Ka-deng!

Gisteren heb ik een auto gekocht.
Arjen die een auto koopt, het is evengoed wat, de wereld op zijn kop en dat ik dit nog mag meemaken en zo.
Herman Brood leeft niet meer, maar Arjen koopt gewoon een Ford Ka alsof er niets aan de hand is. Derhalve draait Saturday Night door mijn 5.1 boxen, nadat I love you like I love myself nog nagloeit in de avondzwoelte. Verbanden leggen, daar waar ze niet horen te zijn, is mij met de paplepel ingegoten.
Pap stond destijds nog in de kinderschoenen, vandaar dat mijn tong nogal eens naar steunzolen smaakte, maar dat heeft Herman Brood er nooit van weerhouden toch tekeningen voor mij te maken toen ik nog zijn kok was in de tijd dat ik kok was en hij nog leefde.
Al die tekeningen ben ik al jaren kwijt en misschien heeft het zo moeten zijn.
I'm a heart and soul Rock 'n Roll Junkie, dat is een vaststaand feit en niemand die daar verder iets mee te maken heeft.
Ondertussen flikker ik de helft van mijn asbak over mijn peperdure Diesel-spijkerbroek, maar wie maalt daarom? Uit een reflex die ik zelf niet helemaal kan volgen, nies ik vervolgens mistige spetters over mijn beeldscherm.

Is het jullie wel eens opgevallen dat mannen het meestal over een monitor hebben, terwijl de meeste vrouwen het over een beeldscherm hebben?
Om mijn vrouwelijke kant wat meer te prononceren heb ik zojuist, als postuum eerbetoon aan Domela Nieuwenhuis, ook het woord beeldscherm gebruikt. Nu weet ik zeker dat ik in de hemel kom.

Still believe that I can win......still believe that I can win...your love....

Terwijl Herman zat te zeiken over nooit slim zijn, belde een jongen van de autoverzekering me op, om een en ander rond te krijgen. WA plus, geen All-risk want het geld groeit godverdomme niet onder mijn oksels. En als dat al wel het geval zou zijn, zou het nooit meer dan een paar centen zijn want ik haal wel degelijk regelmatig een Gilette Mach3 langs mijn armpitten, want ik ben geen Duitse hoer tenslotte.
Aan het eind stotterde het ventje, overdonderd door mijn aanwezigheid aan de andere kant van het medium: "Goed, dan stuur ik vanavond nog de polis op aan de heer Pl.......rg, Adres zus en zo, postcode 10nogwat", waarop ik verbaasd reageerde met een "Wie is dat in godsnaam?" .
Ik hoorde hem in totale verbijstering zijn gegevens controleren en ik voelde zijn beginnende paniek en uit medelijden zei ik maar dat ik me plotseling herinnerde dat ik dat zelf was en dat hij maar niet in paniek moest raken.
Half lachend van opluchting vroeg hij of hij verder nog iets voor mij kon betekeken.
Ik stelde voor dat hij een kop cappuccino zou maken voor me en die binnen de tien minuten aan de deur zou bezorgen, maar hij verzekerde me dat dat niet zou lukken omdat hij in Zoeterwoude zat en de koffie koud zou zijn voordat hij in Amsterdam gearriveerd zou zijn.
Derhalve deelde ik hem mede dat hij niets meer voor me kon betekeken en ik verbrak de verbinding. Arme jongen. Ik hoop dat hij zich te pletter rijdt vanavond. Of nee, ik hoop dat hij veilig thuiskomt bij zijn lief en dat ze hem zo hard pijpt dat de lakens door zijn kont naar binnen worden gezogen. En dat ze zegt dat ze voor eeuwig van hem houdt, hoeveel mensen hij ook nog zal teleurstellen door ze geen cappuccino te brengen als ze daarom vragen. Dan zal hij uit bed stappen, zijn lul nonchalant schoonvegen met haar slipje en twee bruine boterhammen met pindakaas smeren en oppeuzelen, terwijl zij nog ligt na te gloeien van de sex met deze telefonische verzekeringsverkoper. Het leven van dit soort klootjesvolk is vaak kinderlijk eenvoudig samen te vatten.

Ik ben jaloers op ze.