Honky Tonk Wijven

Ik weet dat het slechts rock n' roll is.....maar ik vind het zo leuk....!

Terwijl ik mijn Senseo® stond in te schenken, bedacht ik met net dat een kopje geven en giving head iets heel anders is.
Zo is een shampoo ook geen hoofdwasmiddel, net zo min als blikschade ook oogletsel genoemd kan worden.
Jawel, taal. Het is een bijzonder vehikel.
Godverdomme, deze Senseo® smaakt me uitstekend, mag ik wel zeggen. Waarom zou ik dat niet mogen zeggen? Het is tenslotte een democratie.

Dat vind ik zo'n debiele opmerking van het Klootjesvolk™ altijd. Vrijheid van woord en schrift heeft helemaal niets met een democratie te maken! Democratie komt (even uit mijn hoofd) van de Griekse woorden dèmos en kratein, wat zoiets betekent als "het volk regeert". Het volk regeert dus. Niet "het volk mag zeggen wat het wil", godverdomme. Als je niet weet waar je over lult, hou dan je bek.
Hold your back, god far stupid.

Trouwens...Honky Tonk vrouwen.
Hoe voelt het nou om een rollende steen te zijn?
Bevrediging.
Verf het zwart.
Springende Sjaak Flits.
Laten we de nacht samen doorbrengen.
Sympathie voor de duivel.
Wilde paarden. (spreek paarden dan uit als Hans Teeuwen, maar dat spreekt voor zich. Ik ben malle Pietje niet! Wie ben ik dan? Nou? Mariska van den Pijnacker natuurlijk!)
Lastdier.
Bruine suiker.
Marleentje. (ja, hoe moet ik godverdomme anders Angie vertalen!!!)

Verder nieuws: in de haven van Rotterdam is een rubberboot opgeblazen.

Valt het erg op dat ik geen ene flikker weet te vertellen?
Die twee logées (fuck, schrijf je dat wel zo..? En sinds vandaag ook? Note to self: koop het nieuwe Groene Boekje en vreet het op.) trouwens, die mogen wat mij betreft eigenlijk best opsodemieteren. (van de bijbelse stad Sodom).
Ten eerste geven ze me niets, maar dan ook niets terug. Niet eens even bij me op de bank liggen, tegen mijn voeten aan desnoods. Nee, een totaal negeren is mijn dank tot nu toe. Vooral Sammie is daar een ster in; zelfs voor het eten komt hij niet uit het achterhuis vandaan (het achterhuis is de naam die ik geef aan het plekje achter mijn bureau in het Kleine Kamertje) tenzij ik hem er aan zijn lurven bij pak. Een paar happen, een paar miauwtjes en hij is er weer vandoor.
Spooky wil zo nu en dan nog tenminste even door het huis lopen etteren, waarbij hij zijn best doet te laten zien dat hij heus niet bang is voor Frenk, Viv of mij. Om dit te onderstrepen kotst hij elke dag op een andere plek, maar altijd en bij voorkeur op een stuk textiel. (gordijn, bank, handdoek of logeerbed)
Ook heb ik gemerkt dat zwarte haren op een beuken vloer veel opvallender zijn dan rode en witte. Godverdomme nog bijna twee weken zit ik met die etters opgescheept. Apart eten, medicijnen geven (niet vergeten!), voer erin douwen en dan zelf wakker worden. Elke fucking ochtend. En elke dag stofzuigen. En elke dag schoonmaken. Een dagje skippen (lui, moe, druk, geen zin) zit er niet in.
Waarom ben ik zo'n sukkel dat ik me heb laten strikken voor dit kutklusje? Het zijn godbetert de katten van de ouders van mijn ex-vriendin waarmee ik nooit contact heb. (en ook nauwelijks had, maar dat is een ander verhaal)
Volgend jaar mogen ze een andere idioot gaan zoeken. Ik denk dat ik gewoon ga verhuizen en ze niets vertel; noch mijn ex, noch haar ouders. Misschien mijn eigen ouders ook maar niet eens. En mijn vrienden ook niet. Sterker: ik denk dat ik het ook maar geheim moet houden voor mezelf.

Stiekem verhuizen, zonder dat ik het zelf weet.
En dan hopen dat ik nooit meer iets van me hoor....