Het is verdomme net tien uur 's avonds en ik heb al spijt dat ik niet met Gringa ben meegegaan naar de stad. Ik dacht dat ik te moe en te gaar was om het gezellig te vinden met haar en de haren, en heb aldus besloten om een keihard "neen" te verkopen.
Godver.
Ik verveel me de vinkentering en ik zit maar wat op mijn gitaar te spelen en te chatten en te klooien. Zo is daar een sms-trein gaande met mijn vrindje en collega Maus die als volgt gaat:
M: neuk me
A: nee
M: je moeder
A: ook niet
M: bedankt, ik heb nu een weddenschap verloren
A: leg uit
M: laat maar, ik leg het later nog wel uit
Tsja....hoe klote kan je je weekend doorkomen. Mijn god, mijn god en ook andermans goden en godinnen, overigens. Laten we niet te zelfzuchtig zijn en er gelijk maar de hele Griekse Mythologie bijslepen, evenals de twintigduizend Hindoestaanse goden. De god van de vage sms-jes is me niet goed gezind vandaag, evenals de god van de vrouwen die zich voor je voeten werpen. Wat heb ik ze toch misdaan?
De god van de rectificaties, daarentegen, zit momenteel naast me op mijn bureau en vraagt me iets recht te zetten wat ik eerder scheef heb gezet.
Het volgende: eerder deze week heb ik, tot tweemaal toe, een zeer goede en dierbare onbekende van me in een nogal duister en sinister daglicht geplaatst.
Uiteraard heb ik het hier over het Eilandmeisje, die in een zeer ver en donker verleden wel eens een enkele keer een housefeestje heeft bezocht in een waas van totale verstandsverbijstering en een half-psychotische toestand die haar met terugwerkende kracht vergeven is, omdat ze toen nog nooit van Arrrrjen had gehoord. Wat zou je verdomme verwachten van een eenzaam meisje in Brabant zonder een Arrrrjen in haar mobiele telefoon? Juist: Housefeesten bezoeken en zich kleden in een Australian-pak. Neem het haar eens kwalijk en je krijgt met mijn vuisten te maken.
Goed, deze inmiddels volledig in de Grote Stad geintegreerde jonkvrouw gaat tegenwoordig uitsluitend en louter gekleed in Dolce&Gabbana mantelpakjes en hakken.
Ze begeeft zich dan ook in een sociale klasse waarvan jullie, het klootjesvolk, slechts mogen dromen en op afstand waarnemen, mits jullie je bakkes koest houden en je gedragen, anders zwaait er wat.
En nu houden jullie je smoel, want ik ga stoppen en ik loop gewoon weg. Nee, niet smeken alsjeblieft, dat vind ik genant. Weg. Vort. Uit mijn ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten