Gaan met de vlo

En toch he.
Toch moet ik me in alle redelijkheid afvragen wat er nu eigenlijk helemaal anders is dan voorheen. Het antwoord hierop is: verdomd weinig.
Datgene wat anders is, is slechts dat wat in je hoofd is. De situatie is eigenlijk nog identiek: ik wel en zij niet en wat niet is kan nog komen en we zien het wel en zo ja dan ja en zo niet dan niet en we merken het wel.

Is het hopeloos? Welnee!
Is het dan valse hoop, misschien? Ook welnee! Het is...het is....hoe leg ik het godverdomme uit....het is een situatie die zich niet laat beschrijven, noch in mijn herinneringen, noch in de hare en een handleiding hiervoor -ik heb dat al eerder geschreven- bestaat niet. Gaan met de vlo. Dat is wat er is, maar is dat eigenlijk niet per definitie het beste wanneer de vlinders zich van je hebben meester gemaakt?

Nou dan, zeur dan niet en wacht af. Kijk nou maar gewoon wat er gebeurt.
Gisteren en vandaag was er eigenlijk nauwelijks een zichtbaar vuiltje aan de lucht, anders dan het gegeven dat ze aan de andere kant van de wereld arriveert over enkele ogenblikken. Dat zuigt, maar is misschien ook wel precies wat nodig is en nu hou je je bek er verder over en ga je praten over dat andere waar je zoveel liefde voor hebt: muziek

Jawel, muziek.
Eigenlijk he, eigenlijk is The Kick Inside, het debuutalbum van Kate Bush van honderd jaar geleden een prachtplaat. Was Kate zelf niet in staat te komen, dan had je Penny de Jager altijd nog als feeërieke stand-in, met dat nuanceverschil dat Ad Visser Penny wel anaal heeft gepenetreerd en Kate allicht niet.
Godverdomme, Penny de Jager, Kate Bush en Ad Visser. Dat waren nog eens tijden. De Padvindster kroop nog in haar luiers rond en ik had nog geen idee van hoe ik later zou zijn. Trouwens, dat idee heb ik nog altijd niet. Wat wil ik worden als ik later groot ben? Zeg het maar.

Wat is nou eigenlijk helemaal de point van deze blog?
Wel, de point is: eigenlijk is er niet zo veel aan de hand als het misschien eerst leek en vroeger was alles anders. Niet per sé beter, maar alleszins anders. Ad Visser kroop nog in zijn luiers rond en Penny de Jager stond onder de douche met Kate Bush. De Padvinster wist nog niet hoe ze later zou zijn en dat weet ze nog altijd niet. Als ze later groot is, wil ze net zo kunnen zingen als Kate Bush en net zo kunnen dansen als Penny de Jager.
En ik wil net zo'n grote idioot worden als Ad Visser, alleen dan met een kleinere bril.

....of was dat niet helemaal wat ik van plan was te schrijven.....?
Ach, wat boeit het eigenlijk, we gaan met de vlo en we springen van haar naar haar en we zien wel met welk beest we eindigen.

Zij die gaan dansen, groeten u: Spring!