Nee.
Het is. Punt.

Soms.....soms wou ik echter wel degelijk dat ik "normaal" was en niet voelde wat ik voelde, dacht wat ik dacht en uitsprak wat ik uitsprak.
Weet je.....mensen vinden mij inderdaad vaak bijzonder.
Dat haal je de koekoek.
Alleen.....mensen die je bijzonder vindt, wil je niet kwetsen.
De manier om mensen het ergst te kwetsen, is door van ze te houden.
Geen pijn zo groot als de pijn van de liefde.
Soms heb ik het idee, nee weet ik zeker, dat mensen niet van me willen houden, om me niet te kwetsen, omdat ze denken dat ik zo gevoelig ben dat ik het niet zou aankunnen om door diegene bemind te zijn. Gelul. Ik ben niet van glas, niet van suikergoed en ik ben niet bijzonder genoeg om bijzonder behandeld te worden.

Daarom, alleen daarom, zou ik soms willen dat ik normaal was.
Normaal, saai, simpel....maar perfect gelukkig.

Ooit zal ik dat zijn.
Hoe, en waar, of zelfs met wie, dat weten alleen de maan en de sterren op dit moment en op heel veel komende momenten.
Elke nacht sta ik eventjes op, wanneer iedereen ligt te slapen.
Dan loop ik zachtjes naar mijn balkon en rook een sigaretje.
En elke nacht kijk ik eventjes naar boven, naar de maan en naar de sterren....

Windstilte...

Soms he....
Soms heb je een dag waar anderen jaloers op zouden zijn, heb je eigenlijk helemaal niets te klagen, zou je godverdomme blij moeten zijn met wat je hebt en wie je bent, maar dan heb je 's avonds toch een zweem van melancholie over je heen die je niet wegkrijgt. Het enige wat er dan nog op zit is mee te gaan in die golf en hem over je heen te laten komen als een warme waterval. Misschien dat hij reinigend werkt, en zo niet dan word je er toch zeiknat van.

Een groot deel van deze zonnige -dus mooie- dag mocht ik in het bijzijn vertoeven van twee bloedmooie vrouwen, en ik was (al zeg ik het zelf) erg grappig en ad rem en volgens mij konden buitenstaanders me zien genieten van mijzelf en mijn gezelschap. Ik was, kortom, het mannetje en met een van de twee dames (die ik vandaag voor het eerst ontmoette) heb ik afgesproken dat als we vandaag over een half jaar allebei nog vrijgezel zijn, we met elkaar gaan trouwen. Dit was overigens voordat ze me haar lingerie showde en vroeg of ik vond of ze kleine tieten had. Bijna zat ik met mijn bek vol tanden in de binnentuin van Rosa's Cantina, maar gelukkig kon ik mijn cool bewaren door achtereenvolgens te denken aan: Een ernstig verkeersongeluk, negertjes in Afrika en papa onder de douche. Met moeite een erectie onderdrukkend riep ik de ober en vroeg om de rekening. Tsja.... vervolgens bestelden beide dames een stuk chocoladetaart, me uitleggend dat dat als vervanging diende van een goede beurt. Toen de serveerster het kwam brengen, zei ik "doe mij er ook maar zo eentje. Een extra grote alsjeblieft." Kortom, ik was op mijn eigen gortdroge manier half grappig. Die bruiloft zal er wel nooit van komen.

Alleen reed ik in mijn zilveren bolletje op wielen naar huis over de Overtoom, John Mellencamp uit mijn ramen zingend en rockend, en samen parkeerden we vlekkeloos achter de flat. Let me say Thank You.

Mijn zielsverwant D. zit al sinds drie weken in Frankrijk. Ik mis haar vandaag ineens heel erg, ik mis haar lach, haar stem, haar begrip, haar onvoorwaardelijkheid, haar verknipte geest en haar gelijkenis met mij. Ik heb haar net een sms gestuurd dat ik haar mis als de tering. Ze zal die pas lezen als ze naar Nederland komt, want ze heeft daar in de middle of nowhere geen bereik. Dat is precies een van de redenen dat ze zich daar begeeft. Wanneer ze terug is in Nederland, moet ze me redden.

Ondertussen ben ik volgens mij strontverliefd aan het worden op iemand die ik niet eens ken, maar tegelijkertijd toch ook zo verdomd goed. Uiteraard klopt mijn hart weer eens het hardst voor degene die het onbereikbaarst is. Ze weet wat ik van haar vind, ze weet dat ik ben hoe ik ben, ze weet dat ik haar graag zou zien, ze weet dat ik aan haar denk en ze weet dat die rozen van mij afkomen.
Ik spreek haar elke dag, en vandaag is ze ziek. Ik denk aan haar en ik wou dat ik bij haar was en ik wou dat zij mij net zo leuk vindt als ik haar en ik wou dat ik haar pijn kon wegnemen en zij de mijne en dat we lang en gelukkig leven.
De kans bestaat dat ik haar nooit zal ontmoeten op een andere plek dan in de diepste kerkers van mijn donkerste verlangens.
Woensdag ben ik voor mijn werk aan de andere kant van het land, op godverdomme vijf minuten van waar zij woont en werkt en leeft en voelt en lacht en huilt.
Ik zal niet eens langsgaan op haar werk, ook al weet ik waar dat is en zou ik niets liever doen dan daar binnen komen lopen, haar optillen en meenemen naar het einde van de wereld. Maar ik doe dat niet, zo simpel is het allemaal.
We gaan mee met de golven van de toekomst en we merken wel op welk eiland we belanden. De tijd van alles naar mijn hand willen zetten probeer ik achter me te laten en ik laat de stromen van de voorbestemming mij oppakken en meevoeren naar nieuwe werelden. Althans, daar wacht ik op.

Voorlopig zit ik op mijn krakemikkige vlotje wat bijelkaar gehouden wordt door stukjes gerafeld touw die ik bijelkaar heb gesprokkeld in de krochten van mijn ziel, en ik kom maar niet tegen de eerste golven op. Wat een ongelooflijk slechte zin is dit.

Wat ik nodig heb, is een windvlaag die me de goede kant opblaast.
Ik kijk naar boven, maar alles wat ik zie is strakblauwe lucht.
Geen wolkje te bekennen.

Long Cold Winter

Het lijkt er op dat de lente definitef haar armen om ons heengesloten heeft voor dit jaar. Veel te laat, zoals alle omarmingen per definitie altijd te laat zijn, maar het zij haar vergeven. Ik koester haar zoals ik haar ieder jaar gekoesterd heb en ze weet dat dondersgoed.
Van de week vertelde mijn ex (wat is dat toch een fout woord, ex, er zit zo'n vieze, negatieve bijsmaak aan die ik nooit goed kan verdragen, maar van de week vertelde ze mij dat ze hoopte dat ik...meer mijn best zal doen in mijn volgende relatie en dat ze het gevoel had dat zij er meer in geïnvesteerd had dan ik dat had gedaan.
Twee opmerkingen die ik maar voor kennisgeving aannam, maar die ik -zoals zo vaak- eigenlijk niet kan plaatsen en me met terugwerkende kracht redelijk gekwetst hebben.
Beter mijn best doen? Wat is dat nou weer voor iets? Hoe kan je beter je best doen dan met hart en ziel van iemand houden? Ik weet het werkelijk niet. En investeren? Ik wist niet dat relaties gelijkgesteld stonden met financiën. Is dat het geval, dan ben ik momenteel bankroet, maar heb inmiddels een aantal put-opties geplaatst in een nieuw eenmansbedrijf. Ik bedoel, het slaat nergens op. Investeren? Alsof ik niet net zo goed bergen pijn, begrip, verdriet en onvoorwaardelijke liefde heb gestopt in dit project als zij. Het was alleen aan het einde pijnlijk duidelijk dat de winstverwachting naar omlaag bijgesteld moest worden. Het wachten was op het onafwendbare faillisement, waar ik geen behoefte aan had en mij derhalve heb uitgekocht. Wat een gelul.

Gisteren heb ik mijn Kaatje opgehaald en mijn ruiten hebben de eerste nacht in Little Casablanca zowaar overleefd. Het is een godswonder. Wellicht dat de alarm-stickers rondom en de twee knipperende LED-jes op mijn dashboard toch hun afschrikkende werking hebben. Tijdelijk dan, want dat ik een keer de lul zal zijn, is zo zeker als een en een twee is.
Vandaag heb ik mijn kilometers gemaakt: Zuid-Oost, Sloterdijk, Halfweg, Badhoevedorp, Osdorp en weer Zuid-Oost en terug. De tweede keer was ik bij de Happy Family bestaande uit een halve nepneger, gecombineerd met een soort van pinda-achtig type en hun lieftallige feeëndochtertje Lu. Zij drieën zijn mijn vrienden, horen jullie me? Die vriendschap bleek maar weer eens uit de vrijgevigheid van ze: het leek wel Sinterklaas! Een paar All-Stars die Ri "toch niet draagt", een gevarendriehoek, een dinges-sleutel om je wielen mee los te draaien en last but not least een heel cool telefoon-houder-dingetje voor op je dashboard, waarin je je telefoon kan klemmen voor easy access, zeg maar. Klinkt minder leuk dan het is, want ik ben er heel blij mee.
Vandaag voor het eerst in het donker gereden met Kaatje, en mijn dashboardverlichting is lichtgroen, kun je het geloven? Ik houd van lichtgroen. Lichtgroen is de kleur van de lente en zo komt alles weer samen.
Morgen ga ik met Maria Del Carmen naar het strand, of in ieder geval in die richting en we kijken hoe ver we komen qua natuur, terras en zonnigheid.
Ongetwijfeld gaat zij haar krakkemikkige liefdesleven zoals altijd uitvoerig met mij bespreken, en daarna ik het mijne met haar.
Ieder geven wij de ander het beste advies, terwijl we zelf geen van beiden in staat zijn om het voor onszelf net zo goed te weten als voor de ander.
Triestigheid ten top, kortom.
De dikke en de dunne gaan naar het strand.
Bruinoog en bruinoog in de Ka.
Toch zal het een leuke dag worden, dat staat bij voorbaat al als een paal boven water.

Binnenkort moet ik de moed verzamelen om een leuk meisje alsnog mee uit te gaan vragen. Zij weet dat ik meer wil dan vriendschap, maar het is altijd een kutmoment om dat te doen wat van jou als man wordt verwacht: initiatief nemen. Aan de ene kant wordt mij vanuit de vrouwenwereld gezegd dat je niet te lang moet wachten je bedoelingen duidelijk te maken. Je loopt namelijk het risico dat als je maanden je smoel daarover houdt, je ineens alleen maar goede vrienden bent, en het te laat is om een relatie te beginnen. (krijg je dat gezeik van : ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten voor een relatie. Flikker toch op, trut, ik wil dat wel. vrienden heb ik zat, maar iemand om het bed mee te delen heb ik helemaal niet, dus ik durf dat risico wel te nemen!).

Goed. Niet te lang wachten met dingen roepen als: ik vind je mooi, ik ben verliefd en ik wil je nu ter plekke tegen de pooltafel openscheuren van onderen.
Dat lijkt een eenvoudige missie.
Echter, de meeste vrouwen zijn kennelijk ook weer niet gediend van te opdringerig gedrag (Hoi, ik ben Arjen. Neuken?) en teveel gepush om "iets leuks" te gaan doen, dus enige voorzichtigheid is evengoed ook geboden.

Het is dus aan de man om constant op die dunne lijn tussen onverschilligheid en opdringerigheid te balanceren. Ik, als halfman, flikker daar bijna consequent vanaf door een totaal verkeerde coördinatie tussen mijn hersens en mijn lul.
Die twee lichaamsdelen hebben van nature eigenlijk al praktisch geen flikker met elkaar te maken, maar in mijn lijf is er daadwerkelijk op geen enkele wijze ook maar enige vorm van correlatie tussen het grijze en het donkerroze deel. Er mist gewoon iets, ik ben daar van overtuigd.

Kortom: Arjen en vrouwen, het zal altijd een drama blijven en zo niet, dan verzin ik het drama er zelf wel bij....

I’ve been walking
I’ve been freezing
Freezing from a love I left behind
I’ve been searching, I’ve been searching
Can’t find my peace of mind
It’s gonna be a long cold winter
Long cold winter without your love

2222

Vandaag is het 4 mei.
Cynische klootzak als ik ben, vind ik het toch een datum om daadwerkelijk stil te staan bij de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Dat gezeik van "tijdens oorlogen en vredesmissies waar ook ter wereld" vind ik zelf niets; daar heb ik gewoon niets mee.
Voor mij is 4 mei de Tweede Wereldoorlog en mijn voorouders die ik nooit heb mogen kennen, die naar concentratiekampen zijn afgevoerd, hun familie en hun vrienden die de hel hebben leren kennen, en de ontelbaren van hen die daar zijn gestorven.

Zoals sommigen van jullie wellicht weten, heb ik een scheutje Joods bloed in mijn lijf; de opa van mijn papa was wat je noemt een volbloedjood, die ik nog heb gekend als kind. Het was een bloedgoeie, lieve opa. Hij heeft de hel gezien, en als een van de weinigen in zijn kringen de oorlog overleefd. Zoiets moet je wat doen, dat kan niet anders. Understatements zijn er om geventileerd te worden.
Tot tweemaal toe heeft hij gevangen gezeten in het Amsterdamse hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst in de toenmalige Euterpestraat, de tegenwoordige Gerrit van der Veenstraat, in de tegenwoordige Gerrit van der Veenschool. De school waar ik mijn diploma heb behaald, als een dikke retrospectische middelvinger naar het Duizendjarige Rijk wat maar niet goed van de grond kwam.
Hij stond op het punt afgevoerd te worden naar Westerbork, via de Hollandsche Schouwburg, waar ik om de hoek geboren ben. Dat was mijn eerste statement al gelijk: Fuck you.

Verder vind ik dat je na acht uur ook gewoon verder moet met het leven van alle dag, de jaarlijkse herdenkingstraan is opgedroogd, en Martha Reeves staat met haar Vandella's te bleren dat ze nergens heen kan rennen. Gelijk had ze en gelijk heeft ze nog steeds. Ik heb iets met dat nummer, geen idee wat precies...
De mensen die de afgelopen jaren als chauffeur hebben gefungeerd voor mij, zijn reeds druk bezig met het oogsten wat ik gezaaid heb: zaterdag fungeer ik sowieso als chauffeur voor maatje Ri naar Schagen en terug (vooral terug omdat hij heen in zijn eigen vierwieler gaat), en hoogstwaarschijnlijk ook voor El Padre vanwege een KwikFit-bezoek met zijn eigen heilig koetje.
Ik doe dat geenszins met tegenzin en dat weten ze. Toet-toet!

Eigenlijk zou ik wel nieuwe All-Stars willen kopen, want mijn huidige drie paar (een donkerblauw, een cremewit in leder en een Amerikaanse vlag) zijn op sterven na dood.
Ik heb alleen geen ene cent te makken de komende weken. Nog honderd euri bij de blauwe leeuw, en alle rekeningen moeten nog betaald worden, waaronder de huur van alleen al vijfhonderdenvierendertig schoon aan de haak. Tel daar bij op een vrij prijzig bosje bloemen wat ik heb ehhhh laten ehhh bezorgen aan ehhh iemand die ehhhhh ach, dat gaat jullie geen flikker aan, de bottom line is dat ik de eerste warme dagen van dit jaar op afgeragde All-Stars zal moeten doorkomen, en wat dondert het eigenlijk?
Niets, zeg ik je. Helemaal niets.

En nu stop ik want het is 22:22 uur en dat vertaalt mijn brein als ZZZZ dus ineens ben ik moe.
Dag allemaal. Tot de volgende keer.
Dan beloof ik een grap te maken, alleen weet ik nog niet waarover.