Kijken jullie wel eens naar Sex and the city of Desperate Housewives of dat soort wijvenseries?
Niet helemaal mijn kopje thee, maar soms blijf ik zappend hangen en kijk ik toch een aflevering.
Wat me altijd intrigeert in zulke series, is dat je in -pak hem beet- aflevering negen een kerel leert kennen; iemand met een bijrol die ofwel verliefd is op een van de hoofdpersonages, ofwel een van de hoofdpersonages heeft een oogje op hem. Soms wordt het wat, evenvaak niets.
Hoe dan ook, na een aflevering of twee, drie, is die persoon ineens verdwenen. Onaangekondigd en haast onopgemerkt. Je miste een aflevering, of knipperde even met je ogen en rond aflevering zestien vraag je je ineens af: Wat is er eigenlijk met Pete gebeurd? (of Darryl, Matt, whatever) Die kwam even meespelen maar is kennelijk toch uit het script geschreven. Zomaar wassie er en zomaar wassie ineens weg.
Ik voel me soms net zo'n bijrolfiguur.
Ik ben zo iemand die drie afleveringen meedoet en ineens niet meer bestaat.
Haast niemand merkt het.
Even ben je in iemands leven, heb je kans op een hoofdrol, tunen mensen misschien wel speciaal in om jouw avonturen te volgen en ligt de wereld aan je voeten.
Tot de Grote Scriptschrijver daarboven besluit dat je overbodig bent en je aan de kant schuift. De hoofdrolspeelster moet zonder jou verder want dat is misschien wel beter.
Niemand bekommert zich om zulke figuren want de serie draait gewoon door en het valt toch niemand op; ze krijgen wel weer eens een klein rolletje in een andere serie. De eeuwige bijrol.
Leer er maar mee leven of zoek een ander vak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten