Mijn avondeten bestond onder andere uit een struisvogelbiefstuk.
Ik ben allergisch voor rund- en varkensvlees, en ben voor een lekker biefstukje dus al snel aangewezen op de Struthio Camelus. Je betaalt er over het algemeen nog meer voor dan voor een ossenhaasje, maar dan heb je ook wat. Qua smaak doet het niet onder voor een top-biefstukje, en je bent een knappe vent (m/v) als je hem weet te verklooien in de pan. Hij blijft mals, wat je er ook mee doet.
Echter, de meeste mensen die ik ken gruwelen bij het idee een stuk van een struisvogel op te eten. Hoe komt dat? Is een struisvogel zieliger dan een koe? Waarom heeft praktisch niemand moeite om zijn vork in een jong kalfje te zetten (op een enkele veganist na dan), maar vinden diezelfde mensen het raar om een struisvogel te verorberen?
Is het omdat een struisvogel schattiger is dan een koe? Lijkt me niet. Dat gaat misschien op voor een reebiefstuk, een konijnenbout of Peruaanse marmottenstoofpot, maar eerlijk is eerlijk: een struisvogel is een lelijk beest. Ze hebben geen hoge aaibaarheidsfactor, je houdt ze niet als huisdier en er zijn ook weinig kinderboeken met een struisvogel als hoofdpersoon.
Vanwaar dan toch die weerzin tegen het eten van een struisvogelbiefstuk?
Ik heb werkelijk geen idee.
Daarom roep ik langs deze weg iedereen die dit leest op om zich eens te buiten te gaan aan een overheerlijke steak a l'autruche. Once you go struisvogel, you'll never go back.
En misschien dat de prijs dan eindelijk ook eens omlaag kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten