Bijzonder

Al als kleine kleuter wist ik dat ik anders was dan anderen.
Ik kon het echter nooit goed plaatsen, en ik wist ook nooit goed te benoemen wat er dan anders zou moeten zijn.
Dat gevoel heb ik tot ver in mijn volwassenheid meegedragen.
Eigenlijk nog steeds: ik weet dat ik anders ben dan de meeste mensen. Niet beter of slechter, nee anders.

Ik merk dingen die anderen niet merken.
Ik kan geraakt zijn door muziek zoals anderen dat niet kunnen.
Ik huil op momenten die er niet toe doen.
Ik heb een blik op mensen en dieren die weinig andere mensen hebben die ik ken.
Ik heb een soort van aantrekkingskracht op kinderen en dieren die ik zelf ook niet begrijp.
Ik kan mijn principes keihard vasthouden, maar net zo makkelijk overboord flikkeren als dat beter is voor mijn gemoedstoestand.
Sowieso is mijn gemoedstoestand iets waar ik me constant bewust van ben, en daarom ook zo veel mogelijk zelf probeer te sturen, te controleren.
Ben ik een controlfreak? Ik denk het wel. Ik denk dat daar mijn angsten en fobieën op zijn terug te voeren. Ik wil zelf bepalen hoe de wereld draait en niet afhankelijk zijn van wat dan ook.

Dit bovenstaande betekent overigens niet dat ik niet tevreden kan zijn met mijzelf, integendeel.
Tevreden? Ja.
Gelukkig? Nee, ik denk het niet. Echt volmaakt gelukkig zijn, ik weet niet wat dat is.
Misschien weet ik het wel en heb ik het ervaren, maar dan in ieder geval niet als zodanig herkend en erkend. Ik zou waarschijnlijk geluk nog niet herkennen als het mijn voordeur intrapt, me uit bed sleurt en me omarmt en verstikt op een manier die me mijn pyama doet volschijten van emotie.
Denk ik dat ik ooit volmaakt gelukkig word? Vraag ik me nu ineens af.
Ik denk........ja, ik denk het eigenlijk wel.
Niet dat ik nu niet tevreden ben he! Ik zei dat daarnet al godverdomme, leg me geen woorden in de mond! Ik ben vaak genoeg tevreden, soms zelfs zeer tevreden.
Waar wil ik eigenlijk heen met dit hele verhaal....wat was ook al weer mijn intentie van deze blog?

Welja, dat ik anders ben dan anderen.
En ook dat anders zijn ben ik dan weer anders dan andere anderen, zeg maar.
Ik bedoel: veel mensen zeggen dat ze anders zijn dan anderen, maar ik ben het ook echt. Kan jij bijvoorbeeld iemands hoofdpijn wegnemen door er heel hard aan te denken? Ik wel. Heb jij wel eens een ramp gedroomd met tientallen doden die die avond daadwerkelijk plaatsvond? Ben jij wel eens midden in de nacht wakker geworden en dacht je "A. heeft een miskraam gehad!" terwijl je A. al maanden niet had gesproken, en dat je er later achterkwam dat het nog waar was ook?
Ben je wel eens naar bed gegaan, en eruitgestapt om je telefoon -tegen je gewoonte in- op je kussen te leggen omdat je weet dat zij je gaat bellen na maanden van stilzwijgen, en dat je midden in de nacht inderdaad door haar wordt gewekt? Ik wel.

Ik zei godverdomme toch dat ik anders was?

Is dat alles prettig?
Nee.
Is dat alles onprettig?
Nee.
Het is. Punt.

Soms.....soms wou ik echter wel degelijk dat ik "normaal" was en niet voelde wat ik voelde, dacht wat ik dacht en uitsprak wat ik uitsprak.
Weet je.....mensen vinden mij inderdaad vaak bijzonder.
Dat haal je de koekoek.
Alleen.....mensen die je bijzonder vindt, wil je niet kwetsen.
De manier om mensen het ergst te kwetsen, is door van ze te houden.
Geen pijn zo groot als de pijn van de liefde.
Soms heb ik het idee, nee weet ik zeker, dat mensen niet van me willen houden, om me niet te kwetsen, omdat ze denken dat ik zo gevoelig ben dat ik het niet zou aankunnen om door diegene bemind te zijn. Gelul. Ik ben niet van glas, niet van suikergoed en ik ben niet bijzonder genoeg om bijzonder behandeld te worden.

Daarom, alleen daarom, zou ik soms willen dat ik normaal was.
Normaal, saai, simpel....maar perfect gelukkig.

Ooit zal ik dat zijn.
Hoe, en waar, of zelfs met wie, dat weten alleen de maan en de sterren op dit moment en op heel veel komende momenten.
Elke nacht sta ik eventjes op, wanneer iedereen ligt te slapen.
Dan loop ik zachtjes naar mijn balkon en rook een sigaretje.
En elke nacht kijk ik eventjes naar boven, naar de maan en naar de sterren....