Het lijkt er op dat de lente definitef haar armen om ons heengesloten heeft voor dit jaar. Veel te laat, zoals alle omarmingen per definitie altijd te laat zijn, maar het zij haar vergeven. Ik koester haar zoals ik haar ieder jaar gekoesterd heb en ze weet dat dondersgoed.
Van de week vertelde mijn ex (wat is dat toch een fout woord, ex, er zit zo'n vieze, negatieve bijsmaak aan die ik nooit goed kan verdragen, maar van de week vertelde ze mij dat ze hoopte dat ik...meer mijn best zal doen in mijn volgende relatie en dat ze het gevoel had dat zij er meer in geïnvesteerd had dan ik dat had gedaan.
Twee opmerkingen die ik maar voor kennisgeving aannam, maar die ik -zoals zo vaak- eigenlijk niet kan plaatsen en me met terugwerkende kracht redelijk gekwetst hebben.
Beter mijn best doen? Wat is dat nou weer voor iets? Hoe kan je beter je best doen dan met hart en ziel van iemand houden? Ik weet het werkelijk niet. En investeren? Ik wist niet dat relaties gelijkgesteld stonden met financiën. Is dat het geval, dan ben ik momenteel bankroet, maar heb inmiddels een aantal put-opties geplaatst in een nieuw eenmansbedrijf. Ik bedoel, het slaat nergens op. Investeren? Alsof ik niet net zo goed bergen pijn, begrip, verdriet en onvoorwaardelijke liefde heb gestopt in dit project als zij. Het was alleen aan het einde pijnlijk duidelijk dat de winstverwachting naar omlaag bijgesteld moest worden. Het wachten was op het onafwendbare faillisement, waar ik geen behoefte aan had en mij derhalve heb uitgekocht. Wat een gelul.
Gisteren heb ik mijn Kaatje opgehaald en mijn ruiten hebben de eerste nacht in Little Casablanca zowaar overleefd. Het is een godswonder. Wellicht dat de alarm-stickers rondom en de twee knipperende LED-jes op mijn dashboard toch hun afschrikkende werking hebben. Tijdelijk dan, want dat ik een keer de lul zal zijn, is zo zeker als een en een twee is.
Vandaag heb ik mijn kilometers gemaakt: Zuid-Oost, Sloterdijk, Halfweg, Badhoevedorp, Osdorp en weer Zuid-Oost en terug. De tweede keer was ik bij de Happy Family bestaande uit een halve nepneger, gecombineerd met een soort van pinda-achtig type en hun lieftallige feeëndochtertje Lu. Zij drieën zijn mijn vrienden, horen jullie me? Die vriendschap bleek maar weer eens uit de vrijgevigheid van ze: het leek wel Sinterklaas! Een paar All-Stars die Ri "toch niet draagt", een gevarendriehoek, een dinges-sleutel om je wielen mee los te draaien en last but not least een heel cool telefoon-houder-dingetje voor op je dashboard, waarin je je telefoon kan klemmen voor easy access, zeg maar. Klinkt minder leuk dan het is, want ik ben er heel blij mee.
Vandaag voor het eerst in het donker gereden met Kaatje, en mijn dashboardverlichting is lichtgroen, kun je het geloven? Ik houd van lichtgroen. Lichtgroen is de kleur van de lente en zo komt alles weer samen.
Morgen ga ik met Maria Del Carmen naar het strand, of in ieder geval in die richting en we kijken hoe ver we komen qua natuur, terras en zonnigheid.
Ongetwijfeld gaat zij haar krakkemikkige liefdesleven zoals altijd uitvoerig met mij bespreken, en daarna ik het mijne met haar.
Ieder geven wij de ander het beste advies, terwijl we zelf geen van beiden in staat zijn om het voor onszelf net zo goed te weten als voor de ander.
Triestigheid ten top, kortom.
De dikke en de dunne gaan naar het strand.
Bruinoog en bruinoog in de Ka.
Toch zal het een leuke dag worden, dat staat bij voorbaat al als een paal boven water.
Binnenkort moet ik de moed verzamelen om een leuk meisje alsnog mee uit te gaan vragen. Zij weet dat ik meer wil dan vriendschap, maar het is altijd een kutmoment om dat te doen wat van jou als man wordt verwacht: initiatief nemen. Aan de ene kant wordt mij vanuit de vrouwenwereld gezegd dat je niet te lang moet wachten je bedoelingen duidelijk te maken. Je loopt namelijk het risico dat als je maanden je smoel daarover houdt, je ineens alleen maar goede vrienden bent, en het te laat is om een relatie te beginnen. (krijg je dat gezeik van : ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten voor een relatie. Flikker toch op, trut, ik wil dat wel. vrienden heb ik zat, maar iemand om het bed mee te delen heb ik helemaal niet, dus ik durf dat risico wel te nemen!).
Goed. Niet te lang wachten met dingen roepen als: ik vind je mooi, ik ben verliefd en ik wil je nu ter plekke tegen de pooltafel openscheuren van onderen.
Dat lijkt een eenvoudige missie.
Echter, de meeste vrouwen zijn kennelijk ook weer niet gediend van te opdringerig gedrag (Hoi, ik ben Arjen. Neuken?) en teveel gepush om "iets leuks" te gaan doen, dus enige voorzichtigheid is evengoed ook geboden.
Het is dus aan de man om constant op die dunne lijn tussen onverschilligheid en opdringerigheid te balanceren. Ik, als halfman, flikker daar bijna consequent vanaf door een totaal verkeerde coördinatie tussen mijn hersens en mijn lul.
Die twee lichaamsdelen hebben van nature eigenlijk al praktisch geen flikker met elkaar te maken, maar in mijn lijf is er daadwerkelijk op geen enkele wijze ook maar enige vorm van correlatie tussen het grijze en het donkerroze deel. Er mist gewoon iets, ik ben daar van overtuigd.
Kortom: Arjen en vrouwen, het zal altijd een drama blijven en zo niet, dan verzin ik het drama er zelf wel bij....
I’ve been walking
I’ve been freezing
Freezing from a love I left behind
I’ve been searching, I’ve been searching
Can’t find my peace of mind
It’s gonna be a long cold winter
Long cold winter without your love
Geen opmerkingen:
Een reactie posten