Ruitenheer

Wat ik gisteren niet heb verteld in mijn opgefokt-melancholische bui, is dat er weer is ingebroken in "mijn" auto.
Dit keer had ik de New Beetle mee van de toko, hem geparkeerd in het beste zicht van de flat, onder de felste lantaarnpaal, op de hoek van de straat zodat de kans dat iemand het ziet drie keer zo groot is.
Kom ik godverdomme om zeven uur 's ochtends beneden voor mijn tweewekelijkse trip naar Velp, is ook bij deze het zijruit ingeslagen.
Je kunt je mijn woede en hopeloze frustratie waarschijnlijk maar met moeite voorstellen.

Ik haalde diep adem, pakte de autopapieren en mijn legitimatiebewijs, en wandelde maar weer eens naar het zeer nabijgelegen politiebureau.
Eventjes had ik schijt aan de normale omgangsvormen, beleefdheden, goedemorgen wensen en het feit dat aangifte alleen maar op afspraak kan.
Ik had de beruchte Arjen-blik op vol onweer staan, met bijbehorende bliksemschichten uit mijn donkerbruine ogen en dat was klaarblijkelijk voldoende voor de aanwezige brigadier om te zorgen dat ik binnen een halve minuut in het aangifte-hok stapte met een veel te snotneuzerige adspirant-surveillant. Dat is het type agent wat alleen nog maar een pen mag vasthouden en voor de rest zijn smoel moet houden.

Buiten de aangifte zelf, heb ik ook mijn uiterste best gedaan om in enigszins beschaafde bewoordingen uit te drukken wat ik vind van het politie-optreden in mijn wijk. Die bestaat namelijk niet. Excuses van hun kant veegde ik op de bekende Arjen-manier van tafel: "Ja, de M.B. straat is een hotspot, die heeft ondertussen onze volledige aandacht" zei de brigadier. Ja? Des te merkwaardiger is het dat mijn ruit twee keer in drie dagen wordt ingeslagen. Hoe definieren jullie die aandacht precies? Door er in bed af en toe aan te liggen denken soms?
Of "Ja, we moeten wel net het geluk hebben om de daders op heterdaad te betrappen."
Pardon? Geluk? Sinds wanneer is politiewerk gebaseerd op geluk? Is de straat soms een casino? Bovendien: geluk dwing je af en dat doe je niet door hier binnen voetbal te zitten kijken met zijn allen, vriend. Last but not least is het oppakken van daders een represieve handeling. Wat doen jullie preventief? Helemaal niets! Ik zie jullie godverdomme nooit, maar dan ook nooit hier op straat en al helemaal niet in dat deel waar onze auto's staan geparkeerd. Flikker toch op met je kutargumenten. (snel gevolgd door een excuus voor mijn onbeschofte taalgebruik, maar dat is de woede die spreekt, brigadier).

Het frappante is wel dat ik gisteravond tot drie keer toe surveillerende agenten door de parkeerstraat heb zien en horen lopen.

Zou een grote bek dan echt helpen?
Njeeeeeehhhh.......maar het lucht wel op.

Volgende week vrijdag heb ik mijn Ka.
Het duurt een week langer omdat ik er een alarm en centrale deurvergrendeling in laat bouwen. Wee degene die het in zijn varkenskop haalt met zijn gore stinkpoten aan mijn Ka te zitten. Ook dat heb ik de brigadier verteld. De politie zal niet nodig zijn. Ik ga ook geen aangifte doen. Ik los het in dat geval zelf op. Het bloed spoel ik zelf wel van mijn keukenmes af, en de splinters schedel en stukjes hersen die verdwijnen met de eerstvolgende regenbui vanzelf in de goot.
Er zal wel weer een monumentje van kaarsen en bloemen verrijzen. Daar zal ik met volle overtuiging een hele dikke stinkende drol op draaien.