back home

Bah. Geen plaatje. Tief maar op.

Wat een weggegooid weekend was dit, zeg.
Het enige wat ik nou echt gedaan heb, is naar de godverdomde Dirk van den Broek gereden in Nieuw-Sloten op zaterdagochtend. Ik noem zaterdagmiddag half twee gewoon stug de ochtend. Waag het eens om daar iets van te zeggen. Ik parkeerde mijn bolide uiteraard zo dicht mogelijk bij het winkelcentrum, want lopen is voor losers. Voor een slordige tachtig euro aan vreten en andere bende gekocht en ik zoefde binnen het half uur weer terug naar mijn kasteeltje. Ik had Eric Clapton opstaan, en kun je het geloven dat ik halverwege de godverdomde Huizingalaan ineens een brok in mijn keel kreeg....ik zweer het je, ik reed daar, niets aan de hand, en bij de solo van Holy Mother zat ik als een mongool mijn tranen weg te slikken.
Waarom? Ja, tuurlijk is het een mooie ruggengraatsolo, maar dat kan het niet alleen zijn geweest. Mis ik die kleine? Die godverdomde Padvindster met haar leuke streken? Ja, maar ook weer niet zo erg dat ik er kapot aan ga of zo. Zeker niet na vorig weekend. Is het....is het die ander die ik alvast preventief aan het missen ben, zonder dat ik....nee....dat kan niet...ben je zo verknipt..? Is dat het? Is het de combinatie van alles? Godverdomme, klootzak, zit je niet zo aan te stellen en rijd door met die zilveren kogel, voordat je sla ontdooit en je koffie warm wordt, achterin. Vort.

Ondertussen nog even een viezige studente op een opoefiets bijkans van haar sokken gereden omdat ze weigerde opzij te gaan voor mij en mijn chagrijnige smoel. Opbokken, viezige studente! Aan de kant! Arjen moet er langs want zijn sla ontdooit! Ik snap die zin zelf niet helemaal. Sla die ontdooit, waar haal ik het vandaan...of het moet ijsbergsla zijn geweest, maar dat was helemaal niet het geval. Sterker: het was :überhaupt geen sla; het was een zak bruine bolletjes. Wat zit je weer te lullen, idioot. En stel je niet zo aan. Wijven, ze zijn het godverdomme niet waard dat je je hersens naar de kloten laat helpen door hun gedrag. Sja.

Vanmiddag schrok ik wakker van een sms-geluid uit mijn Samsung. Godver. Wie. Zal wel weer een type zijn wat zich mijn vriend of vriendin durft te noemen. Klap open. Wie. Heeeeeeeeee het is haar!!! Godverdomme toch weer een jippie-sprongetje he! Lul...je had je toch voorgenomen dat niet meer te doen? Met je grote smoel altijd. Het is daar kutweer door Ernesto's staart. En zondagochtend vroeg. En ze stuurt me een sms. Godver.

We zijn weer thuis.